Συμφωνούμε ... κατά το ήμισυ ... με το κήρυγμα του "αγίου" Αμβρόσιου

Του Γιώργου Γιαννακέλλη

Θα συμφωνήσουμε … κατά το ήμισυ όμως με τον δεσπότη Θεσσαλονίκης Ανθιμο και τα όσα είπε στο σημερινό κήρυγμα του. Διαβάζουμε, λοιπόν ότι μετά τις ψαλμωδίες του ο «άγιος» Θεσσαλονίκης πήρε το μικρόφωνο στο μαγαζί του και «έδωσε την δική του απάντηση στις τουρκικές προκλήσεις».
Και να τι μας είπε ο αρχιρασοφόρος: «Πρέπει τα παιδιά μας να τα μάθουμε να διαβάζουν Ιωάννη Καποδίστρια. Αν δεν ήταν αυτός, ανθρωπίνως, εμείς δεν θα είμεθα κράτος. Αν ήταν απαρχής μέχρι τέλους, πριν τον δολοφονήσουν, πράγματι σήμερα η Ελλάδα θα ήταν σε όλα τα Βαλκάνια. Δεν επιδιώκουμε τέτοιες επαναφορές. Μένουμε σε αυτά που έχουμε, αλλά εμμένουμε και σε αυτά που είναι δικαίωμά μας και δόξα μας και καρπός των προγόνων μας. Ζήτω η Ελλάδα».

Εχει δίκιο ο παπάς ως προς την διαπίστωσή του ότι αν επικρατούσαν οι αντιλήψεις του Καποδίστρια και τις κλίκας του, «εμείς δεν θα είμεθα κράτος», αλλά ακόμα θα είχαμε εδώ «Τουρκοπαπαδοκοτσαμπάσικο καθεστώτος» που θα ‘λεγε και ο Γιάννης Σκαρίμπας. Αλλά γι’ αυτό θα μιλήσουμε παρακάτω.

Ναι πρέπει να διαβάζουμε, όπως είπε ο δεσπότης. Όχι όμως μόνο αυτά που θέλει ο «άγιος» της Θεσσαλονίκης αλλά να μελετάμε ολόπλευρα την ιστορία μας. Ας δούμε, λοιπόν, ποιος ήταν ο ρόλος του Καποδίστρια που τόσο πολύ τον θαυμάζει ο Ανθιμος.

Μεγάλος γαιοκτήμονας ο ίδιος, βρέθηκε «φυτευτός» (με μεθοδεύσεις είχε εκλεγεί από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας), από τις «μεγάλες δυνάμεις» τον Γενάρη του 1828 κυβερνήτης στην επαναστατημένη Ελλάδα.
Το πρώτο που έκανε, ο Ι. Καποδίστριας, ήταν να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του και να μεταβληθεί σε ένα τύπο ιδιόμορφου δικτάτορα. Ετσι κατέλυσε πραξικοπηματικά το Σύνταγμα της Τροιζήνας, κατάργησε όλους τους επαναστατικούς δημοκρατικούς θεσμούς αντιπροσώπευσης (αντικαθιστώντας τους με το πλήρες ελεγχόμενο Πανελλήνιον), εξαπέλυσε ανελέητη δίωξη στις αστικοφιλελεύθερες ιδέες της εποχής και τους εκπροσώπους τους (όπως στον Πολυζωίδη, τον Φαρμακίδης κ.ά).

