«...Και συ τσούλα των δημίων επιστήμη,
της αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,
και συ πρόστυχη πένα και μολύβι,
του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα...».
Κώστας Βάρναλης
Σαν σήμερα 03/03/1918 υπογράφηκε στην Πολωνική πόλη του Μπρεστ- Λιτόφσκ, η ομώνυμη Συνθήκη.
Η συμφωνία αυτή που αναγκάστηκε να υπογράψει η Σοβιετική Ρωσία «με το πιστόλι στον κρόταφο», λόγω του συσχετισμού δυνάμεων - «αν δεν υπογράφαμε την ειρήνη του Μπρεστ, θα είχαμε παραδώσει μεμιάς την εξουσία στη ρωσική αστική τάξη και έτσι θα είχαμε βλάψει πάρα πολύ τη σοσιαλιστική επανάσταση», έγραφε ο Λένιν τον Οκτώβρη του 1918- υπήρξε πολύ επώδυνη για το νεαρό σοβιετικό κράτος. Στην κατοχή της Γερμανίας και Αυστροουγγαρίας περνούσε το ένα τέταρτο περίπου των εδαφών της πρώην ρωσικής αυτοκρατορίας, το ένα τρίτο των καλλιεργειών της, 9.000 από τις 16.000 βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και το 75% των ανθρακωρυχείων, ενώ η σοβιετική κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει το αστρονομικό ποσό των έξι δισεκατομμυρίων χρυσών μάρκων ως αποζημιώσεις στη Γερμανία κ.α
Επειδή αυτή η συμφωνία έχει καταντήσει καραμέλα στα χείλη Συριζαίων, οι οποίοι την επικαλούνται χωρίς να εξετάζουν το γενικότερο στρατηγικό πλαίσιο και τον τόπο και χρόνο που υπογράφτηκε, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τη φαντασμαγορικών διαστάσεων κωλοτούμπα του σημερινού κυβερνητικού κόμματος και την προσχώρηση στο μνημονιακό στρατόπεδο, να επαναλάβουμε απόσπασμα από περασμένη ανάρτησή μας.
Αυτή έγινε με αφορμή κείμενο του τακτικού αρθρογράφου της «Αυγής» Γιώργου Φαράκλα, μέσα απ’ τις σελίδες του περιοδικού Unfollow.
Στην γραμμή της τεράστιας ανοησίας: «Οι συμβιβασμοί είναι στοιχείο και της επαναστατικής τακτικής. Το έγραψε και ο Λένιν στο βιβλίο του "Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού"», που είχε πει ο Τσίπρας στο κομματικό ρ/σ του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. καθηγητής πάει να κάνει κοπτοραπτική στις απόψεις των θεωρητικών του μαρξισμού – λενινισμού με στόχο να παρουσιάσει δικαιωμένο το κυβερνητικό κόμμα στις επιλογές του.
Να εστιαστώ σε κάποιες ανακρίβειες που γράφει ο κ. καθηγητής.
Ο κ. Φαράκλας στο κείμενο του αφήνει να εννοηθεί ότι όσο αναγκαία ήταν η υπογραφή της συνθήκης του Μπρεστ - Λιτόφσκ το 1918, άλλο τόσο ήταν απαραίτητη συμφωνία –το τρίτο «αριστερό» μνημόνιο δηλαδή- μεταξύ κυβέρνησης – «εταίρων».
Εδώ πραγματικά δυσκολεύεσαι να αντιληφθείς το σκεπτικό του. Ασυναίσθητα σου έρχεται στο μυαλό η φράση του Ουίλιαμ Σαίξπηρ: «Για τους σκοπούς του ο Διάβολος μπορεί να απαγγείλει ακόμα και την Αγία Γραφή»!
Τι σχέση έχει αυτά τα δυο γεγονότα; Απολύτως καμιά. Απέχουν όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Ο Λένιν ηγέτης τότε του νεαρού Σοβιετικού κράτους βγήκε και μίλησε ανοιχτά ότι η νεαρή σοσιαλιστική ηγεσία εκβιαζόμενη από «ιμπεριαλιστές» και «ληστές» αναγκάστηκε να υπογράψει μια συμφωνία για να διαφυλάξει και να στεριώσει την Επανάσταση γιατί ήταν δεδομένο ότι εκείνη την στιγμή δεν θα μπορούσε να αντικρούσει με επιτυχία μια επίθεση Γερμανικών στρατευμάτων.
Δεν μίλησε ότι υπέγραψε καμιά συμφωνία με «φίλους» και «εταίρους». Δεν μίλησε για κανένα «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι και όραμα» όπως κάνει ο Τσίπρας σήμερα, ούτε έθεσε το Σοβιετικό κράτος κάτω από καμιά «αξιολόγηση» και ξένη εποπτεία. Μην τρελαθούμε και εντελώς. Και φυσικά σε λίγα χρόνια, απ’ το 1922 σταδιακά κατάργησε μονομερώς αυτή την συμφωνία.
