Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες

Πηγή: Μενέλαος Γκίβαλος – «Επίκαιρα»

Οταν η κοινωνικο-πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση και σύγκρουση οδηγείται στον ουσιώδη, στον αυθεντικό της «πυρήνα», τότε οι πραγματικές δυνάμεις της ιστορικής αντίθεσης βγαίνουν από το παρασκήνιο και αναλαμβάνουν κυρίαρχο ρόλο.

Πράγματι, το εγχώριο υποτελές και χειραγωγούμενο μνημονιακό πολιτικό προσωπικό εκρίθη από τους δανειστές και τη χρηματοπιστωτική ολιγαρχία ανίκανο, ανεπαρκές, παντελώς ανυπόληπτο και άχρηστο ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις κρίσιμες απαιτήσεις της επερχόμενης εκλογικής αντιπαράθεσης.

Γι' αυτό και τα «αφεντικά» πέρασαν στην πρώτη γραμμή και ανέλαβαν να «καθαρίσουν» για λογαριασμό των κομμάτων της συγκυβέρνησης και των -εν αποδρομή-ηγεσιών τους. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, Πιερ Μοσκοβισί, Μάριο Ντράγκι, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε πρώτη φάση, με «μαέστρο» την Άνγκελα Μέρκελ, ανέλαβαν στην πράξη τον επικοινωνιακό σχεδίασμά και την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων της συγκυβέρνησης.

Η αήθης και ευτελής «παρέμβαση» του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ -ενός προσώπου το οποίο τελεί υπό βαρύτατες κατηγορίες για το σκάνδαλο LuxLeaks, που οδήγησε στη φοροδιαφυγή πολλών δις ευρώ από μεγάλες πολυεθνικές και συστημικά συμφέροντα- αποκαλύπτει τη βαθιά αντιδημοκρατική νοοτροπία που διακατέχει αυτή την κατηγορία των διαχειριστών - εντολοδόχων της χρηματοπιστωτικής δομής και των πολυεθνικών συμφερόντων.

Οι υπηρέτες της δομής αυτής μόνο με εγχώριους υπηρέτες και εντολοδόχους μπορούν να συνεργαστούν. Δεν υπάρχουν δημοκρατικοί θεσμοί ούτε λαϊκή κυριαρχία, παρά μια πολιτική πελατεία «γνώριμων» πολιτικών προσώπων που διαθέτουν πιστοποιητικά «μνημονιακής νομιμοφροσύνης».
Εάν ο λαός δεν τους ψηφίσει, τότε η λαϊκή βούληση αποτελεί «ιστορικό λάθος» και γι' αυτό θα υπάρξει τιμωρία από τους μνημονιακούς ολιγάρχες. Σ' αυτό το σημείο ιστορικής κατάπτωσης έφτασαν τη Δημοκρατία και τα προτάγματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού οι σημερινοί διαχειριστές και εκπρόσωποι των πλέον στυγνών οικονομικών συμφερόντων.

Στ. Δήμας: Επιλογή ήττας

Η επιλογή Δήμα αποβλέπει κατά κύριο λόγο στις μετεκλογικές εξελίξεις και δευτερευόντως -ή και προσχηματικά- στη διεκδίκηση του μαγικού αριθμού των «180». Ο Α. Σαμαράς επιδιώκει μια διαχειρίσιμης έκτασης ήττα στις εκλογές, ευελπιστώντας ότι θα αποτρέψει έτσι την εκπαραθύρωσή του.
Ο Σταύρος Δήμας αποτελεί μια τυπική - διαμεσολαβητική «γέφυρα» προς την Κεντροδεξιά και το -πάλαι ποτέ πανίσχυρο- καραμανλικό στρατόπεδο, την ώρα που η Ακροδεξιά και ο νεοχουντισμός, συμβολοποιούμενος στα πρόσωπα των ηγετικών σήμερα στελεχών της ΝΔ Μ. Βορίδη και Ά. Γεωργιάδη, αποτελούν εγγενές, οργανικό χαρακτηριστικό της ιδεολογικοπολιτικής φυσιογνωμίας της ΝΔ.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος βρίσκεται σε πλέον δεινή θέση. Θεωρείται σήμερα αποσυνάγωγος, ανεπιθύμητο πρόσωπο σε ό,τι έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ. Η αποπομπή του από την ηγεσία του κόμματος μετά την εκλογική αναμέτρηση -ακόμα και εάν το ΠΑΣΟΚ ή η μεταμφίεσή του σε Δημοκρατική Παράταξη επιβιώσει οριακά- θεωρείται βέβαιη.

Ταυτόχρονα, η αποτυχία συγκέντρωσης των 180 ψήφων διαλύει άμεσα και οριστικά τη μνημονιακή σύμπραξη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στις 29 Δεκεμβρίου. Το ΠΑΣΟΚ, που επιβιώνει σήμερα λόγω της κυβερνητικής του παρουσίας, θα πορευτεί μόνο του, με οξύτατες εσωκομματικές αντιθέσεις, ενώ παράλληλα είναι αναγκασμένο να διαφοροποιηθεί -έστω και προσχηματικά- από τη ΝΔ προκειμένου να περισωθεί. Εάν, μάλιστα, μετεκλογικά δημιουργηθεί το πρόβλημα των κυβερνητικών συνεργασιών με τον ΣΥΡΙΖΑ, όρο sine qua non αποτελεί η αποκαθήλωση του Ευ. Βενιζέλου και της μνημονιακής ομάδας που τον ακολουθεί.

Επιχείρηση φόβου

Ενόψει του αναπόφευκτου τέλους, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της συγκυβέρνησης και ο εσμός των μνημονιακών συμφερόντων έχουν επιδοθεί σε μια άθλια επιχείρηση εκφοβισμού του ελληνικού λαού. Ο φόβος, οι ανοιχτές απειλές, οι εκβιασμοί αποτελούν τα έσχατα πολιτικά τους επιχειρήματα. Όμως είναι τέτοιος ο φόβος, ο πανικός, η απόγνωση που διακατέχει τους ίδιους ώστε όχι μόνο δεν μπορούν να τρομοκρατήσουν, αλλά, αντίθετα, προκαλούν την οργή, την αγανάκτηση, την απέχθεια.

Ο δικός τους φόβος δεν θα γίνει φόβος μιας ολόκληρης κοινωνίας. Τα κατασκευασμένα δημοσιεύματα, οι «προσαρμοζόμενες» δημοσκοπήσεις, η ακραία και ανεύθυνη κινδυνολογία δεν μπορεί και δεν πρόκειται να ανακόψουν την κοινωνική δυναμική, την προσπάθεια ενός λαού να πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Η παλαιά ρήση «τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες» πρέπει να γίνει ατομική και συλλογική πράξη στο κρίσιμο διάστημα που έρχεται. Όσο για τους μνημονιακούς συγκυβερνώντες, ισχύει η ρήση «άφες τους νεκρούς θάπτειν τους εαυτών νεκρούς».