Η Συνάντηση Πανεπιστημιακών Δασκάλων, χωρίς κανένα δισταγμό, τάσσεται υπέρ του ΟΧΙ στο επικείμενο -και αναγκαίο- δημοψήφισμα πάνω στην πρόταση των δανειστών.
Πρώτα απ’ όλα, γιατί το ΝΑΙ σημαίνει, αύριο κιόλας, εφαρμογή εφιαλτικών μέτρων για την οικονομία της χώρας και το λαό, οικονομική ασφυξία για τα πανεπιστήμια, συνέχεια της πορείας «ελεύθερης πτώσης» της χώρας στη φτώχεια, την παρακμή, την υποχρεωτική μετανάστευση της νέας γενιάς. Και, όχι μόνο. Μια «εθελούσια» στάση υποταγής θα κλιμακώσει τις απαιτήσεις και για άλλα μέτρα. Και, στη συνέχεια, για ακόμη περισσότερα μέτρα. Χωρίς τέλος. Και το κυριότερο, χωρίς καμιά προοπτική.
Η οικονομική ασφυξία που επιβάλλεται στη χώρα την κρίσιμη εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα είναι μια καταφανής απόπειρα να επηρεαστεί η βούληση του ελληνικού λαού. Τέτοιου τύπου εκβιασμοί δε θα μας φοβίσουν.
Το ΟΧΙ στη συγκεκριμένη πρόταση των δανειστών, κατά τη Συνάντηση Πανεπιστημιακών Δασκάλων, είναι ΟΧΙ και σε κάθε άλλη πρόταση που είναι στην ίδια κατεύθυνση, είναι ΟΧΙ στη λογική της εξάρτησης και της επιτροπείας από τους δανειστές, της συντριβής των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, της λεηλασίας του πνευματικού δυναμικού της, της εξαθλίωσης του λαού και της κοινωνικής αδικίας. Ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, και ανεξάρτητα από τις διαφορετικές γνώμες που υπάρχουν στις γραμμές μας για τον τρόπο που δόθηκε η μάχη των διαπραγματεύσεων, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να νικήσει το ΟΧΙ, για να μην περάσει η επιχείρηση ταπείνωσης ενός ολόκληρου λαού, για να ανοίξει ένα παράθυρο ελπίδας για τη χώρα και το λαό.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ
+ σχόλια + 2 σχόλια
Είναι κρίμα να κατεβαίνει το ΚΚΕ με το ΝΑΙ στο μειλ Χαρδούβελη των 6000 ενσήμων για συνταξη. Γτ δεν κατεβάζει την δική του προταση να δούμε πόσο θέλει να είναι η φορολογία των καπιταλιστών και οι τιμές των διοδίων?
Το ΟΧΙ τους είναι τόσο αληθινό, όσο οι προεκλογικές τους υποσχέσεις. Είναι τόσο αντιμνημονιακό και φιλολαϊκό, όσο κι οι 47 σελίδες του μνημονίου που υπέγραψε ο Τσίπρας. Είναι τόσο ειλικρινές, όσο και τα συνθήματα που έλεγαν προεκλογικά για την κατοχή, για τη διαγραφή του χρέους, για τον αντιμνημονιακό αγώνα, κλπ. Είναι τόσο συναισθηματικό, όσο κι οι όρκοι πίστης που έδιναν στην ΕΕ ακόμα και την ώρα του πιο σκληρού εκβιασμού. Είναι τόσο ίδιο με το ΝΑΙ, όσο και τα βήματα που αναγκάζονται να κάνουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν αριστερή και αγωνιστική λογική κι είναι στο ΣΥΡΙΖΑ κι αναγκάζονται υποχρεωτικά τώρα να φάνε το χαπάκι του ρεαλισμού, του εφικτού, του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Όσο οι περίφημοι αντιμνημονιακοί αγωνιστές, θα αναγκάζονται να πείσουν τον εαυτό τους ότι το δικό τους μνημόνιο είναι καλύτερο απ΄ τα άλλα. Όσο θα υπάρχουν αγωνιστές που υποχωρούν κι ενσωματώνονται (ή αποκαλύπτονται;) στη λογική «να συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση για το τι θα χάσει ξανά ο λαός.
Δημοσίευση σχολίου