Και σήμερα και αύριο και πάντα έξω από την πύλη της Χαλυβουργίας, μέχρι να νικήσουν οι εργάτες!

Για το δικαίωμα στην εργασία 8 εμμίσθων γλύφτιδων  του Μάνεση, το κράτος του Νόμου της εργοδοσίας επιτέθηκε και σήμερα έξω από την πύλη του εργοστασίου με γκλοπς και χημικά για να διαλύσει τους  απεργούς που περιφρουρούσαν την συνέχιση της απεργίας  τους  που αποφάσιστηκε στην έκτακτη συνέλευση τους  το Σάββατο στο Εργατικό  Κέντρο Ελευσίνας με συντριπτική πλειοψηφία .

Η επίθεση λάσπης και ο πόλεμος προπαγάνδας που εξαπέλυσε η εργοδοσία και η κυβέρνηση της μέσα από τα καθεστωτικά μέσα πληροφόρησης, έπεσε στο κενό. Η βία και η τρομοκρατία των εισαγγελέων και των δυνάμεων καταστολής του καθεστώτος δεν πτόησαν τους ηρωικούς Χαλλυβουργούς .   Το σύνολο των εργαζομένων στηρίζει  με αποφασιστικότητα την απεργία  και μάχεται για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους,  μακριά από φακούς, κάμερες και δημοσιότητα, γιατί η τηλεοπτική δημοκρατία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας του μνημονίου, δεν μπορεί να ανεχτεί και να επιτρέψει μια ζωή με δικαιώματα, υπερηφάνεια και μισθούς για αξιοπρεπή ζωή.  Αντίθετα για τους μόλις   8 τσάτσους του Μάνεση και το δικαίωμα τους  στην «εργασία» επιστρατεύθηκαν όλοι οι μηχανισμοί της  προπαγάνδας και της καταστολής.. Το «δάκρυ» και οι ευαισθησία περίσσεψαν, σύσσωμη η κλίκα των αναξιοπαθούντων και κατατρεγμένων αστών συμπόνεσε, οι ταγοί του νόμου και της τάξης ανέλαβαν το ανθρωπιστικό τους έργο, οι ακριβοπληρωμένοι κονδυλοφόροι ξεχείλισαν την συγκίνηση και την «αντικειμενικότητα»  από τις  "έγκυρες"  φυλλάδες τους.  

Την στιγμή που οι εφαρμοσμένες πολιτικές τους στέλνουν στον καιάδα της ανεργίας και της ολικής καταστροφής εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους της δουλειάς και του μόχθου το υπαλληλικό πολιτικό  προσωπικό και τα έμμισθα όργανα του, επιτίθενται στο σύνολο της κοινωνίας προσπαθώντας  με τη βία και την τρομοκρατία να περάσουν πάση θυσία τις πολιτικές τους. 

Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο: Πως αυτή η κοινωνία και η εργατική τάξη της χώρας έχουν παράδοση ταξικής πάλης  με παρελθόν και παρόν και πλούσια  ιστορική μνήμη, γιαυτό και θα αντιδράσουν αργά η γρήγορα όπως έκαναν και άλλες φορές , όπως πράττουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό εδώ και δύο χρόνια τώρα μεγάλα τμήματα του αγωνιζίμενου κόσμου..

Άλλος  δρόμος δεν υπάρχει.  Ενότητα και αγώνας μέχρι τη νίκη, όξυνση της ταξικής σύγκρουσης παντού, έως  την τελική ανατροπή του συστήματος που συντηρείται και αναπαράγεται από την διαιώνιση της μισθωτής σκλαβιάς. 

Όλοι σήμερα στα συλλαλητήρια συμπαράστασης των εργατών της Χαλυβουργίας και κάθε μέρα έξω από την πύλη μέχρι να νικήσουν.  

         

β.ariaditis