2011-2012: Ανατρέποντας το ημερολόγιο…

Αύριο φεύγει το 2011 αφήνοντας την Ελλάδα να βουλιάζει στην οικονομική κρίση και τον ελληνικό λαό να έχει υποστεί τη μεγαλύτερη αντεργατική επίθεση και τη βιαιότερη πτώση του βιοτικού του επιπέδου τα τελευταία εξήντα χρόνια.

Μια περιήγηση στις αναρτήσεις του μπλογκ και της ιστοσελίδας μας φέρνει στη μνήμη όλα τα μεγάλα γεγονότα που σφράγισαν τη χρονιά που φεύγει. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι για τους Έλληνες το 2011 ήταν η χειρότερη χρονιά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου και του Εμφυλίου Πολέμου.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου υπηρέτησε όσο καμιά άλλη κυβέρνηση στη σύγχρονη ιστορία του τόπου τα συμφέροντα του πιο επιθετικού κεφαλαίου, ελληνικού και ξένου, καταλύοντας όλες τις εργατικές κατακτήσεις του περασμένου αιώνα, σφαγιάζοντας μισθούς και συντάξεις, διαλύοντας παράλληλα όποιο κοινωνικό κράτος υπήρχε.

Τα αφεντικά έχουν ξεσαλώσει! Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα ερχόταν στιγμή που οι εργάτες, γ’ αυτούς, δεν θα ήταν παρά «ομιλούντα εργαλεία». Χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα, με μισθούς πείνας, και την ανασφάλεια μαζί με την εργοδοτική τρομοκρατία να βασιλεύει. Κι όλα αυτά να αποτελούν επίσημη κυβερνητική πολιτική.

Από την άποψη αυτή, το 2011 με τα αλλεπάλληλα επαίσχυντα μνημόνια, ήταν «δίσεκτο» για την εργατική τάξη και συνολικά για τον κόσμο της εργασίας.

Η ραγδαία αύξηση των απολύσεων και το μπαράζ λουκέτων στις επιχειρήσεις εκτινάσσουν το ποσοστό της ανεργίας και είναι χαρακτηριστικό πως μόνο στην περιοχή της Αττική 250.000 άτομα είναι εκτός αγοράς εργασίας με βάση τα επίσημα στοιχεία (στην πράξη ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος).

Πρωτοφανείς διαστάσεις έχει πάρει το φαινόμενο των αστέγων στην Αθήνα και τα άλλα αστικά κέντρα. Σε 20.000 υπολογίζονται σήμερα οι άνθρωποι που κοιμούνται στους δρόμους της Αθήνας, σε εγκαταλειμμένα σπίτια ή σε άδειες αποθήκες. Πολύ περισσότεροι βρίσκονται μόλις ένα βήμα πριν την τραγική αυτή κατάσταση. Νοικοκύρηδες μόλις χτες, φτάνουν στην απόλυτη εξαθλίωση λόγω της κλιμακούμενης ανεργίας, των ανύπαρκτων ή συρρικνωμένων εισοδημάτων.

Επίσης πρόσφατα στατιστικά στοιχεία από τους πέντε πρώτους μήνες του 2011 σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι δείχνουν σημαντική αύξηση αυτοκτονιών που αγγίζει το 40%!

Παράλληλα η κρατική καταστολή εντείνεται και κλιμακώνεται. Οι δυνάμεις καταστολής το 2011 ευθύνονται για τον θάνατο ενός διαδηλωτή, του Δημήτρη Κοτζαρίδη στις 20 Οκτώβρη. Ένας άλλος, ο  δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, έχει χάσει παντελώς την ακοή του από χειροβομβίδα κρότου-λάμψης που δέχτηκε στο πρόσωπο από αστυνομικούς. Ένας τρίτος, ο Γιάννης Καυκιάς, από το πανό της συνέλευσης Πατησίων βρέθηκε στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση και κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του. Εκατοντάδες είναι οι διαδηλωτές που βρέθηκαν στα νοσοκομεία με σπασμένα χέρια, κεφάλια και πόδια από τις «επιδόσεις» των αστυνομικών δυνάμεων.

Οι ομιλούσες γραβάτες στα γυάλινα δελτία, στις σπάνιες περιπτώσεις που αναφέρονται σε εργατικές κινητοποιήσεις, διαβάζουν υπηρεσιακά και μονότονα,  σαν κάτι φυσιολογικό, την είδηση ότι «οι εργαζόμενοι απεργούν ζητώντας τα δεδουλευμένα τους και την καταβολή του δώρου των Χριστουγέννων». Τα δεδουλευμένα τους! Και δεν εξανίστανται, αυτοί οι τόσο «ευαίσθητοι», που όταν πάρει φωτιά κανένας κάδος σκουπιδιών στην πνιγμένη από τα χημικά (απαγορευμένα σε καιρό πολέμου) Αθήνα, παίρνουν φωτιά και οι ίδιοι…
                                                                          Δυστυχώς, η απάντηση του εργατικού κινήματος δεν ήταν πάντα αντίστοιχη της κλίμακας της πρωτοφανούς επίθεσης από τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Οι αδυναμίες αυτές βέβαια, σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στο ρόλο τροχοπέδης που παίζουν οι ξεπουλημένες και προδοτικές ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ των εργατοπατέρων. Δυσάρεστη είναι και η διαπίστωση πως δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς, έχοντας σαν ευαγγέλιο την αστική νομιμότητα, αντί να μπολιάσουν το αυθόρμητο με το συνειδητό, λειτουργούν αρκετές φορές σαν βαρίδι σε κάθε ξέσπασμα της λαϊκής αγανάκτησης, υποτάσσοντας τη δυναμική του κινήματος στις κοινοβουλευτικές προτεραιότητες.

Ακόμα χειρότερα, εγκλωβίζουν το όραμα για μια άλλη κοινωνία στα πρότυπα των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» που κατέρρευσαν με πάταγο έχοντας ευτελίσει τα ευγενικά ιδεώδη του κομμουνισμού, είτε, δέσμιες της καθήλωσης στον «ευρωπαϊσμό» και την ευρωλαγνεία,  το φαλκιδεύουν στην επιδιόρθωση του «υπαρκτού καπιταλισμού».
 

Το 2011 σημαδεύτηκε όμως και από τις τεράστιες συγκλονιστικές διαδηλώσεις που έγιναν σε όλη την Ελλάδα με χαρακτηριστικό τα εκατομμύρια εργαζομένων και ανέργων που συγκεντρώνονταν στις πλατείες των μεγάλων πόλεων ζητώντας την απομάκρυνση της κυβέρνησης.

Σημαδεύτηκε από τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις όλου του χρόνου, με κορυφαίες στιγμές στις 15 Ιούνη, τις δύο 48ωρες, στις 28-29 Ιούνη και στις 19-20 Οκτώβρη και τις μεγάλες μάχες που έδωσαν οι εργαζόμενοι.

Από τις προσπάθειες να «ενωθούν οι δρόμοι με τις πλατείες»…

Από τον συγκλονιστικό αγώνα της Κερατέας και τα πολύτιμα διδάγματά του.

Από τους αγώνες των ναυτεργατών και τις καταλήψεις σχολών από τους φοιτητές που αγωνίζονται για την ανατροπή του «νόμου Διαμαντοπούλου», όπως κομψά έχει ονομαστεί ο νόμος του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ για την παιδεία.

Από την περήφανη απεργία πείνας των «300» μεταναστών.

Από την μαζική εισβολή του λαού στο προσκήνιο στις 28 Οκτώβρη που ματαίωσε τις παρελάσεις ή «παρέλασε» ο ίδιος!

Από τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών που δεν σκύβουν το κεφάλι απεργώντας από τις 31/10. Η Πρωτοχρονιά θα τους βρει στην πύλη του εργοστάσιου την 63^η μέρα της συγκλονιστικής απεργίας τους!

Μεγάλης σημασίας βέβαια είναι και οι πρωτοβουλίες που παίρνονται τοπικά για την αυτοοργάνωση των ανέργων και εκφράστηκαν κεντρικά με την συγκέντρωση και πορεία στις 15 Δεκέμβρη.

Το αστικό πολιτικό σκηνικό βρισκόμενο σε κρίση προχώρησε στον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας που την στηρίζουν τα αστικά κόμματα Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ μαζί με το ακροδεξιό πολιτικό μόρφωμα ΛΑΟΣ τοποθετώντας πραξικοπηματικά πρωθυπουργό έναν  τραπεζίτη, εκλεκτό των ξένων μονοπωλιακών ομίλων και του ντόπιου κεφαλαίου. Κυβέρνηση του μαύρου μετώπου κεφάλαιου- Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ. Ο νέος πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος έχει αναλάβει να περάσει μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων –χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος αφού η κυβέρνησή του είναι «μιας χρήσεως»- ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης.

Οι δημοσκοπήσεις απεικονίζουν πρωτοφανή άνοδο των κοινοβουλευτικών κομμάτων της αριστεράς –συγκεντρώνουν συνολικά ποσοστό πάνω από 32%- ενώ είναι σίγουρο ότι το 2012 θα σημαδευτεί από μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις που θα προσπαθήσουν να ανακόψουν τον κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα στον οποίο οδηγούν τον ελληνικό λαό για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα μιας κλίκας ελλήνων και ξένων δανειστών –τοκογλύφων του ελληνικού κράτους. Ήδη η πρώτη μεγάλη παναττική απεργία έχει εξαγγελθεί για τις 17 Γενάρη.

Μεθαύριο υποδεχόμαστε το 2012. Οι απεργοί της Χαλυβουργίας, του ALTER, της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, οι άνεργοι, όλος ο κόσμος της εργασίας,  το υποδέχεται αγωνιστικά, με ψηλά το κεφάλι. Ψηλά τις σημαίες του αγώνα για μια άλλη κοινωνία χωρίς την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Δίσεκτο καθώς είναι ημερολογιακά, ας το κάνουμε με νέους αγώνες ανατρεπτικούς  «δίσεκτο» για το κεφάλαιο και την αστική τάξη.

2012 αγωνιστικές-ανατρεπτικές ευχές για τον καινούργιο χρόνο!

ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ!

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