Ο κ. Φαράκλας επαναλαμβάνει αυτό που είχε γράψει ο Θ. Καρτερός στην «Αυγή» και τόνισε με στόμφο ο Α. Τσίπρας στην συνέντευξη που είχε δώσει στον Κ. Αρβανίτη και στον ρ/σ «105,5 στο Κόκκινο»: «Οι συμβιβασμοί είναι στοιχείο και της επαναστατικής τακτικής. Το έγραψε και ο Λένιν στο βιβλίο του “Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού”».
Προς επίρρωση αυτού του ισχυρισμού ο κ. καθηγητής επικαλείται ένα απόσπασμα από τον «Αριστερισμό».
Ας δούμε το σχετικό κείμενο απ’ το πόνημα του:
Πριν κοντά έναν αιώνα, ο Λένιν εναντιωνόταν στους επαναστάτες που δεν ανέχονται «κανένα συμβιβασμό»: «Φανταστείτε, λέει, πως το αυτοκίνητό σας το σταμάτησαν οπλισμένοι ληστές Τους δίνετε τα λεφτά σας. [...] Εδώ υπάρχει αναμφισβήτητα συμβιβασμός. [...] Είναι όμως δύσκολο να βρει κανείς άνθρωπο που να είναι στα καλά του και να λέει πως ένας παρόμοιος συμβιβασμός είναι “καταρχήν απαράδεκτος”, ή να θεωρεί αυτόν που έκανε έναν τέτοιο συμβιβασμό συνένοχο των ληστών».
Ας εστιαστούμε στα γραφόμενα του κ. καθηγητή κάνοντας όμως μια παρένθεση. Πριν καιρό είχα ξεκινήσει την δημιουργία ενός προσωπικού ιστότοπου με θεωρητικά κείμενα και ιστορικά ντοκουμέντα. Ο καταμερισμός δουλειάς όμως που έγινε σε όσους/ες συμμετέχουμε σ’ αυτή την διαδικτυακή παρουσία, και της ανάθεση της ευθύνης μιας στοιχειώδους «αξιοπρεπούς» λειτουργίας του διαδικτυακού μας ρ/σ άφησε ημιτελή αυτή την προσπάθεια. Το κλασικό βιβλίο του Λένιν «Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού», υπάρχει εκεί και απ’ το οποίο αντιγράφουμε (Οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Ας εστιαστούμε στα γραφόμενα του κ. καθηγητή κάνοντας όμως μια παρένθεση. Πριν καιρό είχα ξεκινήσει την δημιουργία ενός προσωπικού ιστότοπου με θεωρητικά κείμενα και ιστορικά ντοκουμέντα. Ο καταμερισμός δουλειάς όμως που έγινε σε όσους/ες συμμετέχουμε σ’ αυτή την διαδικτυακή παρουσία, και της ανάθεση της ευθύνης μιας στοιχειώδους «αξιοπρεπούς» λειτουργίας του διαδικτυακού μας ρ/σ άφησε ημιτελή αυτή την προσπάθεια. Το κλασικό βιβλίο του Λένιν «Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού», υπάρχει εκεί και απ’ το οποίο αντιγράφουμε (Οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Φανταστείτε πως το αυτοκίνητο σας το σταμάτησαν οπλισμένοι ληστές. Τους δίνετε τα λεφτά, το διαβατήριο, το πιστόλι, το αυτοκίνητό σας. Έτσι γλιτώνετε από την ευχάριστη συντροφιά με τους ληστές. Εδώ υπάρχει αναμφισβήτητα συμβιβασμός. «Do ut des» («σου δίνω» τα λεφτά, το όπλο, το αυτοκίνητο, «για να μου δόσεις» τη δυνατότητα να φύγω σώος και αβλαβής). Είναι όμως δύσκολο να βρει κανείς άνθρωπο που να είναι στα καλά του και να λέει πως ένας παρόμοιος συμβιβασμός είναι «καταρχήν απαράδεκτος» ή να θεωρεί το πρόσωπο που έκανε ένα τέτοιο συμβιβασμό συνένοχο των ληστών (αν και οι ληστές θα μπορούσαν να καθίσουν στο αυτοκίνητο και να το χρησιμοποιήσουν, καθώς και το όπλο, για καινούργιες ληστείες). Ο συμβιβασμός μας με τους ληστές του γερμανικού ιμπεριαλισμού έμοιαζε μ’ αυτό το συμβιβασμό....
