Το ζιζάνιο του φασισμού

 Συντηρείται από την αμάθεια και τα άδεια μυαλά

Από το "Ποντίκι"

Ο φασισμός δεν είναι αυτοφυές ζιζάνιο. Ο σπόρος του συντηρείται από την αμάθεια σε μυαλά ανιστόρητα και άδεια, για να «φυτευτεί» την κατάλληλη εποχή. Μια εποχή σαν αυτήν που ζούμε, κατά την οποία οι ψευδαισθήσεις περί κοινωνιών αφθονίας και διαρκούς ευημερίας καταρρέουν. Να λοιπόν από πού ξεφύτρωσε αυτό το 7% της Χρυσής Αυγής και όλοι αυτοί οι τύποι, ο ηγεμών Νικόλαος, οι αξιωματικοί και οι... καμαρότοι του.

Το έδαφος για τη γονιμοποίηση του φασιστικού φαινομένου είναι ποτισμένο από την καταστροφή, την αδικία και την απόγνωση, ειδικά των νέων ανθρώπων. Ποιος φταίει; Κατά κανόνα, με αυτό το ερώτημα οι φασίστες υποδεικνύουν τον «εχθρό». Κάποτε ήταν οι Εβραίοι, σήμερα είναι οι μετανάστες και όλοι ανεξαιρέτως όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους, όσοι δεν είναι φασίστες...

Οι χρυσαυγίτες δεν έπεσαν ξαφνικά, με αλεξίπτωτο. Είναι στοιχειώδες ιστορικό συμπέρασμα ότι σε συνθήκες όπως αυτές που ζούμε «αρχίζει το ιστορικό έργο του φασισμού. Στήνει στα πόδια τους τις τάξεις που στέκονται αμέσως πάνω από το προλεταριάτο και φοβούνται μήπως κατρακυλήσουν στις γραμμές του, τις οργανώνει και τις στρατιωτικοποιεί» (Τρότσκι, «Και Τώρα;») για να επιχειρήσει το επόμενο βήμα...

Είναι προφανώς πολιτικά αφελείς όσοι προσεγγίζουν τη Χρυσή Αυγή ως ένα περιθωριακό φαινόμενο κάποιων αγανακτισμένων γραφικών. Ο φασισμός καλλιεργείται σε ρημαγμένες κοινωνίες και αυτή η καλλιέργεια έχει μέθοδο και σαφείς στόχους (Robert O. Paxton, «Η Ανατομία του Φασισμού», εκδόσεις Κέδρος):
♦    Τη δημιουργία του ως κινήματος.
♦    Το ρίζωμα του στο πολιτικό σύστημα.
♦    Την κατάληψη της εξουσίας.
♦    Την άσκηση της εξουσίας.
♦    Την πορεία του στο βάθος του χρόνου.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναλυτική ικανότητα για να αντιληφθεί κάποιος ότι η Χρυσή Αυγή έχει κατοχυρώσει πια την ύπαρξη της ως κινήματος και με το 7% της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης ήδη ονειρεύεται το ρίζωμα της στο πολιτικό σύστημα, προκειμένου να καταλάβει και να ασκήσει την εξουσία...

Πριν κάποιος βιαστεί να ξεπεράσει τις φασιστικές φιλοδοξίες (και όσα υποστηρίζουμε παραπάνω) με τη φράση «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα», καλό είναι να ρίξει μια ματιά πρώτα στην Ιστορία. Μετά ας κοιτάξει τριγύρω του, στους κόλπους της διαλυμένης ελληνικής κοινωνίας, αλλά και στις σελίδες 54-55 του σημερινού φύλλου του «Π», όπου καταγράφονται κάποιες ανατριχιαστικές γερμανικές σκέψεις και σχέδια για το... γυψάρισμα του ελληνικού λαού με επιβολή στρατιωτικού καθεστώτος κηδεμονευόμενου απ' έξω. (σημ δικιά μας: Αν δεν το αναρτήσει αυτό το κείμενο στην ιστοσελίδα του το "Ποντίκι" θα το κάνουμε εμείς στο μπλοκ μας).

Γερμανοτσολιάδες

Τα γερμανικά σενάρια «στρατιωτικής διάσωσης» της Ελλάδας μπορεί να είναι απλές ασκήσεις επί χάρτου, προς το παρόν τουλάχιστον. Ωστόσο, αν δρομολογηθεί η διαδικασία υλοποίησης τους, υπάρχουν ετοιμοπόλεμα τα εγχώρια πρόθυμα ενεργούμενα, οι πολιτικοί πρόγονοι των χρυσαυγιτών, που έχουν «μεγαλουργήσει» ως ταγματασφαλίτες και γερμανοτσολιάδες...

Πέραν όλων τούτων (των θεωρητικών), μια πιο προσεκτική ματιά στον... πολιτικό λόγο όλων αυτών των μπουμπουκιών που άνοιξαν «ξαφνικά» μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου μας βοηθά εύκολα να κατανοήσουμε τη στάση και τις αντιλήψεις τους για:
♦    Τη δημοκρατία («οι εκλογές έχουν καταστρέψει τον τόπο», «η ευτυχέστερη περίοδος για τον ελληνικό λαό ήταν η χούντα των συνταγματαρχών»).
♦    Τους θεσμούς («να καεί - να καεί το μπουρδέλο η Βουλή»).
♦    Την Ιστορία («Ο Χίτλερ είναι ένα ιστορικό πρόσωπο που θα κριθεί εν καιρώ από την Ιστορία»).

Σε θολά νερά

Για να παίξει τον ολέθριο ιστορικό του ρόλο ο φασισμός ψαρεύει στον βούρκο της καταστροφής και της εξαθλίωσης της κοινωνίας, εκμεταλλευόμενος άριστα το σύστημα που σαπίζει, αλλά και τις δημοκρατικές διαδικασίες, τις οποίες έχει στόχο να εξολοθρεύσει.

Προφανώς δεν είναι σχήμα λόγου τα όσα έχει αναφέρει ο «αρχιστράτηγος» Νίκος περί των «δυσμενέστατων» για τον τόπο συνεπειών των εκλογών.

 Προφανώς ο Μιχαλολιάκος δεν βρίσκει κανένα ενδιαφέρον σε μια διαδικασία η οποία προϋποθέτει διάλογο και έκφραση ελεύθερης βούλησης. Προτιμά παραγγέλματα και... φάπες, όπως παραστατικά δίδαξε προσφάτως το πουλέν του (ή μήπως ο Ιζνογκούντ, που θέλει να γίνει φύρερ στη θέση του φύρερ;) Κασιδιάρης...

Δυστυχώς, είμαστε υποχρεωμένοι, ως κοινωνία, να ασχοληθούμε το επόμενο διάστημα με το πολιτικό κατακάθι της παρακμής και της σαπίλας του μεταπολιτευτικού μας συστήματος. Και δυστυχώς επίσης αυτό το κατακάθι δεν έχει να κάνει με αυτούς που κατέστρεψαν τον τόπο και ετοιμάζονται να μπουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας ή να γλεντήσουν τα κλεμμένα...

Το πολιτικό υποπροϊόν αυτής της σαπίλας είναι, όπως μας λέει η Ιστορία, ο φασισμός, από τον οποίο πρέπει να απαλλαγούμε, ως κοινωνία, πριν να είναι πολύ αργά...