Γράφει ο mitsos175.
- Καλέ πόσο μεγάλωσες; Φτου σου να μη σε ματιάσω.
- Πράγματι, έγινα τεράστιο. Έφτασα επίσημα το 2016 το 179% του ΑΕΠ. Τρώω καλά γι αυτό.
- Τι σε ταΐζουν οι τοκογλύφοι, μανάρι μου, κι έγινες έτσι «βιώσιμο»;
- Μισθούς, συντάξεις… οτιδήποτε. Τρώω απ’ όλα δεν έχω πρόβλημα.
- Εσύ όχι, εμείς έχουμε. Που θα φτάσεις;
- Α! δεν ξέρω, μεγαλώνω όμως συνέχεια. Αυτή είναι η δουλειά μου άλλωστε, να μεγαλώνω.
- Δεν αλλάζεις δουλειά;
- Με τόση ανεργία; Αστειεύεσαι; Άλλωστε τι άλλο να κάνω;
- Να πας να κουρευτείς!
- Μπα, θα τα κάνω κοτσιδάκια. Μου πάνε.
- Ναι, ρε φίλε, αλλά μας έχεις ρημάξει. Μας τα έχουν πάρει όλα.
- Ε πάρτε τα πίσω. Τι περιμένετε;
- Έλα μου ντε. Μάλλον περιμένουμε να ψηθούμε καλά πρώτα. Μη μας φάνε ωμούς οι τοκογλύφοι.
- Τι να σου πω; Εγώ χρέος είμαι, εσείς έχετε μυαλό...
- Τι κάνουν τα άλλα αδερφάκια σου; Τα χρέη των άλλων χωρών;
- Δόξα τω Θεώ, μεγαλώνουν κι αυτά. Αλλά εγώ έχω τη μεγαλύτερη ανάπτυξη.
- Το μόνο που αναπτύσσεται σε αυτή την αποικία είσαι εσύ και η διαφθορά.
- Τι ωραίο γκομενάκι αυτή η διαφθορά! Λίγο παλιοχαρακτήρας βέβαια, αλλά εμένα μ’ αρέσει. Μαζί μεγαλώσαμε.
- Το ξέρω. Τελικά που χρωστάμε; Μπορείς να μας πεις εσύ;
- Και που δεν χρωστάτε! Της Μιχαλούς χρωστάτε σίγουρα, γιατί σας έχουν τρελάνει στα χαράτσια. Αλλά το βασικό χρέος που έχετε, δεν το πληρώνετε καθόλου.
- Ποιο χρέος δεν πληρώνουμε; Εδώ έχουμε κάνει το σ***ό μας παξιμάδι, για να πληρώσουμε τις δόσεις.
- Μιλάω για το χρέος που έχετε στον εαυτό σας και τα παιδιά σας. Αυτή είναι η μόνη υποχρέωση που θα έπρεπε να έχετε. Γεια σου τώρα. Πάω να φάω κάτι νέα δανεικά (κι αγύριστα) που παίρνουν οι πολιτικοί σας και οι πλούσιοι. Πάλι ταράτσα θα την κάνω.
- Κι εμείς τι θα φάμε;
- Αν δεν φάτε τα λαμόγια που σας κοροϊδεύουν, δεν βλέπω να τρώτε τίποτα άλλο, παρά αέρα κοπανιστό. Καλή μου όρεξη…
- Καλέ πόσο μεγάλωσες; Φτου σου να μη σε ματιάσω.
- Πράγματι, έγινα τεράστιο. Έφτασα επίσημα το 2016 το 179% του ΑΕΠ. Τρώω καλά γι αυτό.
- Τι σε ταΐζουν οι τοκογλύφοι, μανάρι μου, κι έγινες έτσι «βιώσιμο»;
- Μισθούς, συντάξεις… οτιδήποτε. Τρώω απ’ όλα δεν έχω πρόβλημα.
- Εσύ όχι, εμείς έχουμε. Που θα φτάσεις;
- Α! δεν ξέρω, μεγαλώνω όμως συνέχεια. Αυτή είναι η δουλειά μου άλλωστε, να μεγαλώνω.
- Δεν αλλάζεις δουλειά;
- Με τόση ανεργία; Αστειεύεσαι; Άλλωστε τι άλλο να κάνω;
- Να πας να κουρευτείς!
- Μπα, θα τα κάνω κοτσιδάκια. Μου πάνε.
- Ναι, ρε φίλε, αλλά μας έχεις ρημάξει. Μας τα έχουν πάρει όλα.
- Ε πάρτε τα πίσω. Τι περιμένετε;
- Έλα μου ντε. Μάλλον περιμένουμε να ψηθούμε καλά πρώτα. Μη μας φάνε ωμούς οι τοκογλύφοι.
- Τι να σου πω; Εγώ χρέος είμαι, εσείς έχετε μυαλό...
- Τι κάνουν τα άλλα αδερφάκια σου; Τα χρέη των άλλων χωρών;
- Δόξα τω Θεώ, μεγαλώνουν κι αυτά. Αλλά εγώ έχω τη μεγαλύτερη ανάπτυξη.
- Το μόνο που αναπτύσσεται σε αυτή την αποικία είσαι εσύ και η διαφθορά.
- Τι ωραίο γκομενάκι αυτή η διαφθορά! Λίγο παλιοχαρακτήρας βέβαια, αλλά εμένα μ’ αρέσει. Μαζί μεγαλώσαμε.
- Το ξέρω. Τελικά που χρωστάμε; Μπορείς να μας πεις εσύ;
- Και που δεν χρωστάτε! Της Μιχαλούς χρωστάτε σίγουρα, γιατί σας έχουν τρελάνει στα χαράτσια. Αλλά το βασικό χρέος που έχετε, δεν το πληρώνετε καθόλου.
- Ποιο χρέος δεν πληρώνουμε; Εδώ έχουμε κάνει το σ***ό μας παξιμάδι, για να πληρώσουμε τις δόσεις.
- Μιλάω για το χρέος που έχετε στον εαυτό σας και τα παιδιά σας. Αυτή είναι η μόνη υποχρέωση που θα έπρεπε να έχετε. Γεια σου τώρα. Πάω να φάω κάτι νέα δανεικά (κι αγύριστα) που παίρνουν οι πολιτικοί σας και οι πλούσιοι. Πάλι ταράτσα θα την κάνω.
- Κι εμείς τι θα φάμε;
- Αν δεν φάτε τα λαμόγια που σας κοροϊδεύουν, δεν βλέπω να τρώτε τίποτα άλλο, παρά αέρα κοπανιστό. Καλή μου όρεξη…
Δημοσίευση σχολίου