Home » , , » Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ;

Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ;

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015 | 7:08 μ.μ.

Πηγή: Δήμητρα Μυρίλλα - "Ημεροδρόμος"

Την αμαρτία μου θα την εξομολογηθώ… Αδυνατώ να κατανοήσω τις αντιδράσεις για την τοποθέτηση της Ελενας Παναρίτη ως εκπροσώπου της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και συγκεκριμένα τις αντιδράσεις που προέρχονται από τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΔΝΤ, για όσους γνωρίζουν, και δυστυχώς τώρα πια το γνωρίζουν άπαντες, είναι ένας διεθνής, συλλογικός οικονομικός δολοφόνος λαών, το εργαλείο στα χέρια των μονοπωλίων για να σφαγιάζουν χώρες και πάνω στα σφαγιασμένα τους κορμιά να στήνουν το κερδοφόρο πανηγύρι τους. Η κ. Παναρίτη είναι ο άνθρωπος που στα έργα και ημέρες του έχει αποδείξει πως είναι απολύτως ικανή να αποτελέσει ιδανικό εξάρτημα αυτού του εργαλείου και να εξυπηρετήσει περισσότερο από επαρκώς του σκοπούς του ΔΝΤ. Με άλλα λόγια είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

Και ας υποθέσουμε ότι η Ε. Παναρίτη ανακαλείται από το ΔΝΤ και τη θέση καταλαμβάνει ένα μέλος της κυβέρνησης με άσπιλο βιογραφικό. Τι ακριβώς θα κάνει και τι ακριβώς θα προασπίσει μέσα στο λάκκο των λεόντων; Τα κυβερνητικά και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αντιδρούν στη συγκεκριμένη τοποθέτηση έχουν προηγουμένως αποδεχτεί ότι «η χώρα θα πληρώνει τις δανειακές της υποχρεώσεις»(Γ. Βαρουφάκης), έχουν προηγουμένως αποδεχτεί ότι «η χώρα ανήκει στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ και αυτό δεν αμφισβητείται» (Αλ. Τσίπρας), έχουν προηγουμένως αποδεχτεί ως εταίρους και συνομιλητές αυτούς που κατά συρροή και εξακολούθηση ασελγούν πάνω στο σώμα του εργαζόμενου λαού, δηλαδή το ΔΝΤ και την Ε.Ε. Είναι επομένως υποκριτικό και οπωσδήποτε παραπλανητικό να υψώνουν «αριστερές» σημαίες αντίστασης απέναντι σε ένα πρόσωπο που δεν είναι παρά η ενσάρκωση όλων όσων έχουν ήδη αποδεχτεί.

Εκτός, αν νομίζουμε ότι στο ΔΝΤ θα μπορούσε να πάει, για παράδειγμα ένα μαρξιστής – λενινιστής. Και άντε και πήγαινε…. Τι θα έκανε; Θα μιλούσε για τον ταξικό πόλεμο, την εργατική τάξη, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής; Αστεία πράγματα και εξωπραγματικά. Εκείνοι που πραγματικά υψώνουν ανάστημα αντίστασης δεν το κάνουν ούτε εκεί, ούτε με αυτούς που απεργάζονται την εξόντωση των λαών του κόσμου. Οπωσδήποτε δεν το κάνουν συνομιλώντας μαζί τους. Αντιστέκονται και αντιδρούν αρνούμενοι οποιαδήποτε σχέση με όλους αυτούς, το κάνουν στους δρόμους και στα αναχώματα αγώνων.

Όλα τα υπόλοιπα είναι μια κακοπαιγμένη παράσταση για να θολώνουν τα νερά και να χειραγωγείται η σκέψη.
Μοιράσου το :

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger