Στις 16 Απρίλη στην Τουρκία θα γίνει δημοψήφισμα με πρωτοβουλία Ερντογάν, με κυβερνητική επιδίωξη να αλλάξει το σημερινό πολίτευμα και να επιστρέψει η χώρα σε αναβίωση του Σουλτανικού καθεστώτος.
Αν είναι θετικό για τον Ερντογάν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα καταργηθεί ουσιαστικά ο ρόλος και οι αρμοδιότητες του σημερινού πρωθυπουργού, ενώ παράλληλα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γίνεται ο επικεφαλής της κυβέρνησης με απεριόριστες εξουσίες. Δείγμα των οποίων είναι, ότι ανά πάσα στιγμή ο νέος «Σουλτάνος» θα μπορεί να καταργήσει την κυβέρνηση και να προκηρύξει εκλογές, να κυβερνά με προεδρικά διατάγματα, να διορίζει κατά το δοκούν όλα τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, τις διοικήσεις των πανεπιστημίων, του δικαστικού κόμματος κλπ.
Αν παγιωθεί δηλαδή αυτό που θέλει σήμερα ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του, η όποια λαϊκή ετυμηγορία που θα προκύπτει στην πορεία μέσω εκλογικών διαδικασιών θα έχει απλώς διακοσμητικό χαρακτήρα. .
Κατά τη γνώμη της κυβέρνησης Ερντογάν, και του κεφαλαίου που εκφράζει, η Τουρκία χρειάζεται αλλαγή πολιτεύματος για να προχωρήσει σε «ανάπτυξη, σταθερότητα, κοινωνική ειρήνη» και άλλες τέτοιες ψευδεπίγραφες εξαγγελίες.
Οι μηχανές της μαύρης προπαγάνδας δουλεύουν στο φουλ. Ο Ερντογάν κατηγορεί οποιαδήποτε αντιπολίτευση που θα ψηφίσει ΟΧΙ ότι είναι «τρομοκράτες, εθνικοί προδότες», ενεργούμενα «ξένων παραγόντων και συμφερόντων».
Είναι ευνοϊκό το έδαφος για να καρπίσει μια τέτοια προπαγάνδα. Μετά το μπαράζ διώξεων που έχει εξαπολύσει το καθεστώς της Αγκυρας σε όσους θεωρεί πολιτικούς του αντιπάλους το 95% των ΜΜΕ ελέγχεται απόλυτα απ’ τον Ερντογάν και την κυβέρνηση του. Εχουμε φτάσει στο σημείο για να μιλήσουμε με κάποια υπερβολή, ακόμα και το χασμουρητό των κυβερνητικών στελεχών να μεταδίδεται σε ζωντανές τηλεοπτικές εκπομπές, την ίδια στιγμή που έχει εξαπολυθεί πογκρόμ διώξεων με συλλήψεις και διώξεις σε όσους έχουν ταχθεί υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Η επιδίωξη των οικονομικών και πολιτικών κύκλων που στηρίζουν των Ερντογάν είναι ολοφάνερη. Να επιμηκύνουν όσο περισσότερο την παραμονή του στην εξουσία δίνοντας τα περιθώρια να αποκτήσει παράλληλα τον απόλυτο έλεγχο σε κάθε λειτουργία του Τουρκικού κράτους.
Και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν αυτό.
Το 2002 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων σε δολάρια ήταν μόλις 6. Σήμερα έχουν ξεπεράσει τους 40. Το 2008 ο βασικός μισθός στην Τουρκία ήταν 410 δολάρια και σήμερα είναι 390.
Δηλ. μέσα στα χρόνια που κυβέρνησε ο Ερντογάν οι καπιταλιστές της χώρας είδαν τα κέρδη τους να θεριεύουν, μεγεθύνοντας ταυτόχρονα τις ανισότητες που υπήρχαν στην χώρα.
Εκατομμύρια εργάτες και προερχόμενοι από τα λαϊκά στρώματα ζουν σε μεσαιωνικές συνθήκες όπου εκτός των άλλων σε όλους τους χώρους δουλειάς, εκτός απ’ τον δημόσιο τομέα, το 8ωρο έχει καταργηθεί. Η ντόπια αστική τάξη, σε αρμονική συνεργασία με ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα και με εκτελεστικό όργανο την κυβέρνηση Ερντογάν εφαρμόζει έναν εργασιακό μεσαίωνα με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, και την υποαπασχόληση να θριαμβεύουν, ενώ ο εργατικός συνδικαλισμός βρίσκεται μόνιμα στο στόχαστρο αστυνομικών και δικαστικών διώξεων. Την ίδια στιγμή οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικής περιουσίας γνωρίζουν μεγάλη άνθιση προς ικανοποίηση των ισχυρών οικονομικών κολοσσών, τουρκικών και ξένων.
Για να εφαρμοστούν αυτές οι πολιτικές είναι απαραίτητο για το καθεστώς να εξαλείψει τις λαϊκές αντιδράσεις. Γι’ αυτό και καθημερινά στην Τουρκία παρακολουθούμε συλλήψεις συνδικαλιστών και εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού, φίμωση ΜΜΕ που δεν είναι αρεστά στο καθεστώς, διωγμούς δημοσίων υπαλλήλων.
