Καμιά συμφωνία με εχθρούς

3 Μάρτη1918: Η σοβιετική αντιπροσωπεία υπέγραψε στο Μπρεστ - Λιτόφσκ τη Συνθήκη Ειρήνης, αρνούμενη να συζητήσει τους όρους της και δηλώνοντας πως η συμφωνία δε στηρίζεται στην ελεύθερη συγκατάθεση των λαών, αλλά υπαγορεύεται στη Σοβιετική Ρωσία από τον πάνοπλο γερμανικό ιμπεριαλισμό, που εκμεταλλεύεται την προσωρινή αδυναμία της νεαρής Σοβιετικής Δημοκρατίας. Η ειρήνη του Μπρεστ ήταν πλήγμα για τα σχέδια των ιθυνόντων κύκλων στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και στη Γαλλία, που λογάριαζαν να χρησιμοποιήσουν τη Γερμανία για να εκμηδενίσουν τη σοβιετική εξουσία. Παράλληλα, η ειρήνη του Μπρεστ ενίσχυσε την προσπάθεια των λαών στις εμπόλεμες χώρες για να τερματιστεί ο πόλεμος. (Από την εφημερίδα Ριζοσπάστης).

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, πως είναι αδύνατο να υπάρξει συμφωνία, που να ικανοποιεί και τους κομμουνιστές και τους καπιταλιστές. Ακόμα και αν υπογραφούν κάποιες συμφωνίες σε μερικά επιμέρους θέματα, το βέβαιο είναι, ότι οι πλουτοκράτες θα τις καταπατήσουν σύντομα. Τέτοιου είδους συνθήκες είναι αποτέλεσμα καταναγκασμού. Στη συγκεκριμένη συνθήκη για παράδειγμα, οι κομμουνιστές έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν. Σταμάτησαν τον πόλεμο, όπως υποσχέθηκαν.

Είναι ολοφάνερο, πως δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα. Το μνημόνιο είναι η απόδειξη. Οι πολιτικοί δεν σταμάτησαν να ζητάνε περισσότερα, ούτε πρόκειται να σταματήσουν από μόνοι τους. Ο πόλεμος που διεξάγουμε είναι, ας μου επιτρέψετε την έκφραση, ολοκληρωτικός. Η εμείς ή αυτοί. Σκοπός του κεφαλαίου είναι η υποδούλωση, η αλλοτρίωση μας, ώστε να μετατραπούμε σε πρόθυμους καταναλωτές και υπάκουους σκλάβους. Η διαιώνιση της ανισότητας, της  εκμετάλλευσης. Ο δικός μας στόχος είναι η ελευθερία, η ισότητα, τα δικαιώματα των εργαζομένων μέσα από την αταξική κοινωνία. Αυτές οι δύο κατευθύνσεις δε συμπίπτουν πουθενά.

Η χρησιμοποίηση των ψεμάτων, του φόβου, της παραπλάνησης είναι πάγια τακτική της πλουτοκρατίας. Από την απλή διαφήμιση στην τηλεόραση έως τον πολιτικό λόγο, οι καπιταλιστές ψεύδονται. Όταν υποχωρούν, το κάνουν για λίγο και μόνο κάτω από το βάρος κοινωνικών αγώνων. Συνήθως υπόσχονται κάτι ασήμαντο, για να κατευνάσουν τα πνεύματα και επανέρχονται δριμύτεροι.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά πρέπει να καταστήσουμε σαφές, ότι είμαστε αποφασισμένοι να τους σταματήσουμε. Η ώρα έφτασε. Ακόμα και οι πιο δύσπιστοι βλέπουν, ότι τόσα χρόνια που λέγαμε εναντίον της ΕΕ, λέγαμε αλήθειες. Πρώην ψηφοφόροι αστικών κομμάτων, δέρνουν υποψηφίους ή τους βρίζουν.   

Στα γραφεία της ΝΔ στο Ηράκλειο ο Υπεύθυνος Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, Νότης Μηταράκης άκουσε τον εξάψαλμο από (πρώην) οπαδούς της νέας δημοπρασίας. Ο κόσμος τον ξεφώνισε, λέγοντας ότι στηρίζονται μόνο οι τράπεζες. Αυτά δείχνουν καθαρά, ποιος προηγείται σε ψήφους και ποιός θα μαυρισθεί. Επίσης, η Αριστερά τόσο καιρό μιλούσε για την επίθεση των αφεντικών με αφορμή κάποια κρίση. Όσοι υποστήριζαν ότι δεν μπορούμε παρά μόνο να αγωνιστούμε, δικαιώθηκαν.

Η μετεκλογική συνεργασία όλων των αστικών κομμάτων είναι δεδομένη. Ο Αβραμόπουλος μίλησε για συνεργασία με το μπατσόκ, πράγμα αδιανόητο για τα γαλάζια γίδια πριν ένα χρόνο.  Ο ένας τρόπος να σταματήσει αυτό το καπέλωμα, είναι να έρθει η Αριστερά αυτοδύναμη. Αν δουν όμως κάτι τέτοιο, είναι πιθανό να αλλάξουν το εκλογικό σύστημα, ή να αναβάλουν τις εκλογές επ’ αόριστο. Έχουν κάνει ήδη πολύ χειρότερα. Μια βόλτα από τα Νοσοκομεία, τα Σχολεία, τις Υπηρεσίες, φτάνει για να καταλάβουμε ότι είναι αδίστακτοι.

Ο πλέον ριζικός τρόπος δράσης είναι η επανάσταση. Καταλαβαίνω ότι το σύστημα διαθέτει προπαγάνδα, παρακράτος, κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αλλά ειλικρινά πιστεύω, ότι εδώ που είμαστε, δεν υπάρχει επιστροφή. Η θα αμυνθούμε ή θα χαθούμε. Γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια Σύνταγμα, νόμους που οι ίδιοι ψηφίζουν. Δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Αφού δεν τηρούν οι υπουργοί τους νόμους τους, πως καλούμαστε να τους τηρήσουμε εμείς; Γιατί θα πρέπει να είμαστε ευγενικοί με την αγριότητα; Γιατί να τους χαριστούμε όταν μας πετσοκόβουν;

Η Αριστερά βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή της Ελλάδας από το ΒΠΠ και μετά. Καλείται να δώσει λύσεις στα προβλήματα που οι αντίπαλοι δημιούργησαν. Όσοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να υπάρξει συνεργασία ανάμεσα σε Αριστερούς και υπολείμματα του κατεστημένου, είναι αφελείς ή υστερόβουλοι. Μοναδικός σκοπός μας η ανατροπή της άρχουσας τάξης. Κανείς συμβιβασμός, καμιά συμφωνία.

Σ’ αυτό τον αγώνα οφείλουμε να είμαστε ενωμένοι. Θέλουμε μαζί μας τους δυσαρεστημένους από τα κόμματα. Θέλουμε όλους όσους αγωνίστηκαν για μια καλύτερη ζωή. Χαιρετίζω λοιπόν κάθε προσπάθεια παράκαμψης του καπιταλισμού, κάθε τρόπο δράσης, κάθε άποψη, που μας φέρνει κοντύτερα στη απαλλαγή από τις αλυσίδες.

Εργαζόμενοι, μην ακούτε τις ψευτιές των δημίων. Ακούστε τη συνείδησή σας, δείτε πως ζείτε και ξεσηκωθείτε.