CocaCola-3E: Ανώδυνη ανεργία για τους εργαζόμενους, εκβιασμοί για μείωση φορολογικών συντελεστών!

Του Ν. Α.

Οι καπιταλιστές διεξάγουν τον ταξικό πόλεμο κατά του κόσμου της εργασίας με  όρους παρ’ τα όλα. Την ίδια μέρα που ψηφίζεται ο εφαρμοστικός νόμος και καταργούνται όλα τα εργασιακά δικαιώματα και πλέον η αγορά εργασίας μετατρέπεται σε εργασιακό γκούλανγκ, ο πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Γιάννος Γραμματίδης αναφορικά με το κλείσιμο δύο εργοστασίων της CocaCola-3E σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα προχώρησε στην εξής δήλωση: «Λυπούμαστε για την δυσάρεστη αυτή εξέλιξη που αποδεικνύει ότι το Ελληνικό Κράτος παραμένει σταθερά εχθρικό στην επιχειρηματικότητα.  Το κλείσιμο της γραμμής παραγωγής της CC3E σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα αποτελεί πλήγμα για την εικόνα της χώρας στην διεθνή επιχειρηματική κοινότητα,  επιβαρύνει τα ποσοστά ανεργίας και αποθαρρύνει κάθε νέα επένδυση. Αυτήν την ύστατη ώρα προτείνουμε βασικό συντελεστή ΦΠΑ 19% (αντί του 23% που ισχύει σήμερα), εξαιρουμένων των συντελεστών του ΦΠΑ για τουρισμό και τρόφιμα που θα πρέπει να παραμείνουν ως έχουν.  Παράλληλα προτείνουμε φορολογικό συντελεστή 15% για κάθε μορφή επιχείρησης στη Ελλάδα ώστε να αντιμετωπίσουμε τον φορολογικό ανταγωνισμό άλλων χωρών στη ΝΑ Ευρώπη και στην ΝΑ Μεσόγειο. Σε συνδυασμό με ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο και με νομοθεσία που θα προστατεύει και θα διευκολύνει τις επενδύσεις. Αν βεβαίως θέλουμε ανάπτυξη, θέλουμε επιτέλους έμπρακτα ένα κράτος φιλικό προς την επιχειρηματικότητα ώστε να μπορέσουμε να τη συγκρατήσουμε μέσα στην Ελλάδα».

Δηλαδή, η «Ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη, που συμμετείχε σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια για να αναβαθμίσει τον πολιτικό και οικονομικό ρόλο του ελληνικού κεφαλαίου που έζησε την εποχή του δικού του Ελντοράντο, με την συνδρομή του στρατού και την ασφάλιση των επενδύσεων από το ελληνικό κράτος, επενδύσεις που βασίστηκαν στην παραγωγή υπεραξίας από την εκμετάλλευση των Ελλήνων εργαζομένων, τώρα επιβάλλει εκβιαστικά τους όρους καπιταλιστικής ανάπτυξης των κερδών της νέας εποχής. Έχοντας επιβάλλει βαλκανικές εργασιακές σχέσεις απαιτεί και βαλκανικούς φορολογικούς συντελεστές! 

Το μέλλον που επιφυλάσσει η πραξικοπηματική κυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ στον κόσμο της εργασίας είναι η συνεχή χειροτέρευση της θέσης του και η εγκαθίδρυση καθεστώς ομηρείας ώστε να εκβιάζουν διαρκώς μέτρα που θα αυξάνουν το ποσοστό κερδοφορίας τους. Στην συνάντηση που είχαν οι εργαζόμενοι στη μονάδα της Coca-Cola στην Πάτρα με τους εκπροσώπους της εταιρείας άκουσαν πως θα υπάρξει μέριμνα η …ανεργία τους να είναι όσο το δυνατόν ανώδυνη!!!

Όλες οι παραπάνω εξελίξεις εντάσσονται σε ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης της πολυεθνικής εταιρείας που επιδιώκει τη μεγιστοποίηση των κερδών της, που προβλέπει κλείσιμο των γραμμών παραγωγής σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα μεταφέρει τον όγκο παραγωγής των εγκαταστάσεων της Θεσσαλονίκης και Πάτρας στις αντίστοιχες μονάδες του Σχηματαρίου, Βόλου και Ηρακλείου, αλλά θα συνεχίσει να λειτουργεί κέντρα διανομής και γραφεία για τις πωλήσεις και άλλες υπηρεσίες στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα. Σύμφωνα με πηγές από την εταιρεία, από τις αλλαγές θα επηρεαστούν 30 εργαζόμενοι, για τους οποίους θα αναζητηθούν τρόποι για την καλύτερη δυνατή αποχώρησή τους, μεταξύ αυτών και της εθελουσίας εξόδου.

Και ποια είναι η αφορμή; Όπως τονίζει σε ανακοίνωσή της η εταιρεία, η απόφαση είναι αποτέλεσμα της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών και κατά συνέπεια της σημαντικής πτώσης των πωλήσεων της εταιρείας κατά 23% τα τελευταία τρία έτη και, ειδικότερα, το 2011 όπου ο τομέας των αναψυκτικών υποχώρησε κατά 8,9%, οι χυμοί κατά 10,1% και τα εμφιαλωμένα νερά κατά 5,7%.

Όμως υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο: το 2011 όλες οι εταιρείες του Ομίλου Δαυίδ ολοκλήρωσαν επιστροφές κεφαλαίου προς τους μετόχους, συντηρώντας αυξημένο μερίδιο δανεισμού και συνεπώς υψηλό χρηματοοικονομικό κόστος! Δηλαδή, οι μέτοχοι μοιράζονται τα κέρδη και οι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλεία τους με πρόσχημα τις απώλειες….

Η εργατική απάντηση δόθηκε στο πλαίσιο συνδιάσκεψης επτά σωματείων και δύο ομοσπονδιών στον όμιλο της Coca Cola, που πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο της πόλης. Από τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Coca Cola στη Θεσσαλονίκη, κατέρχονται σε 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις έως τις 22 του μήνα. Το ίδιο διάστημα, οι εργαζόμενοι στα υπόλοιπα εργοστάσια του ομίλου στην Ελλάδα (μεταξύ των οποίων και στο Βόλο) θα πραγματοποιούν καθημερινά τρίωρες στάσεις εργασίας, ενώ έχουν προκηρυχθεί και δύο 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις στις 8 και 23 Φεβρουαρίου αντίστοιχα.

Η σύγκρουση εργαζομένων και πολυεθνικής, φαίνεται να έχει ξεκινήσει ένα χρόνο πριν, όταν ο όμιλος φέρεται να... πέταξε το γάντι στους εργαζόμενους, αρνούμενος να συζητήσει μαζί τους για τη νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Αντιθέτως, όπως κατήγγειλε ο Οργανωτικός Γραμματέας στην Ομοσπονδία Εμφιαλωμένων Ποτών, Βασίλης Αρτεμίου, η εταιρία ξεκίνησε να ασκεί πιέσεις προς τους εργαζόμενους για οικειοθελή αποχώρηση και να απειλεί με απολύσεις, στο όνομα της κατάργησης τμημάτων (όπως η φύλαξη της πύλης, η καθαριότητα, το εστιατόριο και το λογιστήριο) τα οποία πλέον έχουν αναλάβει να λειτουργούν εργολάβοι. Τελευταίως, στα σχέδιά της φαίνεται να εντάσσεται το κλείσιμο του εργοστασίου στη Θεσσαλονίκη και η μεταφορά της παραγωγής στη Βουλγαρία, προκειμένου να εξασφαλιστεί μικρότερο κόστος παραγωγής.

Πέρυσι μάλιστα απολύθηκαν τρεις εργαζόμενοι από το εργοστάσιο της Πάτρας.

«Ο όμιλος κατακρεουργεί τις θέσεις εργασίας την ίδια ώρα που πέρυσι το πρώτο εννεάμηνο είχε δηλώσει κέρδη 300 εκ. ευρώ. Η Coca Cola είναι ασύδοτη και άπληστη. Απαιτεί τα πάντα και έχει βάλει στο στόχο τους εργαζόμενους», τόνισε σε έντονο ύφος από το βήμα της συνδιάσκεψης ο κ. Αρτεμίου, καλώντας το σύνολο των εργαζομένων σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις διαρκείας που «θα τσαλακώσουν τη μόστρα της εταιρίας, που επί 40 χρόνια κυριάρχησε στην ελληνική αγορά αποκομίζοντας αμύθητα κέρδη και σήμερα εκβιάζει χωρίς ίχνος ντροπής».

Οι εργαζόμενοι θα δώσουν τη μάχη για να κρατηθούν ανοιχτά τα εργοστάσια στην Ελλάδα, να ανακληθούν οι απολύσεις και να καλυφθούν τα κενά που δημιουργήθηκαν μέσω των οικειοθελών αποχωρήσεων και επιπλέον να υπογραφεί συλλογική σύμβαση εργασίας. 

Απαιτείται ο εργατικός ξεσηκωμός μακριά και σε σύγκρουση με τον κρατικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

122 μέρες απεργίας χαλυβουργών (Βίντεο)

Κοντά τέσσερις μήνες συνεχίζουν τον ηρωικό τους αγώνα οι απεργοί της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Οι κινητοποιήσεις τους είναι αλλεπάλληλες ενάντια στην εργοδοσία που επιστρατεύει κάθε μέσο για να σπάσει τον αγώνα τους (τώρα προσπαθεί να στήσει και απεργοσπαστικό μηχανισμό) και στην κυβέρνηση που χαρίζει νέα προνόμια στον Μάνεση.

Σήμερα είναι απαραίτητο ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά να σταθούμε δίπλα στους απεργούς χαλυβουργούς, στον σκληρό ταξικό αγώνα που δίνουν και θα καλούσαμε αυτούς που ανακαλύπτουν εχθρούς στα πρόσωπα «κάποιων αριστεριστών», όπως γράφει ο σημερινός «Ριζοσπάστης», να ξανασκεφτούν ποιόν εξυπηρετεί αυτή η στάση τους. Το να κάνεις κριτική –όπως κάναμε κι εμείς- σε κάποια άστοχη ενέργεια, όπως αυτή που έκανε πρόσφατα ο πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων Γ. Σιφωνιός, δίνοντας μικρόφωνο στα ασπόνδυλα της Χ.Α δεν σημαίνει ότι προσπαθείς να «στηρίξεις τον Μάνεση συμβάλλοντας στο τσάκισμα όχι μόνο του αγώνα των χαλυβουργών αλλά γενικά της ταξικής πάλης», όπως γράφει το όργανο της Κ.Ε του ΚΚΕ.
Τέτοια εγκεφαλικά κατασκευάσματα μόνο κακό κάνουν και ειδικά σήμερα που απ’ ότι παρακολουθούμε στο βίντεο που παραθέτουμε απ’ την τηλεόραση του «902» η ολόπλευρη αλληλεγγύη στον ηρωικό αγώνα τω χαλυβουργών είναι απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε.

