Υπάρχει αναγκαιότητα αυτοί οι άνθρωποι να εξοντωθούν, πριν κάνουν άλλη ζημιά σε εμάς

Η καθημερινή "ομοβροντία" που δέχονται οι εργάτες, προκειμένου να γίνουν πιο "ανταγωνιστικοί" δεν έχει τελειωμό - άλλωστε, "έχουμε ακόμα πολύ δρόμο" για να μπορέσουμε να φτάσουμε το πρότυπο που έχει στο μυαλό του ο κεφαλαιοκράτης (δηλαδή τον κινέζο εργάτη).

Όμως, όταν καθημερινά χτυπάς αλύπητα τους εργάτες, είναι προφανώς ανόητο να μην πάρεις και τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να αντιμετωπίσεις την όποια απάντηση τους.

Ο μοναδικός δηλαδή δρόμος για να επιβληθεί ένα όσο το δυνατόν πιο "κινεζοποιημένο" "επενδυτικό περιβάλλον", είναι το να επιβληθεί παράλληλα και ένα όσο το δυνατόν πιο "κινεζοποιημένο" νομικό καθεστώς, ώστε να περιοριστεί η δυνατότητα των εργατών να οργανωθούν και να παλέψουν εναντίον των εκμεταλλευτών τους.

Γι' αυτό και παράλληλα με την αύξηση της εκμετάλλευσης, αυξάνεται και η καταστολή, με τρομονόμους, περιορισμούς στην "ελευθερία του τύπου", περιορισμούς στη δυνατότητα να συνδικαλίζονται και και οργανώνονται σε πολιτικά κόμματα οι εργάτες, ενίσχυση των οργάνων καταστολής (αστυνομία, ή και ο στρατός) κτλ, κτλ, κτλ.

Πέρα όμως από το να αντιταχθούμε σε αυτά τα μέτρα, και "απλά" να τα καταδικάσουμε, θα πρέπει να αποδείξουμε εμπράκτως τη χρησιμότητα των κατακτήσεων που προσπαθούν να μας περικόψουν.

Για να το πούμε απλά, αν ο λαός πειστεί ότι αξίζει πχ τον κόπο να βγει στο δρόμο και μέσα από μια απεργία/σειρά απεργιών να κερδίσει κάτι, τότε θα υπερασπιστεί "μέχρι τέλους" το δικαίωμα στις πορείες, και αν τυχόν του το πάρουν, θα τα δώσει όλα προκειμένου να το πάρει πίσω.

Αντίθετα, αν ο λαός θεωρήσει ότι πχ οι πορείες δεν προσφέρουν τίποτα, τότε θα δεχτεί τον περιορισμό τους. Βέβαια, η ιστορία αποδεικνύει ότι αυτό θα ήταν ένα μεγάλο λάθος, καθώς οι μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις κατακτώνται ΜΟΝΟ με αίμα και ιδρώτα, με αυτά δηλαδή που η σημερινή γενιά εργατών έχει ανατραφεί με τέτοιο τρόπο ώστε να προσπαθεί...να τα αποφύγει(!).

Ποιος ξέρει ιστορία σήμερα; Και τι καταλαβαίνει ο καθένας από αυτήν; Οι περισσότεροι πχ αποδέχονται (έστω και καθυστερημένα) ότι βρισκόμαστε σε έναν "εργασιακό μεσαίωνα". Την ίδια ώρα όμως, οι περισσότεροι...ΔΕΝ αποδέχονται την αναγκαιότητα για μια αντίστοιχη "Γαλλική επανάσταση" - πράγμα που νομοτελειακά οδηγεί στην αποδοχή και διαιώνιση του μεσαίωνα αυτού.

