Οταν οι νταήδες του Μιχαλολιάκου υμνούν την χούντα, δεν πρέπει να ξεχνάμε
Από το "Ποντίκι"
Ο φασισμός φυτρώνει στη δυστυχία, καλλιεργείται από την αμάθεια και ποτίζεται με το νερό της (ιστορικής) λήθης. Μόνο εχθρό τούτο το πολιτικό παράσιτο έχει τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, όταν αυτοί βέβαια εκδιπλώνονται επί της ουσίας και όχι τύποις. Όταν, σε έναν ευδιάκριτο βαθμό, υπηρετούν τα συμφέροντα του δήμου - δηλαδή του λαού -και όχι των ελαχίστων που τον λεηλατούν...
Μόνο αμνήμονες, απαίδευτοι και πολιτικά αφελείς μπορούν να μένουν -εδώ και τρία χρόνια - με ανοιχτό το στόμα βλέποντας την εκλογική (και δημοσκοπική) εκτόξευση της ελληνικής νεοναζιστικής εκδοχής.
Η Χρυσή Αυγή φύτρωσε στη δυστυχία που διέχυσε στην κοινωνία η παράδοση του τόπου στην εποπτεία των δανειστών. Καλλιεργείται συστηματικά (και υπόγεια) από την αποσύνθεση ενός χρεοκοπημένου συστήματος εξουσίας, από την απόγνωση, αλλά και από το λίπασμα της αμάθειας και της πολιτιστικής παρακμής που χαρακτηρίζει πια την ελληνική κοινωνία. Εν τέλει θεριεύει ταχύτατα - όσο γρήγορα υποχωρεί η ιστορική μνήμη. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο συμβαίνει στον τόπο...
«Σωτήρες»
Δεν είχαν περάσει παρά ελάχιστα - με τα μέτρα της Ιστορίας - χρόνια από τη γερμανική Κατοχή, όταν γερμανοτσολιάδες, ταγματασφαλίτες και οι απόγονοι τους «επέστρεψαν» για να «σώσουν» τη χώρα στις 21 Απριλίου 1967. Μάλιστα, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι, οι γερμανοτσολιάδες ουδέποτε έφυγαν. Αντίθετα, ήταν πάντα παρόντες αποτελώντας τον κορμό του μετεμφυλικού κράτους.
Απλώς οι απριλιανοί εμφανίστηκαν στο προσκήνιο για να βάλουν στον γύψο τον «ασθενή». Και ο «ασθενής», η ελληνική κοινωνία, δέχθηκε αγόγγυστα - καλή ώρα όπως έχει εντυπωσιάσει και σήμερα με την ακινησία της -τη «θεραπεία», παρακολουθώντας από την τηλεόραση, που τότε έκανε τα πρώτα της βήματα, τα τηλεθεάματα, συμπεριλαμβανομένων και των θεμελιώσεων από το μυστρί του Παττακού.
Όσο περί της αντίστασης και των αντιστασιακών, πλην λίγων και φωτεινών εξαιρέσεων, αυτοί φύτρωσαν κατά μυριάδες μετά την επταετή χουντική θεραπεία διεκδικώντας (και παίρνοντας) τις δάφνες αυτών των αναλογικά λίγων που πραγματικά πλήρωσαν με φυλακές και... εκδρομές στα ξερονήσια.
Κατά τη διάρκεια της επταετούς χουντικής «θεραπείας», αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η ελληνική κοινωνία παρακολούθησε στωικά - όσο σιωπηλά παρακολουθεί και σήμερα τις στρατιές των απελπισμένων να πολλαπλασιάζονται στους κόλπους της - την κατακρεούργηση της δημοκρατίας, επωφελήθηκε από το χουντικό οικονομικό μοντέλο που πυροδότησε τη ζήτηση και... ξύπνησε ένα πρωί από τις σειρήνες της εισβολής στην Κύπρο, αναζητώντας - αλλά μη βρίσκοντας - ενόχους για την εθνική καταστροφή και δίνοντας υποσχέσεις («Ποτέ Ξανά»), τις οποίες δεν μπόρεσε να κρατήσει ούτε για μια γενιά...
♦ Σήμερα δεν έχουν ηχήσει (ακόμα) οι σειρήνες της κοινωνικής αφύπνισης.
