Τους τελευταίους μήνες κι άλλοι δικοί μας άνθρωποι, φίλοι, συγγενείς και γνωστοί, έχασαν τη δουλειά τους. Όμως κι όσοι/ες έχουν ακόμα δουλειά, ασφυκτιούν οικονομικά και αγωνιούν για την ίδια τους την επιβίωση. Άλλοι και άλλες πάλι επέλεξαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους, καθώς δεν άντεχαν ταυτόχρονα να ζουν και να μη ζουν. Και εμείς οι ίδιοι/ες ίσως κάποιες φορές λυγίσαμε και αναρωτηθήκαμε "προς τι όλ' αυτά;", κοιτάξαμε μπροστά και αντικρύσαμε το απόλυτο σκοτάδι. Δεν έγιναν μόνο οι προσωπικοί μας δρόμοι πιο σκοτεινοί. Εξίσου σκοτείνιασαν και οι δρόμοι αυτής της πόλης από πρεζέμπορους, μπάτσους και φασίστες, κι αυτό το παρεάκι -σε απόλυτη αρμονία- προσπαθεί, καιρό τώρα, να μας κλείσει μια και καλή στα σπίτια μας.
Υπάρχει, λοιπόν, φως στο τούνελ; Υπάρχει, αλλά όχι όπως το εννοούν τα κυβερνητικά βλακόμετρα και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.
Υπάρχει φως στα γέλια, τις κουβέντες και τον αυτοσαρκασμό μας κάθε Τρίτη που μαζευόμαστε πάνω απ' τις κατσαρόλες μας. Υπάρχει φως στο χέρι που απλώνουμε ο ένας στον άλλον όταν τα προσωπικά -και μη- ζόρια μας παίρνουν από κάτω. Υπάρχει φως στα πρόσωπα των ανθρώπων που -κάποιες φορές κι απ' την άκρη του κόσμου- κατεβαίνουν τα σκαλιά του υπογείου, μαγειρεύουν, τρώνε κι αράζουν μαζί μας στα τραπέζια μας. Υπάρχει φως στο κουτί οικονομικής ενίσχυσης που κρατάει την συλλογικότητά μας ζωντανή και "γεννάει" αλληλεγγύη κάθε φορά που το κρίνουμε απαραίτητο. Υπάρχει φως σε κάθε νίκη μας γιατί, όσο μικρή κι αν είναι, πάνω απ' όλα είναι συλλογική.
Γι' αυτό το φως και για όλα όσα πιστεύουμε ότι αξίζει, συνεχίζουμε. Στα κάθε λογής αφεντικά και στα θρασύδειλα φασιστάκια που προσπαθούν να μας κλείσουν στο καβούκι μας και να μας μετατρέψουν σε ανθρώπινες σκιές, διαμηνύουμε ότι:
ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΣΚΥΜΜΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Λίγα λόγια για την Συλλογική Κουζίνα Ανέργων
Η Κουζίνα Ανέργων αποτελεί συλλογικό εγχείρημα αλληλεγγύης, ζύμωσης, συντροφικότητας και απόδειξη ότι η εργασία μας αξίζει περισσότερο χωρίς αφεντικά. Δεν λειτουργεί και δεν θέλουμε να λειτουργεί με όρους συσσιτίου ή παροχής υπηρεσιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αρνούμαστε το φαγητό σε άστεγους ή άπορους, αλλά ως ανοιχτή συλλογικότητα με τα μέλη της να συμμετέχουν και να αλληλεπιδρούν ισότιμα μεταξύ τους.
Από την πρώτη μέρα της συλλογικής κουζίνας υπάρχει ένα κουτί ελεύθερης συνεισφοράς, τα έσοδα από το οποίο χρησιμοποιούνται για τις υλικές ανάγκες (τρόφιμα, έξοδα χώρου που μας φιλοξενεί) αλλά και για προπαγανδιστικό υλικό (κείμενα, αφίσες κτλ). Όσα χρήματα μένουν στο ταμείο συζητάμε και αποφασίζουμε πότε και με ποιόν τρόπο θα διατεθούν για κινηματικούς σκοπούς.
Ο αντι-ιεραρχικός τρόπος λειτουργίας της Κουζίνας και η αντίθεση με οποιαδήποτε λογική ανάθεσης ή αντιπροσώπευσης είναι δεδομένα. Αποτελούν και το εχέγγυο ώστε σε μια καθημερινότητα τόσο πολυδιασπασμένη και εξουθενωτική να μπορούμε να διατηρούμε την αξιοπρέπειά μας.
Κάθε Τρίτη, στο Αυτόνομο Στέκι (Ζωοδόχου Πηγής 95-97 και Ισαύρων), μαγειρεύουμε στις 15:00, τρώμε στις 17:00.
Δημοσίευση σχολίου