Η τεχνική των άσφαιρων ειδήσεων δεν είναι καινούργια. Εφαρμόζεται όμως ακόμη στις μέρες μας με θρησκευτική ευλάβεια. Και για να επιτευχθεί ο αντικειμενικός σκοπός τους, πρέπει να διογκωθούν ειδήσεις που ουσιαστικά και πρακτικά δεν αφορούν σχεδόν κανένα, ώστε να θαφτούν τα πραγματικά σημαντικά. Και, πιστέψτε μας, υπάρχουν πολλές σημαντικές ειδήσεις τον τελευταίο καιρό…
Κι αν η αιθαλομίχλη, που ως πρόβλημα τώρα γιγαντώνεται, μοιάζει με την τελευταία καυτή πατάτα στα χέρια μιας κυβέρνησης ανίκανης να κάνει τα αυτονόητα για να προστατεύσει τους πολίτες της, η φτώχεια, τα σπίτια χωρίς ρεύμα, οι άστεγοι και τόσα άλλα προβλήματα που προέρχονται από την απότομη φτώχεια στην οποία υποβλήθηκε μια χώρα, εξακολουθούν να συνθέτουν μια ιδιαιτέρως προβληματική μνημονιακή καθημερινή ατζέντα για τους Έλληνες.
Όμως συμβαίνουν και άλλα πολύ σημαντικά. Η απολογία του Κάντα για τα εξοπλιστικά, για παράδειγμα, αποδεικνύει ότι η πραγματικότητα της διαφθοράς και του μαύρου χρήματος στη δημόσια ζωή δεν ήταν όπως την υποψιαζόμασταν: είναι πολύ πολύ χειρότερη. Ο επί σειράν ετών νούμερο τρία του υπουργείου Εθνικής Αμύνης μίλησε για μίζες πολλών εκατομμυρίων, δήλωσε βέβαιος ότι τα έπαιρναν κάτω από το τραπέζι σχεδόν όλοι, ενώ, άκουσον άκουσον, μόνο ο ίδιος υπολογίζει (αφού δεν θυμάται και όλες τις μίζες) ότι έχει λάβει περί τα 16 εκατ. ευρώ ως προμήθειες. Μόνο ο ίδιος. Οι συνειρμοί για τις διαδρομές του μαύρου χρήματος, αλλά και το πραγματικό μέγεθος της διαφθοράς, σοκάρουν. Πόσο αχόρταγοι πια;
Το σκάνδαλο των εξοπλιστικών, βάσει και των απολογιών, είναι ασύλληπτου μεγέθους, αλλά φαίνεται ότι δεν συμφέρει να μιλάμε και πολύ για αυτό. Αφορά το ΠΑΣΟΚ, αφορά μεγάλες εταιρείες και πιθανότατα «επιφανείς» επιχειρηματίες της χώρας που πλούτιζαν πουλώντας την πραμάτεια τους στις πλάτες του έλληνα φορολογούμενου, με την απλή μέθοδο της πατροπαράδοτης δωροδοκίας στους κρατικούς λειτουργούς.
Όμως το σύστημα στην ανάγκη του να αυτοπροστατευτεί από την λαϊκή κατακραυγή και την οργανωμένη αντίδραση, πρέπει για να φουσκώσει άλλες ειδήσεις για να θάψει τις πραγματικές. Πρέπει να βρεθούν άλλα ζητήματα που θα απασχολήσουν τις παρέες μας στις συζητήσεις μας.
Έτσι λοιπόν ο εκβιασμός του Τομπούλογλου μετατρέπεται σε τεράστιο θέμα, παρότι δεν αφορά αμύθητα ποσά όπως συμβαίνει στα εξοπλιστικά, ο Μιχάλης Λιάπης ανάγεται σε περσόνα νον γκράτα για τα media επειδή ουσιαστικά ξεφτιλίζει την ίδια τους την κοινωνική τάξη με την ελαφρότητά του και ο τσακωμός του Νάσου Αθανασίου με την Αφροδίτη Αλ Σάλεχ ανάγεται σε μείζον ζήτημα της ελληνικής πραγματικότητας. Διότι, όπως διαβάσαμε στα ρεπορτάζ, στο περιθώριο μιας κοινής τους τηλεοπτικής εμφάνισης, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ της επιτέθηκε φραστικά. Φοβερό θέμα, άμεσα συνδεδεμένο με την καθημερινότητά μας άλλωστε. Προπηλάκισε ο Αθανασίου την Αλ Σάλεχ!
Όχι, αυτός ο τόπος δεν χρειάζεται τον εκτσογλανισμό του ΣΥΡΙΖΑ για να σωθεί, όμως σε κάθε περίπτωση δεν μας έφερε ο «τσογλανισμός» ενός κόμματος που δεν έχει κυβερνήσει ποτέ σε αυτό το τραγικό σημείο. Σε αυτό το σημείο μας έφεραν οι πολιτικές δύο πολύ συγκεκριμένων κομμάτων που ξαφνικά έγιναν ένα και το αυτό. Κι αν απαιτείται κάτι στη χώρα για να βγούμε από την στενωπό, αυτό είναι μάλλον ο αποΒενιζελισμός της πολιτικής ζωής και όχι ο εκΣαλεχισμός της δημόσιας συζήτησης.
Δημοσίευση σχολίου