Κάλεσμα αγωνιστικής δράσης ενάντια στην ανεργία

 Εκδήλωση-Συνέλευση για την ανεργία Σάββατο 3 Μαρτίου, 18.00 στο Πολυτεχνείο (Γκίνη)

Πορεία στο Υπουργείο Εργασίας Πέμπτη 15 Μαρτίου

O μεσαίωνας στη ζωή και στα δικαιώματα μας είναι πια εδώ. Με ομοβροντία μέτρων απίστευτης βαρβαρότητας συγκυβέρνηση, εθνικοί και υπερεθνικοί συνεργάτες της και εργοδοσία οδηγούν τους εργαζομένους, τους νέους, τους ανέργους στην εξαθλίωση και στην εξόντωση. Αφού για δεκαετίες οι εργοδότες πλούτισαν και θησαύρισαν από την υπερεκμετάλλευση όλων των εργαζομένων μας ζητάνε να ξαναπληρώσουμε το μεγάλο τους φαγοπότι επικαλούμενοι την κρίση που αυτοί δημιούργησαν χωρίς όμως να την νιώσουν ποτέ.

Εφιάλτης είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν και η ανεργία είναι το βασικότερο συστατικό της συνταγής τους…

Ήδη η ανεργία έχει εκτιναχθεί σε ποσοστό-ρεκόρ, 30% για το 2012, ποσοστό που μεταφράζεται σε περισσότερους από 1.000.000 ανέργους, χωρίς να υπολογίζονται οι νέοι που αναζητούν πρώτη φορά δουλειά, οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, οι μισοάνεργοι - μισοεργαζόμενοι που δουλεύουν με το κομμάτι

Να ποιοι θέλουν πραγματικά να μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω…

Η ανεργία και η αθέατη όψη της (ελαστική εργασία, υποαπασχόληση) είναι αποτέλεσμα των μαζικών απολύσεων, της μη ανανέωσης συμβάσεων στο όνομα της κρίσης, των χιλιάδων λουκέτων. Κυρίως, όμως, είναι αποτέλεσμα των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου όπως εκφράστηκαν από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και την εργοδοσία που επεκτάθηκαν με τον παροξυσμό της κρίσης και των Μνημονίων. Είναι σαφές πως Συγκυβέρνηση-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Κεφάλαιο επιδιώκουν να διαλύσουν κάθε έννοια αξιοπρεπούς εργασίας κι αμοιβών, αξιοποιώντας την στρατιά απελπισίας που αυτοί δημιούργησαν. Έτσι, λοιπόν, χρησιμοποιούν την ανεργία ως μοχλό πίεσης και τρομοκράτησης των εργαζόμενων, ως μοχλό πίεσης για τον αφανισμό των συλλογικών μας δικαιωμάτων.

Απέναντι στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας, της ατομικής ευθύνης και ενοχής οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, Έλληνες και μετανάστες, είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουμε φωνή, να σπάσουμε την απομόνωση, να σταθούμε αλληλέγγυοι και να ζητήσουμε την αλληλεγγύη από όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, τις λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, τα κινήματα «δεν πληρώνω». Μα πάνω από όλα να διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας στη δουλειά και την αξιοπρέπεια, να βγάλουμε εμείς τους από πάνω, μια για πάντα στην ανεργία.

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ:

·       Να συγκροτήσουμε συνελεύσεις και πρωτοβουλίες ανέργων σε κάθε κλάδο και σε κάθε γειτονιά.

·       Να απαιτήσουμε την εγγραφή  στα συνδικάτα όλων των ανέργων, των συμβασιούχων και των απασχολούμενων με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών, με ίδια δικαιώματα με τα άλλα μέλη.

·       Να έρθουμε σε επαφή και να συντονίσουμε τη δράση μας.

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ:

·       Δουλειά για όλους. Με ανθρώπινες συνθήκες και μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες μας. 

·       Επίδομα ανεργίας, για όλο το διάστημα της ανεργίας, στους άνεργους και υποαπασχολούμενους, που να καλύπτει όλες τις ανάγκες μας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Προσμέτρηση του χρόνου ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια.

·       Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των ανέργων, κατάργηση του ορίου των ενσήμων για την σφράγιση των βιβλιαρίων

·       Ελεύθερη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, ελεύθερη πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά γνώσης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού.

·       Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που ελαστικοποιουν τις εργασιακές σχέσεις, απελευθερώνουν τις απολύσεις, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και το βασικό μισθό.

·        Διασφάλιση των αμοιβών και των αποζημιώσεων για όλους τους εργαζόμενους που παραμένουν απλήρωτοι, σε επίσχεση εργασίας κλπ.

·       Να μην περάσουν οι εκβιασμοί των απολύσεων του κράτους και των εργοδοτών.

ΚΑΛΟΥΜΕ άνεργους, εργαζόμενους, σωματεία, επιτροπές από εργατικούς χώρους, φοιτητές και μαθητές, λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς για να δράσουμε ενωμένα, να αντισταθούμε και να παλέψουμε αποφασισμένα, να ετοιμάσουμε και να οργανώσουμε τους χώρους συνεύρεσης και αλληλεγγύης, να πάρουμε πίσω την χαμένη μας ζωή, τα αγαθά που εμείς παράγουμε, μας ανήκουν και μας τα στερούν.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΕΡΓΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.

Δημιουργία Πολιτιστικής Λέσχης στο Περιστέρι

 Μια πρωτοβουλία που στοχεύει να προβάλλει την δική της πρόταση «Κόντρα στον πολιτισμό που μας επιβάλλουν», όπως γράφει χαρακτηριστικά η αφίσα που κυκλοφόρησαν, δημιουργήθηκε στο Περιστέρι.

Βασική τους επιδίωξη να δημιουργήσουν μια πολιτιστική λέσχη, ένα χώρο όπου θα στεγάσει τις δραστηριότητες που περιγράφουν στην αφίσα τους.

Το πρώτο κάλεσμα τους για να δρομολογήσουν τις δραστηριότητες τους είναι την Κυριακή 4 Μάρτη, στις 12 το μεσημέρι στο στέκι της Αριστερής Κίνησης Περιστερίου, Σαραντοπόρου 74.

Εμείς τους ευχόμαστε καλή επιτυχία στο εγχείρημα τους.

 Το blog τους

Και η σελίδα τους στο facebook

Εκεί που μας χρωστούσαν ... (Βίντεο)

Γράφαμε και χτες για το αντιαριστερό κρεσέντο που εξαπέλυσε από το βούλα της βουλής ο αρχηγός της Ν.Δ.
Μετά απ’ αυτό ήταν επόμενο να εισπράξει την ικανοποίηση από τον υπουργό Ε. Βενιζέλος που εμφανίστηκε δικαιομένος γιατί «επιτέλους ο Α. Σαμαράς στρέφεται κατά της παραδοσιακής αριστεράς υιοθετώντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ», ενώ από την πλευρά του και ο Γ. Καρατζαφύρερ έδωσε τα εύσημα του στον πρόεδρο της ΝΔ που ήρθε να «εγκαλέσει επιτέλους την αριστερά».

«Ο Σαμαράς εκφώνησε ένα αντιαριστερό παραλήρημα δείγμα του πανικού της αγωνίας και των αδιεξόδων του. Αν συνεχίσει αυτό τον δρόμο ο Α. Σαμαράς θα μας πάει σε προηγούμενες δεκαετίες», ήταν η τοποθέτηση του Π. Λαφαζάνη εκ μέρους του Σύριζα, ενώ στο βίντεο που παραθέτουμε βλέπουμε –από την τηλεόραση του «902»- τα όσα σχετικά διαδραματίστηκαν στο κοινοβούλιο τους.

STRATFOR:"Η κρίση στην Ελλάδα είναι πια πολιτική". Ανάλυση με προβλέψεις "ταραχών"

Του Ν. Α

"Η κρίση στην Ελλάδα μετασχηματίζεται από οικονομική σε πολιτική", υποστηρίζει σε ανάλυσή του το αμερικανικό think tank Stratfor, προβλέποντας μεγάλες αλλαγές.

Σύμφωνα με τους συντάκτες της ανάλυσης από το 2008 οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν με κάθε κόστος να κρατήσουν την Ελλάδα ώστε να αποφύγουν κατάρευση του Ευρώ και της Ευρωζώνης." Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε τώρα να αλλάξει, μαζί με τις σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη και μεταξύ των πολιτικών ελίτ στην Ελλάδα και τον ελληνικό λαό", υποστηρίζουν.

Η Ευρώπη είχε τον χρόνο να απομονώσει την Ελλάδα και να ενισχύσει τις άμυνές της. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει λάβει άνευ προηγουμένου μέτρα τα τελευταία δύο χρόνια για να τη μείωση της απειλής από την Ελλάδα. Μετά από τρία χρόνια δύσκολων μεταρρυθμίσεων, η ελληνική κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Η Ελλάδα εισέρχεται στο πέμπτο έτος της ύφεσης, με περίπου 25% της ανεργίας. Τα οφέλη της αποφυγής χρεοκοπίας και της παραμονής στην ευρωζώνη είναι λιγότερο προφανή για τον μέσο Έλληνα, όπως και τα μακροπρόθεσμα οφέλη από την αύξηση λιτότητας. Οι συζητήσεις-ταμπού για μιας ελληνική χρεοκοπία είναι όλο και πιο συχνές στην Ελλάδα και στην Ευρώπη", γράφει το Stratfor.

Εκτίμηση του Stratfor για την ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κρίση είναι ότι πρόκειται για πολιτική κρίση κι όχι για οικονομική.

"Η ευρωπαϊκή οικονομική κατάσταση θα επιδεινωθεί, και η διαφορά των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ θα συνδυαστεί με μια (θεωρητική ή πραγματική) απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, επιδεινώνοντας το εθνικιστικό συναίσθημα, φέρνοντας πιο ριζοσπαστικές ιδεολογίες και τελικά οδηγώντας σ΄ένα θεμελιώδες σπάσιμο του συστήματος που επέφερε πολιτικές κι όχι οικονομικές, διαφορές", αναφέρουν οι συντάκτες του Stratfor που αναμένουν κοινωνικές αλλαγές σε χώρες της Ευρώπης.Αλλαγές που έχουν ξεκινήσει από την Ελλάδα όπως γράφουν:

"Αυτές οι αλλαγές φαίνεται να αρχίζουν στην Ελλάδα: βία στην κοινωνική διαμαρτυρία, αύξηση υποστήριξης εναλλακτικών πολιτικών ιδεολογιών και μια φθίνουσα παρουσία των πιο μετριοπαθών στοιχείων της κοινωνίας, καθώς περισσότεροι άνθρωποι αφήνουν τις αστικές περιοχές ή μεταναστεύουν σε αναζήτηση της απασχόλησης. Αυτά τα γεγονότα θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν τη μετάβαση από μια κατά κύριο λόγο οικονομική σε πολιτική κρίση στην Ελλάδα, μια τάση που αναμένεται να εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη".

Η ανάλυση του Stratfor κάνει δραματικές αναφορές στο κύμα βίας που υπήρξε στην Αθήνα κατά της διάρκεια της ψηφοφορίας στη Βουλή για το μνημόνιο και κάνει αναδρομή σ΄ όλες τις διαδηλώσεις που έχουν γίνει αυτά τα δύο χρόνια,για να περάσει στο κεφάλαιο που οι συντάκτες της έχουν τιτλοφορήσει: "Η άνοδος της άκρας αριστεράς". Κάτι που χαρακτηρίζουν ως "ανωμαλία".

