Εν μέσω διασταυρούμενων φονικών πυρών βρίσκεται για μια ακόμη φορά η Κύπρος. Από τη μια είναι οι προσπάθειες του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη να κλείσει το Κυπριακό, επιβάλλοντας μια λύση στα μέτρα του διχοτομικού Σχεδίου Ανάν, το οποίο είχε απορρίψει προ δεκαετίας ο κυπριακός λαός σε δημοψήφισμα, με τεράστια μάλιστα πλειοψηφία.
Οι κοινές δηλώσεις του με τον κατοχικό ηγέτη Έρογλου, όπως επισπεύστηκαν υπό την ασφυκτική πίεση των Αμερικανών, προδιαγράφουν τα χειρότερα, δηλαδή μια λύση που πρωτίστως θα ικανοποιεί τις τουρκικές απαιτήσεις.
Σε συνδυασμό δε με το αρνητικό διεθνές περιβάλλον, δεν επιτρέπουν σε κανέναν να αισιοδοξεί, πολύ περισσότερο να υιοθετεί τη λογική της αναμονής. Να περιμένει δηλαδή την πορεία και τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων, που ενδέχεται να λάβουν κατεπείγουσα μορφή και το θέμα να κλείσει σε τρεις τέσσερις μήνες, για να διαμορφώσει άποψη. Τότε θα είναι πολύ αργά για να ανατραπούν τα σχέδια διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτή η στάση συνιστά υπεκφυγή, στρουθοκαμηλισμό και συγκάλυψη των απαράδεκτων υποχωρήσεων που έχουν ήδη γίνει, προκαθορίζοντας, δυστυχώς, το αποτέλεσμα!
Από την άλλη, η Κύπρος έχει μετατραπεί σε πεδίο βολής του βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού που πρεσβεύει η τρόικα. Τα προγράμματα λιτότητας που έχουν ήδη εφαρμοστεί, με την πολιτική ευθύνη να βαραίνει πρώτα και κύρια την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ που κάλεσε στην Κύπρο την τρόικα και στη συνέχεια τη σημερινή κυβέρνηση Αναστασιάδη (ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ), έχουν προκαλέσει πρωτοφανείς για τα δεδομένα του νησιού κοινωνικές αντιθέσεις.
Η ανεργία ξεπέρασε το Δεκέμβριο του 2013 το 17,5%, ενώ στους δρόμους της Λευκωσίας όλο και συχνότερα βλέπει κανείς άστεγους και ζητιάνους, εικόνα αδιανόητη πριν από μόλις δύο χρόνια. Ταυτόχρονα, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε, όπως ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα! Από 15,04 δις ευρώ στο τέλος του 2012 έφτασε στα 18,15 δις στο τέλος του 2013.
Ταχείες διαδικασίες παντού
Τώρα η τρόικα βάζει ξανά το μαχαίρι στο λαιμό της Κύπρου, πιέζοντας την πολιτική της ηγεσία να επισπεύσει την ιδιωτικοποίηση των τριών μεγάλων ημιδημόσιων επιχειρήσεων. Fast track διαδικασίες στην «επίλυση» του Κυπριακού, fast track διαδικασίες και στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, που εγγυάται την οικονομική ανεξαρτησία, σταθερές ροές στα δημόσια ταμεία και την κοινωνική ευημερία. Δύο εξελίξεις που κάθε άλλο παρά τυχαίες ή ανεξάρτητες μεταξύ τους είναι.
Η έλευση των εκπροσώπων του ΔΝΤ και της EE σε συνδυασμό με το διεθνή διασυρμό της Κύπρου υποβάθμισε το κύρος της και συρρίκνωσε τις διαπραγματευτικές της δυνατότητες, ενώ το υπό εξέλιξη ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου θα αδυνατίσει την οικονομική βάση στήριξης της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα δυναμιτίσει την κοινωνική της συνοχή, διευκολύνοντας την εφαρμογή του νέου Σχεδίου Ανάν.
