Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, ενός κεντροαριστερού δημοσιογράφου, που βέβαια δε μας βρίσκει και πολύ σύμφωνους. Για παράδειγμα, ο Κωνσταντακόπουλος έχει "κόψει" από το άρθρο του κάθε αναφορά σε μια ανατροπή της κατάστασης από τους εργάτες, ενώ όταν φτάνει στο σημείο να προτείνει λύση, προτείνει...να συμμαχήσουν οι εργάτες με τους βιομήχανους (!), δηλαδή με ανθρώπους που τους εκμεταλλεύονται, και ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ έχουν φτάσει να αποδέχονται και να προωθούν μισθούς 1 ευρώ/μέρα στην Κίνα.
Είναι προφανές πως μια τέτοια "συμμαχία" δε μας βρίσκει καθόλου μα καθόλου σύμφωνους.
Παρ' όλα αυτά όμως, αναδημοσιεύουμε το κείμενο, διότι κάνει μια σειρά από σωστές και "καίριες" διαπιστώσεις:
Θερινά σενάρια για έξοδο της Ελλάδας και διάλυση του ευρώ
Παράλογοι καιροί απειλούν πια να μας τρελλάνουν όλους. Κάτι η ζέστη, κάτι η πολιτική, πόσο να αντέξει το καημένο το μυαλό. Ακούς φερ’ ειπείν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ποιάς;) από την Πρέβεζα, να σου ζητάει ομόνοια, και τρελλαίνεσαι, δεν ξέρεις πια πώς να σχολιάσεις. Με ποιόν να κάνεις ομόνοια; Με τους υπαλλήλους της τρόικας που καταστρέφουν τη χώρα;
Θα περίμενε κανείς να βρεθεί στις ΗΠΑ κάποια πολιτική δύναμη να πει το προφανές. Γιατί κύριοι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι συζητάτε για τα ελλείμματά σας και ετοιμάζεστε να τσακίσετε κι αυτά τα ελάχιστα μέτρα που πήρατε για την περίθαλψη των πολιτών, και δεν μαζεύετε τα στρατά σας από το Ιράκ και το Αφγανιστάν; Γιατί εξακολουθείτε να ξοδεύετε περισσότερα χρήματα για πολεμικούς σκοπούς από όλο τον υπόλοιπο κόσμο μαζί; Είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι ή σκοπεύετε όντως να τα χρησιμοποιήσετε, να κάνετε δηλαδή έναν παγκόσμιο πόλεμο αν σας δοθεί η ευκαιρία; Γιατί επιτρέψατε, μετά από μια δεκαετία πολέμων στη Μέση Ανατολή, στο Ισραήλ να σας χρησιμοποιήσει για να ξαναρχίσει δύο πολέμους, στη Λιβύη και τη Συρία, και να απειλεί με έναν τρίτο, εναντίον του Ιράν;
Τέτοια πολιτική δύναμη δεν έχει παρουσιασθεί. ‘Όπως και κανείς, ή σχεδόν, σε Ευρώπη και Αμερική δεν διερωτάται γιατί πρέπει να αποφεύγουν παντού και σκανδαλωδώς τη φορολογία οι υπερπλούσιοι. Επί χρόνια, η γελοιότητα που ακούει στο όνομα Σοσιαλιστική Διεθνής συζητάει, χωρίς να κάνει τίποτα, μήπως βάλει τον φόρο Τόμπιν επί των χρηματιστιριακών συναλλαγών. Πόσος είναι ο φόρος Τόμπιν; ‘Ένα δεκάκις χιλιοστό επί της αξίας της συναλλαγής. Ε, ούτε αυτό δεν μπορεί να γίνει.
Φτάσαμε στο σημείο να γράφει άρθρο ο μεγαπλούσιος Warren Buffet, με ετήσιο φόρο εισοδήματος επτά εκατομμύρια δολλάρια, για να διαμαρτυρηθεί επειδή φορολογούν αυτόν και τους φίλους του σκανδαλωδώς χαμηλά! Εξηγεί ότι είναι σαχλαμάρες η άποψη ότι οι επενδυτές αποθαρρύνονται να κάνουν επενδύσεις γιατί θα τους φορολογήσουν τα κέρδη. ‘Oσο κι αν τα φορολογήσουν, κάνουν τις επενδύσεις γιατί κερδίζουν. Κάτι θα ξέρει, αφού όλη του τη ζωή τοποθετεί κεφάλαια σε επενδύσεις. Αλλά η ευρωπαϊκή αριστερά δεν κάνει το ζήτημα αυτό αντικείμενο καμπάνιας. Αντίθετα συναγωνίζονται κι αυτοί ποιος θα μειώσει περισσότερο τους φόρους. Χωρίς φόρους οι εξωγήινοι θα πληρώνουν τα νοσοκομεία και τα σχολεία; Μάλλον όχι, θα τα καταργήσουμε κι αυτά.