"Ιστορικά, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν κυριαρχήσει στην ελληνική πολιτική σκηνή, εναλλασσόμενα στην εξουσία κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αρκετών δεκαετιών. Στις τελευταίες εκλογές, το 2009, τα δύο κόμματα αντιπροσώπευαν το 77% του συνόλου των ψήφων, μια απόδειξη για τη σχετικά περιορισμένη επιρροή των μικρότερων, πιο ριζοσπαστικών κομμάτων.
Η δημόσια καταδίκη των νέων μέτρων λιτότητας από τη ΝΔ την τροφοδότησαν με μια δραματική αύξηση στην υποστήριξη του κόμματος, η οποία έφτασε μέχρι και 30% πριν από την έγκριση του πακέτου μέτρων στις 12 Φεβρουαρίου.

Ωστόσο, μόλις ψήφισαν το πακέτο λιτότητας, και τα δύο κόμματα είδαν τα ποσοστά τους στις σε ιστορικά χαμηλά νούμερα. Η ΝΔ φθάνει το 19% σε ορισμένες δημοσκοπήσεις . Οι ίδιες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι τα τρία αριστερά κόμματα,συγκεντρώνουν περίπου 37%".

Σύμφωνα με το Stratfor, μέχρι τώρα οι Έλληνες πολιτικοί που ήταν υπέρ των μέτρων λιτότητας που επέβαλαν ΔΝΤ και ΕΕ, είχαν την υποστήριξη των Ευρωπαίων που τους επέτρεπε να παρακάμπτουν την εσωτερική αντίδραση. Αυτή την υποστήριξη τώρα που οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να αισθάνονται πιο ασφαλείς σε μια πιθανή ελληνική χρεοκοπία, θα τη χάσουν, όπως και την όποια επιρροή τους έχει απομείνει.

Η ανάλυση του Stratfor επισημαίνει ακόμη ότι "μαζί με τις βίαιες διαμαρτυρίες και την αυξανόμενη δημοτικότητα των ελληνικών ακροαριστερών πολιτικών κομμάτων, η μετεγκατάσταση ελληνικών τμημάτων πληθυσμού έχει συμβάλει στην αλλαγή των αναδυόμενων κοινωνικών τάξεων στην Ελλάδα. Τα μετριοπαθή στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας εγκαταλείπουν την Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις, και κάποιοι φεύγουν από τη χώρα. Τρέχουσες εσωτερικές στατιστικές για τη μετανάστευση από την Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεθούν, αλλά υπάρχει αφθονία ανεπίσημων στοιχείων που δείχνουν ότι οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις πόλεις ή τη χώρα με όλο και πιο ταχείς ρυθμούς. Η Ελλάδα έχει ισχυρή παράδοση στη μετανάστευση σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας".

Τα στοιχεία που παραθέτει το Stratfor για το κύμα φυγής νέων ανθρώπων από την Ελλάδα είναι συγκλονιστικά:

"Έλληνες που έχουν τη δυνατότητα στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Δεδομένου ότι το ποσοστό ανεργίας για τα άτομα κάτω των 25 ετών στην Ελλάδα είναι σχεδόν 50%, φαίνεται ότι λίγοι νέοι άνθρωποι επιστρέφουν από το εξωτερικό. Τον Σεπτέμβριο του 2011, οι υπεύθυνοι ενός προγράμματος για μετανάστευση στην Αυστραλία, που είχε προσελκύσει μόνο 42 άτομα το 2010, συγκλονίστηκαν όταν περισσότεροι από 12.000 άνθρωποι εκδήλωσαν ενδιαφέρον".

Εξίσου ενδιαφέροντα είναι και τα στοιχεία για την επιστροφή στην επαρχία:

"Όσοι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη χώρα έχουν αρχίσει να επιστρέφουν από τα αστικά κέντρα στην επαρχία. Ο πληθυσμός της Αθήνας είναι 4 εκατομμύρια. Σύμφωνα με την Ένωση Ελλήνων αγροτών, μεταξύ 2008 και 2010 - ακόμη και πριν από τις μεταρρυθμίσεις λιτότητας - περίπου 38.000 άνθρωποι που απολύθηκαν ή εγκατέλειψαν τις εργασίες τους επέστρεψαν στην ύπαιθρο.

Μετά από τέσσερα χρόνια από την ύφεση χωρίς ορατό τέλος και μια κυβέρνηση να χάνει τον έλεγχο όλο και περισσότερο οι Έλληνες που παραμένουν στις πόλεις είναι εκείνοι των οποίων οι επιλογές είναι περιορισμένες ...

Όλα αυτά δημιουργούν περισσότερο χώρο για τις εξτρεμιστικές απόψεις. Αυτό, σε συνδυασμό και με άλλες εγχώριες αλλαγές αλλά και με τις θεμελιώδεις αλλαγές που συμβαίνουν στη σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη,μετατρέπουν τη κρίση σε πολιτική".

Κ. ΚΟΛΛΙΑΣ: ένας ερμαφρόδιτος αντιμνημονιακός-μνημονιακός.

 Η διγλωσσία της ΝΔ είναι εξίσου ανεπανάληπτη και θρασύδειλη, καθώς κινδυνεύει όχι απλώς να απολέσει το τρένο της εξουσίας αλλά να ακολουθήσει τα ποσοστά του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ. Οι απίστευτοι βουλευτές της πραγματικά αναγάγουν το Μαυρογιαλούρο σε πρότυπο και τον ξεπερνούν ταχύτατα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Κ. Κόλλιας, βουλευτής Κορινθίας, που κρύβεται όμως από τον εργαζόμενο λαό της.

Καταρχήν πήγε και ψήφισε τον εργασιακό μεσαίωνα γνωστό και ως Δανειακή Σύμβαση που προβλέπει μεταξύ άλλων αναδρομικές μειώσεις 22% στους μισθούς της ΕΓΣΣΕ σε όλα τα κλιμάκια και 32% για τους νεοεισερχόμενους έως 25 ετών, από 14 Φεβρουαρίου, παρά τις αρχικές δηλώσεις του ότι οι μειώσεις θα τεθούν σε εφαρμογή από 1 Μαρτίου. Σύμφωνα με τα όσα έχει ψηφίσει και ο Κ. Κόλλιας  «θα μπορούν να εφαρμοστούν χωρίς την σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων. Όσον αφορά τις κλαδικές συμβάσεις, εφόσον παρέλθει τρίμηνο από τη λήξη τους διατηρούνται μόνο 4 επιδόματα (τέκνων, επικινδυνότητας, ωριμάνσεων, σπουδών), ενώ για όσες έχουν ήδη λήξει δίνεται η δυνατότητα παράτασης των όρων για ένα ακόμη τρίμηνο από την ισχύ του ν. 4046/2012 με στόχο να υπογραφούν νέες κλαδικές συμβάσεις. Εάν δεν υπογραφούν νέες συμβάσεις τότε καταργούνται μεταξύ άλλων επιδομάτων κι αυτό του γάμου.

Ακόμη η προσφυγή στη διαιτησία θα γίνεται αποκλειστικά με κοινή συμφωνία των μερών και μόνο για τον καθορισμό βασικού μισθού ή/και βασικού ημερομισθίου, χωρίς να περιλαμβάνεται κανένα άλλο ζήτημα αλλά ούτε και ρήτρες που διατηρούν κανονιστικούς όρους προηγούμενων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας ή Διαιτητικών Αποφάσεων. Προσφυγές που έχουν κατατεθεί στον ΟΜΕΔ και μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί διαιτητική απόφαση, αν μεν έχουν κατατεθεί μονομερώς δεν συζητούνται και τίθενται στο αρχείο, ενώ αν έχουν κατατεθεί με κοινή συμφωνία των μερών κρίνονται με βάση τα παραπάνω.  Παράλληλα, αναστέλλεται αναδρομικά και η ισχύς διατάξεων νόμων, κανονιστικών πράξεων, Συλλογικών Συμβάσεων ή Διαιτητικών Αποφάσεων, οι οποίες προβλέπουν αυξήσεις μισθών ή ημερομισθίων, περιλαμβανομένων και εκείνων περί υπηρεσιακών ωριμάνσεων, με μόνη προϋπόθεση την πάροδο συγκεκριμένου χρόνου εργασίας, όπως ενδεικτικά το επίδομα πολυετίας, το επίδομα χρόνου εργασίας, το επίδομα τριετίας και το επίδομα πενταετίας μέχρι το ποσοστό της ανεργίας να διαμορφωθεί σε ποσοστό κάτω του 10%. Εν κατακλείδι η πράξη προβλέπει την κατάργηση της μονιμότητας σε ΔΕΚΟ, ανοίγοντας το δρόμο για απολύσεις.

Και με ξεχωριστό θράσος δηλώνει: «Κατανοώ ότι οι πολίτες δεν μας πιστεύουν. Οι πολίτες τα έχουν ξανακούσει. Τους καταλαβαίνω και τους συμμερίζομαι απόλυτα. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να πουλήσω ή καλύτερα να ξεπουλήσω την χώρα για να γίνω αρεστός. Καλύτερα να μην ξαναεκλεγώ παρά να καταδικάσω την χώρα μου και τους πολίτες της σε αμετάκλητη πείνα, φτώχεια, δυστυχία. Είναι βαθειά μου πεποίθηση ότι πιο εύκολα ανατρέπεις καταστάσεις, πιο εύκολα αναπτύσσεσαι και ξαναγεννιέσαι από τις στάχτες σου όταν ο εθνικός πλούτος παραμένει στα χέρια σου. Στην περίπτωση άτακτης χρεοκοπίας η απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και ο ακρωτηριασμός της ευρωπαϊκής μας πορείας θα ήταν βέβαιη. Για μένα ως Νεοδημοκράτη και βαθειά Ευρωπαϊστή αυτή η εκδοχή είναι ανεπίτρεπτη».

Φυσικά ο εργαζόμενος λαός μας χρεοκοπεί, ο κοινωνικός πλούτος ιδιωτικοποιείται και εμπορευματοποιείται μαζί με το σύνολο των κοινωνικών αγαθών, οι ελληνικές ιδιωτικές εταιρείες κάνουν ρεκόρ χιλιετίας στις εξαγωγές με την πρωτόγνωρη ανταγωνιστικότητα που τους προσφέρουν οι μισθοί Κίνας που μας επέβαλλαν, και ο Κ.Κόλλιας συνεχίζει  να μας εμπαίζει.

Και μετά ο Κ. Κόλλιας βγήκε στα τοπικά κανάλια για να σώσει τον λαό του.  Ποιος είναι ο λαός του Κ. Κόλλια; Μα φυσικά οι έμποροι, το Επιμελητήριο, οι επαγγελματίες, όλοι αυτοί που βλέπουν τα οικονομικά τους συμφέροντα να πλήττονται από το κλείσιμο του 6ου Σύνταγμα Πεζικού στην Κόρινθο. Η λύση επομένως είναι η επαναλειτουργία του άχρηστου στρατοπέδου και θεωρείται «αυτονόητο» για τα κέρδη αυτών να μπαίνουν σε Ομηρεία οι αξιωματικοί και οι οικογένειες τους. Ο ανεκδίκητος Κ. Κόλλιας δηλώνει «εγώ θα επιμείνω για τη λειτουργία του» για να ξαναέρθουν 2000-3000 νεοσύλλεκτοι από την Αθήνα όπως γινόταν στο παρελθόν!

Η ταξικότητα της πολιτική που εκπροσωπεί ο Κ. Κόλλιας επιχειρείται να κρυφτεί πίσω από τον χυδαίο τοπικισμό που κηρύσσει τον ανταγωνισμό μεταξύ των τοπικών κοινωνιών της Πελοποννήσου και ακολουθεί ένα ακόμη άθλιο παράδειγμα του πελατειακού συστήματος της ΝΔ, αυτό της Καλαμάτας, όπου ο νεοδημοκράτης βουλευτής και πρώην υφυπουργός στο Εθνικής Άμυνας άνοιξε ένα ακόμη άχρηστο Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων, δαπάνησε εκατομμύρια ευρώ για να φάνε οι εργολάβοι και οι έμποροι, ενώ σύντομα έκλεισε. Τώρα ένα άθλιο τσούρμο αποτελούμενο από τους βουλευτές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το Μητροπολίτη, τους επιχειρηματίες, με σημαία το ευρώ, τρέχουν να το ξανανοίξουν. Και ο υφυπουργός ΥΕΘΑ Σπηλιόπουλος, που χρειάζεται δεκάδες ασφαλίτες για να κυκλοφορήσει στο δρόμο, δηλώνει ότι το απαράδεκτο αίτημα επαναλειτουργίας του ΚΕΝ Καλαμάτας εξετάζεται.

Εμείς καλούμε το ΓΕΣ και τον ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλο να κλείσουν άμεσα τα δεκάδες άχρηστα στρατόπεδα, να δώσουν ανάσα στους συναδέλφους φαντάρους που φτύνουν αίμα στις μονάδες της παραμεθορίου και να ικανοποιήσουν άμεσα τα οικονομικά τους αιτήματα, καθώς η λαϊκή οικογένεια δεν αντέχει το βραχνά της στρατιωτικής θητείας.

Τέλος, αφιερώνουμε στα πολιτικά υποκείμενα που ακούν στο όνομα Κ.Κόλλιας και στους ομοίους του βουλευτές των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ένα τραγούδι από το παρελθόν, που φαντάζει εξαιρετικά επίκαιρο;

ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437   

Diktiospartakos.blogspot.com 

Ανακοίνωση Επιτροπής Αγώνα Δικηγόρων Αθήνας

Σήμερα 28/2 ήταν η μέρα που κατά την απόφαση της Γ.Σ. των δικηγόρων (14.2.2012) έπρεπε να πραγματοποιηθεί επαναληπτική Γ.Σ.

Εκατοντάδες δικηγόροι που παρακολούθησαν το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. ήρθαν αντιμέτωποι για 3η φορά με την παράνομη και αυταρχική άρνηση της διοίκησης του Δ.Σ.Α. να εφαρμόσει τις αποφάσεις της Γ.Σ.
Ολοι εμείς που παρευρεθήκαμε για άλλη μια φορά στο Σύλλογο αρνούμαστε και αντιστεκόμαστε στο πραξικόπημα.

Γι’αυτό αποφασίσαμε συλλογικά και αμεσοδημοκρατικά να καταλάβουμε το κτίριο του Δ.Σ.Α. Η κατάληψη θα λειτουργήσει ως Κέντρο Ενημέρωσης όλων των συναδέλφων και Προώθησης των αποφάσεων της Γ.Σ. Απευθυνόμενοι στη κοινωνία δηλώνουμε:

α) Την στιγμή που οι πολίτες περισσότερο από ποτέ έχουν ανάγκη δικαστικής προστασίας, η κυβέρνηση ανεβάζει το κόστος σε δυσθεώρητα ύψη, αποκλείει τους εργαζόμενους από τη δικαστική προστασία και καταδικάζει τη μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολουμένων και μισθωτών δικηγόρων στην εξαθλίωση και την ανεργία.

β) Αυτή η διοίκηση του Δ.Σ.Α. δεν εκφράζει τους χιλιάδες πληττόμενους δικηγόρους, αλλά τη κυβέρνηση και τα συμφέροντα κάθε λογής δικηγορικών και μη εμπορικών εταιρειών, εξασφαλίζοντας την εφαρμογή των μνημονιακών επιταγών.

γ) Οι δικηγόροι έχουν αποφασίσει και στη Γενική τους Συνέλευση ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός των μαζικών κινητοποιήσεων μαζί με το σύνολο των αγωνιζόμενων ανθρώπων.

δ) Αγωνιζόμαστε για:

1ον) ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Η δικαστική προστασία είναι κοινωνικό αγαθό συνταγματικά κατοχυρωμένο. Ο δικηγόρος δεν είναι έμπορος ούτε φοροεισπράκτορας, αλλά υπερασπιστής δικαιωμάτων και ελευθεριών.

2ον) ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΕΜΜΕΣΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗΣ (Φ.Π.Α. τέλος επιτηδεύματος, χαράτσια ΔΕΗ κλπ.).

3ον) Διαγραφή των χρεών όλων των νοικοκυριών προς τις Τράπεζες, οι οποίες από το 2008 μέχρι σήμερα έχουν λάβει κρατικές ενισχύσεις τις οποίες πληρώνουν οι φορολογούμενοι ύψους 200 δισ. ευρώ.

4ον) Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, ελεύθερη δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους.

5ον) Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων.

6ον) Να πέσει αυτή η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής ανάλογης πολιτικής.

Οι δικηγόροι δηλώνουν ότι συμπορεύονται με τον υπόλοιπο λαό.

Η Επιτροπή Αγώνα Δικηγόρων Αθήνας ΚΑΛΕΙ τα μέλη του Δ.Σ. να προσέλθουν στο κτίριο του Δ.Σ.Α. και να συνεδριάσουν προκειμένου να συγκαλέσουν άμεσα τη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ!

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 3.00 μ.μ. ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΔΣΑ

Εκκλησία και Πολιτική Β' μέρος.

Σύμφωνα με τον Μαρξ η πραγματικότητα είναι αυστηρά υλική και η εξέλιξη έχει υλική βάση και αίτια. Δεν είναι η συνείδηση που ρυθμίζει τη ζωή, είναι η ζωή που ρυθμίζει τη συνείδηση την ηθική, τη θρησκεία. Η θρησκεία είναι η πίστη σε δυνάμεις πάνω ή έξω από τον κόσμο.

Για τον υλισμό, θρησκεία είναι μια φανταστική αντανάκλαση των φυσικών και κοινωνικών δυνάμεων που κυριαρχούν στους ανθρώπους. Η αδυναμία του πρωτόγονου ανθρώπου να εξηγήσει τη φύση, γέννησε την ιδέα ότι υπάρχουν κάποια όντα με υπερφυσικές ιδιότητες, που αν τους αποδώσει τιμές, θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει τις δυσκολίες.

Είναι μια απλοϊκή αντιεπιστημονική απάντηση, για το πώς έγινε κόσμος, γιατί πεθαίνουμε και κυρίως το πρόβλημα της θεοδικίας, γιατί δηλαδή υπάρχει η αδικία, το κακό. Ο Μαρξ τη χαρακτήρισε όπιο, ο Λένιν μια μορφή πνευματικής καταπίεσης. Η αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί στο άδικο κοινωνικό σύστημα, τον οδήγησε να ελπίζει σε βοήθεια από θεούς και μεταθανάτια ζωή. Έτσι οι αδικημένοι παρηγορούνται από τον πόνο της εκμετάλλευσης, αλλά ταυτόχρονα αδρανούν, περιμένοντας μάταια τη σωτηρία από δυνάμεις εκτός του κόσμου. Τέτοιες δυνάμεις όμως δεν υπάρχουν.

Η θρησκεία λοιπόν, αν και προσφέρει ανακούφιση, δεν δίνει τη λύση, που είναι η αλλαγή της κοινωνίας. Λειτουργεί ως ένα ναρκωτικό, δίνοντας ψεύτικους παραδείσους στο χρήστη, χωρίς να λύνει στο παραμικρό την άσχημη κατάσταση. Αντίθετα τη διαιωνίζει. Αναγορεύει σε νόμο την αδυναμία των φτωχών και χρησιμεύει σαν όπλο καταπίεσης. Κηρύττει την υποταγή, την εγκαρτέρηση, απορρίπτει την επαναστατική βία στο όνομα μιας μεταθανάτιας σωτηρίας.

Είναι εχθρός της επιστήμης και της λογικής. Πολεμάει κάθε τι νέο, γιατί τρέμει τη διασάλευση του status quo. Χιλιάδες φωτεινά ελεύθερα πνεύματα, καταδικάστηκαν ως βλάστημοι, διότι απέδειξαν με επιστημονικό τρόπο τις ανακρίβειες των θρησκειών. Ο Γαλιλαίος πχ αναγκάστηκε να ανακαλέσει τη θεωρία του περί κίνησης της γης γύρω από το ήλιο, γιατί ήταν αντίθετη σε όσα πρέσβευε η θρησκεία.  
Oι κυριότερες θρησκείες παγκοσμίως, κηρύσσουν σήμερα τα ίδια πράγματα που κήρυτταν και πριν από χιλιάδες χρόνια ενώ τα ιερά βιβλία τους έχουν παραμείνει τα ίδια χωρίς ανανέωση ιδεών. Το μόνο που άλλαξε είναι η ερμηνεία των ιερών κειμένων, τακτική που ακολουθείται για να συνυπάρχει η θρησκεία με τις αναμφισβήτητες σύγχρονες επιστημονικές αλήθειες.

Γεωγραφική κατανομή Θρησκειών

Οι θρησκείες, ιδιαίτερα οι μονοθεϊστικές, απαιτούν αποκλειστικότητα. Δεν δέχονται άλλες θρησκείες ή αντίθετες απόψεις. Καλλιεργείται έτσι ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία. Οι Σταυροφορίες και οι Ιεροί πόλεμοι έγιναν για να προσηλυτιστούν οι άλλοι στη «σωστή πίστη».

Πηγή της θρησκείας είναι η άγνοια και η απελπισία. Με την επικράτηση της αταξικής κοινωνίας και την πρόοδο της επιστήμης θα εξαφανιστούν οι συνθήκες που συντηρούν τη θρησκεία. Παρόλα αυτά η θρησκευτική συνείδηση δεν εξαλείφεται εύκολα. Οι πεποιθήσεις αιώνων έχουν ριζώσει στο υποσυνείδητο των ανθρώπων και διαιωνίζονται με το υπάρχον σύστημα. Ακόμα και με την εξαφάνιση του καπιταλισμού, θα αργήσει να εξαφανιστεί η θρησκεία. Σεβόμενοι την προσωπική ελευθερία του κάθε ανθρώπου, πιστεύουμε ότι ένας άνθρωπος έχει δικαίωμα να πιστεύει ή να είναι άθεος. Γι αυτό, παρόλο που εμείς δεν πιστεύουμε, δεν προκαλούμε τους συνανθρώπους μας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν ασκούμε κριτική στα δόγματα, δεν ενημερώνουμε των κόσμο για τις δικές μας απόψεις.

