Περί καύσης και ταφής.

Γράφει ο mitsos175

Οι παππάδες αποφάσισαν ότι η καύση νεκρών θίγει τα καλά και συμφέροντα. Προπαντός τα συμφέροντα. Γιατί αν κάψεις το νεκρό θα χαθούν πολλά. Οι τάφοι που πληρώνονται αδρά ή ενοικιάζονται, οι παππάδες που κάνουν τα "τυχερά" και όλοι εκείνοι που ζουν από τους νεκρούς συνανθρώπους μας, γιατί ως γνωστό ο "θάνατος σου, η ζωή μου". Για ανθρωπιστικούς λόγους πάντα! δεν θέλουμε να καούν. Όχι, αλλά για τι σόι λόγους δίνουμε ένα σκασμό λεφτά για να πάρουμε δυο μέτρα γη σε ένα κοιμητήριο, να βάλουμε τον άνθρωπο που χάσαμε; Εκεί δεν βλέπω και μεγάλο ανθρωπισμό. Μάλλον τυμβωρυχία βλέπω. Δεν θα πω την κατάσταση για να μην στεναχωρήσω ανθρώπους που είναι σε άσχημη θέση κι έχουν χάσει δικούς τους. Όπως εγώ.

Η τιμή προς κάποιον που πέθανε, η λύπη, οι αναμνήσεις "είναι στην καρδιά". Πολλές φορές κάνουμε πράγματα για να εκδηλώσουμε την αγάπη που είχαμε προς τους εκλιπόντες. Δε θα μιλήσω πολιτικά αυτή τη φορά. Μας λέτε κύριοι ότι δεν υπάρχει καύση στην παράδοση της Εκκλησίας και στις Γραφές. Όμως βασικό δόγμα της Ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού γενικότερα είναι η Ανάσταση των νεκρών. "Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών" Λέει το Σύμβολο της Πίστεως. Και όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι Σύνοδοι, είναι σαφείς: Ακόμα κι αν το σώμα έχει χαθεί στη θάλασσα, έχει καεί ή διαμελιστεί με μυστηριώδη και θαυμαστό τρόπο θα αναστηθεί και θα συμμετέχει της Τελικής Κρίσεως. Τα λέτε εσείς οι ίδιοι στην Εκκλησία, αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Γι αυτό και τα τρισάγια, τα μνημόσυνα κοκ, στους νεκρούς που δεν βρέθηκαν ποτέ τα σώματά τους. Ή μήπως δουλεύετε τους συγγενείς ψιλό γαζί;

Ακόμη ο τρόπος που εκδηλώνουμε το σεβασμό στους αγαπημένους μας οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικός. Αν ο νεκρός πχ ή και οι συγγενείς αυτού έχει τελευταία επιθυμία την καύση, ποιοί είστε εσείς που θα κρίνετε; Ποιός λόγος σας πέφτει; Δηλαδή ενδιαφέρεστε εσείς περισσότερο; Ή μήπως σας ενδιαφέρουν τα φράγκα;

Αν τελικά ο κόσμος στραφεί προς την καύση θα είναι από τα αίσχη που γίνονται με διάφορα κυκλώματα που εκμεταλλεύονται τον πόνο τη θλίψη και το σοκ των συγγενών και φίλων των εκλιπόντων. Αυτούς πρώτα απ' όλα τους κόρακες έπρεπε να αφορίσετε, να κοιτάξετε να διορθωθούν τα πολλά στραβά που κάνουν ακόμα κι ένα πιστό να αγανακτήσει.

Αλλά για ακόμα μια φορά τρομοκρατείτε. Δεν θέλετε να λύσετε τα προβλήματα γιατί είστε μέρος αυτών, γιατί εσείς τα δημιουργείτε. Αν αυτού βάζετε τον κόσμο να διαλέξει. Λοιπόν εσείς θα χάσετε. Γιατί ο κόσμος, όσο συναισθηματικά φορτισμένος και να είναι, ακόμα και να θέλει, στο τέλος πιέζοντας τον θα αγανακτήσει και θα σας δώσει ένα φάσκελο, αφού δε διορθώνεστε.

Τα ίδια κάνατε με τον πολιτικό γάμο και που κατέληξε η ιστορία; Διορθώστε εσείς τον εαυτό σας και μην βάζετε διλλήματα κι εκβιάζετε συναισθηματικά τον κόσμο. Σταματήστε να είστε όρνια, γιατί θα σας βουτήξουμε και θα σας μαδήσουμε.