Από τις κατακτήσεις παλιότερων αγώνων, έχουν μείνει πλέον ελάχιστα κουρέλια. Το αίμα των εργατικών αγώνων του παρελθόντος έχει πλέον "ξεβάψει". Αφού όμως η εκμετάλλευση μας όχι απλά δεν έχει εξαλειφθεί, αλλά έχει γυρίσει στα επίπεδα του περασμένου αιώνα, είτε θα αποδεχτούμε να ζήσουμε και να πεθάνουμε στη φτώχεια και τη μιζέρια, ή να πολεμήσουμε αξιοποιώντας τα όποια όπλα έχουμε στη διάθεση μας, πριν μας τα πάρουν όλα ένα-προς-ένα:

Νομοθετική ρύθμιση για τις διαδηλώσεις ετοιμάζει η κυβέρνηση

Νόµο για τις διαδηλώσεις προτίθεται να διαµορφώσει η κυβέρνηση, έπειτα από δηµόσια διαβούλευση και µε την ενεργό συµµετοχή του Δήµου Αθηναίων. Tη σχετική εξαγγελία έκανε το βράδυ της Δευτέρας ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, κλείνοντας την ειδική συνεδρίαση του Υπουργικού Συµβουλίου για σχέδιο δράσης στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Τα Νέα, ο πρωθυπουργός σηµείωσε απλώς ότι το νοµοσχέδιο θα προνοεί τόσο για το αναφαίρετο δικαίωµα των διαδηλωτών να εκφράζονται ελεύθερα όσο και για το δηµοκρατικό δικαίωµα των πολιτών να κινούνται ανεµπόδιστα στο κέντρο της πόλης, όπως και του εµπορικού κόσµου να λειτουργεί χωρίς πρόβληµα τις επιχειρήσεις του.

Πρόκειται περί υποκρισίας: Αν πχ οι υπάλληλοι των εμπορικών καταστημάτων αποφασίσουν να απεργήσουν εναντίον της άγριας εκμετάλλευσης που υφίστανται (έχετε δει τι σόι μισθούς και ωράρια/συνθήκες έχουν στα εμπορικά καταστήματα; ), τότε προφανώς αυτή η απεργία δημιουργεί πρόβλημα στον εμπορικό κόσμο (δηλαδή στην επιχείρηση στην οποία εργάζονται). Άρα, ΔΕΝ μπορεί να υπάρχει ένα νομοσχέδιο που να σέβεται και το δικαίωμα στην απεργία, αλλά και το δικαίωμα "του εµπορικού κόσµου να λειτουργεί χωρίς πρόβληµα τις επιχειρήσεις του".

Στο μυαλό των κεφαλαιοκρατών, προφανώς τα δικά τους δικαιώματα είναι αυτά που μετρούν, και αν επιβάλλουν το δικό τους συμφέρον εις βάρος του δικού μας, θα γυρίσουμε νομοτελειακά στον περασμένο αιώνα, όταν η εκμετάλλευση ήταν άγρια, και οι απεργίες παράνομες.

Ο καλύτερος τρόπος για να επιβάλλεις τα συμφέροντα τους είναι να εξοντώνεις τον αντίπαλο. Το κεφάλαιο βέβαια βρίσκεται βέβαια σε μια "τραγωδία", με την έννοια ότι ΔΕ μπορεί να εξοντώσει πλήρως όλους τους εργάτες (διότι μας χρειάζεται για να παράγουμε τον πλούτο). Μπορεί όμως να μας ξεζουμίζει και να μας περιορίζει σε σημείο παροξυσμού. Το έχει κάνει και στο παρελθόν, και θέλει να το ξανακάνει και τώρα. διαγράφοντας τα δικαιώματα που οι λαϊκοί αγώνες του απέσπασαν. Τι μπορείς να κάνεις απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση, αν όχι το να πολεμήσεις; Εκτός και αν προτιμάς κανείς μια ζωή τυραννίας...

Εγώ τους τα έχω πει ότι "όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα", και με έχουν βγάλει τρελό, εξτρεμιστή, μπλα, μπλα, μπλα. Τώρα βέβαια πάλι σε αυτά τα ίδια διλήμματα ξαναγυρνούν, και είτε θα πάρουν τα όπλα, είτε θα δεχτούν να τους περάσουν αλυσίδες, σα σύγχρονοι σκλάβοι. Τώρα μάλιστα το ονομάζουν αυτό "συναίνεση", είναι πιο "politically correct" φαίνεται ως έκφραση

Συναίνεση επιτάσσει ο Όλι Ρεν

«Εθνικό πεπρωμένο» και «ζήτημα θεμελιώδους εθνικής υπευθυνότητας όλων των πολιτικών δυνάμεων» χαρακτήρισε την πολιτική συναίνεση στην Ελλάδα, ο Ευρωπαίος επίτροπος Όλι Ρεν, από το συμβούλιο Ecofin στις Βρυξέλλες. Παράλληλα, χαρακτήρισε αποφασιστικής σημασίας την αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας ύψους 15 δισ. το 2011 και 2012. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο ενδεχόμενο μιας «ήπιας αναδιάρθρωσης του χρέους» της Ελλάδας, μια πιθανότητα που απορρίφθηκε αμέσως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Γιατί κάποιος να μη συναινεί άραγε; Που είναι το πρόβλημα με τις πολιτικές που εφαρμόζουμε; Εμείς πάντως κονομάμε, άρα γιατί να σταματήσουμε; Θα αρχίσουμε πάλι τα γνωστά περί "εθνικής ομοψυχίας", ώστε να τσιμπήσει ο εργάτης ότι έχει τα ίδια συμφέροντα με τον εφοπλιστή, τον βιομήχανο και τον τραπεζίτη, και θα κατηγορήσουμε όσους δεν πέσουν στην παγίδα μας ως "προδότες". Το έχουμε ξαναδοκιμάσει το κόλπο αυτό, και έχει αρκετή επιτυχία...

Και για να μη νομίζουμε βέβαια ότι αυτά είναι αποκλειστικά "ελληνικό φαινόμενο", ας δούμε και μια "φρέσκια" είδηση από την Ινδιανάπολη των ΗΠΑ, που "πρωτοπορούν" σε τέτοιου είδους μέτρα:

Όπως λοιπόν μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ της περιοχής, καταργείται ένα δικαίωμα που υπήρχε...από το 1215.

Συγκεκριμένα, πλέον είναι νόμιμο για την αστυνομία να μπαίνει παράνομα στο σπίτι των κατοίκων της περιοχής, χωρίς δηλαδή να έχει κάποιον λόγο, ούτε καν το τυπικό ένταλμα:

Court: No right to resist illegal cop entry into home

verturning a common law dating back to the English Magna Carta of 1215, the Indiana Supreme Court ruled Thursday that Hoosiers have no right to resist unlawful police entry into their homes.

In a 3-2 decision, Justice Steven David writing for the court said if a police officer wants to enter a home for any reason or no reason at all, a homeowner cannot do anything to block the officer's entry.

"We believe ... a right to resist an unlawful police entry into a home is against public policy and is incompatible with modern Fourth Amendment jurisprudence," David said. "We also find that allowing resistance unnecessarily escalates the level of violence and therefore the risk of injuries to all parties involved without preventing the arrest."

Φοβούνται, και προετοιμάζονται για μεγάλες συγκρούσεις - εξ ου και οι μεσαιωνικού τύπου αυτές νομοθετικές ρυθμίσεις, που πισωγυρίζουν διαρκώς την εκμετάλλευση στα επίπεδα των μεσαίωνα, με τον αφέντη-φεουδάρχη ως τον "απόλυτο άρχοντα", και τον δούλο-κολίγο, χωρίς δικαιώματα.

Υπάρχει αναγκαιότητα αυτοί οι άνθρωποι να εξοντωθούν, πριν κάνουν άλλη ζημιά σε εμάς. Αν δε εξοντωθούν, τότε απλά η μοναδική μορφή πολιτεύματος που έχουν αυτοί οι άνθρωποι στο μυαλό τους είναι μια απολυταρχική "αυτοκρατορία", με τους εργάτες να ξεζουμίζονται άγρια και χωρίς το δικαίωμα να "αντιμιλούν".

Όλα στο χέρι μας

Έχουν ένα πολύ θετικό στοιχείο οι μέρες που ζούμε. Έπεσαν επιτέλους οι μάσκες και αποκαλύφθηκε πια το πραγματικό πρόσωπο της χώρας και των πολιτών της. Τα συμπεράσματα δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτικά αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα – οι μύθοι τελείωσαν.

Το σύστημα κατέρρευσε και κύριο όπλο του είναι πια η Αστυνομία. Πολιτικοί, μεγαλοεκδότες, εφοπλιστές και όλη αυτή η παρεούλα που λυμαίνεται τη χώρα επί δεκαετίες –με αποτέλεσμα να τη ρημάξει- έχουν εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους στην Αστυνομία.