Κυρίως όμως είναι ανάγκη να υπάρξει χωρισμός κράτους και Εκκλησίας. Η Εκκλησία έχει πάρα πολλά προνόμια τα οποία είναι απαράδεκτα για μια κοινωνία ισονομίας. Ακόμα, μια πολυπολιτισμική κοινωνία, που αναπόφευκτα θα διαμορφωθεί, πρέπει να εξασφαλίζει τη ισότητα μεταξύ όλων, ανεξάρτητα το τι πιστεύουν.

Το άρθρο αυτό έρχεται ως απάντηση στην προσπάθεια του ιερατείου να μας πείσει ότι είναι αμαρτία να πιστεύουμε κάτι διαφορετικό. Σε κάποιες χώρες λχ είναι αμαρτία να κυκλοφορεί στο δρόμο γυναίκα, σε άλλες καταπιέζονται μειονότητες. Η παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή του ανθρώπου είναι ολοφάνερη. Μας επιβάλουν τρόπο σκέψης, ενδυμασίας, ακόμα και σεξουαλικών προτιμήσεων. Έτσι άλλου καταδικάζουν την πολυγαμία, αλλού την ομοφυλοφιλία κλπ. Αντίθετα κάνουν τα στραβά μάτια στα «λάθη» των πολιτικών. Είναι σίγουρο πως αν ζούσαν οι ιδρυτές θρησκειών όπως ο Ιησούς, ο Μωάμεθ, ο Βούδας κλπ θα κατακεραύνωναν τους υποκριτές ιερείς των θρησκειών, που γεμίζουν τις κοιλίες τους σε βάρος των φτωχών.      

Σαρδόνιο παπαδίστικο χαμόγελο (Βίντεο)

Καταπληκτικός αυτός ο παπάς. Μιλάμε ότι ο τύπος –φαίνεται από το ύφος του- έχει στο μυαλό του τέτοιες κολασμένες σκέψεις που ούτε ο Ντε Σαντ δεν θα μπορούσε να σκεφτεί.
Είναι από τους τύπους που παριστάνουν ανεπιτυχώς τους πουριτανούς –θυμηθείτε την ταινία απ’ τον καλό ελληνικό κινηματογράφο "Η ωραία των Αθηνών" με την διαχρονική ατάκα του Αυλωνίτη «πνεύμα και ηθική»- και είμαστε σίγουροι ότι ειδικά στα τελευταία δευτερόλεπτα του βίντεο που παραθέτουμε το γέλιο θα βγει αβίαστα.

Αθλιότητες Σαμαρά - Ομιλία Α. Παπαρήγα (Βίντεο)

Μετά την επιχείρηση εκβιασμού και χειραγώγησης του ελληνικού λαού στην οποία προέβει ο πρόεδρος του Γιουρογκρούπ για να μην ψηφίσει αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα και για την οποία γράφαμε σε περασμένη ανάρτησή μας η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του προέδρου της Ν.Δ.

Από το βήμα της βουλής, ο Αντώνης Σαμαράς βρήκε τον ένοχο για την δραματική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ο ελληνικός λαός. Είναι τα κόμματα της αριστεράς που σύμφωνα με τον αρχηγό της Ν.Δ «άσκησαν επιρροή και στήριξαν καταστάσεις νοσηρές» γι’ αυτό «έχουν μεγάλη ευθύνη για δω που φτάσαμε».
Μιλάμε για θράσος χιλίων πιθήκων. Πάλι καλά που δεν απέδωσε στα κόμματα της αριστεράς τα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου, της Ζήμενς, του Βατοπεδίου, την πολιτική που εξαθλιώνει λαϊκές μάζες, διαλύει κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους έχει απομείνει, κινεζοποιεί τα μεροκάματα κλπ.
Δεν τον έπαιρνε φυσικά για κάτι τέτοιο γ’ αυτό και ο αρχηγός της Ν.Δ αρκέστηκε σε γενικόλογα του τύπου, ότι η αριστερά «στήριξε προνόμια και αγκυλώσεις της δημόσιας διοίκησης που δημιούργησαν ακυβερνησία…».

Όπως γράφαμε και σε περασμένη ανάρτησή μας είναι φανερό ότι εν όψει των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών και με δεδομένο την αφόρητη δυσοσμία που αναβλύζει όλο το αστικό πολιτικό σκηνικό η επίθεση στα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς θα ενταθεί.

Στο παρακάτω βίντεο αποσπάσματα από την σημερινή ομιλία της Α. Παπαρήγα στην θεσσαλονίκη.

Και ενώ η φαρσοκωμωδία του «εκατομμυριούχου βουλευτή» τέλειωσε, η ληστεία σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων συνεχίζεται και εντείνεται. (2 Βίντεο)

Η φαρσοκωμωδία του «εκατομμυριούχου βουλευτή» και για την οποία χαραμίστηκε ατέλειωτος τηλεοπτικός χρόνος και σελίδες φυλλάδων, έλαβε τέλος, καταλήγοντας στο όνομα του «πολυεκατομμυριούχου συζύγου της Ντόρας Μπακογιάννη, Κούβελου.

Πίσω όμως απ’ αυτό το σίριαλ για μια σχεδόν βδομάδα προσπαθούν τα κόμματα της συγκυβέρνησης να κρύψουν τα πολλά δισεκατομμύρια που ληστεύουν απ’ τον ελληνικό λαό. Κι ενώ σήμερα το μεσημέρι στην συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου αποφασίστηκε για μια ακόμα φορά η πλήρης γελοιοποίηση του «ναού της δημοκρατίας» τους, αφού με πράξη νομοθετικού περιεχομένου και όχι από ψήφιση της βουλής θα τεθούν σε εφαρμογή η ρυθμίσεις για τα εργασιακά που κινεζοποιούν όλη την εργαζόμενη κοινωνία, στην βουλή τους συνεχίζονται οι μονόλογοι κυβερνητικών βουλευτών για το «πατριωτικό καθήκον» που τους καλεί, και την «κρισιμότητα των στιγμών» που τους επιβάλλει, με τα νομοθετήματά τους, να εξαθλιώσουν τα λαϊκά στρώματα.

Μια εικόνα για τα διαδραματιζόμενα στο κοινοβούλιο τους παίρνουμε από τις ομιλίες των Ν. Καραθανασόπουλου του ΚΚΕ και Δ. Παπαδημούλη του Σύριζα τις οποίες παραθέτουμε σε βίντεο.

Προσπαθούν να εκβιάσουν και να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό (Βίντεο)

Μια γεύση για το κλίμα μέσα στο οποίο θα διεξαχθούν οι προσεχείς βουλευτικές εκλογές πήραμε από τις πρόσφατες δηλώσεις Γιούνκερ. Είναι δεδομένο ότι η προσπάθεια τρομοκράτησης και χειραγώγησης των εργαζομένων θα ενταθεί από την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και των ξένων συνεταίρων τους ώστε το αστικό πολιτικό σκηνικό να υποστεί όσο γίνετε μικρότερο πλήγμα στις εκλογές.

Φυσικά «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες» όμως τα αστικά επιτελεία εκτιμούν ότι η μαζική λαϊκή αποδοκιμασία των αστικών κομμάτων στις επερχόμενες εκλογές μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα για την ριζοσπαστικοποίηση πλατιών στρωμάτων του πληθυσμού που δεν θα αρκεστεί πια να υπομένει παθητικά την σφαγή των δικαιωμάτων τους και την κινεζοποίηση της κοινωνίας. Τουλάχιστον αυτή την αίσθηση μας δίνουν οι δηλώσεις του προέδρου του Γιούρογκρουπ που παρακολουθούμε στο βίντεο. Αναμενόμενες και οι αντιδράσεις που προκάλεσαν αυτές οι δηλώσεις από ΚΚΕ και Σύριζα.

Νέα ανοιχτή συνέλευση για την Πανευρωπαική ημέρα δράσης ενάντια στον καπιταλισμό

Νέα ανοιχτή συνέλευση την Τετάρτη 29 Φλεβάρη, στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής,
Λόντου 6 & Μεσολογγίου, Εξάρχεια

   για την

Πανευρωπαική ημέρα δράσης ενάντια στον καπιταλισμό

σωματεία βάσης, πρωτοβάθμια σωματεία, συνελεύσεις γειτονιών,

εργατικές συλλογικότητες, αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα

και κοινωνικοί χώροι

ας το κάνουμε δική μας υπόθεση

Συντονίζουμε τους αγώνες μας σε όλη την Ευρώπη

Ανοιχτή Πρωτοβουλία για το Μ31

march31.net

Συμπεράσματα και προβληματισμοί για τον αγώνα στον τ/σ Άλτερ

Κοινός αγώνας για συνολική ρήξη με τους εργοδότες, η μοναδική νικηφόρα διέξοδος

Ο αγώνας των εργαζομένων του τηλεοπτικού σταθμού Άλτερ, έχει περάσει στην πλέον κρίσιμη φάση του. Ειδικότερα μετά τον ορισμό προσωρινής νέας διοίκησης, τα μέλη της οποίας είναι της απολύτου εμπιστοσύνης του μεγαλομετόχου Γ. Κουρή οι προοπτικές για την εξεύρεση λύσης μόνο ως ευοίωνες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Αφενός διότι θεωρείται δεδομένη η άρνηση της ιδιοκτησίας να ικανοποιήσει τα οικονομικά αιτήματα των εργαζομένων με την καταβολή των δεδουλευμένων, αφετέρου διότι αν τελικά υπάρξει επόμενη ημέρα με τους όρους του Γ. Κουρή, το μέλλον προδιαγράφεται εξαιρετικά ζοφερό.

Οι μαζικές απολύσεις , οι μειώσεις μισθών με την ταυτόχρονη επιβολή ατομικών συμβάσεων εργασίας είναι στόχοι οι οποίοι έχουν εδώ και καιρό εξαγγελθεί. Συνεπώς η μάχη για την καταβολή των δεδουλευμένων δεν μπορεί να είναι ασύνδετη με το εργασιακό τοπίο της επόμενης ημέρας. Δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός και σε περίπτωση που στο τραπέζι των δ για διαπραγματεύσεων πέσουν χρήματα, εάν ταυτόχρονα δεν υπάρξουν οι απαραίτητες εγγυήσεις για το μέλλον των 650 εργαζομένων του σταθμού. Εγγυήσεις οι οποίες θα διασφαλίζουν όχι μόνο ότι δεν θα επιβληθεί καθεστώς γαλέρας σε επίπεδο μισθών και εργασιακών σχέσεων, αλλά ταυτόχρονα θα διαμορφώνουν προϋποθέσεις άσκησης εργατικού ελέγχου τόσο στις δομές του καναλιο΄΄υ όσο και στο περιεχόμενο αυτό καθαυτό της ενημέρωσης.

Βεβαίως οι στόχοι αυτοί είναι απολύτως συνδεμένοι με το γενικότερο πολιτικό γίγνεσθαι και με την κατάσταση που επικρατεί συνολικά στο χώρο του Τύπου. Εδώ βρίσκεται και η καρδιά του ζητήματος. Για να μπορέσει να τελεσφορήσει νικηφόρα ο αγώνας τόσο στο Άλτερ όσο και στα υπόλοιπα ΜΜΕ που βρίσκονται ή θα βρεθούν σύντομα στην ίδια κατάσταση χρειάζεται η αποφασιστική και συνολική σύγκρουση με τις πολιτικές του μνημονίου. Σε έναν κλάδο της παραγωγής όπου οι ιδιοκτήτες δεν φέρουν μόνο τη διαχρονική ευθύνη για τη διαμόρφωση και τη διόγκωση των φαινομένων που οδήγησαν στη χρεωκοπία, αλλά είναι οι ίδιοι που παρέχουν αμέριστη στήριξη στην κυβέρνηση, την τρόικα και την εν γένει πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι αν μπορεί μετά από ένα τρίμηνο συνεχών κινητοποιήσεων να υπάρξει αυτή η νικηφόρα κατάληξη στον αγώνα του Άλτερ. Η αγωνιστικότητα και η διάρκεια του αγώνα δικαίως δίνουν στο Άλτερ το χαρακτηρισμό μιας «Χαλυβουργίας του Τύπου». Υπάρχει θετικό κεκτημένο καθώς από την έναρξη των κινητοποιήσεων εδώ και 22 μήνες, με τη δράση των πιο αγωνιστικών και πρωτοπόρων τμημάτων των εργαζομένων επιτεύχθηκε η ενότητα στη δράση και στη διεκδίκηση των βασικών στόχων.

Η άρση των διαχωρισμών και των ανταγωνισμών μεταξύ δημοσιογράφων – τεχνικών – διοικητικών επιτεύχθηκε μετά κόπων και βασάνων στο έδαφος ενός κοινού αδιεξόδου και φυσικά δεν έχει παγιωθεί ακόμη ως συνολική αντίληψη. Εντούτοις όλες αυτές οι προσπάθειες έχουν ενοσχύσει σε πολύ μεγάλο βαθμό της συλλογικότητα και την εσωτερική αλληλεγγύη, γεγονός που αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα.

Το σημαντικότερο ίσως θετικό στοιχείο που προέκυψε ήταν ο κοινωνικός αντίκτυπος, η «προστιθέμενη αξία» σε κοινωνικό επίπεδο που δημιούργησαν τα μηνύματα των καρτών, τα απεργιακά δελτία, το άνοιγμα της συχνότητας στους αγωνιζόμενους κλάδους και επιχειρήσεις και τα ανάλογου περιεχομένου βίντεο που παίζουν όλο αυτό το διάστημα αποκαλύπτουν πτυχές της νέας βαρβαρότητας του μνημονίου στους εργασιακούς χώρους του Τύπου αλλά και πολύ πέραν αυτού. Η διαδικασία αυτή πραγματικά κινήθηκε σε πρωτοποριακό επίπεδο πρωτοφανές για τα ελληνικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ και αποτελεί την «τροχιοδεικτική βολή» για ένα μέλλον στο οποίο οι εργαζόμενοι θα κατέχουν τα μέσα παραγωγής και θα τα διαχειρίζονται οοι ίδιοι.

Εξίσου σημαντική πλευρά συνδεμένη σε μεγάλο βαθμό με τα προηγούμενα, είναι η ανάπτυξη ενός πρωτοφανούς κύματος αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε υλικό και ηθικό επίπεδο, γεγονός που συνέβαλε στη διάρκεια και τη μακροημέρευση της κινητοποίησης και έδωσε ένα σημαντικό παράδειγμα για το πώς πραγματώνεται στην πράξη η αλληλεγγύη σε κάθε εργατικό αγώνα. Ωστόσο όλα αυτά αποτελούν τις αναγκαίες αλλά όχι απαραιτήτως και ικανές συνθήκες για τη νικηφόρα κατάληξη του αγώνα. Αυταπάτες για επιστροφή σε μια κατάσταση με τα χαρακτηριστικά της «ευημερίας» του άμεσου παρελθόντος έστω και κάπως κουτσουρεμένα, η κόπωση και η παθητικότητα μετά από ένα τόσο μεγάλο διάστημα αγώνων αποτελούν ασφαλώς ανασχετικούς παράγοντες.

Η βασική τροχοπέδη ωστόσο εντοπίζεται στην αδυναμία των πλέον ενεργών και πρωτοπόρων δυνάμεων να δώσουν ένα συνολικό χαρακτήρα στην αντιπαράθεση με τους ιδιοκτήτες. Να κάνουν το αποφασιστικό βήμα συγκρότησης ενός μετώπου απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία ώστε να μετατραπεί ένας κατά βάση αμυντικός αγώνας σε αγώνα προοπτικής με σαφή χαρακτηριστικά ενίσχυσης των εργατικών θέσεων. Σε έναν αγώνα που θα διαμηνύει σε εκδότες και καναλάρχες ότι όπως θα υπάρχουν ΜΜΕ την επόμενη ημέρα έτσι θα υπάρχουν και οι εργαζόμενοι ως προυπόθεση για τη λειτουργία των ίδιων των Μέσων. Εργαζόμενοι οι οποίοι δεν θα είναι μίας χρήσης, ανασφαλείς και ελαστικά απασχολούμενοι, αλλά εργαζόμενοι με πλήρη δικαιώματα και αξιοπρεπείς μισθούς.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο χρειάζεται άμεσα και αποφασιστικά το άνοιγμα του αγώνα και ο συντονισμός με τους υπόλοιπους αγωνιζόμενους κλάδους και φυσικά όσα ΜΜΕ βρίσκονται σε αγωνιστικό αναβρασμό για την ανακοπή της επίθεσης από κυβέρνηση και τρόικα. Το κρίσιμο και ζητούμενο από τις επαναστατικές δυνάμεις του χώρου είναι να μπορέσουν να δώσουν σε αυτή τη μάχη εκτός από συνολικά χαρακτηριστικά το πνεύνα της ολικής ρήξης και ανατροπής τόσο στο μερικό των χώρων εργασίας όσο και στο γενικό που αφορά τους συνολικούς πολιτικούς συσχετισμούς. Ως προς αυτήν την κατεύθυνση υπάρχει πολύς δρόμος να διανυθεί και πολλές αδυναμίες και λάθη να διορθωθούν. Αξίζει τον κόπο πάντως να κάνουμε την προσπάθεια σε μια εποχή όπου όλα τα επίδικα κοινωνικά ζητήματα είναι ανοιχτά και ζητούν ρηξικέλευθες απαντήσεις.
 

Μάκης Γεωργιάδης

Δημοσιογράφος, εργαζόμενος στο Άλτερ

Από το 7ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί

Ποιος προδίδει ποιόν και σε τι;

Όταν ακούμε λέξεις όπως ‘’προδοσία’’ ή προδότης, που πηγαίνει αλήθεια  η σκέψη μας;  Κάποιοι ανακαλούν στη μνήμη τους την προδοσία του έλληνα Εφιάλτη, που προσέτρεξε στον Ξέρξη για να καταμαρτυρήσει το  μυστικό πέρασμα που θα εξασφάλιζε την Περσική νίκη κατά των συμμαχητών του  στη μάχη των Θερμοπυλών. Άλλοι φέρνουν  στο νου τους την προδοσία του Χριστού από τον Ιούδα. Αληθινά ιστορικά γεγονότα, μύθοι και δοξασίες, αναδείχνουν τον κρίσιμο όσο και ποταπό από ηθική άποψη ρόλο της προδοσίας σε αναμετρήσεις κάθε είδους.

 

Για να προδώσεις, πρέπει πρώτα να ανήκεις

 

Προδίδεις την ομάδα σου σε μια προσπάθεια.

Τους συμπολεμιστές σου σε μια μάχη.

Τους φίλους σου, όταν εγκαταλείπεις μια κοινή στάση.

Τους συντρόφους σου σε ένα κοινό αγώνα.

Μια  αδελφότητα κοινών σκοπών.

Τους συναδέλφους σου σε μια απεργία.

 

Προδίδεις, κάτι στο οποίο ανήκεις. Αλλιώς δεν έχει νόημα να μιλάμε για προδοσία.

 

Είναι ακόμη περισσότερο χωρίς νόημα, μάλλον είναι και ανόητο, αλλά και επικίνδυνο, να θεωρείς προδότη τον εχθρό σου.

Ο εχθρός είναι εχθρός. Τον αναγνωρίζεις και τον πολεμάς.

 

Προδότες επιχειρηματίες;

 

Είναι λοιπόν προδότης ο επιχειρηματίας που  κλείνει την επιχείρηση σε ένα κλάδο με χαμηλό ποσοστό κέρδους και επενδύει  σε ένα άλλο με καλύτερη προσδοκία; 

 

Θα είχε νόημα να απευθύνουμε ηθική κατηγορία  σε βάρος  πασίγνωστης τεχνικής εταιρείας  που  αφού θησαύρισε μέσω αναθέσεων τη χρυσή ολυμπιακή εποχή, άφησε στη συνέχεια εργοτάξια ρημάδια και εργαζόμενους στο δρόμο, για να μεγαλουργήσει η οικογένεια των ιδιοκτητών της στην πληροφορική;

 

Άλλοι επιχειρηματίες επέλεξαν την εξ  ολοκλήρου μεταφορά οικονομικής δραστηριότητας εκτός Ελλάδας. Το ύψος των ελληνικών επενδύσεων στην τουρκική αγορά  υπερβαίνει τα 6,5 δισ. Ευρώ (2011). Οι ελληνικές επιχειρήσεις αφού εξάντλησαν τις δυνατότητες των βαλκανικών αγορά (Βουλγαρία, Ρουμανία, πΓΔΜ και Αλβανία) έχουν πλέον στραφεί στην Τουρκία. Στην τουρκική αγορά δραστηριοποιούνται σήμερα περί τις 450 ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ εκατοντάδες άλλες απλά  μετέφεραν εκεί την έδρα τους.

 

Σε άλλες περιπτώσεις, εγκαταλείπεται-προσωρινά ή μόνιμα- η παραγωγική ή και εμπορική δραστηριότητα για να επικεντρωθεί το ‘’επιχειρείν’’ στο χρηματοπιστωτικό τομέα.

 

Στην  πραγματικότητα, ο σύγχρονος κόσμος του κεφαλαίου, συγκροτείται από μια διαρκή σύνθεση των παραπάνω μετακινήσεων τοποθέτησης κεφαλαίων, σε μια διαρκή αναζήτηση όλο και πιο βραχυχρόνιου κέρδους, καθώς η εποχή της (σχετικής πάντα) σταθερότητας και των υψηλών αποδόσεων, έχει παρέλθει από καιρού.

