«Συχνά συλλογίζομαι και αφήνω τις σκέψεις να παίρνουν το δρόμο τους, χωρίς να αναμειγνύομαι»
Franz KAFKA!
Και οι του τραγικού, του σκοτεινού κόσμου, σκέψεις του πήραν το δρόμο τους, ένα δρόμο για την εξερεύνηση των ανεξακρίβωτων ορίων του παράλογου,
Ο νομικός KAFKA, που ταύτισε το είναι του με το λογοτεχνικό του έργο, το οποίο, με την διαθήκη του, όρισε να καεί!!!
Ευτυχώς, που ο φίλος του Max Brod δεν σεβάστηκε αυτήν την τελευταία του επιθυμία και έτσι σήμερα, μετά την έκδοση των έργων του, ο KAFKA αναγνωρίζεται ως ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς στον κόσμο, ίσως και ο σπουδαιότερος.
Στη «ΔΙΚΗ», το μνημειώδες έργο του, ένας άνδρας ο Josef K. (παραμένει χωρίς επώνυμο) συλλαμβάνεται ένα πρωί χωρίς να γνωρίζει γιατί κατηγορείται.
Ξεκινά ένας απελπισμένος αγώνας για το τι κρύβεται πίσω από αοριστολογίες και εικοτολογίες των δικαστών. Αξεπέραστες όμως οι δυσκολίες και κανένα αποτέλεσμα. Ούτε η Επιστήμη (δικηγόρος), ούτε η Τέχνη (ζωγράφος), ούτε η Θρησκεία (παπάς) είναι σε θέση να παρέμβουν και να βοηθήσουν. Ο ασφυκτικός κλοιός της υποψίας γίνεται αφόρητος, όσο ο ίδιος βυθίζεται όλο και περισσότερο σε ένα κόσμο νομοτελειακά άνισο.
Αθέατοι δικαστές, ακατανόητα δρώμενα στο δικαστήριο. Οι προσπάθειες του για δικαιοσύνη δεν εισακούονται, ο αγώνας για απόδειξη της αθωότητας είναι μάταιος, το παράλογο τον σφίγγει, τον πνίγει και τελικά οδηγείται από δύο αγνώστους σε ένα ερημικό μέρος, όπου θανατώνεται για ένα έγκλημα, που δεν διέπραξε, ή διέπραξε, χωρίς να γνωρίζει αν διέπραξε…
Η «ΔΙΚΗ» με το σκοτεινό και απειλητικό της σύμπαν, αποτελεί την πλέον εφιαλτική περιγραφή – κριτική της Εξουσίας, (προφανώς όχι μόνον της Δικαστικής), γιατί αβίαστα προκύπτει , ότι:
-Όλα όσα σχετίζονται με την Εξουσία είναι πολύ πιο δυνατά από τον άνθρωπο
-Η Εξουσία αχρηστεύει κάθε νόμο και κάθε δικαίωμα, που η ίδια έχει παραχωρήσει
-Κάθε αντίσταση είναι περιττή (προφανές σημείο διαφωνίας..)
Και είναι ταυτόχρονα η «ΔΙΚΗ» ένας «ύμνος» στο αναπόδραστο παράλογο, που εμφανίζεται ως ενοχοποίηση, ως καταδίκη του ατόμου, χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος, έστω και ασαφής.
Το σημερινό GUADANAMΟ, τα σημερινά στρατόπεδα συγκέντρωσης, φέρνουν κάτι από αυτόν τον εξουσιαστικό παραλογισμό!
Franz KAFKA ( 3/7/1883 - 3/6/1924)
* το κείμενο είναι αναδημοσίευση παλαιότερης ανάρτησής μου
Δημοσίευση σχολίου