ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ προχώρησαν σε κινητοποίηση σε όλη την γενικότερη περιοχή και όπως μεταδίδουν τα ΜΜΕ ρίχτηκαν και βόμβες κρότου-λάμψης στην Ζωοδόχου Πηγής, εναντίον μιας ομάδας νεαρών.
ΗΠΑ – Ελλάδα, εκλογές ’24, Τραμπ
-
Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που οι ομοεθνείς μας στις ΗΠΑ, που εκδίδουν την
εφημερίδα “Καλάμι”, διαβάζουν το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ. Με χαρά, λοιπόν,
Πριν από 1 ώρα
+ σχόλια + 3 σχόλια
Μπράβο στα παιδιά, και ήδη έχουμε αργήσει με τον μαϊμού πρόεδρο!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΟΧΙ ΕΛΛΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ
ΣΧΟΛΙΟ: Τι άλλο πρέπει να κάνουν οι θεσμοί; PDF Εκτύπωση E-mail
Απόψεις
04/02/12 22:42 Επιμέλεια: BLUEARENA
parelasi3.jpgEίναι τραγική η χρονική συγκυρία των κατηγοριών για προσβολή των θεσμών και η δίκη τους. Οποιοσδήποτε κοινός νους θα το αντιλαμβανόταν αυτό σε μια χώρα βουτηγμένη στην προσβολή. Σε μια Ελλάδα που καθημερινά, κάθε ώρα, καλείται να βρει τη χαμένη της περηφάνια. Κι αυτός που την ψάχνει είναι ο λαός από μόνος του. Τι έγινε όμως; Στην Ελλάδα εκλείπει ο κοινός νους;
Την ίδια περίοδο που η χώρα είναι και πάλι παραδομένη στις διαπραγματεύσεις για νέο μνημόνιο, την ίδια περίοδο που η χώρα συνεχίζει να βάλλεται πανταχόθεν, υπάρχει το συγκεκριμένο (σε συγκεκριμένους…) κατηγορητήριο και η δίκη. Κατηγορητήριο από μια μέρα που δεν έγινε κανένα επεισόδιο, σε μια μέρα που κανείς από τον κόσμο δεν ένιωσε απειλή.
Τραγικά χρονική (αλλά και χωροταξική) ήταν και τότε, 28η Οκτωβρίου, η συγκυρία. Και τότε, με την εξέδρα των επισήμων να βρίσκεται στη σκιά του γερμανικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη, η χώρα ήταν (βεβαίως και τότε…) εν μέσω μνημονίου, μεσοπρόθεσμων, δόσεων, δανείων και λίγο μετά από μία ακόμη διαπραγμάτευση στο εξωτερικό.
Ποιος άραγε από τους κρατούντες αντιλαμβάνεται το πώς νιώθει ο κόσμος; Ποιος άραγε μπορεί, σε τέτοιες χρονικές συγκυρίες, να προτάξει την κοινή λογική; Σε πιάνει θλίψη που εκλείπουν όλα αυτά.
Το ποδόσφαιρο, ως μικρογραφία της κοινωνίας, δεν θα μπορούσε ως εικόνα και ως πεδίο συμφερόντων να αποσπαστεί. Ο Ηρακλής επίσης και φυσικά δεν θα μπορούσε να αποσπαστεί (κι όσο κι αν θέλουν κάποιοι από τους κρατούντες να κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν) από την έννοια της ελληνικότητας και της κοινωνικής δομής. Όταν ο ίδιος ο Ηρακλής βίωσε όλα όσα βιώνει ο απλός πολίτης σε κάθε έκφανση της ζωής του. Γιατί ο κόσμος είναι στον δρόμο; Γιατί διαμαρτύρεται, γιατί φωνάζει; Γιατί αυτό πρέπει να είναι αδιάφορο για την εξουσία; Γιατί δεν το ψάχνει;
Σαφώς και εύκολα μπορεί κάποιος να πει… «έλα μωρέ, εδώ έχουμε άλλα προβλήματα, πώς μπλέκεις την ιστορία του Ηρακλή με το τι περνάει η χώρα». Καλοδεχούμενη η ένσταση, μόνο που εδώ (ταπεινή άποψη) υπάρχει μια μεγάλη διαφορά.
Επειδή εδώ μιλάμε για θεσμούς… Ο Ηρακλής δεν είναι άραγε θεσμός στον ελληνικό αθλητισμό; Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας σύλλογος που ιδρύθηκε σε μια υπόδουλη Θεσσαλονίκη και συνέβαλε στην απελευθέρωσή της; Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας σύλλογος που έδωσε αθλητές του στην πατρίδα; Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας σύλλογος με πάνω από 100 χρόνια ιστορίας; Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας σύλλογος που έχει ανθρώπους να τον αγαπάνε σε όλες τις άκρες της γης; Πρόσφατη, έτσι παραδειγματικά, είναι η ίδρυση του Συνδέσμου στη Νότιο Αφρική, πρόσφατες είναι και οι εικόνες που ήρθανε από το Τορόντο του Καναδά εκεί όπου μέσα σε ένα γήπεδο 5Χ5, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα, βάζει ο Ηρακλής γκολ και ακούγεται… «άντε Ηρακλάρα»; Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας σύλλογος που διαλέγει για μία ακόμη φορά να διαδηλώσει με τέτοιο τρόπο που να δείξει ότι τίθεται ενάντια στο σύστημα και αντιλαμβάνεται (γιατί αυτό του έχει μάθει η ιστορία του) ότι δεν είναι αποκομμένος από κοινωνικούς ιστούς; Τι άλλο;
Και τι άλλο πρέπει να κάνει και το ίδιο το σύστημα απέναντι σε έναν Ηρακλή, σύλλογο-θεσμό στον ελληνικό αθλητισμό για να δείξει και το ίδιο ότι δεν έχει διάθεση να προσβάλει τους θεσμούς;
Δημοσίευση σχολίου