Μπαράζ διώξεων για το Αποπηγάδι – Τρία δικαστήρια σε ένα μήνα

Αναδημοσίευση από: Αγώνας της Κρήτης

Ημερομηνία δημοσίευσης: Τρίτη, 22/10/2013

Από τον Σεπτέμβρη η φάμπρικα διώξεων που λειτουργεί στα Χανιά βάζει ξανά μπροστά τις μηχανές της. Ήδη, μονάχα για την υπόθεση στο Αποπηγάδι έχουν σταλθεί τρεις διαφορετικές κλήσεις για δικαστήρια μέσα σε διάστημα μόλις μερικών εβδομάδων!

Το πρώτο δικαστήριο έχει οριστεί για τις 18 Σεπτεμβρίου 2013 και αφορά τα γεγονότα της 11ης Φεβρουαρίου 2010. Εκείνη τη μέρα, στη θέση «Άναβος» στο σημείο της διασταύρωσης για Σπίνα, δεκάδες πολίτες είχαν προχωρήσει σε συμβολικό αποκλεισμό του δρόμου που οδηγεί στην Κάντανο. Παρών μαζί με τους πολίτες ήταν τόσο ο τότε δήμαρχος Καντάνου Ευτ. Δασκαλάκης, όσο και η επικεφαλής της αντιπολίτευσης Στέλλα Αλφιέρη και ο αντιδήμαρχος Βουκολιών κ. Καλαϊτζάκης ενώ τις κινητοποιήσεις είχαν υποστηρίξει με δηλώσεις τους μεταξύ άλλων ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ κ. Ευτύχης Δαμιανάκης, ο μητροπολίτης Κισάμου κ. Αμφιλόχιος αλλά και ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Μιχ. Κριτσωτάκης. Ο αποκλεισμός του δρόμου είχε λήξει με την έλευση του εισαγγελέα Χανίων κ. Πατεράκη ο οποίος έπειτα από επικοινωνία με τον τότε περιφερειάρχη κ. Καρούντζο, διέταξε την προσωρινή αναστολή των εργασιών της εταιρείας και την απομάκρυνση των αστυνομικών οργάνων.

Το δεύτερο δικαστήριο αφορά παρεμπόδιση της κυκλοφορίας και πιο συγκεκριμένα της διέλευσης φορτηγού της Αιολικής Μουσούρων Α.Ε. 17 πολίτες διώκονται για τα γεγονότα της 19 Απριλίου 2010, με το δικαστήριο να έχει οριστεί για την Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013.

Η υπόθεση σχετίζεται με την περιφρούρηση δεντροφύτευσης που πραγματοποιήθηκε σε σημείο όπου η εταιρεία σκόπευε να εγκαταστήσει τις τρεις πρώτες βάσεις ανεμογεννητριών. Η δεντροφύτευση πραγματοποιήθηκε υπό την παρουσία της αστυνομίας ενώ οι κάτοικοι παρέμειναν εκεί και δεν επέτρεψαν τη διέλευση του οχήματος της εταιρείας «Αιολική Μουσούρων Α.Ε.» που μετέφερε τα εξαρτήματα για τις ανεμογεννήτριες.

Το τρίτο δικαστήριο αφορά τα γεγονότα της 11ης Αυγούστου 2009 όπου η παρουσία δεκάδων πολιτών καθώς και αρχών της τοπικής αυτοδιοίκησης απέτρεψε τη διέλευση συνεργείου της εταιρείας προς την τοποθεσία όπου σκοπεύουν να εγκατασταθούν οι ανεμογεννήτριες. Η δίκη που είχε αρχικά αναβληθεί έχει οριστεί πλέον για τις 23 Οκτώβρη του 2013.

Χαρακτηριστικό είναι ότι και στις 3 δίκες στοχοποιούνται συγκεκριμένα άτομα λες και μόνο αυτοί συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες, λες και μόνο αυτοί εξέφρασαν αντιρρήσεις ως προς το έργο καθώς και τους όρους πραγματοποίησής του. Σε αυτό το νέο σκηνικό επιβολής του «νόμου» και της «τάξης» στοχοποιούνται κάποιοι, τρομοκρατούνται και απειλούνται, οδηγούνται στα δικαστήρια για να συνετιστούν οι πολλοί. Μέσα σε 1 μήνα 3 δικαστήρια.

