Δεν είδα την ομιλία ΓΑΠ λόγω δουλειάς, έμαθα όμως ότι ακυρώνεται το δημοψήφισμα - Κέρδη και ζημιές για το κάθε στρατόπεδο:
Για τους Ευρωπαίους πιστωτές, και τις κυβερνήσεις τους, ο εκβιασμός έπιασε.
Όπως είχαμε αναφέρει και το πρωί σε ανάρτηση μας, οι πιστωτές δε θέλουν να υπάρξει δημοψήφισμα που θα μπορούσε να ακυρώσει την "ελεγχόμενη χρεωκοπία" της Ελλάδας σε περίπτωση που επικρατούσε το ΟΧΙ.
Έτσι, τρομοκράτισαν τόσο το λαό, όσο και την άρχουσα τάξη, με αποτέλεσμα το ντόπιο πολιτικό προσωπικό να χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του και να μηχανοραφεί μέσα σε λίγες ώρες κάθε πιθανό και απίθανο σχέδιο ανατροπής του ΓΑΠ, ώστε να καταργήσει το δημοψήφισμα και να εξευμενίσει τους ξένους πιστωτές. Η Εύα Καιλή έφτασε στο σημείο να αναμεταδίδει στο tweeter της τις φήμες του BBC ότι "ο ΓΑΠ παραιτείται":
Βέβαια, το πρώι υποθέταμε ότι τελικά θα ανέτρεπαν το ΓΑΠ, ο ΓΑΠ όμως έχει γατζωθεί στην εξουσία και δεν παραιτείται. Ακύρωσε όμως το δημοψήφισμα, και αυτό είναι που μετράει περισσότερο απ' όλα. Έτσι, δεν αποκλείεται και να τον κρατήσουν τελικά στην εξουσία, αν ο λαός δεν τους ανατρέψει, αν και πλέον "το γυαλί έχει ραγίσει", και ήδη ψάχνουν ποιος θα αναλάβει πρωθυπουργός στη θέση του ΓΑΠ, προτείνοντας ακόμα και τον Παπαδήμο ή άλλους τραπεζίτες (για να μη μείνει πλέον καμία αμφιβολία για το "ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο).
Επιπλέον, σημαντικό είναι ότι "έπεσαν οι μάσκες" για το Σαμαρά, που τόσο καιρό το έπαιζε "αντιμνημονιακός", αλλά όταν τα πράγματα "ζόρισαν", και έπρεπε να πει αν υποτάσσεται ή όχι στις απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών για ολοκληρωτικό ξεπούλημα, εξοντωτική πληρωμή τοκοχρεωλυσίων, εξοντωτική μείωση μισθών (για όσους έχουν δουλειά), τελικά αναγκάστηκε να παραδεχτεί δημόσια ότι...υποτάσσεται. Αυτό ξεκαθαρίζει τα πράγματα για εμάς, αλλά σαφώς και καταγράφεται και ως επιτυχία για το ΠΑΣΟΚ.
Και δεν είναι μόνο ο Σαμαράς που αναγκάστηκε να πάρει ξεκάθαρη θέση: νομίζω πολλοί, σε όλους τους χώρους, πήραν μια "πρώτη γεύση" για το ποια και πόση πίεση μπορούν να ασκήσουν οι ντόπιοι και οι ξένοι κεφαλαιοκράτες και τα φερέφωνα τους. Και κάποιοι μπορεί να υποταχθούν και αυτοί, φοβούμενοι να τα βάλουν με τους αφεντάδες τους, ενώ κάποιοι άλλοι μπορεί να κάνουν την "αντίθετη διαδρομή" και από εκεί που τον στήριζαν, τώρα που είδαν με τι μαφιόζους έχουν να κάνουν, να πείσμωσαν και να θέλουν να τους αντιμετωπίσουν (ή μπορεί έστω να το θελήσουν στο άμεσο μέλλον, αν δουν ότι υπάρχει κάποιος που να έχει δυνάμεις και σχέδιο ανατροπής τους).
Ακόμα και στην Αριστερά φάνηκε σε μεγάλο βαθμό το ποιος φοβάται να κάνει το επόμενο βήμα, και ποιος απλά γκρινιάζει, χωρίς να να θέλει να ανατρέψει στ' αλήθεια τους κυβερνώντες, φοβούμενος να κυβερνήσει.
