Γλέντι

 Έβλεπα τ' άρματα, τον κόσμο να γελά με τα χάλια της κυβέρνησης, να σατιρίζει την πολιτική κατάσταση περισσότερο από ποτέ και θυμήθηκα μια παλιά ιστορία:   

  Ήταν κάποτε ένας Σουλτάνος. Μια μέρα φώναξε το βεζίρη και του είπε να αυξήσει τους φόρους.

-  Πολυχρονεμένε μου, ας βάλουμε τους κατασκόπους μας, να δούμε τι λένε οι πιστοί σας για το κάθε χαράτσι. Γιατί δεν θα τους αρέσει αυτό. Είπε ο βεζίρης.

- Μη φοβάσαι ορέ! Βάλε φόρους... επέμενε ο Σουλτάνος.

Κι άρχισαν να αυξάνουν οι φόροι. Φόροι στα πάντα, κι οι φτωχοί όλο γκρίνιαζαν και πιο πολύ.

Ο βεζίρης ρώτησε το Σουλτάνο τι να κάνει, για να μετριάσει το θυμό:

- Τίποτα! Θα τους περάσει. Πάντα έτσι κάνουν. Βάλε κι άλλους φόρους!

Ο Σουλτάνος συνέχισε να βάζει νέους, πιο παλαβούς και δυσβάσταχτους φόρους.

Ο Βεζίρης είπε: Πολυχρονεμένε μου, ο κόσμος φωνάζει, κλαίει, μιλά ανοιχτά εναντίον σου, μήπως το παρακάναμε;

- Μη φοβάσαι. Βάλε κι άλλους φόρους.

Κι έβαλαν φόρους στους φόρους των φόρων! Αδύνατο να πλήρωναν όσα ζητούσαν...

Τότε έγινε κάτι πολύ παράξενο. Ο κόσμος σταμάτησε να διαμαρτύρεται κι άρχισε να γελά! Έβγαινε στους δρόμους με νταούλια, βιολιά, χόρευε, γλένταγε και τραγούδαγε!

Μόλις το άκουσε αυτό, ο Σουλτάνος τινάχτηκε:

- Άσχημα τα πράγματα. Θα με φάνε…

- Τότε γιατί γελάνε; Απόρησε ο βεζίρης.

- Γελάνε, γιατί αποφάσισαν μπαϊράκι, επανάσταση. Και θα πολεμήσουν μ’ όλη τους τη δύναμη. Κανείς δεν πρόκειται να τους σταματήσει. Πάρε αμέσως πίσω τους φόρους. Όλους!
...

Ακούς Αντώνη; Τ’ ακούς τα γέλια; Δεν ακούς. Έχεις κλείσει αυτιά και μάτια. Φέτος το διασκεδάσαμε πολύ στο Καρναβάλι. Με τόσους μασκαράδες πολιτικούς έπεσε πολύ γέλιο. Και θα γελάσουμε πάρα πολύ σε λίγο καιρό, μα πάρα πολύ, όταν θα κάψουμε το Βασιλιά Καρνάβαλο...