Ευρωπαϊκή παρακμή: Από τον Βολταίρο στον … Σόρος!
Στην Ευρώπη, μητέρα των παγκόσμιων ιδεών από τον Βολταίρο μέχρι τον Σαρτρ, το μέλλον της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης ποιοί το συζητάνε στις μεγάλες εφημερίδες της; Πρόσωπα σαν τον χρηματιστή Σόρος και τον άνθρωπο της Goldman Sachs ‘Οτμαρ ‘Iσσινγκ. Ο πρώτος χρησιμοποιήθηκε για να αναγκάσει τη Βρετανία να βγει από τον ευρωπαϊκό νομισματικό μηχανισμό. Ο δέυτερος ήταν ο αρχιτέκτονας του μονεταριστικού τέρατος του Μάαστριχτ.
...
‘Ηταν από την αρχή απίστευτη γελοιότητα να υποστηρίζεται στα σοβαρά ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση οφείλεται στο ότι οι ‘Ελληνες είναι κλέφτες και τεμπέληδες και η χώρα έχει μεγάλο δημόσιο τομέα. Με αυτήν ακριβώς την άποψη βομβάρδισαν την ελληνική και παγκόσμια κοινή γνώμη, επί δύο χρόνια, η ελληνική κυβέρνηση και η κάθε είδους ελληνική “ελίτ”, που ίσως βέβαια είναι ειλικρινείς όταν αντιλαμβάνονται τον κόσμο ως κρατικοδίαιτους κλέφτες και τεμπέληδες, γιατί αυτό ακριβώς είναι οι ίδιοι, στη μεγάλη τους πλειοψηφία! Σήμερα, όμως, με τη μισή Ευρώπη σε μνημόνιο και τους οίκους να υποβαθμίζουν τις ΗΠΑ, μπορεί κανείς στα σοβαρά να υποστηρίξει ότι η μικρούλα για τα ευρωπαϊκά μεγέθη Ελλάδα, άντε και η Πορτογαλλία είναι το πρόβλημα της Ευρώπης; ¨Ώστε να πρέπει να τις διώξει για να βρει το δρόμο της; Διερωτάται λοιπόν κανείς προς τι η συζήτηση περί εκδίωξης της Ελλάδας. Πόσο πιθανό είναι άλλωστε να επιβιώσει ευρωζώνη και ΕΕ, αν αρχίσουν να διώχνουν χώρες. Το πιθανότερο είναι να γνωρίσει στη συνέχεια την τύχη των 10 μικρών νέγρων της Αγκάθα Κρίστι. Το πολιτικό μήνυμα που θα εκπέμψει η αποπομπή έστω και μίας χώρας από την Ενωση είναι ότι πάει, τελείωσε η Ευρώπη.
Αλλά το πιο εκπληκτικό σημάδι της απίστευτης ευρωπαϊκής παρακμής είναι ότι το μέλλον της ΟΝΕ και της ΕΕ συζητείται με όρους συστημικών κινδύνων για τις τράπεζες. Ουδείς θέτει το πολιτικό ζήτημα, αφού, καλώς ή κακώς, η ΕΕ είναι το μεγάλο μεταπολεμικό πολιτικό σχέδιο των ευρωπαϊκών λαών.