Προσωπική εκτίμηση είναι πως οι περισσότεροι θα είναι "πυρ και μανία" με το ΓΑΠ μετά από όλα αυτά - ωστόσο η οργή αυτή ΔΕ θα κινείται αναγκαστικά σε μια λογική του στιλ "να ανατρέψουμε τους δυνάστες μας", αλλά σε μια αντιδραστική λογική του στιλ "ο ΓΑΠ δυσαρέστησε τους ξένους δυνάστες μας (με μια σειρά απίστευτων χειρσμών), και εμείς δε θέλουμε να τους δυσαρεστούμε, διότι θα μας τιμωρήσουν".
Με αυτά και με αυτά δηλαδή, η άρχουσα τάξη μπορεί να "έκαψε" εντελώς το χαρτί του ΓΑΠ (που έτσι και αλλιώς ήταν μισοκαμμένο), αλλά κέρδισε μια μεγαλύτερη "συμμόρφωση" τόσο των αστικών κομμάτων, όσο και του κόσμου, στην πολιτική που εφαρμόζει εναντίον μας (φίλος μου είπε ότι ο ΓΑΠ δήλωσε σε ομιλία του πριν από λίγο ότι "κινητοποιήσεις του στιλ "δεν πληρώνω" οδηγούν "έξω από το ευρώ"", σε μια ξεκάθαρη κίνηση πειθάρχησης του κόσμου, ότι δηλαδή αν δε σκύψει το κεφάλι, "θα έρθει η καταστροφή", και πως πλέον είτε θα κινητοποιείται "μέχρι τέλους", ή δε θα κινητοποιείται καθόλου απέναντι στο βιασμό του).
Αυτό οφείλεται βέβαια και στις αδυναμίες της αριστεράς, που δε μπορεί ακόμα να γίνει μαζική, και να πείσει τις λαικές μάζες ότι μπορούμε να τα βάλουμε με την άρχουσα τάξη, να τους ανατρέψουμε και να υπάρξει ένας άλλος δρόμος εκτός από την ισοπέδωση μας (βέβαια όλες αυτές οι εξελίξεις με το δημοψήφισμα θεωρώ ότι αναγκάζουν την "υγιή" αριστερά να το κάνει αυτό, και έτσι "επιταχύνουν τις εξελίξεις"). Όσο πάντως η αριστερά είναι ένας -σχετικά- αδύναμος παρατηρητής των εξελίξεων, θα τρώει χαστούκια, καθώς η άρχουσα τάξη είναι ξεκάθαρο ότι δίνει μια μάχη "μέχρι τέλους". Οι λαικές κινητοποιήσεις την πίεσαν, και θα εξακολουθήσουν να την πιέζουν, όσο όμως δεν υπάρχει ένα οργανωμένο κομμουνιστικό κίνημα που να συσπειρώνει μαζικά τον κόσμο "μέχρι τέλους" για την ανατροπή, η άρχουσα τάξη θα εξακολουθεί να παραμένει γατζωμένη στην εξουσία, και να περνά το ένα αντιλαικό μέτρο μετά το άλλο, τσακίζοντας τους εργάτες. Από την άλλη βέβαια, είμαι αισιόδοξος ότι οι εργάτες δε θα δεχτούν με σταυρωμένα τα χέρια την εξαθλίωση τους, και η ανάγκη θα γεννήσει μια αριστερά που θα εμπνεύσει τις μάζες - και σύντομα.Κατά την άποψη μου, αυτή η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει.
ΥΓ: Για το Βενιζέλο που "θεραπεύτηκε", και άλλαξε και γνώμη για το δημοψήφισμα μέσα σε μια μέρα (από υπέρ, τώρα κατά), τα είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση. Τώρα ήρθε και η σειρά του Πάγκαλου να πάρει τα "συγχαρητήρια" μας, καθώς πήγε στην Κίνα, λούφαξε, και όλο και κάποια θέση θα βρει να τον περιμένει όταν γυρίσει (αφού πρώτα έχει καταλαγιάσει -κατά το δυνατόν- και ο "θόρυβος"). Είναι και αυτό ένα από τα πολλά "μικρά θεματάκια" που "νοστιμίζουν" τις πολιτικές εξελίξεις τις τελευταίες ώρες..
