Με τους πυροβολισμούς στη Μανωλάδα μια εταιρεία, διακήρυξε αυτό που άλλοι καπιταλιστές κάνουν χωρίς να το λένε: έκανε καθαρό ότι ο πλέον ασφαλής τρόπος για να διασφαλίζεται όλο και πιο ψηλό ποσοστό κέρδους είναι να χύνεται όλο και περισσότερο αίμα εργατών. Δεν είναι ο ρατσισμός που τους κινεί. Είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός που τσακίζει -και πυροβολώντας - τους εργάτες είτε είναι Ελληνες, είτε Μπαγκλαντέζοι, είτε Αλβανοί...
Υ.Γ. Οπως σωστά υπενθύμισε ένας σύντροφός μας χτες «τα σταφύλια της οργής» δεν γράφτηκαν από τον Στάινμπεκ για να περιγράψουν πυροβολισμούς Αμερικανών κατά αλλοδαπών, αλλά Αμερικανών κατά Αμερικανών. Η διαφορά τους ήταν αυτή που παραμένει και σήμερα: αφεντικά κι εργάτες...
+ σχόλια + 5 σχόλια
Ναι πραγματι ειναι ο μονοπωλιακος καπιταλισμος
που κι εδω επιχειρησε να σκοτωσει εργατες αλλα
θελω ομως να προσθεσω οτι και το στοιχειο του ρα
τσισμου στην προκειμενη περιπτωση συνεβαλλε καθοριστικα στην αποφαση της εκτελεσης της δολοφονικης επιθεσης των μπραβων του τσιφλικα.
Αν ηταν ελληνες εργατες οι 200 και παραπανω απληρωτοι εργατες ισως να το σκεφτοντουσαν δυο και τρεις φορες να προβουν σ αυτη τη δολοφονικη
ενεργεια.Ηταν βλεπεις εργατες απο το Μπαγλαντες
ανθρωποι "μηδαμινης" αξιας!
Ο ρατσισμός δίνει το άλλοθι της υποβάθμισης μεγάλων μαζών εργατών σε μεγάλο χρόνο, ότι χρειάζεται ο καπιταλισμός σε κρίση.
Με το ρατσισμό, εξασφαλίζεται η συναίνεση των άλλων στρωμάτων. Δεν κινδυνεύεις εσύ, μόνο οι μαύροι, οι πακιστανοί, οι Εβραίοι, ή όποια κάθε φορά κοινωνική ομάδα βολεύει ανά χώρα και ανά χρονική περίοδο.
Όντως 6.02 αν ήταν Έλληνες δεν θα τους πυροβολούσαν.Θα είχαν φέρει τα ΜΑΤ να τους ανοίξουν τα κεφάλια.
Αν δεχτουμε οτι με τον ορο "συνειδηση" εννοουμε το περιεχομενο της πρακτικης τοτε στις 22 Ιουλη 2012 το προλεταριατο της Ινδιας στελνει ενα μηνυμα νομιζω σε ολο τον πλανητη ...http://planet-greece.blogspot.com/2012/07/suzuki.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/xuRAz+(Planet-Greece:+%CF%84%CE%BF+%CE%88%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%BF+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%88%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF+Blog...... ....Η προλεταριακη εκρηξη που εγινε το καλοκαιρι του 2012 στο εργοστασιο της suzuki στην Ινδια στελνει ενα μηνυμα σημερα στο προλεταριατο της Μανωλαδας... .Μπαγκλαντες και Ινδια ειναι τα προπυργια των προλεταριακων ταραχων με μηδενιστικα ( με την επαναστατικη-θετικη εννοια του ορου) στοιχεια. Θυμιζει το Λουδισμο στις αρχες του 19ου αιωνα, δηλαδή ΠΡΙΝ να ιδρυθει η πρωτη διεθνης και πριν την παρισινη κομμουνα. Κανενας θεσμος, κανενα κομμα, κανενα " επαναστατικο προγραμμα" και κανενα οραμα για το μελλον, δηλαδη κανενα "φαντασιακο" δεν ειναι ικανο να πεισει τους προλεταριους να αναστειλουν την οργη τους και να περιμενουν μια μερα που ο ηλιος θα λαμπει για να ξεσηκωθουν ολοι μαζι με σχεδιο , με οργανωση και με προγραμμα... Το νεο προλεταριατο του 21ου αιωνα νομιζω οτι συγκροτειται τωρα εκ νεου. Βρισκεται ακομα στην πρωτη φαση της εμφανισης του . Δηλαδη στην εποχη των ταραχων. Με την εννοια αυτη δεν βρισκομαστε ( τηρουμενων των αναλογιων) στο 1930 αλλα στο 1810, οταν ακομα το προλεταριατο δεν ειχε οργανωθει ουτε καν σε πρωτογενες συνδικαλιστικο επιπεδο. Τρεις χιλιαδες προλεταριοι στη Μανωλαδα εργαζονται σε συνθηκες σκλαβοπαζαρου χωρις στοιχειωδη συνδικαλιστικη οργανωση. Ας μην επενδυουμε προσδοκιες στις υπαρχουσες οργανωσεις ( ΚΚΕ, ΠΑΜΕ, ΓΣΕΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ , σωματεια βασης, αναρχικες ομαδες ...) Αυτες ειναι οργανωσεις του παλιου προλεταριατου. Το νεο προλεταριατο δεν εχει ουτε στοιχειωδη οργανωση (πολιτικη ή συνδικαλιστικη) και η ταξικη του συνειδηση θα αναπτυχθει με παραδειγματικες εξεγερσεις που θα εχουν μηδενιστικά χαρακτηριστικά.
για να μη φέρνουμε τη λογοτεχνία στα μέτρα της πολιτικής μας θέσης παραθέτω ένα απόσπασμα από τα σταφύλια της οργής, αν και συμφωνω με τη θέση ότι τα κίνητρο των αστικών εγκλημάτων είναι πρωταρχικά ταξικά.
"Η καλλιέργεια κατάντησε βιομηχανία και οι κτηματίες ακολούθησαν το παράδειγμα της αρχαίας Ρώμης, μόλο που δεν την είχαν ακουστά. Έφεραν σκλάβους μόλο που δεν τους αποκαλούσαν σκλάβους: Κινέζους, Γιαπωνέζους, Μεξικανούς, Φιλιπινέζους. Αυτοί ζουν με ρύζι και φασόλια, έλεγαν οι επιχειρηματίες. Δεν έχουν ανάγκες. Να κοίτα τους πώς ζουν. Κοίτα τι τρώνε. Κι αν τύχει και κάνουν τον ζόρικο, πίσω στην πατρίδα τους. Τους δουλοπάροικους που έφεραν από το εξωτερικό τους έδερναν, τους τρομοκρατούσαν, τους πέθαιναν της πείνας, τόσο, που, άλλοι ξαναγύριζαν στον τόπο τους και άλλοι εξαγριώθηκαν από την απόγνωση και ή τους σκότωσαν ή τους εξόρισαν. Και ολοένα τα κτήματα μεγάλωναν σε έκταση… "
Τζ. Στάινμπεκ, Τα σταφύλια της οργής
Δημοσίευση σχολίου