Η αντίστροφη μέτρηση για την πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής έχει ξεκινήσει. Για τις προοπτικές της δίκης και τον μεγάλο αγώνα, εκτός δικαστικών αιθουσών, του πολύμορφου αντιφασιστικού κινήματος μιλούν στο ΜΕΤΡΟ άνθρωποι που έχουν μελετήσει και ζήσει από κοντά τη φρίκη του φασισμού και έχουν απαντήσει, προ πολλών ετών, στα ερωτήματα που θέτει σήμερα η ελληνική δικαιοσύνη.
Πάνε είκοσι και πλέον χρόνια από τότε που ο όρος «χρυσαυγίτης» βγήκε από το απόλυτο σκοτάδι της δεκαετίας του ‘80 και άρχισε να ηχεί σε παρεϊστικες κουβέντες. Οι τελευταίες γενιές θα θυμούνται τον πιτσιρικά συμμαθητή, κάποιον έφηβο της γειτονιάς με το φλάι μπουφάν ή και τα άρβυλα να δηλώνει ότι ξέρει για τη Χρυσή Αυγή. Πάντα με το ίδιο δυσνόητο ύφος, με χροιά γοητευμένου, παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιούσαν για τον φίλο, δήθεν, σατανιστή. Κανείς δεν «ζύγισε» σωστά την απειλή.
Τα φλάι ξέπεσαν στις ντουλάπες. Όμως από τα ίδια συρτάρια ξεπρόβαλε το Μακεδονικό. Οι άνθρωποι πίσω από τους λιγοστούς τότε, σκίνχεντς της Χρυσής Αυγής αναγνώρισαν την ευκαιρία. Η εθνικιστική έξαρση των ημερών τούς έδωσε το βήμα για να συμμετέχουν στην μεγάλη διαδήλωση της 10ης Δεκεμβρίου του 1992 στο κέντρο της Αθήνας. Το ίδιο βράδυ έμελλε να καταγραφεί το πρώτο «επίσημο» χτύπημα ροπαλοφόρων νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής στις καταλήψεις της ΑΣΟΕΕ και της Λέλας Καραγιάννη, και να τραυματιστούν δυο νεαρούς. Για την επίθεση δεν αποδόθηκαν κατηγορίες.
Λίγες εβδομάδες αργότερα ιδρύθηκε το κόμμα της Χρυσής Αυγής, ενώ τα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης, παρότι μιλούσαν για ακραίους εθνικιστές και νεοναζιστική οργάνωση, ξεκίνησαν να καλούν σταδιακά τον Νίκο Μιχαλολιάκο σε πάνελ -όπως αυτό της εκπομπής ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου