Η επικείμενη δίκη της νεοναζιστικής οργάνωσης έχει περισσότερες πλευρές από την απλή επιμονή να καταδικαστούν οι δράστες και οι ιθύνοντες για τα εγκλήματά τους. Κυρίως, όμως, ο στόχος της τιμωρίας των χρυσαυγιτών δεν πρέπει να ξεπλύνει τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος για τον εκφασισμό της ελληνικής δημοκρατίας, ούτε να οδηγήσει στην αποδοχή αντιθεσμικών πρακτικών και αντιδημοκρατικών στρεβλώσεων.
Το Δεκέμβριο του 2012, ο Νίκος Δένδιας, αυτός που τώρα εκφράζει την ανησυχία του μην καταντήσει η Νέα Δημοκρατία «ακροδεξιό γκρουπούσκουλο», ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης. Τον είχαμε λοιπόν ρωτήσει, σε συνέντευξη που είχε δώσει στο UNFOLLOW, αν κατά τη γνώμη του η Χρυσή Αυγή είναι πολιτικό κόμμα ή εγκληματική οργάνωση που υποδύεται το κόμμα. Ο χαρακτηρισμός «εγκληματική οργάνωση» δεν φάνηκε να τον κερδίζει. Αντί αυτού, μας είχε κάνει την εξής δήλωση: «Το ότι είναι πολιτικό κόμμα είναι βέβαιο. Έχει πάρει σεβαστό αριθμό ψήφων και διαθέτει σημαντικό αριθμό βουλευτών. [...] Τώρα, το πολιτικό κόμμα αυτό εκδηλώνει αξιόποινη δραστηριότητα; Η ευθεία απάντηση είναι ναι. Το επιδιώκει κιόλας ή είναι συμπτωματικό; Αν η Δικαιοσύνη καταλήξει ότι το επιδιώκει, το ελληνικό κράτος πρέπει να αποφασίσει τι απάντηση θα δώσει».
Δέκα μήνες αργότερα, ο κ. Δένδιας είχε αλλάξει γνώμη. Στην επιστολή του προς ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου