Οι κυβερνητικοί, αίφνης, δεν αισθάνονται και τόσο άνετα σε δημόσιες εμφανίσεις. Στην Καβάλα ο Μ. Βορίδης αναγκάστηκε να κλειστεί στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, όπου είχε προγραμματίσει ομιλία, όταν οι εργαζόμενοι της εταιρίας Καβάλα Όιλ, που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, έσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και εισέβαλαν στο χώρο.
Τη βδομάδα που πέρασε ούτε νόμος, ούτε και τάξη επικράτησαν σε Μεσολόγγι και Πύργο. Ο υφ. Υγείας, Μ. Σαλμάς βρέθηκε αποκλεισμένος στην αίθουσα που θα μιλούσε από εκατοντάδες συγκεντρωμένους σπουδαστές και πολίτες, που διαμαρτύρονταν για το κλείσιμο του ΤΕΙ του Μεσολογγίου και συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις. Παρομοίως στον Πύργο όταν ο υπ. Πολιτισμού, Κ. Τζαβάρας, εμφανίστηκε σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, άμεσα συγκεντρώθηκαν σπουδαστές και κάτοικοι, απειλώντας με εισβολή και την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκαν επεισόδια, ενώ ήδη είχαν κινητοποιηθεί διμοιρίες ΜΑΤ από την Πάτρα.
Κάτι συμβαίνει εδώ; Αναμφίβολα. Το κλίμα, πλέον, ασφαλώς δεν αποδίδεται από την καθησυχαστική ανακούφιση μετά την υπερψήφιση του Μνημονίου και τη λήψη της πρώτης δόσης, όπως πανηγύριζαν οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές. Και μπορεί να μη ζούμε μέρες όπως εκείνες του 2011 όταν υπουργοί και βουλευτές του Μνημονίου αντιμετώπιζαν την κατακραυγή όπου κι αν εμφανίζονταν, με αποκορύφωμα τις λαϊκές παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. Όμως, όλα τούτα τα πρόσφατα και αναπάντεχα ξεσπάσματα της οργής σίγουρα γεμίζουν άγχος και φόβο τους... συγκυβερνητικούς. Και κάτι θυμίζουν και σε μας.
Βρισκόμαστε τώρα όχι μόνο ενόψει της επόμενης δόσης της δανειακής ολέθριας περιδίνησης, αλλά και αντιμέτωποι με την εφαρμογή ενός προγράμματος που αποδεικνύεται πως θα έχει καταλυτικές, διαλυτικές συνέπειες στη ζωή και τη συνοχή των τοπικών κοινωνιών. Δεν είναι μόνο οι σχολές που κλείνουν, είναι τα νοσοκομεία που μαραζώνουν, τα εργοστάσια που νεκρώνουν και τα οικοσυστήματα που απειλούνται με επενδυτικό βιασμό. Δημιουργούνται οι όροι και ήδη εκδηλώνονται σκιρτήματα κατά τόπους, όπου σύσσωμες οι κοινωνίες ξεσηκώνονται. Όχι μόνο για να μπλοκάρουν τις καταστροφικές συνέπειες του Μνημονίου στην περιοχή τους, αλλά και για να βάλουν στο στόχαστρο κάθε αντιπρόσωπο του ένοχου πολιτικού συστήματος.
Η κυβέρνηση βεβαίως και αισθάνεται την απειλή, η αμηχανία της μπροστά στην επιτάχυνση που επιβάλλει ο αυτόματος πιλότος του Μνημονίου αυτό προδίδει. Η Αριστερά είναι υποχρεωμένη να αφουγκραστεί τα μηνύματα που στέλνει ο λαός με τις πηγαίες αντιστάσεις και τις αγωνίες του. Η αναγκαιότητα του μπολιάσματος ενός πολιτικού ρεύματος σύγκρουσης, ανατροπής και αλλαγής σε αυτήν αναλογεί.
Ως πρωτοπορία δεν ποζάρεις πλασάροντας τις αλήθειες σου. Αναδεικνύεσαι μέσα από τον κόσμο που συμπιέζεται και αντιδρά, όταν εμπνέει και ανοίγεις δρόμους.
Δημοσίευση σχολίου