♦ Σήμερα οι πολιτικοί απόγονοι των εθνοσωτήρων συνταγματαρχών, συγγενείς πρώτου βαθμού με τους ταγματασφαλίτες της Κατοχής, έχουν βγει απροκάλυπτα για ψάρεμα στα θολά νερά του οικονομικού Αρμαγεδδώνα μέσα στα οποία προσπαθεί να μην πνιγεί η ελληνική κοινωνία.
♦ Τώρα, σε αντίθεση με το 1967, η «θεραπεία» - το γυψάρισμα της ελληνικής κοινωνίας - γίνεται από σπεσιαλίστες του είδους, που εκπροσωπούν τους ξένους δανειστές. Δεν χρειάζονται στρατιωτικά ανδρείκελα για να κάνουν τη δουλειά. Υπάρχουν διαθέσιμα πολιτικά, με τα οποία διαβουλεύονται αυτοπροσώπως για τα σκληρά αλλά απαραίτητα μέτρα χρησιμοποιώντας τη δοκιμασμένη ιατρική ορολογία...
Σε ημιανάπαυση
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από τους εκπροσώπους του ΔΝΤ και της τρόικας για την ανάγκη της «θεραπείας», η οποία είναι «οδυνηρή, αλλά απαραίτητη»;
Προς το παρόν, τουλάχιστον, ο φασιστικός μηχανισμός στέκεται σε ημιανάπαυση επιδεικνύοντας απειλητικά τα εκλογικά και κυρίως τα δημοσκοπικά ποσοστά του, πουλώντας εκ του ασφαλούς αντιμνημονιακό νταηλίκι.
Οι χρυσαυγίτες χαϊδεύουν με μαεστρία τον ανθρώπινο πόνο και αξιοποιούν τον φόβο.
Οι φοβισμένοι άλλωστε - και όχι οι κατεστραμμένοι, που δεν έχουν τι άλλο να χάσουν - είναι η δεξαμενή απ' όπου ψαρεύουν οι νεοφασίστες. Οι φοβισμένοι ενώπιον του φάσματος της ανεργίας και της οικονομικής καταστροφής είναι αυτοί που ψάχνουν «μαύρους» να δείρουν και φύρερ για να χειροκροτήσουν...
Στις ρωγμές της διάβρωσης του πολιτικού μας συστήματος κόβουν ανερυθρίαστα πια βόλτες οι «τύποι» με τα μαύρα μπλουζάκια και τα μαύρα πολιτικά μυαλά. Εμφανίζονται στο φως χωρίς ντροπή διότι πατούν στα ερείπια που αφήνουν πίσω τους μιζαδόροι - λαμόγια και πολιτικές σβούρες προκαλώντας τη γενική απέχθεια.
Είπαμε: Ο φασισμός τρέφεται από την καταστροφή (οικονομική, πολιτική, κοινωνική) και ευδοκιμεί δίπλα - δίπλα με την ιστορική αμνησία (ή άγνοια). Και επειδή η γνώση είναι προαπαιτούμενο για τη διαμόρφωση δημοκρατικής συνείδησης, καλό είναι να μην αφήνουμε τον χρόνο και τις περιστάσεις να ατονούν - πρώτα απ' όλα - τη μνήμη και τα ανακλαστικά μας.
Πρέπει να θυμόμαστε, λοιπόν, ότι την ερχόμενη Κυριακή έχουμε 21 Απριλίου, ημερομηνία που η δημοκρατία μπήκε στον γύψο της ξενοκίνητης χούντας.
Πρέπει να θυμόμαστε - βλέποντας τους σημερινούς πολιτικούς απόγονους των συνταγματαρχών να βγάζουν δεκάρικους - τι κόστισε στον τόπο η επταετής χούντα.
Πρέπει ακούγοντας Κασιδιάρηδες και Παναγιώταρους να μιλούν για τα «ένδοξα» και «πατριωτικά» χουντικά χρόνια να θυμόμαστε: Η χούντα άφησε πίσω της την εισβολή και την κατοχή της μισής Κύπρου. Καλό είναι - τέλος - να έχουμε κατά νου ότι κάποιες φορές η Ιστορία μπορεί να επαναληφθεί και μάλιστα με ακόμη πιο οδυνηρό τρόπο. Και να έχουμε τον νου μας...
Δημοσίευση σχολίου