Η Κριμαία ζητάει την ένωση της με την Ρωσία (Βίντεο)

Το βίντεο που παραθέτουμε είναι από το σημερινό δελτίο ειδήσεων του Mega και στο οποίο βλέπουμε τον απεσταλμένο του καναλιού Σωτήρη Δανέζη να μας περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο οι κάτοικοι της Κριμαία αποδέχτηκαν το αποτελέσματα του χθεσινού δημοψηφίσματος.
Ένα ξεκάθαρο «ναι» για την ένωση με την Ρωσία είπαν οι κάτοικοι της Κριμαίας.  Το 96,8% όσων προσήλθαν στις κάλπες  ψήφισαν υπέρ της προσάρτησης στην Ρωσία, με συμμετοχή να ξεπερνά το 80% όπως ανακοίνωσε η εκλογική επιτροπή.

Μετά απ' αυτό σήμερα το κοινοβούλιο της Κριμαίας ζήτησε και επίσημα  Tην ένωση με τη Ρωσία.

Στην Κριμαία έχουν δημιουργηθεί τετελεσμένα και δεν αλλάζουν άσχετα τις απειλές –που πιθανόν θα αποδειχθούν χωρίς αντίκρισμα- του Λευκού Οίκου που κάνει λόγο για κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας.
Εντυπωσιακός πάντως είναι ο τρόπος που αντιμετώπισε το δημοψήφισμα η «Αυγή» -λένε κάτι διαφορετικό οι ναζί του Κιέβου;-. Επίσης ΕΕ και ΗΠΑ χαρακτηρίζουν παράνομο και αντισυνταγματικό το δημοψήφισμα. (Η ουσία είναι ότι Αμερική και ΕΕ έκαναν επέμβαση στην Ουκρανία ανταγωνιζόμενες τη Ρωσία, αυτή αντέδρασε, και αυτός που την πληρώνει είναι ο λαός της Ουκρανίας)

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:
«Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε την ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην Ουκρανία και την πραξικοπηματική κατάληψη της διακυβέρνησης από αντιδραστικές δυνάμεις, με τη συμμετοχή των ναζιστών, που δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για τον ουκρανικό λαό. Η στάση αυτών των δυνάμεων και η κριτική τους, σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και το δημοψήφισμα στην Κριμαία, αποτελούν μνημείο υποκρισίας. Αφού είναι οι ίδιες δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στην απόσπαση του Κοσσόβου, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, στην οργάνωση πραξικοπημάτων εναντίον κυβερνήσεων που δεν τους ήταν αρεστές. Το ίδιο επιχείρησαν στη Συρία και τώρα στην Ουκρανία.
Έχοντας ως κριτήριο το συμφέρον των λαών, θεωρούμε ότι η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία ούτε αντιμετωπίζει αποτελεσματικά αυτή την επέμβαση, ούτε θα λύσει ουσιαστικά κανένα από τα πραγματικά προβλήματα του λαού της Κριμαίας, ούτε θα σημάνει καμία πραγματική εξομάλυνση της κατάστασης ή μακροπρόθεσμη λύση ειρήνης και συνεργασίας για τους λαούς της περιοχής με ευημερία και πρόοδο. Και στη Ρωσία και στην Ουκρανία η πλειοψηφία του λαού υποφέρει, ζώντας μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που έφεραν οι αντεπαναστατικές ανατροπές το 1991.
Κατανοούμε πως ο λαός της Κριμαίας, που σε μεγάλο βαθμό είναι ρωσικής και ταταρικής καταγωγής, ανησυχεί για την κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις, που με μία από τις πρώτες ενέργειές τους στράφηκαν ενάντια στις μειονότητες και τους κομμουνιστές, καταργώντας το νόμο για τις «περιφερειακές γλώσσες» και καταστρέφοντας αντιφασιστικά μνημεία. Ωστόσο, η αποχώρηση της Κριμαίας από την Ουκρανία και η ενσωμάτωσή της στη Ρωσία δε θα λύσει το πρόβλημα της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης σε βάρος των αντιδραστικών και φασιστικών δυνάμεων.
Θα ήταν διαφορετικό αν η Ρωσία ήταν μια σοσιαλιστική χώρα και ο λαός της Κριμαίας είχε κάνει την επιλογή και ζητούσε την ένταξη σε μια σοσιαλιστική ένωση μαζί με τη Ρωσία, όπως έγινε με την ένταξη χωρών στην ΕΣΣΔ.
Η απόσχιση της Κριμαίας και η ενσωμάτωσή της στη Ρωσία θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο το εθνικιστικό ρεύμα, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Ρωσία. Θα εγκλωβίσει εκατομμύρια εργαζόμενους σε μια αντιπαράθεση σε εθνοτική βάση, κρύβοντας τις πραγματικές αιτίες της σύγκρουσης, όπως και τη μοναδική εναλλακτική λύση, που υπάρχει για τους εργαζόμενους και βρίσκεται σ’ έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, στο σοσιαλισμό.
Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος να «ανοίξει τον ασκό του Αιόλου» και σε άλλες περιοχές, ειδικά στα Βαλκάνια, να οδηγήσει και σε άλλες ενσωματώσεις περιοχών, π.χ. στην ενσωμάτωση του Κοσσόβου στη λεγόμενη «Μεγάλη Αλβανία», που συνδέεται με προσαρτήσεις εδαφών γειτονικών χωρών. Υπάρχουν άλλωστε παραδείγματα από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας που, στο όνομα της αυτοδιάθεσης των λαών, άνοιξε ο δρόμος για αλλαγές συνόρων.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την υπεροχή του σοσιαλισμού στην αντιμετώπιση σχετικών προβλημάτων. Όλες οι διοικητικές αλλαγές στην Κριμαία, από την ανακήρυξή της σε αυτόνομη δημοκρατία το 1921, στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, μέχρι την διοικητική ενσωμάτωσή της στην Ουκρανία τη δεκαετία του ’50, έγιναν ομαλά και ειρηνικά, γιατί κυριαρχούσαν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής και επομένως κριτήριο ήταν το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού.
Ο λαός της Κριμαίας, ο ουκρανικός λαός, ο ρωσικός λαός έχουν ιστορικές μνήμες και θετικές εμπειρίες από τα χρόνια του σοσιαλισμού, που δε σβήνονται ακόμη και αν έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τις ανατροπές. Ο λαός της Κριμαίας έχει έντονες τις μνήμες της αντιφασιστικής πάλης του σοβιετικού λαού, που έγραψε ιστορία στην πολιορκία της Σεβαστούπολης. Το γεγονός ότι σε διάφορες περιοχές όσοι ζητούν ένωση με τη Ρωσία διαδηλώνουν, μεταξύ άλλων, με τις κόκκινες σημαίες εκφράζει μια τέτοια ανάμνηση ή προσδοκία, παρότι μια τέτοια προσδοκία δεν πατάει ρεαλιστικά στη σημερινή πραγματικότητα και εξέλιξη. Γιατί σήμερα η Ρωσία είναι καπιταλιστική χώρα, που βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, και ο λαός της επίσης υποφέρει.
Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι στις συνθήκες του σοσιαλισμού οι λαοί και οι εθνότητες στην ΕΣΣΔ ζούσαν αδελφωμένοι και προόδευαν με ειρήνη, ενώ τώρα χύνεται το εθνικιστικό - διχαστικό δηλητήριο. Αυτό τον άλλο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν αυτοί οι λαοί, όλοι οι λαοί, σήμερα.»