Από τον Τσολάκογλου με το «Έχομεν υποχρέωσιν να συμμορφοθώμεν προς την ΝΕΑΝ ΤΑΞΙΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ...» μέχρι τον Γ. Παπανδρέου στο Καστελόριζο και σήμερα τον Αναστασιάδη στην Κύπρο, όλοι οι εθελόδουλοι αστοί –με το αζημίωτο φυσικά- απευθύνουν διαγγέλματα.
Πάντα φυσικά «με πόνο καρδιάς», όπως μας είπε ο εκφωνητής του τηλεοπτικού καναλιού που παρουσίασε σήμερα το διάγγελμα του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις κι αυτός «με αίσθημα ιστορικής ευθύνης» έκανε μια επιλογή, να βάλει την χώρα του σε ξένη κηδεμονία, για να την «οδηγήσει στην σταθεροποίηση της οικονομίας και στην ανάκαμψη».
Να ξεφύγουμε από την Κύπρο αφού οι εξελίξεις σ’ αυτή την χώρα είναι καταιγιστικές.
Θα επανέλθουμε σ’ αυτό το θέμα όταν θα έχουμε περισσότερα δεδομένα.
Ας δούμε, λοιπόν ποιο γενικότερα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. «Τρομοκρατήστε τους αστούς» ήταν ένα απ’ τα κύρια συνθήματα των «αριστεριστών» του Μάη του 68.
Κι ότι δεν κατόρθωσε –στο βαθμό που θα το ήθελε- η εξέγερση του Μάη του 68 το κατόρθωσε σήμερα η καπιταλιστική οικονομική κρίση. Το μεγάλο της θύμα είναι η λεγόμενη «μεσαία τάξη» που τόσα χρόνια λήστευε ένα μέρος του πλούτου που παρήγαγε η εργατική τάξη.
Στις μέρες μας με την εφαρμοζόμενη μνημονική πολιτική η μεσαία τάξη έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά ή στην καλύτερη περίπτωση έχει καταντήσει μικρομεσαία. Από την άλλη ούτε και η ντόπια αστική τάξη, στο σύνολο της βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. Σε μια καπιταλιστική οικονομική κρίση, πέρα απ’ τους εργάτες που οδηγούνται στην εξαθλίωση και ένα μέρος του κεφαλαίου πρέπει να καταστραφεί. Είναι μονόδρομος αυτό για τους αστούς για να ξαναρχίσει ο κύκλος της κερδοφορίας.
Και το κεφάλαιο σήμερα είναι παγκοσμιοποιημένο. Όταν βλέπουμε ότι ο εθνικός μας πλούτος, όλη η κρατική περιουσία περνάει σε ξένο ιδιοκτησιακό καθεστώς σε μεγάλα απρόσωπα ξένα αφεντικά σημαίνει ότι ένα τμήμα της ντόπιας αστικής τάξης θα καταρρεύσει.
Όταν η χώρα μας καταντάει αποικία είναι ξεκάθαρο ότι τα ολιγοπώλια και οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν έχουν κανένα λόγο να ενδιαφέρονται για την ύπαρξη ελληνικής αστικής τάξης. Ένα στρατό από υπάκουους πολιτικούς, οικονομολόγους, δημοσιογράφους κ.α θέλουν μόνο που θα τους ελέγχουν απόλυτα.
Από την άλλη, μια πολύ μικρή ομάδα, διαπλεκόμενων αρπακτικών της αστικής τάξης που είναι διασυνδεδεμένη με την εξουσία και είναι αποδεκτή από τα ξένα κοράκια και τις «αγορές», όχι μόνο θα επιβιώσει αλλά θα παραφουσκώσει τα ήδη γεμάτα θησαυροφυλάκια της.
Το θέμα, φυσικά δεν είναι να ερμηνεύουμε κάποιες καταστάσεις, Το ζητούμενο είναι να τις αλλάξουμε.
Δημοσίευση σχολίου