Τι συμβαίνει στο Αποπηγάδι;

Να υπενθυμίσουμε για τη συγκεκριμένη υπόθεση με το Αποπηγάδι ότι πρόκειται για την επένδυση της κοινοπραξίας Αιολική Μουσούρων η οποία ανήκει κατά 50% στην Candia Αιολική Α.Ε. Το άλλο 50% κατέχει η ΕΕΝ Hellas A.E., η οποία ιδρύθηκε στην Eλλάδα τον Iούλιο του 2005 και είναι θυγατρική της Γαλλικής Εταιρίας Ηλεκτρισμού (EdF – Electricite de France).

Σύμφωνα με έρευνα της Νέλλης Ψαρρού με τίτλο «Αποπηγάδι: νερό, το πιο πολύτιμο αγαθό» για το περιοδικό Unfollow, η EDF δεν είναι κάποια τυχαία εταιρεία:

«Πρόκειται για την δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρισμού, με παραρτήματα σε όλο τον κόσμο, που ταυτόχρονα κατείχε το κρατικό μονοπώλιο στη Γαλλία ως το 2004 – στη συνέχεια μετοχοποίησε το 20%. Ένα ενδιαφέρον αμάλγαμα πολυεθνικής κρατικομονοπωλιακής επιχείρησης, με 58 πυρηνικούς αντιδραστήρες στη Γαλλία: το 75% της παραγόμενης ενέργειας είναι πυρηνική, το 16% υδροηλεκτρική, το 10% θερμική και το 0,1% αιολική». [1]

Πιο συγκεκριμένα, το έργο για το οποίο υπάρχουν αντιδράσεις προβλέπει δημιουργία αιολικού πάρκου στην περιοχή της επαρχίας Κισσάμου και την εγκατάσταση αρχικά τριών ανεμογεννητριών και ενδεχομένως στη συνέχεια άλλων 10. Η συνολική ισχύς του πάρκου, τουλάχιστον για την πρώτη φάση των τριών ανεμογεννητριών, προβλέπεται να είναι 2,55 MW, ενώ οι ανεμογεννήτριες θα έχουν διάμετρο ρότορα 52 μέτρα και ύψος 50 ώς 75 μέτρα. Παρά το μέγεθος της επένδυσης, οι κάτοικοι και οι τοπικοί φορείς καταγγέλλουν πως το έργο γίνεται «στο πόδι» και με μόνο στόχο την όσο το δυνατόν ταχύτερη απορρόφηση των πλουσιοπάροχων ευρωπαϊκών κονδυλίων που δίνονται για έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Οι ελλείψεις που παραβλέπονται και οι καταγγελίες που δεν εισακούονται

Οι σοβαρές ελλείψεις που διαπιστώθηκαν από τους κατοίκους αλλά και από τις αρχές του δήμου Καντάνου στην περιβαλλοντική μελέτη του έργου καθώς και λάθη στην αποτύπωση της περιοχής δεν απέτρεψαν τη νομαρχία Χανίων από το να εγκρίνει αρχικά την περιβαλλοντική μελέτη κάνοντας τα στραβά μάτια στις πολλές και σημαντικές παραλείψεις.

Εξίσου περίεργη είναι η κατάσταση που επικρατεί με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής αφού στις μελέτες που έχει παρουσιάσει η εταιρία η περιοχή αναφέρεται ως δασική ενώ οι κάτοικοι επιμένουν πως για την πλειοψηφία των στρεμμάτων υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας. Σύμφωνα με καταγγελίες που έχουν προβεί οι κάτοικοι, η παραχώρηση της περιοχής και ο χαρακτηρισμός ως δημόσια και δασική έγινε επί Ν.Δ. και από τον τότε περιφερειάρχη προφανώς για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα. [2]

Ως εκ τούτου, τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι αγωνίζονται, καταθέτουν προσφυγές, οργανώνουν την αντίστασή τους, απευθύνονται όπου μπορούν για να ζητήσουν βοήθεια, από τους βουλευτές μέχρι τους απλούς πολίτες, μπαίνουν μπροστά από τις μπουλντόζες και προσπαθούν να διασώσουν τόσο τις περιουσίες τους όσο και τις ζωές τους. Πολλοί απ’ αυτούς έχουν καταγγείλει ότι δέχονται απειλές για τη ζωή τους, έχουν γίνει προσπάθειες εξαγοράς τους, και έχουν αποτελέσει στόχο βιαιοπραγιών. Σε αυτό το διάστημα δεκάδες είναι οι συλλήψεις, πολλές οι μηνύσεις για «παράνομη βία» και η φάμπρικα διώξεων που έχει στήσει η εταιρεία δεν έχει τελειωμό. Με την σύμπραξη πολλές φορές των αστυνομικών αρχών οι οποίες σπεύδουν να «προστατεύσουν» την επένδυση.