Ο Καποδίστριας σύμφωνα με τον Γ. Κορδάτο ήταν «συντηρητικός ως το κόκαλο και πιστός υπηρέτης της Ρωσικής πολιτικής», ενώ για τον ιστορικό και δημοσιογράφο Τάσο Βουρνά  ήταν «αριστοκράτης στην καταγωγή, ολιγαρχικός στις ιδέες, δοκιμασμένος από την εποχή της Ρωσοκρατίας στα Εφτάνησα (1804), οπόταν σαν πληρεξούσιος της ξένης κατοχής έπνιξε στο αίμα την αγροτική εξέγερση της Κεφαλονιάς, είχε πάρει σαφή θέση υπέρ του φεουδαρχισμού». Ο κομμουνιστής δάσκαλος και ιστορικός  Γ. Ζέβγος (το πραγματικό του όνομα ήταν  Γιάννης Ταλαγάνης) ήταν ακόμα ποιο επικριτικός για τον Ι. Καποδίστρια: «Ηταν αντιδραστικός διπλωμάτης της σχολής Μέτερνιχ, στεγνός και πεισματάρης γραφειοκράτης, φανατικός οπαδός του τσαρισμού στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική».

Τα γραπτά αυτού του τύπου μας συνιστά να διαβάσουμε δηλαδή ο δεσπότης Θεσσαλονίκης.

Αν μας επιτρέπει ο «άγιος» Αμβρόσιος εμείς θα του προτείναμε να ρίξει μια ματιά στην «Ελληνική Νομαρχία» του «ανώνυμου Ελληνα» τι γράφονται για τον Καποδίστρια (με την πρώτη ευκαιρία θα τα παραθέσουμε στο μπλοκ μας), ενώ τώρα ολοκληρώνουμε την ανάρτησή μας αναφερόμενοι στην εχθρική στάση του Καποδίστρια απέναντι στην επανάσταση του 1821 παραθέτοντας ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σκαρίμπα «Το 21 και η αλήθεια»:

Η δε Υψηλότερη Ελληνική Προσωπικότητα, ο Καποδίστριας, όχι μόνον εφρύαξε στο άκουσμα των πρώτων καρυοφυλλιών από τη Μάνη, αλλά και πριν, στην πρόταση της Φιλικής να ηγηθεί του αγώνα, απείλησε τους απεσταλμένους (τον Ξάνθο) με απέλαση και ότι θα τους έδενε ωραία!...

Στον Γαλάτη, που πρώτος τού μίλησε για επανάσταση, ο Καποδίστριας είπε τούτα:

«Διά να σκέπτεται κανείς, κύριε, περί τοιούτον σχεδίου, πρέπει να είναι τρελλός. Διά να τολμήση δε, να μου ομιλήση περί τούτου, εις τον οίκον τούτον, όπου έχω την τιμήν να υπηρετώ έναν μέγα και κραταιόν αυτοκράτορα, πρέπει να είναι νέος όστις μόλις εξήλθεν από τους βράχους της Ιθάκης (ο Γαλάτης ήταν Θιακός) ή ο οποίος παρεσύρθη δεν ηξεύρω υπό ποίων τυφλών παθών.

Δεν ημπορώ να ομιλώ μαζί σας περισσότερον περί του σκοπού της αποστολής σας, σας ειδοποιώ δε, ότι ουδέποτε θα αναγνώσω τα χαρτιά σας. Η μόνη συμβουλή την οποίαν ημπορώ να σας δώσω, είναι να μην ειπήτε τίποτε εις κανένα περί τούτου και χωρίς ν’ αναβάλλετε ούτε μίαν ώραν, να επιστρέψητε, ίνα ειπήτε εις τους εντολείς σας ότι αν δεν θέλουν να χαθούν οι ίδιοι και να καταστρέψουν μαζί τους το αθώον και δυστυχές έθνος των πρέπει ν’ αφήσσοντας επαναστατικάς σκευωρίας των και να ζουν όπως πριν υπό τας κυβερνήσεις υφ' ας ευρίσκονται, έως ότου η θεία πρόνοια ευδοκήσει άλλως».

Υ.Γ: Η δολοφονία του Καποδίστρια από τον αδελφό και τον γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, σε αντίποινα της φυλάκισης του τελευταίου, δεν ήταν παρά μια κατάληξη στην αντιπαράθεση που είχαν οι εξουσιαστικές κάστες της εποχής.