Η Αστυνομία είναι πολύ χρήσιμη, επειδή από τη μία προστατεύει όλα αυτά τα καθάρματα και από την άλλη τα καθάρματα μπορούν να επιρρίπτουν –τάχα μου- ευθύνες στους αστυνομικούς για βία σε βάρος των πολιτών, ενώ η αστυνομική βία είναι προϊόν των δικών τους εντολών.

Στην προσπάθειά τους να διασωθούν –εκτός από την Αστυνομία- θα παίξουν και το χαρτί του Αντώνη Σαμαρά. Ήδη, είναι εντυπωσιακή η στροφή κάποιων ΜΜΕ υπέρ του Αντώνη Σαμαρά. Θα γίνει προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν «σωτήρας» της χώρας – βέβαια, αυτό θα γίνει, με την ελπίδα να σώσει αυτούς. Προσπάθησαν να αναδείξουν τις αρετές του Παπανδρέου, δεν τους βγήκε, και τώρα –που ο Παπανδρέου «κάηκε»- θα πέσουν με τα μούτρα στις αρετές του Σαμαρά.

Διάβαζα τα εγκωμιαστικά σχόλια γνωστού δημοσιογράφου για τον Αντώνη Σαμαρά και δεν πίστευα στα μάτια μου. Πέρσι, ο ίδιος δημοσιογράφος μου εκθείαζε την Ντόρα Μπακογιάννη, μου απαριθμούσε τις αρετές της και έβριζε τον «ανίκανο» Σαμαρά. Προφανώς, το αφεντικό του άλλαξε άποψη –μιας και κινδυνεύουν τα συμφέροντά του- οπότε άλλαξε κι αυτός. Τι να κάνει κι αυτός ο έρμος; Οι ξεπουλημένοι δεν έχουν δική τους άποψη – ούτε αξιοπρέπεια.

Η αδυναμία των ΜΜΕ να χαλιναγωγήσουν πια την κοινή γνώμη είναι εμφανής. Θλιβεροί δημοσιογράφοι ουρλιάζουν στα τηλεοπτικά κανάλια και γράφουν βλακώδη άρθρα σε χρεοκοπημένες εφημερίδες, αλλά η μπογιά τους έχει περάσει – άλλωστε, δεν ξεχνιούνται οι διθυραμβικοί ύμνοι τους στις εκπληκτικές κυβερνήσεις που προηγήθηκαν.

Είναι εντυπωσιακό το ποιοι είναι οι δημοσιογράφοι που έχουν παραμείνει πιστά σκυλιά των έκπτωτων μεγαλοεκδοτών και καναλαρχών. Δεν υπάρχει ούτε ένας αξιοπρεπής άνθρωπος ανάμεσά τους. Σύντομα θα ψάχνουν τρύπα για να κρυφτούν.

Το έχω γράψει πολλές φορές: Αν δεν εξαφανιστούν από το σκηνικό όλοι αυτοί οι πολιτικοί και όλες αυτές οι οικογένειες μεγαλοεπιχειρηματιών που ξέσκισαν τη χώρα και τους πολίτες της επί δεκαετίες, δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Η ευθύνη για την πορεία της χώρας είναι δική μας και είναι στα χέρια μας. Καταλαβαίνω πως τόσα χρόνια αφασίας και αποβλάκωσης έχουν κάνει ζημιά –μικρότερη ή μεγαλύτερη- σε όλους μας. Από την άλλη, η λύση θα έρθει μόνο από εμάς.

Τα πράγματα είναι απλά: Αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξει η χώρα, θα το πετύχουμε. Αν δεν θέλουμε, τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα. Δεν πειράζει, έχουν και η σκλαβιά με τη δουλοπρέπεια τις ομορφιές τους. Και μάλλον τις τραβάει ο οργανισμός μας.

(Στα «βίαια» γεγονότα των ημερών με τους «αγανακτισμένους πολίτες» που κάνουν σαφάρι μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας με την ευγενική βοήθεια της Αστυνομίας, δεν νιώθω την ανάγκη να αναφερθώ. Το σχέδιο βγάζει μάτι. Μας θέλουν να ξεχάσουμε πως η χώρα χρεοκόπησε και είναι όλοι τους ελεύθεροι και στις θέσεις τους. Επίσης, μας θέλουν φοβισμένους, προσκυνημένους και μέσα. Άρα, όλοι έξω.)