Το Αποπηγάδι και η Κρήτη ως «μπαταρία»

Φαίνεται, άλλωστε, πως το Αποπηγάδι αποτέλεσε μονάχα την αρχή για τα ευρύτερα σχέδια που υπάρχουν μετατροπής της Κρήτης σε «μπαταρία». Ήδη, η Διυπουργική Επιτροπή Στρατηγικών Επενδύσεων υπό την προεδρία του Ευάγγελου Βενιζέλου είχε εγκρίνει την εγκατάσταση συστοιχιών αιολικών πάρκων ισχύος πάνω από 2.000 MW στην Κρήτη. Και όλα αυτά ενώ δεν έχουν υπολογιστεί όσες βιομηχανικές ΑΠΕ τελούν υπό έγκριση, οι ήδη εγκατεστημένες, τα υβριδικά και φωτοβολταϊκά. Χωρίς να γνωρίζουμε αν υπάρχει κάποιο όριο.

Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ειδωθούν και οι συνεχείς διώξεις των κατοίκων της περιοχής Αποπηγαδίου. Οι συνεχείς προσπάθειες τρομοκράτησής αλλά και εξαγοράς τους και ουσιατικής παύσης των αντιδράσεών. Γιατί η επιβολή του «νόμου» σχετίζεται με σχεδιασμούς ευρύτερους και η διασφάλιση της «τάξης» είναι αναγκαία. Επειδή τα συμφέροντα είναι πολύ μεγάλα και η επένδυση πολύ σημαντική. Ξεκινά από το Αποπηγάδι, και επεκτείνεται σε όλη την Ελλάδα. Αυτό που εν τέλει έχει σημασία είναι η «σιωπή» των πολιτών. Αυτή η «τάξη» πρέπει να επιβληθεί. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει την καταστροφή του περιβάλλοντος. Πάντα, εις το όνομα της «πράσινης ανάπτυξης». Σχετικά έχουμε γράψει και στην εφημερίδα μας παλιότερα. [3]

Ενδιαφέρον έχει και η σχετική ιστοσελίδα για το πρόγραμμα “HELIOS”. Mε εγκαταστάσεις που θα παράγουν ισχύ έως και 10.000 MW και με πάνω από 80.000.000.000 ευρώ επένδυση, δεν υπάρχει αμφιβολία, αυτό το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο. [4]

Ίσως, πιο μεγάλο απ’ ότι νομίζουμε. Γιατί, όπως αναφέρει σε ψήφισμά του το Παγκρήτιο Δίκτυο Αγώνα κατά των Βιομηχανικών ΑΠΕ:

«…οι πολυεθνικές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους προχωρούν με διαδικασίες φάστ τράκ (επιτάχυνση αδειοδότησης) στη μεγαλύτερη λεηλασία γης και περιβαλλοντική καταστροφή που έγινε ποτέ στην ιστορία της Ελλάδας. Με πρόσχημα την σωτηρία του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή, όλες σχεδόν οι κορυφογραμμές, πλαγιές, κάμποι, ακόμα και προστατευόμενες περιοχές, παραχωρούνται στους επενδυτές των αιολικών, υβριδικών, φωτοβολταϊκών και ηλιοθερμικών σταθμών. Χιλιάδες στρέμματα πολύτιμης βλάστησης, αποψιλώνονται για να καλυφθούν με εκατομμύρια κυβικά μπετόν και σίδερα. Όπου υπάρχουν επιφανειακά και υπόγεια νερά θα κατασκευασθούν αντλησιοταμιευτήρες χωρητικότητας εκατομμυρίων κυβικών, με εικαζόμενο στόχο τον έλεγχο του πολυτιμότερου κοινού αγαθού, του νερού.»[5]