Ποιους εξυπηρετεί η διάλυση της ΕΕ
Από την αρχή της ευρωπαϊκής κρίσης διερωτάται κανείς αν υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να ξεμπερδεύουν, μια και καλή, με το ευρώ και, κατ’ επέκταση, με το ευρωπαϊκό ενοποιητικό εγχείρημα. Τεσσάρων ειδών δυνάμεις θα μπορούσαν να ενδιαφέρονται για ένα τέτοιο, άδοξο τέλος της ‘Ενωσης:
- αυτοί που θέλουν να αποκαταστήσουν το νομισματικό μονοπώλιο των ΗΠΑ και, άρα, τη χρηματοδότηση της αμερικανικής οικονομίας
- όσοι φοβούνται ότι, είτε έτσι, είτε αλλοιώς, οι Ευρωπαίοι θα αναγκαστούν να πάρουν μέτρα εναντίον των αγορών και η Ευρώπη θα ξαναγίνει εθνική, κάποιας μορφής δηλαδή συγκερασμός εθνικών προτεραιοτήτων, κάτι που θα σπρώξει και τις ΗΠΑ σε μια μορφή επανεθνικοποίησης του κράτους τους, σε μεγάλο βαθμό πλέον υποχείριο χρηματιστικών και των άλλων συνδεόμενων άλλωστε Λόμπυ. Στο τελευταίο άρθρο του στους Φαϊνάσιαλ Τάιμς Ντώυτσλαντ, ο κ. ‘Ισσινγκ, που επίσης αφήνει να αιωρείται η αποβολή της Ελλάδας, θέτει την Ευρώπη ενώπιον του διλήμματος, που μπορεί να διαβαστεί και ως απειλή: ή θα διαλυθείτε, ή θα προστατεύσετε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Ανεξάρτητη η ΕΚΤ καλείται να είναι από τις κυβερνήσεις και τους λαούς που ακόμα τις εκλέγουν. Ανεξάρτητη ΕΚΤ σημαίνει απλούστατα ΕΚΤ όργανο του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.
- Όσες τυχόν δυνάμεις επιθυμούν μια “κλασική” πολεμική διέξοδο στην κρίση, αρχικά με τη μετατροπή ολόκληρης της περιοχής από τον Ατλαντικό έως το Πακιστάν σε εμπόλεμη ζώνη, οι ίδιες δυνάμεις που εξέτρεψαν τις αραβικές επαναστάσεις σε επιχειρήσεις ανατροπής των καθεστώτων Καντάφι και ‘Ασαντ, ποντάρουν στην εμφύλια σύρραξη Χριστιανών και Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο, στήριξαν τη διάσπαση του Σουδάν, θέλουν τους Κούρδους σε ρόλο αποσταθεροποιητή όλης της Μέσης Ανατολής και ετοιμάζουν, εδώ και χρόνια, τον μεγάλο πόλεμο κατά του Ιράν. Η διάλυση της ΕΕ θα σημάνει, πριν από όλα, τη μείωση του διεθνούς πολιτικού βάρους της Γερμανίας και της Γαλλίας, δύο δυνάμεων που, παρά τις ταλαντεύσεις τους και την αεροπειρατεία ιδίως της Γαλλίας από τον Σαρκοζί, είναι ενστικτωδώς αντίθετες σε τέτοιες πολεμικές κλιμακώσεις. (Καλό θα ήταν οι κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας να παίρνουν σοβαρά υπόψιν τους τον εκρηκτικό χαρακτήρα της κατάστασης στη Μέση Ανατολή, αντί να παίζουν, όπως πράττουν φοβούμεθα, εν ου παικτοίς)
- Οι δυνάμεις του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού και του γαλλικού (μετα)φασισμού της Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου, κύριων τώρα εκφραστών στην Ευρώπη της άποψης της επιστροφής στα εθνικά νομίσματα
...
η ίδια η επίθεση όμως του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, είναι τόσο βίαιη και ριζοσπαστική, που δημιουργεί, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, συνθήκες λαικών εξεγέρσεων στην Ευρώπη και συγκρότησης ενδεχομένως μιας νέας ευρωπαϊκής αριστεράς, ίσως και μιας νέας συμμαχίας εργαζομένων και βιομηχανίας. ΧΑΧΑΧΑ, καλά ρε Κωνσταντακόπουλε, μη γίνεσαι και τόοοσο αριστερός ρε αδερφέ, θα πάθουμε τίποτα από όλη αυτή την αριστεροσύνη σου. Τέλος πάντων, για να σοβαρευτούμε, αυτό που απαιτείται είναι μια κομμουνιστική αριστερά, που θα ανατρέψει την άρχουσα τάξη (ναι, σε αυτήν περιλαμβάνονται ΚΑΙ οι βιομήχανοι που και καλά θα "συμμαχήσουμε"), και εννοείται θα τερματίσει και την Ευρωπαική Ένωση ως όχημα προτεκτορατοποίησης των μικρότερων χωρών από τις μεγαλύτερες και περαιτέρω εκμετάλλευσης των εργατών μέσω της πίεσης του κοινού νομίσματος, των ευρωπαικών αποφάσεων χωρίς καμία νομιμοποίηση από τα "ιερατεία" της Φρανκφούρτης και των Βρυξελλών, κτλ, κτλ, κτλ
Δημοσίευση σχολίου