Εγκληματική αναλγησία του κράτους

Τι άλλο εκτός από εγκληματική αναλγησία είναι η απόφαση της κυβέρνησης να περικόψει τα κονδύλια μέχρι και 30% σε ιατρικές μονάδες που θα μπορούσαν να ανακόψουν κάπως το τσουνάμι αυτοκτονιών που έχουμε από την στιγμή που άρχισε η μνημονιακή εποχή;
Για το δραματικό φαινόμενο των αυτοκτονιών και τις αιτίες από τις οποίες προκαλούνται τα γράφαμε προχτές και θα ήταν πλεονασμός να τα επαναλάβουμε.

Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε σ’ αυτή την ανάρτησή μας είναι ότι και η αστική δικτατορία που βιώνουμε, αδιαφορεί εντελώς για τους συνανθρώπους μας οι οποίοι –για λόγους που έχουμε αναφέρει- έχουν προδιάθεση –να οδηγηθούν στην αυτοχειρία. (Σίγα μην στεναχωρηθεί κάποιος «αρμόδιος» που απ’ την αρχή του χρόνου έχουν σημειωθεί περίπου 600 αυτοκτονίες).

Το παρακάτω δημοσίευμα για την αναλγησία του κράτους, από τα σημερινά «Νέα» είναι χαρακτηριστικό:

«Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 στη Νότια Κορέα όταν έκανε την εμφάνισή του ο όρος "αυτοκτονίες του ΔΝΤ" έως τις έρευνες για την αύξηση των ευρωπαίων αυτοχείρων τη δεκαετία του 2000, οι προτάσεις των ειδικών εστίαζαν στην ενίσχυση των ψυχιατρικών υποδομών και στα προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας ως αντίδοτο στο τσουνάμι των αυτοκτονιών.
Στο Λεκανοπέδιο Αθηνών, όπου συναντάται και ο μεγαλύτερος αριθμός αυτοκτονιών, με τα ποσοστά να μεγαλώνουν κατά 10% κάθε χρόνο από την αρχή της κρίσης και μετά, οι περικοπές σε κλινικές που μπορούν να βοηθήσουν ώστε να μην πάρει το φαινόμενο διαστάσεις επιδημίας φτάνουν το 30%.
Και η ανεργία συνεχίζει να καλπάζει πάνω από 21%, για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια στην Αττική εντοπίζονται τα υψηλότερα ποσοστά στη χώρα".