Στις 20 Μαΐου 2015 στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ηρακλείου έλαβε χώρα ημερίδα με θέμα Η Μάχη της Κρήτης και η κατοχή: Πολιτικές, ιστορικές και νομικές διαστάσεις. Αφορμή ήταν τα εγκαίνια της Έκθεσης Φωτογραφίας του Αρχείου Κουτουλάκη.
Ο Κωνσταντίνος Κουτουλάκης συνόδεψε ως φωτογράφος την Επιτροπή Διαπιστώσεως Ωμοτήτων, η οποία συστάθηκε με κυβερνητική εντολή το 1945, για να καταγράψει τα εγκλήματα και της καταστροφές που διαπράχτηκαν την Κατοχή στην Κρήτη από τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές. Η Επιτροπή αποτελούνταν από τον Νίκο Καζαντζάκη και τους Καθηγητές Πανεπιστημίου Ιωάννη Κακριδή και Ιωάννη Καλιτσουνάκη και διέτρεξε την Κρήτη στο διάστημα από 29 Ιουνίου έως 6 Αυγούστου 1945.
Το περιεχόμενο της Έκθεσης Ωμοτήτων έγινε γνωστό μόλις το 1983,όταν εκδόθηκε από τον Δήμο Ηρακλείου. Δυστυχώς δεν μεταφράστηκε μέχρι στιγμής στα γερμανικά.
Θέμα σφοδρής συζήτησης στην ημερίδα του Ηρακλείου ήταν και η αναγόρευση του Γερμανού ιστορικού Heinz Richter, ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Mannheim, σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, διατυπώθηκαν ενστάσεις σχετικά με τις απόψεις που έχει διατυπώσει στο βιβλίο του Η Μάχη της Κρήτης. Γράφει χαρακτηριστικά σε αυτήν την εξύμνηση των αλεξιπτωτιστών ότι „επρόκειτο για νέους γεμάτους ενθουσιασμό, οι οποίοι γνώριζαν πως ανήκαν σε μια ελίτ. … Έχει έρθει η ώρα να τους το αναγνωρίσουμε.“ Η μάχη περιγράφεται ως ιπποτική και δίκαιη, ως «καθαρή» στρατιωτική επιχείρηση, και μόνο όταν αναπτύχθηκε ο ανταρτοπόλεμος ο αγώνας αυτός δεν ήταν πια «καθαρός» και έντιμος αλλά βρόμικος και ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
+ σχόλια + 1 σχόλια
"Μέσα στα ξέσκεπα χαμηλά βαγόνια κάθονταν, στέκονταν η κείτονταν γαλήνιοι οι ήρωες του αγώνα, μεγαλόπρεπες μορφές. Φορούσαν όλοι τους μόνο κοντά πανταλόνια, μερικοί κάσκες για τον ήλιο, …Τα κορμιά τους ήταν μπακιρένια απ’ το ψήσιμο του ελληνικού ήλιου και τα μαλλιά τους κατάξανθα. Ήταν οι ξανθοί Αχαιοί του Ομήρου, οι ήρωες της Ιλιάδας. Όπως εκείνοι έρχονταν απ το Βορρά, όπως εκείνοι ήταν ψηλοί, ανοιχτόχρωμοι, νέοι, μια φυλή που λαμποκοπούσε μέσα στο σφρίγος της κορμοστασιάς τους. Ήταν όλοι εκεί: ο νεαρός Αντήνωρ, ο σωματώδης Αίας, ο σβέλτος Διομήδης, ακόμα και ο ακτινοβόλος Αχιλλέας με τις ξανθιές του μπούκλες.
Γιατί εκείνοι δεν μπορεί να ήταν διαφορετικοί απ αυτούς εδώ που ενσάρκωναν τον ηρωισμό με τόση γαλήνη και διηγούνταν ήρεμα και συναδελφικά, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα το τρομερό, για τους αγώνες στην Κρήτη, που ήταν σίγουρα πολύ πιο ηρωικοί, ανένδοτοι και λυσσαλέοι απ όλες μαζί της μάχες για την Τροία. Ποιοι άλλοι πάνω στη γη θα είχαν περισσότερο δικαίωμα να συγκριθούν μ’ εκείνους. Κι όμως αυτοί ούτε καν το σκέφτονταν. Έρχονταν απ την πιο περίτρανη νίκη και όδευαν προς νέα, άγνωστα ανδραγαθήματα. Γύρω απ τον καθένα τους φτερούγισε μια πνοή ομηρική". [2]
Δημοσίευση σχολίου