 

Η ιστορία με τις offshore εταιρείες είναι πολύ καλά γνωστή. Έλληνες και ξένοι κεφαλαιούχοι, εξαντλούν και την τελευταία νόμιμη δυνατότητα για να αποφύγουν την φορολογία, τόσο προσωπικής όσο και εταιρικής περιουσίας. Στην Ελλάδα, μόνο με την αγορά και τη διαχείριση ακινήτων δραστηριοποιούνται περί τις 2.100 off shore, ενώ άλλοι τομείς, όπως η ναυτιλία, ο χρηματοπιστωτικός τομέας (πολλές τράπεζες έχουν παράκτιες εταιρείες), τα επενδυτικά χαρτοφυλάκια καθώς και δραστηριότητες που αφορούν τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων, αποτελούν αντικείμενο των «ημεδαπών» αυτών εταιρειών.

 

Έχει νόημα εδώ να μιλήσουμε για προδοσία ή θα προκαλέσουμε γέλιο;

 

Επαγγελματίες σύμβουλοι στον υψηλό κόσμο των επιχειρήσεων

 

Είναι αλήθεια προδότης ο Λ. Παπαδήμος και τι ακριβώς προδίδει;

 

Το 2002 ανέλαβε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε το 2010.  Εδώ και χρόνια είναι μέλος της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission). Η ένωση αυτή σύμφωνα με  τα δημοσιευμένα ντοκουμέντα της πασχίζει να διαχειριστεί την ‘’πολιτική σταθερότητα’’, χωρίς ‘’υπερβολική’’ δημοκρατία και  υπεραμύνεται της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων. Αποτελεί  αιχμή του δόρατος του παγκόσμιου κεφαλαίου και προωθεί  εκπαιδευμένους απ’ αυτήν τεχνοκράτες στα πολιτικά κέντρα αποφάσεων.

 

Στην ίδια ένωση ανήκει και ο Ιταλός δοτός πρωθυπουργός Mόντι.

 

Σήμερα, ο διορισμένος από την τρόικα πρωθυπουργός,  πρωταγωνιστεί στην εφαρμογή μιας πολιτικής διάσωσης των δανειστών της Ελλάδας, και πριν όλα των τραπεζών, θέτοντας σε διαρκή λειτουργία τη γνωστή χρεομηχανή αφαίμαξης των λαϊκών εισοδημάτων, εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και περιστολής της δημοκρατίας.

 

Ο οικονομικός του σύμβουλος Γκίκας Χαρδούβαλης είναι και σύμβουλος της EUROBANK.

 

Θα λέγαμε ότι αυτοί και πολλοί άλλοι είναι  καλοί  στρατιώτες του εχθρού, δηλαδή της ευρωπαϊκής και διεθνούς κεφαλαιοκρατίας και όχι προδότες.

 

Πολιτικά κόμματα και πολιτικοί: ανεξάρτητοι από οικονομικά συμφέροντα;

 

Οι μούντζες και οι κατάρες στους πολιτικούς των κομμάτων της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ (της ουράς που απέμεινε…), είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο και ας ουρλιάζει η φραου Διαμαντοπούλου. Ούτε καφέ, ούτε νερό, ούτε ποτό δεν μπορούν να πιουν χωρίς φρουρά. Πόσω μάλλον να εμφανιστούν σε παρέλαση ή δημόσια εκδήλωση. Ο λαός-και ειδικά η νεολαία-βρίσκει πάντα τρόπο να εκδικηθεί τους τυράννους,  τους βιαστές των δικαιωμάτων, τους κλέφτες του μέλλοντος.

 

Θα ήμασταν αφελείς αν εξακολουθούσαμε να πιστεύουμε πως οι βουλευτές των αστικών κομμάτων εξουσίας, είναι ανεξάρτητοι από τα οικονομικά συμφέροντα. Δεν είναι μόνο τα διαχρονικά οικονομικά σκάνδαλα και το κουκούλωμα τους από τη Βουλή, που πείθουν για το αντίθετο.

 

Είναι το γεγονός ότι τα κόμματα αυτά είναι ταγμένα να κάνουν νόμο του κράτους ότι απαιτεί ο αστικός επιχειρηματικός κόσμος ή η Ευρωπαϊκή Ένωση. Να  ψηφίζουν οι βουλευτές τους αγεληδόν τους  αντεργατικούς νόμους, χωρίς καν να τους διαβάσουν. Αντάλλαγμα τους είναι η (όλο και πιο υποβαθμισμένη) συμμετοχή τους στο άχαρο παιχνίδι της διαχείρισης και της εφαρμογής της αντικοινωνικής πολιτικής, προσπορίζοντας χρήμα, δημόσια αναγνώριση, κολακεία, ματαιοδοξία. Τα κατέβασαν σε μια νύχτα μπροστά στην τρόϊκα. Τη δουλειά τους κάνουν… Δεν μπορούν να δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει το βρώμικο ψωμί τους. Δεν προδίδουν τα αφεντικά τους. Αλλιώς διαγράφονται και παίρνουν δρόμο, αναζητώντας άλλη στρούγκα επανόδου στο παιχνίδι της περιορισμένης τυπικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

 

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Διαφορετικά κέντρα, συμφέροντα, χρηματοδοτήσεις, συμπράξεις. Δεν είναι κακό να τα αξιοποιεί κανείς όλα αυτά.

Αλλά, θα ήταν …τιμητικό για αυτούς να τους λέγαμε ‘’προδότες’’. Αυτό θα σήμαινε πως, για κάποιο έστω διάστημα, ήταν μέρος του λαού. Δεν ήταν όμως. Αυτό είναι η πικρή αλήθεια για τους (τέως) οπαδούς και ψηφοφόρους των αστικών κομμάτων. Το μόνο που μπορεί να ‘’πρόδωσαν’’ ήταν την εμπιστοσύνη που αυτοί τους είχαν δείξει. Αλλά, αυτό μπορεί να είναι και λυτρωτικό…

 

Προδότες και πατριώτες στην ιστορική μνήμη

 

Είναι συνηθισμένο: σε κάθε μεγάλη κοινωνική και πολιτική τομή, στην πρώτη τουλάχιστον φάση της, οι αγωνιζόμενοι, σηκώνουν ψηλά τις σημαίες ενός –σχεδόν πάντα φανταστικού- άδολου, ένδοξου, λαμπρού παρελθόντος, για να ξορκίσουν συμβολικά το παρόν που απορρίπτουν.

 

Επιδιώκουν, να στιγματίσουν και να μειώσουν ηθικά τους κυρίαρχους κύκλους που σαπίζουν, με οικειοποίηση των καλύτερων στιγμών της κληρονομημένης συλλογικής ιστορικής μνήμης, ακόμη και αν αυτή είναι σε σημαντικό βαθμό κατασκευασμένη. Η πιο αντιφατική ίσως εκδήλωση αυτού του ‘’νόμου’’ ήταν η εικόνα των χιλιάδων νέων στην πλατεία Τιεν Αμέν του Πεκίνου να τραγουδούν τον ύμνο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, την ώρα που τα τανκς του τυραννικού καθεστώτος τους συνέθλιβαν στο όνομα της υπεράσπισης δήθεν του κομμουνισμού.

 

Στην ελληνική ιστορία, η έννοια της προδοσίας, συνδέθηκε με το εθνικό ζήτημα. Κυριολεκτικά σαν ένα μαχαίρι δύο όψεων.

 

Στον πολιτικό λόγο της κομμουνιστικής αριστεράς, ο αστικός πολιτικός κόσμος, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό και η ίδια η αστική τάξη, κατηγορήθηκε για προδοσία των εθνικών και κοινωνικών συμφερόντων. Οι γερμανοτσολιάδικες κυβερνήσεις της κατοχής, τα Τάγματα Εθνικής Ασφάλειας που εξόπλισαν οι Γερμανοί και στη συνέχεια οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί, την ώρα που η εαμική αριστερά μαχόταν τον κατακτητή και οργάνωνε την επιβίωση του λαού με το όπλο στο χέρι, αρκούσαν για να τεκμηριώνεται βάσιμα αυτή η κατηγορία.

 

Στην προπαγάνδα του εμφυλιακού και μετεμφυλιακού κράτους της δεξιάς, η κατηγορία της ‘’εθνοπροδοσίας’΄ ενάντια στους κομμουνιστές, επιχειρούσε να αντιδιαστείλει τον διεθνισμό της αριστεράς και του εργατικού κινήματος,  με το οργανωμένο σε αστικό πλαίσιο ‘’εθνικό συμφέρον’’.

 

Χούντα, ευρω-κατοχή ή και κάτι περισσότερο;

 

Ο μανδύας του ‘’εθνικού’’ και η συνακόλουθη κατηγορία της ‘’προδοσίας’’, έκρυβαν πάντα,  πετυχημένα ή όχι,  ανταγωνιστικές ταξικές και κοινωνικές επιδιώξεις.

 

Κάθε τάξη πάντοτε επιδιώκει να παρουσιάζει τα δικά της συμφέροντα, ως συμφέροντα όλης της κοινωνίας και του έθνους.

 

Μόνο που, η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, όντας κοινωνική μειοψηφία, στηριζόμενη στην οικονομική δύναμη, στην πολιτική βία και στην προπαγάνδα των ελεγχόμενων ΜΜΕ, δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να αποδεικνύει, πως το δικό της συμφέρον, η αγωνία και το αδιέξοδο, ταυτίζονται με αυτά της κοινωνικής πλειοψηφίας.

 

Ο σύγχρονος αγώνας ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό του κεφαλαίου με ενορχηστρωτή την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αγώνας κοινωνικός και ταξικός. Όχι μόνο ‘’σε τελευταία ανάλυση’’, όπως ήταν πάντα. Αλλά, άμεσα και συγκεκριμένα.

 

Ποτέ άλλοτε στον διακηρυγμένο πυρήνα της κυρίαρχης πολιτικής δεν βρισκόταν το ‘’κοινωνικό ζήτημα’’, ο στόχος για συντριβή του εργατικού κόστους και των κοινωνικών πολιτικών.

 

Να αναγνωρίσουμε σωστά τον αντίπαλο. Είναι κρίσιμο ζήτημα.

 

Απέναντι μας είναι ο αστικός καπιταλιστικός κόσμος, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο. Η βαθειά κρίση του. Αλλά και η προσπάθεια αντιδραστικής εξόδου από αυτήν, στην πλάτη  του κόσμου της εργασίας. Αυτή είναι η κόκκινη κλωστή στα ελληνικά, πορτογαλικά ή ιρλανδικά μνημόνια. Στην νέα ‘’οικονομική διακυβέρνηση’’ της ΕΕ, που βάζει πλώρη και στόχο για κινεζικούς μισθούς σε όλη την Ευρώπη.

 

Πως όμως όλα αυτά επιβάλλονται; Χρειαζόμαστε το ''κλειδί'' της αναγνώρισης. Της σωστής τακτικής και στρατηγικής απέναντι σε ένα αντίπαλο απελπισμένο, βάρβαρο και ασυγκράτητο.

 

Πρέπει να δούμε τον ειδικό ρόλο του χρέους, ως μηχανισμό μεταφοράς πόρων από τους λαούς στις καπιταλιστικές αγορές και  συνακόλουθης αφαίρεσης κυριαρχικών δικαιωμάτων των λαών.

 

Να εντοπίσουμε τον δεσμό αίματος και συμφέροντος που συνδέει την ελληνική άρχουσα τάξη και το άθλιο πολιτικό της σύστημα, με την ευρωπαϊκή και διεθνή κεφαλαιοκρατία, μέσω ακριβώς της συμμετοχής και αιχμαλωσίας στην ευρωζώνη και την ΕΕ.

 

Έχουμε και χούντα και ευρω-κατοχή. Όταν ακόμη και επί σημιτικής κυριαρχίας η αντικαπιταλιστική αριστερά μιλούσε για ‘’χούντα των εκσυγχρονιστών’’, υπήρχαν κριτικές για υπερβολές. Όταν από την αρχή της μνημονιακής εφόδου, γινόταν λόγος από τη μεριά της για τριπλή κατοχή ΕΕ-ΔΝΤ-ελληνικής κυβέρνησης/κεφαλαίου, πάλι ακούγονταν κατηγορίες για απλουστεύσεις.

 

Μη ξεχνιόμαστε όμως... Η γερμανική κατοχή διήρκησε 4 χρόνια σχεδόν και η ελληνική απριλιανή χούντα άλλα 7 χρόνια. Δεν πάμε για κάτι τέτοιο τώρα.  Δεν έχουμε τανκς και στολές, αλλά πάμε για οικονομική και πολιτική κατοχή διαρκείας  κάθε πτυχής της οικονομικής και  κοινωνικής ζωής  από το κεφάλαιο. Οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές.

 

 

Δημοκρατία, αξιοβίωτη ζωή  στην  σύγχρονη Ελλάδα: Ανατροπή της αστικής κυριαρχίας

 

Την τελευταία βδομάδα, πύκνωσαν οι πρωτοβουλίες συγκρότησης ‘’πατριωτικών’’ σχηματισμών. Μετά το ΕΠΑΜ και την Σπίθα ή/και ΕΛΛΑΔΑ του Μίκη, ξεφύτρωσαν δεξιόστροφα νεοδεξιά πολιτικά κόμματα, πάντα προσωποπαγή, όπως αυτό του Π. Καμμένου και του Π. Ψωμιάδη.

 

Έτσι λοιπόν, ενώ  στα αριστερά του πολιτικού φάσματος περισσεύει η προσπάθεια να ισοσκελιστούν τα πάντα σε μια άχρωμη ‘’αντιμνημονιακή’’ ενότητα, στα δεξιά της πολιτικής ζωής θα υπάρξει ένας διαγκωνισμός για την έκφραση των ‘’πατριωτικών’’ αισθημάτων με τη συνακόλουθη καταδίκη των ‘’προδοτών’’ της βουλής.

 

Και τα δύο αυτά στρατόπεδα διεκδικούν να εκφράσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και την απέχθεια απέναντι στα μνημόνια και το σάπιο πολιτικό σύστημα. Τα προγράμματα ποικίλλουν. Η γλώσσα διαφέρει. Οι αφετηρίες και οι ιεραρχήσεις είναι διαφορετικές, ακόμη και εντός των ίδιων σχηματισμών. Υπάρχουν ωστόσο δύο στοιχεία που λείπουν σχεδόν από παντού.

 

Πρώτο έλλειμμα: Ενώ υψώνονται οι τόνοι της εθνικής αξιοπρέπειας και περισσεύουν τα καλέσματα ενάντια στην ‘’κατοχή’’, ακόμη και όταν καταγγέλλεται η τρόικα,  όλως περιέργως λείπει η αναφορά στον ξεχωριστό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο στόχος για έξοδο από αυτήν και απελευθέρωση της ελληνικής κοινωνίας από τα δεσμά της. Ή τουλάχιστον, δεν ιεραρχείται σωστά…

 

Δεύτερο έλλειμμα: Ενώ καταγγέλλεται η εξαθλίωση του λαού, στα μέτρα διεξόδου και στις ‘’φιλολαϊκές’’ πολιτικές που προτείνονται, απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά κάθε καταγγελία του κεφαλαίου και οποιαδήποτε κατεύθυνση για μέτρα κατά της ελληνικής αστικής τάξης. Στην καλύτερη των περιπτώσεων γίνεται λόγος για  κρατικοποίηση των τραπεζών και επανάκτηση των πρώην ΔΕΚΟ από το δημόσιο.

 

Σπάνια υπάρχει η ειλικρίνεια να δηλωθούν ρητά η πίστη και η εμμονή σε αντίστοιχες μεγάλες δοξασίες σε ότι αφορά την ΕΕ και το ελληνικό κεφάλαιο,  που σαφώς όμως  υποδηλώνονται.

 

Την ώρα που ακόμη και η Γερμανία για τους δικούς της λόγους, έχει στο συρτάρι 4 και 5 σενάρια σε σχέση με τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, πολλές  ‘’αντιμνημονιακές’’ δυνάμεις, συμπεριλαμβανόμενων και δυνάμεων της αριστεράς, εμμένουν  τυφλά στη λεγόμενη ευρωπαϊκή προοπτική. Ακόμη και ο Μ. Γλέζος και η Σ. Σακοράφα, αδυνατούν να φανταστούν την Ελλάδα έξω από την ΕΕ και ας πρωτοστατούν στη μάχη κατά του ληστρικού χρέους και την τροϊκανή κηδεμονία.

 

Την ώρα που πρέπει να μπει σε συζήτηση το αδιέξοδο της στρατηγικής αλλά και ο ρόλος της αστικής τάξης στην κοινωνική καταστροφή που συντελείται μπροστά στα μάτια μας, αναπαράγεται ο μύθος των τίμιων παραγωγικών ελλήνων επιχειρηματιών που θα συμβάλλουν σε εθνική αναγέννηση της χώρας και παραγωγική ανασυγκρότηση. Ίσως για τη σημαία και την πατρίδα…

 

Δεν ζούμε σε συνηθισμένη περίοδο. Έχουμε δει τις πρώτες πράξεις μιας μεγάλης αντιδραστικής μεταβολής του καθεστώτος και της αστικής δημοκρατίας που γνωρίζαμε. Επιχειρείται να αφαιρεθεί το απαραίτητο έδαφος, αυτό της εθνικής κυριαρχίας, για διεκδίκηση και πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας. Το  εθνικό κράτος, αλλά και οι υπερεθνικές μορφές καταλαμβάνονται όλο και πιο άμεσα από το κεφάλαιο, ιδιαίτερα στην πολυεθνική του μορφή.

 

Η αξιοβίωτη ζωή, η δημοκρατία, η αξιοπρέπεια, όλο και περισσότερο συσχετίζονται με τον αντικαπιταλιστικό αγώνα, την αποτίναξη της κεφαλαιοκρατικής κυριαρχίας, την αναζήτηση μιας μεγάλης επαναστατικής τομής στις κοινωνικές σχέσεις.

 

Δεν εξαρτάται μόνο από τις δικές μας επιλογές: Είτε θα έλθουν στο  προσκήνιο και στην εξουσία νέες κοινωνικές δυνάμεις, ο ματωμένος κόσμος της εργασίας με νέες  απελευθερωτικές αξίες, είτε θα καταβυθιστούμε σε ένα απίστευτο καφκικό και οργουελιανό μεσαίωνα.  

 

Ο αντικαπιταλιστικός  ορίζοντας, δεν τίθεται με όρους τυπικής προϋπόθεσης ‘’πλατφόρμας’’ ή χρονικής ακολουθίας, αλλά ως ουσιαστική πλευρά και πυρήνας του σύγχρονου αιτήματος για κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία απέναντι στον ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου.

 

Η ανατροπή θα έχει πρόσημο

 

Σε λίγες μέρες, θα έχουμε τις παρελάσεις με αφορμή την 25^η Μαρτίου. Ένας  νέος μεγάλος λαϊκός σεισμός, μπορεί και πρέπει να σαρώσει τον αντεργατικό συνασπισμό  κυβέρνησης-ΕΕ-τρόϊκας και κεφαλαίου.

 

Το ζήτημα της εξέγερσης και της ανατροπής είναι ανοιχτό, ακόμη και αν οι εκλογές γίνουν σε δύο μήνες. Δε γλυτώνουν εύκολα από την λαϊκή οργή.

 

Όσο όμως σκληρά και αποφασιστικά προετοιμαζόμαστε και δίνουμε τα πάντα για τη μάχη των δρόμων, άλλο τόσο είναι αναγκαίο να δώσουμε και να κερδίσουμε τη μάχη των ιδεών, της κριτικής σκέψης και των αξιών. Χωρίς φοβίες, αλαζονεία και ελιτισμό, αλλά και χωρίς υπόκλιση και κολακεία σε εύκολα ή/και λαθεμένα συνθήματα.

 

Στο διάχυτο αίσθημα  εθνικής ταπείνωσης και διασυρμού που έχει ο κόσμος, χωρίς να εξαντλούμαστε σε μαθήματα για τη σχέση εθνικού-διεθνικού και ταξικού-εθνικού, υποχρεούμαστε να προβάλλουμε το βασικό και το κύριο. Κρίκος για να ανατραπεί η υπερεθνική ιμπεριαλιστική επιβολή από την ΕΕ πάνω στις τύχες του λαού μας, είναι να τσακιστεί ο ντόπιος εταίρος, εκπρόσωπος και υπηρέτης: Η ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό της σύστημα. Να σπάσει ο δεσμός που τη συνδέει με τα υπερεθνικά αφεντικά μέσω της αποχώρησης από την ΕΕ.

 

Στην πλειοψηφική απαίτηση για ανατροπή της επίθεσης εδώ και τώρα, πρέπει να συνεισφέρουμε προβάλλοντας παράλληλα την ανάγκη συγκεκριμένου πρόσημου σε αυτή την ανατροπή. Όχι  με όρους ιδεολογικούς. Μιλώντας κατ’ ευθείαν για την ουσία.

 

Ζητούμενο είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και αυτό προϋποθέτει βήματα προς την κοινωνική ιδιοκτησία, τις δημόσιες αναβαθμισμένες κοινωνικές πολιτικές, το χτύπημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

 

Στόχος και μέσο είναι η δημοκρατία, ο λαός ελεύθερος και οργανωμένος σε δικούς του αυθεντικούς θεσμούς εργατικής κοινωνικής δημοκρατίας. Αυτή είναι η απάντηση στο σάπιο πολιτικό σύστημα, όχι ηγέτες, Βοναπάρτες και καραβανάδες.

 

Ανάγκη και ελπίδα είναι ο διεθνισμός, η αδελφοσύνη, η αλληλο-στήριξη με άλλους λαούς, της περιοχής και της Ευρώπης, κόντρα στον εθνικισμό, το ρατσισμό και τον ιμπεριαλιστικό ηγεμονισμό.

 

Σε αυτό τον αγώνα, στην ''από εδώ πλευρά'', θα βρίσκονται όλο και περισσότεροι, καθώς ''προδωμένοι'' από τις αυταπάτες τους για τον αστικό κόσμο και απηυδισμένοι από τα ψεύδη του και τις υποκριτικές μεταμφιέσεις του, θα αλλάζουν στρατόπεδο...  

Πηγή: Παναγιώτης Μαυροειδείς - Αριστερό blog