Το εργαλείο που αξιοποιεί η τρόικα, κατά πιστή αντιγραφή των αθλιοτήτων της στην Αθήνα εδώ και τέσσερα σχεδόν χρόνια, είναι οι εκβιασμοί. Το πιστόλι στον κρόταφο, θυμίζοντας τις... καλύτερες μέρες της αποικιοκρατίας! Έτσι η απειλή που έχει επιστρατευτεί τις τελευταίες μέρες είναι η εξής: ή επισπεύδετε τις ιδιωτικοποιήσεις ή δεν παίρνετε την επόμενη δόση ύψους 186 εκατ. ευρώ. Υπό την απειλή αυτή, η οποία προφανώς απλώς διευκόλυνε την κυβέρνηση Αναστασιάδη που δεν είχε κανέναν ενδοιασμό απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις -εδώ συναίνεσε μέχρι και το ΑΚΕΛ όταν ήταν στην εξουσία-, το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου το σχετικό νομοσχέδιο, που στη συνέχεια, τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου, εισήχθη στη Βουλή για συζήτηση. Στις βασικές του διατάξεις ο περίφημος Οδικός Χάρτης των αποκρατικοποιήσεων, που πρέπει να αποτελεί νόμο του κράτους μέχρι το Eurogroup της 10ης Μαρτίου για να εγκριθεί η δόση, προβλέπει την πώληση της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ), της Αρχής Λιμένων Κύπρου και της Τηλεπικοινωιακής Εταιρείας Cyta.
Την κάθετη αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο για τις ιδιωτικοποιήσεις, από τις οποίες αναμένεται η είσπραξη 1,4 δις ευρώ, εξέφρασαν το ΑΚΕΛ και η ΕΔΕΚ. Η αξία, βέβαια, των υπό ιδιωτικοποίηση ημιδημόσιων επιχειρήσεων είναι πολλαπλάσια. Η αξία της Cyta, π.χ., υπολογίζεται σε 4 δις ευρώ, ενώ από την Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, που αργά ή γρήγορα θα μπει κι αυτή στη σειρά για ξεπούλημα, το Δημόσιο εισπράττει ετησίως 80 εκατ. ευρώ. Ποσό που θα χάσει αν ιδιωτικοποιηθεί, απολαμβάνοντας ένα βραχυπρόθεσμο έσοδο.
Τρίτη τουρκική εισβολή
«Τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην Κύπρο από την ιδιωτικοποίηση των ημιδημόσιων οργανισμών δεν είναι στενά και μόνο οικονομικά. Όπως άλλωστε και η ίδρυση τους δεν ήταν μια απλή οικονομική απόφαση», αναφέρει στα «Επίκαιρα» ο Σπύρος Παναγής, πρόεδρος των Παγκύπριων Ανεξάρτητων Συ¬τεχνιών Εργαζομένων Δημοτικών, Ημικρατικών και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. «Αρκεί να σας πω ότι από το 1974 έως το 1981 δεν πήραμε καμία αύξηση. Τον πρώτο χρόνο για να μπορέσουμε να υπηρετήσουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες δουλεύαμε επτά ημέρες την εβδομάδα. Επομένως, αν σήμερα πωληθούν οι ημικρατικές επιχειρήσεις, δεδομένων των ανοιχτών θεμάτων που έχει το νησί, σημαίνει πως θα γίνουμε δούλοι. Θα ισοδυναμεί με τρίτη τουρκική εισβολή», τονίζει ο κ. Παναγής.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η Κύπρος έχει ήδη αρνητική εμπειρία από ιδιωτικοποιήσεις. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το αεροδρόμιο της Λάρνακας, που ανήκει σε ιδιώτη, όπου απασχολούνται ελάχιστοι Κύπριοι. Το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού του είναι κοινοτικοί, προερχόμενοι ειδικότερα από την Ανατολική Ευρώπη, οι οποίοι εργάζονται με πολύ χαμηλότερους μισθούς από το μέσο Κύπριο.
