Απεργία των δημοσιογράφων και μια αιρετική άποψη

Σύμφωνα με απόφαση της ΕΣΗΕΑ και άλλων σωματείων εργαζομένων στον χώρο των ΜΜΕ από σήμερα το πρωί και μέχρι της 6πμ της Τρίτης 29 Μάη απεργούν σε όλα τα ΜΜΕ οι δημοσιογράφοι οι οποίοι πραγματοποίησαν συγκέντρωση στις 11.30 το πρωί έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ.

Το ποια είναι η κατάσταση για τους εργαζόμενους στον χώρο των ΜΜΕ και τι πιέσεις τους ασκούνται (σήμερα π.χ έγινε γνωστό ότι ο διευθυντής ειδήσεων του STAR –και στέλεχος της ΔΗΜΑΡ για να μην ξεχνιόμαστε- Σταμάτης Μαλέλης απείλησε ότι θα βάλει λουκέτο το κανάλι στην περίπτωση που οι εργαζόμενοι συμμετάσχουν στην απεργία και δεν βγει το κανονικό πρόγραμμα) είναι γνωστό.

Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος όσο αφορά τους δημοσιογράφους που δεν πρέπει να την ξεχνάμε.

Σε περασμένη κινητοποίηση των δημοσιογράφων είχαμε παραθέσει ένα σχετικό κείμενο της Ματίνας Παπαχριστούδη από την εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» που το τιτλοφορούσε: «Λίγο πριν από την τελική σύγκρουση στη βιομηχανία της ενημέρωσης».

Παράλληλα όμως είχαμε δημοσιεύσει και ένα κείμενο που μας είχε στείλει αναγνώστης μας και το υπέγραφε ως «δημοσιογράφος με μπλοκάκι». Επειδή διατηρεί απόλυτα την επικαιρότητα του το ξαναδημοσιεύουμε:

Αγαπητοί σύντροφοι. Με αφορμή την σημερινή κινητοποίηση του κλάδου μου θέλω να γράψω κάποιες σκέψεις, οι οποίες δεν μου δημιουργήθηκαν πρόσφατα αλλά μου είναι παγιωμένες από τον πρώτο καιρό που βρέθηκα σ’ αυτό το χώρο.

Δεν θα μιλήσω για το «διευθυντικό δικαίωμα» που στέλνει εργαζόμενους 30-35 χρονών να παίρνουν τσιγάρα στον αρχισυντάκτη. Ούτε θα αναφερθώ στην εργοδοτική αυθαιρεσία που φτάνει στο σημείο να εξευτελίζει νέες κοπέλες που έχουν όνειρο να γίνουν «λειτουργοί της ενημέρωσης». Ούτε θα μιλήσω επίσης για το «χαρτζιλίκι» που παίρνουμε αντί για μισθό, τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας που επικρατούν στο επάγγελμά μας, το αβάσταχτο άγχος της δουλειάς, κ.λπ. Όλα αυτά είναι γνωστά όπως γνωστό είναι ότι σήμερα οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ εκμεταλλεύονται την καπιταλιστική κρίση με στόχο την παραπέρα συρρίκνωση των όποιων δικαιωμάτων και κεκτημένων της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων στα ΜΜΕ.

Εγώ θέλω να επικεντρωθώ αλλού. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που διαδηλώσαμε σήμερα είμαστε συνένοχοι στο «έγκλημα» που διαπράττετε εδώ και χρόνια σε βάρος της δημοσιογραφίας.

Μήπως τόσα χρόνια στο σινάφι μας δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι «συνάδελφοι» που τσεπώνουν «τα μαύρα» για να εκτελούν διατεταγμένοι υπηρεσία;

Μήπως δεν ξέρουμε τους «τρόφιμους» του υπουργείου Εσωτερικών όπως και του Προστασίας του Πολίτη που τσεπώνουν τα «μυστικά κονδύλια»;

Ολοι μας δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι που χρησιμοποιούν την πένα και τα μικρόφωνα τους για να εκτελούν, με το αζημίωτο, «διατεταγμένη υπηρεσία»;

Γιατί ποτέ δεν βγήκαμε να τα αποκαλύψουμε αυτά; Μήπως και εμείς την «βρίσκαμε» με την «δόξα» του γυαλιού, και την «επωνυμία» της υπογραφής; Ή έστω μας παραμύθιαζαν οι εργοδότες μας για «τις προοπτικές που έχουμε» και κάναμε «γαργάρα» όσα βλέπαμε να συμβαίνουν γύρω μας;

Δεν γνωρίζουμε όλοι μας ότι όλα τα σημαντικά ΜΜΕ, με δυνατότητα παρέμβασης στην κοινή γνώμη έχουν συγκεντρωθεί στα χέρια 5-6 καπιταλιστών που χρησιμοποιούν την δημοσιογραφία ως «επιχειρηματική δραστηριότητα» που αποσκοπεί στο κέρδος; Ότι χρησιμοποιούν τα τηλεοπτικά κανάλια μέσω των οποίων ασκείται η «πίεση» στους κυβερνώντες για την ανάληψη δημοσίων έργων και προμηθειών; Μήπως δεν ξέρουμε ότι τα περισσότερα ΜΜΕ έχουν μεταβληθεί οχήματα πίεσης, εκβιασμών και απειλών για να εξυπηρετούνται οι μπίζνες των ιδιοκτητών τους; Γιατί ποτέ δεν μιλήσαμε για τα παραπάνω;

Γνωρίζω ότι η αντίληψη περί «συλλογικής ευθύνης» είναι ναζιστική αρχή και δεν θέλω να τσουβαλιάσω όλους τους δημοσιογράφους. Αλλά ας μου απαντήσουν οι συνάδελφοι: Πότε αντισταθήκαμε όταν ο αρχισυντάκτης έκοβε και έραβε τα κείμενα μας για να προσαρμόζονται στην «γραμμή» του ΜΜΕ που εργαζόμαστε; Μήπως είναι ψέματα ότι όλοι μας έχουμε φτάσει στο σημείο να αυτολογοκρινόμαστε σ’ αυτά που γράφουμε και λέμε γιατί διαφορετικά ο κίνδυνος της απόλυσης είναι πάνω απ’ τα κεφάλια μας;

Εμείς λοιπόν που κάθε εργατική διεκδίκηση την προβοκάραμε συνειδητά, για να είμαστε αρεστοί στα αφεντικά μας πώς τώρα έχουμε απαίτηση ο λαός να μας συμπαρασταθεί τώρα που η οικονομική κρίση άγγιξε και τον κλάδο μας;

Ενας δημοσιογράφος με μπλοκάκι.

 Υ.Γ: Οι υπογραμίσεις δικές μας