Για τους Ευρωπαίους πιστωτές, και τις κυβερνήσεις τους, ο εκβιασμός έπιασε.
Όπως είχαμε αναφέρει και το πρωί σε ανάρτηση μας, οι πιστωτές δε θέλουν να υπάρξει δημοψήφισμα που θα μπορούσε να ακυρώσει την "ελεγχόμενη χρεωκοπία" της Ελλάδας σε περίπτωση που επικρατούσε το ΟΧΙ.
Έτσι, τρομοκράτισαν τόσο το λαό, όσο και την άρχουσα τάξη, με αποτέλεσμα το ντόπιο πολιτικό προσωπικό να χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του και να μηχανοραφεί μέσα σε λίγες ώρες κάθε πιθανό και απίθανο σχέδιο ανατροπής του ΓΑΠ, ώστε να καταργήσει το δημοψήφισμα και να εξευμενίσει τους ξένους πιστωτές. Η Εύα Καιλή έφτασε στο σημείο να αναμεταδίδει στο tweeter της τις φήμες του BBC ότι "ο ΓΑΠ παραιτείται":
Βέβαια, το πρώι υποθέταμε ότι τελικά θα ανέτρεπαν το ΓΑΠ, ο ΓΑΠ όμως έχει γατζωθεί στην εξουσία και δεν παραιτείται. Ακύρωσε όμως το δημοψήφισμα, και αυτό είναι που μετράει περισσότερο απ' όλα. Έτσι, δεν αποκλείεται και να τον κρατήσουν τελικά στην εξουσία, αν ο λαός δεν τους ανατρέψει, αν και πλέον "το γυαλί έχει ραγίσει", και ήδη ψάχνουν ποιος θα αναλάβει πρωθυπουργός στη θέση του ΓΑΠ, προτείνοντας ακόμα και τον Παπαδήμο ή άλλους τραπεζίτες (για να μη μείνει πλέον καμία αμφιβολία για το "ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο).
Επιπλέον, σημαντικό είναι ότι "έπεσαν οι μάσκες" για το Σαμαρά, που τόσο καιρό το έπαιζε "αντιμνημονιακός", αλλά όταν τα πράγματα "ζόρισαν", και έπρεπε να πει αν υποτάσσεται ή όχι στις απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών για ολοκληρωτικό ξεπούλημα, εξοντωτική πληρωμή τοκοχρεωλυσίων, εξοντωτική μείωση μισθών (για όσους έχουν δουλειά), τελικά αναγκάστηκε να παραδεχτεί δημόσια ότι...υποτάσσεται. Αυτό ξεκαθαρίζει τα πράγματα για εμάς, αλλά σαφώς και καταγράφεται και ως επιτυχία για το ΠΑΣΟΚ.
Και δεν είναι μόνο ο Σαμαράς που αναγκάστηκε να πάρει ξεκάθαρη θέση: νομίζω πολλοί, σε όλους τους χώρους, πήραν μια "πρώτη γεύση" για το ποια και πόση πίεση μπορούν να ασκήσουν οι ντόπιοι και οι ξένοι κεφαλαιοκράτες και τα φερέφωνα τους. Και κάποιοι μπορεί να υποταχθούν και αυτοί, φοβούμενοι να τα βάλουν με τους αφεντάδες τους, ενώ κάποιοι άλλοι μπορεί να κάνουν την "αντίθετη διαδρομή" και από εκεί που τον στήριζαν, τώρα που είδαν με τι μαφιόζους έχουν να κάνουν, να πείσμωσαν και να θέλουν να τους αντιμετωπίσουν (ή μπορεί έστω να το θελήσουν στο άμεσο μέλλον, αν δουν ότι υπάρχει κάποιος που να έχει δυνάμεις και σχέδιο ανατροπής τους).
Ακόμα και στην Αριστερά φάνηκε σε μεγάλο βαθμό το ποιος φοβάται να κάνει το επόμενο βήμα, και ποιος απλά γκρινιάζει, χωρίς να να θέλει να ανατρέψει στ' αλήθεια τους κυβερνώντες, φοβούμενος να κυβερνήσει.
