«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;»

Του Ν. Μπογιόπουλου -"Ριζοσπάστης"

Παιδί: «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;».

Πατέρας: «Γιατί νικήσαμε, πετύχαμε λύση, παιδί μου!».

Παιδί: «Πάλι νικήσαμε, πατέρα;»

Πατέρας: «...»

Παιδί: «Αυτή δεν είναι η 17η λύση που πετυχαίνουμε, πατέρα;».

Πατέρας: «Ναι, αλλά αυτή είναι πραγματική λύση, παιδί μου».

Παιδί: «Πώς το ξέρεις αυτό, πατέρα;».

Πατέρας: «Γιατί τώρα θα μας το μειώσουν κατά 40 δισ. ευρώ το χρέος, παιδί μου».

Παιδί: «Και την προηγούμενη φορά που μας κουρέψανε 100 δισ. ευρώ από το σχολείο μου, από το ταμείο σου κι από το νοσοκομείο μας, το χρέος δεν έφτασε πάλι εκεί που ήταν πριν από το κούρεμα κι ακόμα παραπάνω, πατέρα;»

Πατέρας: «...»

Παιδί: «Και ποια άλλη λύση πετύχαμε, πατέρα;».

Πατέρας: «Τώρα πετύχαμε ότι το 2020 το χρέος θα είναι μόνο 125% του ΑΕΠ, παιδί μου».

Παιδί: «Τι μου λες, πατέρα!».

Πατέρας: «Ναι, παιδί μου!».

Παιδί: «Μα και το 2010 που αρχίσανε τα Μνημόνια, το χρέος μόνο 125% του ΑΕΠ δεν ήτανε, πατέρα;»

Πατέρας: «...»

Παιδί: «Καμία άλλη λύση πετύχαμε, πατέρα;»

Πατέρας: «Θα μας μειώσουνε τα επιτόκια, θα μας επιστρέψουνε και τα κέρδη τους από τα ομόλογά μας, παιδί μου».

Παιδί: «Θα μας μειώσει και η τράπεζα το επιτόκιο για το στεγαστικό, θα σου επιστρέψουνε κι εσένα το μισθό και του παππού τη σύνταξη, πατέρα;».

Πατέρας: «...».

Παιδί: «Τελικά, τι μένει, πατέρα;»

Πατέρας: «Θα μας δώσουνε τη δόση, παιδί μου».

Παιδί: «Από τις προηγούμενες δόσεις, εσύ πήρες τίποτα, πατέρα;».

Πατέρας : «...».


*
Τρυφερές - πλην φανταστικές - οικογενειακές στιγμές. `Η μήπως όχι και τόσο φανταστικές;...

Καστελόριζο, 23 Απρίλη του... 2020

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 23 Απρίλη του 2010.
Ηταν τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της χώρας, από το Καστελόριζο και με φόντο τις βαρκούλες που αρμενίζανε, μας ανακοίνωσε την υπαγωγή της Ελλάδας στη δίνη των μνημονίων.

Οπως μας είπαν τότε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους, για τα μνημονιακά μαρτύρια του ελληνικού λαού, που ξεκίνησαν έκτοτε και συνεχίζονται ακατάπαυστα, η αιτία ήταν - έτσι μας είπαν - ότι το χρέος της χώρας ανήρχετο στο 125% του ΑΕΠ.
Αλλά να που σήμερα ήρθε ή ώρα να πανηγυρίσουμε. Ετσι μας λένε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους. Μας λένε ότι πρέπει να πανηγυρίσουμε. Να ευτυχίσουμε. Να ελπίσουμε. Να χαρούμε...

Η αιτία;
Οτι το 2020, δηλαδή σε 8 χρόνια από σήμερα και σε δέκα χρόνια από το διάγγελμα του Παπανδρέου στο Καστελόριζο, η Ελλάδα, μετά από την πολιτική της ανελέητης φτώχειας, της εξαθλίωσης, της εισοδηματικής και εργασιακής υπαγωγής του λαού της σε καθεστώς Νταχάου, θα έχει χρέος - πάλι - 125% του ΑΕΠ!

Δηλαδή, σε δέκα χρόνια - αλλά αυτή τη φορά εντελώς λεηλατημένοι, πλήρως εξαθλιωμένοι, απόλυτα είλωτες - μετά από τα τόσα και τόσα μαρτύρια, μας λένε ότι το «έπαθλό μας», η «σωτηρία» μας, θα είναι ότι θα μας έχουν ξαναγυρίσει στην ίδια θέση! Στην ίδια κατάσταση!

Μετά από τόσα μνημόνια, τόσους εφαρμοστικούς, τόσα μεσοπρόθεσμα, τόσες περικοπές, τόσες κλοπές, τόσα λουκέτα, τόση ανεργία, τόση δυστυχία, θα μας έχουν οδηγήσει εκεί απ' όπου ξεκίνησαν τα μαρτύρια!
Αυτός είναι ο λόγος που μας λένε ότι πρέπει να πανηγυρίσουμε. Οτι πρέπει να τους... δοξάσουμε. Να τους ανακηρύξουμε «σωτήρες» άμα τε και «ευεργέτες»: Επειδή μας υπόσχονται ότι στις 23 Απρίλη του... 2020, θα μας έχουν γυρίσει στο... Καστελόριζο!

Μόνο που αυτή τη φορά, αν τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν να πανηγυρίζουν πάνω στις πλάτες μας, δεν θα είμαστε εδώ για να απολαύσουμε εκείνο το μελλοντικό τους διάγγελμα. Θα μας έχουν αφανίσει. Κι εμάς, και το Καστελόριζο και την Ελλάδα ολόκληρη.