Στις 23 Μαρτίου του 2012, ο Λάμπρος Σ., μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, απολύεται εκδικητικά από το ρακάδικο «Το Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο. Η απόλυση αυτή ήρθε μετά από μια μακρά σειρά γεγονότων αυθαιρεσίας και ασυδοσίας από την πλευρά των αφεντικών της επιχείρησης.
Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο, όταν ο συνάδελφος και μέλος του σωματείου Ν.Μ. που εργαζόταν στη συγκεκριμένη επιχείρηση, διεκδίκησε αυτά που δικαιούταν. Τα αφεντικά δεν αρκέστηκαν στην απόλυσή του, αλλά κατηγόρησαν τον εργαζόμενο για «κλοπή». Σε αυτή την υπόθεση «κλοπής», ένας από τους εργοδότες προσπάθησε να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση και τη σύμπνοια των εργαζομένων, οι οποίοι όμως αρνήθηκαν κατηγορηματικά να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς των αφεντικών σχετικά με την «κλοπή» των χρημάτων.
Ο Λάμπρος Σ. και ένας ακόμα εργαζόμενος, όχι μόνο δε δέχτηκαν να κατηγορήσουν τον απολυμένο συνάδελφο τους, αλλά στάθηκαν στο πλευρό του στις διεκδικήσεις του. Ο Λάμπρος Σ. θα κατέθετε και ως μάρτυρας υπεράσπισης στο εργατικό δικαστήριο του απολυμένου συναδέλφου, όμως λίγες μέρες πριν τη δίκη, του ανακοινώνεται η απόλυση του. Ο τρίτος εργαζόμενος απολύεται λίγες μέρες μετά το δικαστήριο και αφού είχε καταθέσει ένορκη βεβαίωση υπέρ του απολυμένου Ν.Μ. Τα αφεντικά από την πλευρά τους, με σκοπό να εκφοβίσουν και να εκδικηθούν για δεύτερη φορά τους συναδέλφους, μήνυσαν τους δύο από τους τρεις απολυμένους(!) ποινικοποιώντας έτσι την αντίσταση και την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων.
Εκτός από όλα αυτά, οι συνθήκες εργασίας στο «Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο ήταν παρόμοιες με αυτές που επικρατούν στα περισσότερα μαγαζιά του κλάδου του επισιτισμού. Πιο συγκεκριμένα, ο Λάμπρος Σ. δούλεψε στην επιχείρηση για περίπου τρία χρόνια ως σερβιτόρος, ενώ τα αφεντικά του κολλούσαν ένσημα βοηθού σερβιτόρου. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι το μαγαζί δεν εμφάνισε ποτέ στα ένσημα ούτε έναν σερβιτόρο (βαρέα ένσημα και μεγαλύτερες απολαβές) αλλά όλοι ήταν δηλωμένοι σαν βοηθοί σερβιτόρου, κάτι που αποτελεί πάγια τακτική των αφεντικών μας.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και παρ’ όλα αυτά, ο Λάμπρος και ενώ ακόμα εργαζόταν, δε δίστασε να δείχνει με όλους τους τρόπους τη συναδελφική του αλληλεγγύη, να εκφράζει τη γνώμη του ανοιχτά και να αντιστέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στις απαιτήσεις των αφεντικών του. Γνώριζε και διεκδικούσε τα δικαιώματά του, ενημέρωνε τους συναδέλφους του ανέπτυσσε σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης. Μετά τις απολύσεις και το κλίμα τρομοκρατίας που προσπάθησαν να επιβάλλουν μέσω των μηνύσεων, ο συνάδελφος Λάμπρος Σ. προχώρησε στο επόμενο βήμα, να συλλογικοποιήσει δηλαδή τον αγώνα του με τη στήριξη και αλληλεγγύη του σωματείου μας και να διεκδικήσει όσα δικαιούται για το διάστημα που εργάστηκε στο μαγαζί.
Η περίπτωση εργαζομένων αλλά και αφεντικών στο «Ελαϊκόν» είναι χαρακτηριστική της περιόδου που διανύουμε, γιατί δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως μας θέλουν τα αφεντικά: διαιρεμένους, τρομοκρατημένους, ρουφιάνους και ατομιστές. Δείχνει όμως ξεκάθαρα και την άλλη επιλογή που έχουμε ως μοναδικό μας όπλο πλέον: την αναζήτηση της χαμένης μας αξιοπρέπειας και της εργατικής μας συνείδησης. Στην κανιβαλική επιλογή του “ο καθένας για την πάρτη του”, η μόνη εναλλακτική είναι το χτίσιμο συλλογικής ταξικής συνείδησης μεταξύ μας. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βάλουμε αναχώματα στη σύγχρονη επέλαση του ολοκληρωτισμού και της βαρβαρότητας που έχουν προωθήσει τα αφεντικά.
ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ “ΕΛΑΙΚΟΝ”
ΝΑ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ Ο ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ Σ.
Δημοσίευση σχολίου