Ν’ αποτρέψουμε την προοπτική μιας στρατηγικής ήττας της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι πασιφανές ότι υπάρχει πολιτικό φράγμα στην αποτελεσματικότητα του κινήματος που
αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Ευτυχώς, το θέμα των πολιτικών συσχετισμών στην ελληνική κοινωνία δεν κρίθηκε τελεσίδικα το
2012 και η 2η ευκαιρία είναι μπροστά μας.
Ενώ όλες οι δυνάμεις του συστήματος υποτάσσονται στην κυρίαρχη για το κεφάλαιο επιλογή της
ολομέτωπης επίθεσης στην εργατική τάξη και την κοινωνία στην Ελλάδα, οι δυνάμεις που υποτίθεται πως μιλούν και δρουν από τη μεριά των εργατικών κι ευρύτερων κοινωνικών συμφερόντων μεγενθύνουν υπαρκτές ή ανύπαρκτες μεταξύ τους, ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, και δεν μπορούν να προτάξουν μια πολιτική μετωπικής συμμαχίας, σε μια από τις πιο κρίσιμες ιστορικές στιγμές για την πορεία της ελληνικής κοινωνίας,
Και τι να κάνουμε;
* Η ανόρθωση των κοινωνικών ερειπίων, με άμεση βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης,
* η υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία, κατοικία, μετακινήσεις, ρεύμα, νερό,
επικοινωνίες, δημόσιος χώρος) ως δημόσια - κοινά αγαθά,
* η θεσμική επαναθεμελίωση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών και των δημοκρατικών
δικαιωμάτων,
* η διαγραφή του χρέους και
* η υλοποίηση ενός γιγαντιαίου πρόγραμματος δημόσιων επενδύσεων με ανατροπή στο παραγωγικό
μοντέλο και στις κοινωνικές δυνάμεις που θα παίρνουν το πάνω χέρι στην παραγωγική διαδικασία,
ώστε να βρουν δουλειά 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, είναι το απαραίτητο έδαφος για τη δημιουργία ενός αναγεννητικού κοινωνικού κινήματος και ενός πολιτικού μετώπου που θα δόσει όραμα στην κοινωνία κι ελπίδα στο λαό μας
- Να διαμορφωθεί, τώρα, ένα παναριστερό πολιτικό μέτωπο κοινωνικής σωτηρίας και ανόρθωσης.
- Ο κόσμος του αγώνα, ο κόσμος της εργασίας, ο κόσμος της απελπισίας να βρει το κουράγιο να
σηκωθεί και να επιβάλλει σε όλους να κάνουν τα αναγκαία.
- Στα τελευταία δύο χρόνια μια φορά βρέθηκε όλη η Αριστερά (και το συνδικαλιστικό κίνημα) την ίδια στιγμή, στον ίδιο χώρο (ΕΡΤ) και προκλήθηκε κυβερνητική κρίση και αλλαγή κυβέρνησης.
«Η κυβέρνηση της Αριστεράς», που πρέπει να υπάρξει, «είτε θα είναι επαναστατική, είτε δε θα είναι
Αριστερή». Και ευθύνη γι’ αυτό έχει η Αριστερά στο σύνολό της (πολιτική και κοινωνική). Ας αναμετρηθούμε με τις ανάγκες των καιρών και της κοινωνίας και όχι με τους ίσκιους μας.
Το παραπάνω κείμενο είναι περίληψη ενός άθρου που δημοσιεύεται εδώ
Δημοσίευση σχολίου