ΟΧΙ! Δεν γυρίζουμε πίσω!

Γράφει ο Δημήτρης Κάβουρας  

Οι πέντε μήνες ζωής της νέας κυβέρνησης, απέδειξαν περίτρανα ότι οποιαδήποτε προσπάθεια κατάργησης του μνημονίου έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της χώρας, αλλά και με τους ευρωπαίους κεφαλαιοκράτες, τα συμφέροντα των οποίων εκφράζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έρχεται επίσης σε σύγκρουση με το ΔΝΤ και τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι ανοίγονται δύο δρόμοι μπροστά στην εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό: ο ένας είναι ο δρόμος της μνημονιακής βαρβαρότητας και της διαρκούς λεηλασίας που ζούμε εδώ και πέντε χρόνια. Ο άλλος είναι ο δρόμος της σύγκρουσης με τους δανειστές-τοκογλύφους και τους κεφαλαιοκράτες και της απαλλοτρίωσης της ιδιοκτησίας τους.

Όπως γράψαμε σε παλιότερο άρθρο με τίτλο «Η σύγκρουση που πλησιάζει είναι αναπόφευκτη», ιδιαίτερα σήμερα, σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης των αντιιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών,  τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.

Η κυβέρνηση προσπάθησε να ακολουθήσει έναν τρίτο ενδιάμεσο δρόμο. Το δρόμο της διαπραγμάτευσης με τους  δανειστές, δηλαδή τη φαντασίωση ότι είναι δυνατός ένας συμβιβασμός και είναι δυνατή η κατάργηση του μνημονίου και ο τερματισμός της λιτότητας εντός ευρωζώνης και χωρίς σύγκρουση με τους ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες.

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις και τη στάση των δανειστών, της Ε.Ε. και των ΗΠΑ αποδεικνύεται πεντακάθαρα ότι δεν υπάρχει τρίτος δρόμος. Ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για τα εργατικά συμφέροντα είναι ο δρόμος της ρήξης με τα μνημόνια που απαιτεί:

 -Άμεση κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων
-Διαγραφή του δημόσιου χρέους (εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία)
-Εθνικοποίηση τραπεζών και  τομέων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο
-Έξοδο από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση

Η εξαγγελία του δημοψηφίσματος αποτέλεσε αιτία ανοιχτού πολέμου ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου και την κυβέρνηση, με στόχο την ανατροπή της.

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι, ΚΙΔΗΣΟ, αγκαλιασμένα σε κοινό μέτωπο κάτω από τη σημαία «μένουμε Ευρώπη» και με κοινό στόχο το κλείσιμο της ρωγμής που άνοιξε στην εξουσία τους στις 25 Γενάρη και το πισωγύρισμα στην «ομαλή» και απρόσκοπτη εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής με τις δυνάμεις αυτές στην κυβερνητική εξουσία.

Μαζί τους συντάχθηκαν Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες που μέχρι χθες δήλωναν ανεξάρτητοι και υπερκομματικοί και ηγεσίες συλλόγων όπως ο ΔΣΕ που επίσης δήλωναν υπερκομματικές. Ακόμα και η ανυπόληπτη ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν άντεξε στον πειρασμό και ζήτησε να μην πραγματοποιηθεί το Δημοψήφισμα.

Η εξαγγελία του δημοψηφίσματος συνάντησε επίσης την οργισμένη αντίδραση των καθεστωτικών ΜΜΕ τα οποία λειτουργούν σαν ντουντούκες του ΔΝΤ και της ΕΕ, αντίδραση η οποία εκφράζει τις άγριες διαθέσεις της άρχουσας τάξης η οποία επιδιώκει την έμμεση ανατροπή της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση - έστω και καθυστερημένα - κατανόησε ότι ο δρόμος που μέχρι τώρα ακολουθούσε, οδηγούσε στην πλήρη υποταγή και έθεσε σε δημοψήφισμα τα μέτρα των δανειστών. Η εξέλιξη αυτή είναι θετική. Είναι ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη!

Να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας να κερδίσει το ΟΧΙ.

• Να ηττηθούν αυτοί που πλούτισαν στα χρόνια της κρίσης, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, οι τοκογλύφοι και οι τραπεζίτες. Να ηττηθούν αυτοί που κυβερνούσαν ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου και ακόμα τις υπερασπίζονται.
• Να ηττηθούν τα ξένα τσακάλια που έπεσαν πάνω στο λαό για να πνίξουν την προσπάθειά του να καταργήσει τα μνημόνια και να βελτιώσει και να αλλάξει προς το καλύτερο τη ζωή του.
• Να ηττηθούν οι αντιδραστικές κραυγές από το συρφετό των εχθρών των λαϊκών συμφερόντων που κρύβονται πίσω από το «Μένουμε Ευρώπη» και στήνουν σκηνικό τρόμου. Όλοι αυτοί που τρέφουν μίσος για το λαό, την εργατική τάξη και τα συμφέροντά μας να πάρουν την απάντηση που τους αρμόζει. Ένα βροντερό ΟΧΙ!

Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός κατάλαβαν πολλά αυτό το 5μηνο. Κατάλαβαν ότι  η ΕΕ και η ΟΝΕ δεν είναι το σπίτι των λαών. Είναι η λυκοφωλιά των τραπεζιτών, των τοκογλύφων, των πολυεθνικών, των ιμπεριαλιστών! Με την ίδια τους την εμπειρία αυτό το διάστημα κατανόησαν τον χαρακτήρα της ΕΕ και ωρίμασε στη συνείδηση τους το αίτημα της εξόδου από αυτή. Αυτό που οι κομμουνιστές είχαν συλλάβει θεωρητικά και το πρόβαλαν σαν αίτημα, τώρα, γίνεται μαζική συνείδηση.

Η ψήφος στο Δημοψήφισμα αυτό, είναι από τη φύση της ταξική:
Οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι καπιταλιστές αγρότες, οι κεφαλαιοκράτες συνολικά, έχουν συμφέρον από την συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής και της συμμετοχής της χώρας στη ζώνη του ευρώ και την ΕΕ και δεν θέλουν να βρεθούν σε μειονεκτική θέση έναντι των ευρωπαίων ανταγωνιστών τους με την έξοδο από αυτή. Για αυτό πολέμησαν με λύσσα το δημοψήφισμα, για αυτό και ανέχονται τους εκβιασμούς και ψηφίζουν ΝΑΙ στις απαιτήσεις της ΕΕ, της ΕκΤ και του ΔΝΤ.

Αντίθετα, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, της εργατικής τάξης, των ανέργων, των συνταξιούχων, της φτωχής αγροτιάς, των φτωχών επαγγελματιών και των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, έχουν συμφέροντα που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από αυτή των κεφαλαιοκρατών μιας και τα μνημόνια και η συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του ευρώ και την ΕΕ τους έφερε πολλά δεινά και τους οδήγησε σε απίστευτες στερήσεις για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των τοκογλύφων και να υπηρετηθούν τα σχέδια της άρχουσας τάξης. Για αυτό ψηφίζουν αποφασιστικά ΟΧΙ, και δίνουν ηρωικά τη μάχη κάτω από δυσμενείς συνθήκες και αντιπαλεύοντας υπέρμετρες δυνάμεις που ξεκινάνε από την Αμερική, την Ευρώπη και φτάνουν μέχρι το ντόπιο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο και τα ΜΜΕ τους!

Με βάση αυτό τον ταξικό χαρακτήρα της ψήφου, η ενδιάμεση ή ουδέτερη θέση, σε σχέση με το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ, των πολιτικών δυνάμεων που έχουν εργατική και κομμουνιστική αναφορά, αποτελεί αντίφαση σε σχέση με την αναφορά τους, και ουσιαστικά διευκολύνει τον αντίπαλο ο οποίος επιδιώκει να κλείσει τη ρωγμή που άνοιξε στις 25 Γενάρη και να πάρει τη ρεβάνς. Αν κλείσει αυτή η ρωγμή τότε ίσως να κλείσει για αρκετά χρόνια ο δρόμος της εξουσίας για την εργατική τάξη, πράγμα που σημαίνει ήττα κατά κράτος.

Από την σκοπιά αυτή η θέση για αποχή από το Δημοψήφισμα του μλ χώρου, του αναρχοσταλινικού ρεύματος και μικρού τμήματος της αναρχοαυτονομίας, και κυρίως το άκυρο του ΚΚΕ που έγινε μλ, δεν διευκολύνουν την πάλη της εργατικής τάξης και το επόμενο βήμα του κινήματος.
Αντίθετα, ένα τρανό ΟΧΙ θα αφήσει ανοιχτή και θα διευρύνει τη σχισμή που άνοιξε στις 25 Γενάρη.

ΟΧΙ! Δεν γυρίζουμε πίσω στα μνημόνια, στη φορολογική λεηλασία, στα σπίτια χωρίς θέρμανση και χωρίς ρεύμα, στην ανεργία, στην εξαθλίωση, στα ψυχοφάρμακα, στην αστυνομοκρατία και τη βία του κράτους πάνω σε κάθε ειρηνική διεκδίκηση.

ΟΧΙ! Δεν γυρίζουμε πίσω στους Σαμαρά-Βενιζέλο-Παπανδρέου, Γεννηματά, Ποτάμι με πασπάλισμα Βασίλη Λεβέντη, Γκλέτσου και σία.

ΟΧΙ βροντερό, ΟΧΙ έγκυρο στην κάλπη!