Γιώργος Σεφέρης, Κάιρο 1942.
__________
«Όλα αυτά που λένε για τα παιδιά του σχολείου και τα ΜΑΤ είναι ψέμματα... Τους είχαν ειδοποιήσει πριν 3 ώρες να μαζέψουν τα παιδιά τους απ’το σχολείο γιατί θα’ρθει η Αστυνομία κι αυτοί δεν το καναν... Γιατί διαμαρτύρονται τώρα;». Τάδε έφη σήμερα το πρωί σε απ’ευθείας σύνδεση από τα μαντεμοχώρια της Χαλκιδικής στην εκπομπή του Αυτιά, μια εκ των εργαζομένων στα μεταλλείο της EL DORANTO, παρουσία μάλιστα και δύο ρεμαλιών, τα οποία αυτοαποκαλούνται μέλη του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής!
Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: Άλλο πράγμα η ενότητα του λαού πέρα από πολιτικές, θρησκευτικές, ή ιδεολογικές διαφορές κι άλλο πράγμα η κοινωνική πλέμπα, η οποία προσπαθεί να επιβιώσει με ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ, ενδιαφερόμενη μόνο για το ΤΟΜΑΡΙ της κι η οποία πρέπει να τσακιστεί πολιτικά, ιδεολογικά, ή όπως αλλιώς, αφού αποτελεί εχθρό, εξίσου μισητό με τους κατακτητές και τους δωσίλογους. Σε κομβικές ιστορικά περιόδους, όπως η σημερινή, ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΖΟΝΤΑΙ τα πάντα, ακόμα κι οι σχέσεις των ανθρώπων. Είναι αδύνατον να εξακολουθείς να εκτιμάς και να κάνεις παρέα ανθρώπους (συγγενείς, γείτονες, φίλους, συναδέλφους, συγχωριανούς κλπ) οι οποίοι μετεξελίχθησαν-λόγω κρίσης-σε αναίσθητους φιλοτομαριστές.
Ανέκαθεν υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία τμήματα του πληθυσμού τα οποία κολλούσαν σαν στρείδι στους κατακτητές και τα εκάστοτε αφεντικά, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, χωρίς να νοιάζονται για τους υπόλοιπους. Από τους μπιστικούς του Αγά και τους «σέμπρους» του τσιφλικά το 19ο αιώνα, έως και τις «κυρίες» της κατοχής, που έπιαναν γκόμενους τους Ναζί, τους κουκουλοφόρους των μπλόκων και τους νεόπλουτους μαυραγορίτες. Ας θυμηθούμε μόνο, πόσοι επάνδρωσαν τα Τάγματα Ασφαλείας στην κατοχή, με τη δικαιολογία «για να’χουμε ένα κομμάτι ψωμί». Η φασιστική και αντικοινωνική αντίληψη της κοινωνικής πλέμπας είναι ξανά εδώ: «Εγώ να’μαι καλά κι όλοι οι άλλοι να πα να γαμηθούν», κατά το «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν...». Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας.
Στα πλαίσια της αγωνιώδους αυτής προσπάθειας του κατοχικού καθεστώτος να συσπειρωθούν όλα τα αντικοινωνικά στοιχεία της περιοχής- ως αντίβαρο στο λαϊκό κίνημα αντίστασης στη Χαλκιδική-βγήκε στον Αυτιά αυτή η δράκα των απελπισμένων και προσκυνημένων, αυτά τα αναίσθητα και χοντρόπετσα «βίσματα» του Πάχτα για να υπερασπίσουν την πέτσα τους και μόνο!
Δε βρήκαν να πουν τίποτα, ούτε για τους συντοπίτες τους, που κακοποιούνται από τα ελληνόφωνα τομάρια των ΜΑΤ, ούτε για τα 15χρονα παιδιά, που προσάγονται μέσα από τις σχολικές αίθουσες, ούτε για το ποσό του 1 ευρώ, με το οποίο εκχωρήθηκαν 327.000 στρέμματα δάσους στους πειρατές του χρυσού, ούτε για το κοπρόσκυλο τον Πάχτα, που έχει πρωταγωνιστήσει σε κάθε βρωμοδουλειά, ούτε για την κατοχή της γης τους από μαυροντυμένους βαρέως οπλισμένους της BLACK WATER, ούτε τίποτα! Το μεροκάματό τους να’ναι καλά! Όσο για την πατρίδα τους και το λαό, στάχτη και μπούρπερι! Λες κι οι άλλοι δεν έχουν στόματα να θρέψουν, αλλά προβοσκίδες. Λες και δεν έχουν οι άλλοι παιδιά, ούτε ανάγκες, ούτε υποχρεώσεις.
Αυτή είναι η μαγιά κι η κοινωνική βάση του φασισμού. Ήταν αυτοί που επί τόσα χρόνια έγλυφαν τους πολιτικούς (και μη) παράγοντες κάθε απόχρωσης κι αποτελούσαν τον προσωπικό τους στρατό. Γι αυτό άλλωστε και προσελήφθησαν άμεσα –μέσω Πάχτα-στα μεταλλεία του Μπόμπολα (θυμηθείτε το πρόσφατο ντοκυμανταίρ γαλλικού καναλιού). Είναι οι ίδιοι που προχτές καταδέχτηκαν να χειροκροτούν τον Άδωνι, κατά την ομιλία στήριξης των τυχοδιωκτών του χρυσού! Είναι αυτοί, που θα προσκολληθούν πρόθυμα -χωρίς αρχές και αξιοπρέπεια-σε κάθε άρμα, σε κάθε πολιτικό, σε κάθε αφεντικό, προκειμένου να τη βγάλουν καθαρή! Είναι αυτοί, που για να γλυτώσουν την πάρτη τους και θα καταδόσουν και θα «εξυπηρετήσουν» και θα γονατίσουν.
Σε κρίσιμες περιόδους όπως η σημερινή, στις κοινωνίες συγκρούονται δύο κόσμοι: Απ’ τη μια, ο κόσμος της ατιμίας, του φιλοτομαρισμού και της υποταγής στον ισχυρό. Απ’ την άλλη, ο κόσμος της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της αντίστασης.
Ο τρόπος, με τον οποίο σήμερα αντιδρά η κοινωνική πλέμπα της Χαλικιδικής αποδεικνύει ότι η ενότητα και η αποφασιστικότητα του λαού της περιοχής, αρχίζει πλεόν να ανησυχήσει έντονα το κατοχικό καθεστώς και τα στηρίγματά του. Κι όπως φάνηκε σήμερα στην εκπομπή του Αυτιά, οι ανησυχίες τους, μετεξελίσονται σταδιακά σε εφιάλτες!
ΥΓ. Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!
askordoulakos
Δημοσίευση σχολίου