Η απάτη της «αριστερής εξυγίανσης» στα ΜΜΕ

Πηγή: «Δρόμος της Αριστεράς»

Διαβάζεις μια εφημερίδα που δεν φημίζεται για την κριτική της στο κυβερνητικό έργο και παρ' όλ' αυτά ανατριχιάζει. Με τον πρωτοσέλιδο τίτλο Σκληρός τζόγος με μνηστήρες για τις τέσσερις άδειες, η Εφ,Συν. οριοθετεί πολύ παραστατικά την περίφημη «εξυγίανση» στα ΜΜΕ για την οποία κόπτεται ο βουλευτής Ακράτειας Νίκος Παππάς, της κυβέρνησης της πρώην Αριστεράς.

«Εξυγίανση» που συντελείται με την ενδεχόμενη αντικατάσταση του Ψυχάρη από τον Μαρινάκη ή τον Καλογρίτσα ή τον Σαββίδη δίπλα στους Κυριακού, Αλαφούζο, Κοντομηνά, Βρυώνη και Βαρδινογιάννη που εκτός από το Star συμμετέχει και σε δυο άλλες υποψήφιες «κοινοπραξίες»! Ουσιαστικά, δηλαδή, μια ανάταξη στο κλαμπ των made in Greece ολιγαρχών, που θα ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τον ασφυκτικό κλοιό τους γύρω από την κοινωνία!

Σελίδες ολόκληρες, δηλώσεις και αντιπαραθέσεις αριθμοί και λογαριασμοί, ένας οχετός στοιχείων και εκτιμήσεων, που συσκοτίζουν το πρόβλημα, μεταθέτουν το κέντρο βάρους του, εκτροχιάζουν τη συζήτηση και εξαπατούν τον πολίτη που δεν θα ήθελε τίποτα λιγότερα από μια αληθινή και σε βάθος αλλαγή και εξυγίανση της αρρωστημένης κατάστασης που ισχύει επί δεκαετίες.
Ούτε λόγος, βέβαια, να γίνεται για διεύρυνση υπέρ των κινημάτων και για συμμετοχή της κοινωνίας στον νευραλγικό τομέα της ενημέρωσης. Κάθε προοδευτική, δημοκρατική, αριστερή, έστω μεταρρυθμιστική λογική είναι εντελώς απούσα. Μόνο ένα επικοινωνιακό τρικ, από τα πολλά με τά οποία κάνει πολιτική η κυβέρνηση, που σκόπιμα στρέφει την προσοχή σχεδόν αποκλειστικά στα δάνεια των καναλιών, συσκοτίζοντας το κύριο ζήτημα που αφορά τα ΜΜΕ και σχετίζεται με την παραπάνω από αναγκαία εκ βάθρων αναβάθμιση του χαρακτήρα τους στην υπηρεσία της δημοκρατίας, για σωστή αντικειμενική ενημέρωση και άμεσο κοινωνικό έλεγχο των μέσων.

Αντιθέτως, με την επιχειρούμενη «εξυγίανση» όλο το καρκίνωμα των ΜΜΕ, όπως το βιώσαμε με την τερατώδη αντιθεσμική παρέμβασή του στην πολιτική σκηνή, τη συστηματική παραπληροφόρηση, την πολιτισμική εξαθλίωση και την κοινωνική εξαχρείωση που επέβαλε σαν τρόπο σκέψης και ζωής, όχι μόνο παραμένει αλώβητο, αλλά νομιμοποιείται πλήρως και κατοχυρώνεται απολύτως απέναντι σε οποιονδήποτε αμφισβητεί την αντιδημοκρατική εξουσία του, τον αντικοινωνικό του ρόλο και τον ολιγαρχικό χαρακτήρα του.

Καμία Δεξιά παλαιού τύπου και καμία μεταλλαγμένη Σοσιαλδημοκρατία δεν θα μπορούσε να επιβάλει και να εδραιώσει τόσο στέρεα την κυριαρχία των ολιγαρχών στην ενημέρωση, εξαναγκάζοντας τα θύματα της ενημέρωσης σε πλήρη και άνευ όρων υποταγή.

Άλλη μια τεράστια ήττα για την κοινωνία με ανυπολόγιστες συνέπειες σε μεγάλο βάθος χρόνου...