Αν σήμερα το Τουρκικό καθεστώς επικαλείται μια επίφαση δημοκρατικότητας, μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα συμβεί αν μετατραπεί σε «σουλτανικό» και μάλιστα έχοντας λαϊκή νομιμοποίηση μέσω του δημοψηφίσματος.
Εδώ πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η μακροχρόνια σχεδιασμένη και καθημερινή προπαγάνδα της κυβέρνησης, είχε θετικά γι΄ αυτή αποτελέσματα. Η τουρκική κοινωνία δείχνει δείγματα συντηρητικοποίησης, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός μεγεθύνεται, ο τουρκικός εθνικισμός διέπει από την εκπαίδευση μέχρι κάθε ομιλία κυβερνητικού στελέχους.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Ερντογάν και η κυβέρνηση της Άγκυρας ανοίγουν μέτωπο παντού και επενδύουν πάνω σ’ αυτόν. Η ένταση στα Ίμια, η στρατιωτική παρέμβαση στη Συρία και οι τριβές που δημιουργήθηκαν τις τελευταίες μέρες με τις ευρωπαϊκές χώρες και την κοινή γνώμη αυτών είναι χαρακτηριστικά δείγματα της ακολουθούμενης τουρκικής πολιτικής.
Θα ήταν πραγματικά αστείο να βλέπουμε την τουρκική κυβέρνηση να καταγγέλλει ότι η Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία κ.α. προχωρούν σε ναζιστικές και φασιστικές αντιδράσεις όταν το καθεστώς της Αγκυρας έχει εξαπολύσει στο παρελθόν γενοκτονία σε βάρος του Κουρδικού λαού και σήμερα έχουμε την αστυνομοκρατία να κυριαρχεί σε όλη την Τουρκική επικράτεια.
Εξυπηρετεί όμως τον Ερντογάν και την κυβέρνησή του αυτή η τακτική αφού πιστεύει –και πιθανόν όχι άδικα- ότι η επίκληση του τουρκικού εθνικισμού θα του αποφέρει εκατομμύρια ψήφους στο δημοψήφισμα από Τούρκους που ζουν σ’ αυτές τις χώρες.
Μεσολαβεί σχεδόν ένας μήνας μέχρι να πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα. Με όπλα του ο Ερντογάν την κρατική τρομοκρατία και στην προπαγάνδα περί θρησκείας και έθνους, πιστεύει ότι θα κατορθώσει να περιβληθεί σουλτανικές εξουσίες.
Θα ήταν παρακινδυνευμένο να κάνει κανείς αυτή την στιγμή εκτίμηση για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Τα δεδομένα μας λένε ότι στην Τουρκική κοινωνία έχει συγκροτηθεί ένα μέτωπο υπέρ του ΟΧΙ το οποίο συμπεριλαμβάνει πλατιές λαϊκές μάζες, μια σημαντική μερίδα των δεξιών -φιλελευθέρων κομμάτων, τους οι αντίπαλους ισλαμιστές του Ερντογάν, κεμαλιστές κ.α. ενώ ακόμα και η δεξιά βάση του κυβερνητικού κόμματος αναρωτιέται, γιατί η κυβέρνηση η οποία έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και μπορεί να κάνει τα πάντα, επιδιώκει αλλαγή του πολιτεύματος, με ουσιαστική κατάργηση της Βουλής.
Η τουρκική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται αυτή την κατάσταση που επικρατεί και για να την περιορίσει αυξάνει την τρομοκρατία και τις δόσεις κινδυνολογικής προπαγάνδας. (Μέχρι για το ενδεχόμενο εμφυλίου πολέμου στο εσωτερικό της Τουρκίας κάνουν λόγο κυβερνητικά στελέχη για να αποτρέψουν την επικράτηση του ΟΧΙ).
Είναι περιττό να πούμε ότι όλη η αριστερά και το κουρδικό κίνημα κάνουν ένα ηρωικό αγώνα υπέρ του ΟΧΙ παρόλη την τρομοκρατία.
Δεν πρέπει να αιφνιδιαστούμε πάντως, αν στο επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι το δημοψήφισμα βρεθούμε μπροστά σε μεγάλες προβοκάτσιες, ενώ έχουμε δεδομένο την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας, που θα εκδηλωθεί με απειλές, και συλλήψεις καθώς και ένταση της κινδυνολογικής προπαγάνδας.
Ακόμα και το να μπει σε εφαρμογή εκτεταμένο κυβερνητικό σχέδιο νοθείας του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος δεν πρέπει να αποκλείσουμε.
Είναι δεδομένο ότι το τουρκικό καθεστώς θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο και τρόπο για να υπάρξει αρεστό γι' αυτό αποτέλεσμα σ’ αυτή την εκλογική διαδικασία.
Σεϊτ Αλντογάν
Δημοσιογράφος
Δημοσίευση σχολίου