«Η ΑΗΚ έχει μέση απόδοση μόνο 4,5% επί του κεφαλαίου της, επειδή επιτελεί κοινωνικό ρόλο. Οποιοσδήποτε επενδύσει στην πραγματική της αξία γίνεται εύκολα αντιληπτό πως δεν θα δεχόταν τέτοια απόδοση. Με μαθηματική ακρίβεια, λοιπόν, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η τιμή του ηλεκτρικού θα ανέβει», δηλώνει στα «Επίκαιρα» ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, επαρχιακός γραμματέας
της Ελεύθερης Παγκύπριας Οργάνωσης Προσωπικού Αρχής Ηλεκτρισμού (ΕΠΟΠΑΗ) Πάφου. «Επίσης, στον Οδικό Χάρτη ιδιωτικοποιήσεων δεν περιλαμβάνεται καμία μνεία ή πρόνοια για τις χιλιάδες οικογενειών εργαζομένων και συνταξιούχων στην ΑΗΚ. Μήπως το κόστος που προκύπτει από τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των οικογενειών αυτών θα μεταφερθεί στο κράτος και τότε ο ιδιώτης θα αναλάβει μόνο τα όποια εισοδήματα της ΑΗΚ, εργοδοτώντας πιθανόν μη Κύπριους πολίτες; Το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα το κράτος και ο κυπριακός λαός είναι η μάστιγα της ανεργίας και η απουσία ανάπτυξης. Το σχεδιαζόμενο ξεπούλημα των οργανισμών δεν συμβάλλει στη βελτίωση του προβλήματος αυτού», τονίζει ο κ. Μιχαηλίδης.
Κανένα όφελος στις τιμές
Μιλώντας για την ΑΗΚ, η ιδιωτικοποίηση δεν πρόκειται να επιφέρει κανένα όφελος ούτε στα τιμολόγια. Η γνωστή δηλαδή νεοφιλελεύθερη επαγγελία ότι η ιδιωτικοποίηση ρίχνει τις τιμές δεν έχει καμία βάση, δεδομένου του ανελαστικού χαρακτήρα των τιμολογίων. Σήμερα το 80% του τιμολογίου είναι πέρα για πέρα ανελαστικό, καθώς το 60% προέρχεται από τα καύσιμα (μαζούτ) και το 20% είναι φόροι. «Το δε μισθολόγιο δεν ξεπερνά το 6% του συνολικού προϋπολογισμού, επομένως κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι υπάρχει περίσσεια προσωπικού ή αργόμισθοι. Το σημαντικότερο όμως είναι άλλο» για τον κ. Μιχαηλίδη, που επιμένει να υπενθυμίζει πως και η Ιρλανδία είχε τη μνημονιακή υποχρέωση να πουλήσει την ηλεκτρική ενέργεια, βγήκε ωστόσο από το Μνημόνιο χωρίς να την ξεπουλήσει, κι ας μην έχει τα ανοιχτά θέματα που έχει η Κύπρος.
«Όταν χώρες όπως οι ευρωπαϊκές, με τεράστια αγορά ενέργειας, με πλουραλισμό στη μορφή παραγωγής ηλεκτρισμού (πυρηνική ενέργεια, φυσικό αέριο, αιολική ενέργεια και υδροηλεκτρισμός) και με το τεράστιο πλεονέκτημα τα ηλεκτρικά τους δίκτυα να είναι διασυνδεδεμένα μεταξύ των χωρών τους θεωρούν ότι τα συμφέροντα του τόπου τους επιβάλλουν να επανακρατικοποιήσουν την ηλεκτρική ενέργεια, αφού πρώτα η ιδιωτικοποίηση απέτυχε, πώς είναι δυνατόν η μικρή, ημικατεχόμενη και απομονωμένη Κυπριακή Δημοκρατία να ξεπουλά τέτοιο ανεκτίμητο πλούτο;».
Προφανώς το κράτος-παρίας που αναμένεται να δημιουργηθεί μετά την υλοποίηση του Σχεδίου Ανάν νούμερο 2 δεν θα έχει ανάγκη από υγιείς και ρωμαλέες επιχειρήσεις, όπως η Cyta, η ΑΗΚ κ.ά. Οι αποικίες δεν έχουν ανάγκη τέτοιων οργανισμών...
Δημοσίευση σχολίου