Προσωπική εκτίμηση είναι πως οι περισσότεροι θα είναι "πυρ και μανία" με το ΓΑΠ μετά από όλα αυτά - ωστόσο η οργή αυτή ΔΕ θα κινείται αναγκαστικά σε μια λογική του στιλ "να ανατρέψουμε τους δυνάστες μας", αλλά σε μια αντιδραστική λογική του στιλ "ο ΓΑΠ δυσαρέστησε τους ξένους δυνάστες μας (με μια σειρά απίστευτων χειρσμών), και εμείς δε θέλουμε να τους δυσαρεστούμε, διότι θα μας τιμωρήσουν".
Με αυτά και με αυτά δηλαδή, η άρχουσα τάξη μπορεί να "έκαψε" εντελώς το χαρτί του ΓΑΠ (που έτσι και αλλιώς ήταν μισοκαμμένο), αλλά κέρδισε μια μεγαλύτερη "συμμόρφωση" τόσο των αστικών κομμάτων, όσο και του κόσμου, στην πολιτική που εφαρμόζει εναντίον μας (φίλος μου είπε ότι ο ΓΑΠ δήλωσε σε ομιλία του πριν από λίγο ότι "κινητοποιήσεις του στιλ "δεν πληρώνω" οδηγούν "έξω από το ευρώ"", σε μια ξεκάθαρη κίνηση πειθάρχησης του κόσμου, ότι δηλαδή αν δε σκύψει το κεφάλι, "θα έρθει η καταστροφή", και πως πλέον είτε θα κινητοποιείται "μέχρι τέλους", ή δε θα κινητοποιείται καθόλου απέναντι στο βιασμό του).
Αυτό οφείλεται βέβαια και στις αδυναμίες της αριστεράς, που δε μπορεί ακόμα να γίνει μαζική, και να πείσει τις λαικές μάζες ότι μπορούμε να τα βάλουμε με την άρχουσα τάξη, να τους ανατρέψουμε και να υπάρξει ένας άλλος δρόμος εκτός από την ισοπέδωση μας (βέβαια όλες αυτές οι εξελίξεις με το δημοψήφισμα θεωρώ ότι αναγκάζουν την "υγιή" αριστερά να το κάνει αυτό, και έτσι "επιταχύνουν τις εξελίξεις"). Όσο πάντως η αριστερά είναι ένας -σχετικά- αδύναμος παρατηρητής των εξελίξεων, θα τρώει χαστούκια, καθώς η άρχουσα τάξη είναι ξεκάθαρο ότι δίνει μια μάχη "μέχρι τέλους". Οι λαικές κινητοποιήσεις την πίεσαν, και θα εξακολουθήσουν να την πιέζουν, όσο όμως δεν υπάρχει ένα οργανωμένο κομμουνιστικό κίνημα που να συσπειρώνει μαζικά τον κόσμο "μέχρι τέλους" για την ανατροπή, η άρχουσα τάξη θα εξακολουθεί να παραμένει γατζωμένη στην εξουσία, και να περνά το ένα αντιλαικό μέτρο μετά το άλλο, τσακίζοντας τους εργάτες. Από την άλλη βέβαια, είμαι αισιόδοξος ότι οι εργάτες δε θα δεχτούν με σταυρωμένα τα χέρια την εξαθλίωση τους, και η ανάγκη θα γεννήσει μια αριστερά που θα εμπνεύσει τις μάζες - και σύντομα.Κατά την άποψη μου, αυτή η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει.
ΥΓ: Για το Βενιζέλο που "θεραπεύτηκε", και άλλαξε και γνώμη για το δημοψήφισμα μέσα σε μια μέρα (από υπέρ, τώρα κατά), τα είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση. Τώρα ήρθε και η σειρά του Πάγκαλου να πάρει τα "συγχαρητήρια" μας, καθώς πήγε στην Κίνα, λούφαξε, και όλο και κάποια θέση θα βρει να τον περιμένει όταν γυρίσει (αφού πρώτα έχει καταλαγιάσει -κατά το δυνατόν- και ο "θόρυβος"). Είναι και αυτό ένα από τα πολλά "μικρά θεματάκια" που "νοστιμίζουν" τις πολιτικές εξελίξεις τις τελευταίες ώρες..
Δημοσίευση σχολίου