Το συμπέρασμα είναι καθαρό: το να αρνιέσαι τους συμβιβασμούς «από άποψη αρχών», το να αρνιέσαι γενικά οποιονδήποτε συμβιβασμό, αποτελεί παιδαριωδία, που είναι δύσκολο ακόμη και να την πάρει κανείς στα σοβαρά. Ο πολιτικός, που θέλει να είναι ωφέλιμος στο επαναστατικό προλεταριάτο, πρέπει να ξέρει να ξεχωρίζει τις συγκεκριμένες περιπτώσεις εκείνων ακριβώς των συμβιβασμών που είναι απαράδεκτοι, που εκφράζουν οπορτουνισμό και προδοσία, και να κατευθύνει όλη τη δύναμη της κριτικής του, όλη την αιχμή ενός αμείλικτου ξεσκεπάσματος και ενός ανειρήνευτου πολέμου ενάντια σ’ αυτούς τους συγκεκριμένους συμβιβασμούς, χωρίς να επιτρέπει στους πολύπειρους «καταφερτζήδες» σοσιαλιστές και στους κοινοβουλευτικούς Ιησουΐτες να ξεφεύγουν και να ξεγλιστρούν από τις ευθύνες με επιχειρήματα για «συμβιβασμούς γενικά»...
Υπάρχουν συμβιβασμοί και συμβιβασμοί. Πρέπει να ξέρεις να αναλύεις την κατάσταση και τους συγκεκριμένους όρους κάθε συμβιβασμού η κάθε ποικιλίας συμβιβασμού. Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τον άνθρωπο που έδωσε στους ληστές λεφτά και όπλα για να περιορίσει το κακό που έκαναν οι ληστές και να διευκολύνει τη σύλληψη και την εκτέλεσή τους, από τον άνθρωπο που δίνει στους ληστές λεφτά και όπλα για να πάρει μέρος στο μοίρασμα της ληστρικής λείας.
Το συμπέρασμα είναι καθαρό: το να αρνιέσαι τους συμβιβασμούς «από άποψη αρχών», το να αρνιέσαι γενικά οποιονδήποτε συμβιβασμό, αποτελεί παιδαριωδία, που είναι δύσκολο ακόμη και να την πάρει κανείς στα σοβαρά. Ο πολιτικός, που θέλει να είναι ωφέλιμος στο επαναστατικό προλεταριάτο, πρέπει να ξέρει να ξεχωρίζει τις συγκεκριμένες περιπτώσεις εκείνων ακριβώς των συμβιβασμών που είναι απαράδεκτοι, που εκφράζουν οπορτουνισμό και προδοσία, και να κατευθύνει όλη τη δύναμη της κριτικής του, όλη την αιχμή ενός αμείλικτου ξεσκεπάσματος και ενός ανειρήνευτου πολέμου ενάντια σ’ αυτούς τους συγκεκριμένους συμβιβασμούς, χωρίς να επιτρέπει στους πολύπειρους «καταφερτζήδες» σοσιαλιστές και στους κοινοβουλευτικούς Ιησουΐτες να ξεφεύγουν και να ξεγλιστρούν από τις ευθύνες με επιχειρήματα για «συμβιβασμούς γενικά»...
Υπάρχουν συμβιβασμοί και συμβιβασμοί. Πρέπει να ξέρεις να αναλύεις την κατάσταση και τους συγκεκριμένους όρους κάθε συμβιβασμού η κάθε ποικιλίας συμβιβασμού. Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τον άνθρωπο που έδωσε στους ληστές λεφτά και όπλα για να περιορίσει το κακό που έκαναν οι ληστές και να διευκολύνει τη σύλληψη και την εκτέλεσή τους, από τον άνθρωπο που δίνει στους ληστές λεφτά και όπλα για να πάρει μέρος στο μοίρασμα της ληστρικής λείας.
Ο Λένιν ονομάζει «αριστερισμό» τον τρόπο σκέψης που οδηγεί κάποιους να πιστεύουν πως όταν υποχωρείς σε έναν εκβιασμό, πας με το μέρος των εκβιαστών.
Παράλληλα όμως έλεγε ότι συνένοχος των «ληστών» είσαι, αν έδωσες τα χρήματά σου «για να πάρεις μέρος στο μοίρασμα της λείας». Όσοι το κάνουν αυτό είναι προφανώς προδότες.
Μας λέει λοιπόν ο Λένιν ότι υπάρχουν συμβιβασμοί που είναι απαράδεκτοι, εκφράζουν οπορτουνισμό και προδοσία και όσοι εμπλέκονται σ’ αυτούς το κάνουν για να πάρουν μέρος «στο μοίρασμα της λείας». Πρέπει λοιπόν σύμφωνα με τον ίδιο, οι επαναστάτες να προχωρούν σε «ένα αμείλικτο ξεσκέπασμα και έναν ανειρήνευτο πόλεμο ενάντια σ’ αυτούς τους συγκεκριμένους συμβιβασμούς, χωρίς να επιτρέπει στους πολύπειρους «καταφερτζήδες» σοσιαλιστές και στους κοινοβουλευτικούς Ιησουΐτες να ξεφεύγουν και να ξεγλιστρούν από τις ευθύνες με επιχειρήματα για «συμβιβασμούς γενικά»…
Εμπίπτουν σ’ αυτή την περίπτωση τα στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Αναμφισβήτητα ΝΑΙ. Και για να τεκμηριώσουμε αυτόν τον ισχυρισμό μας δεν θα παραθέσουμε δικές μας εκτιμήσεις,
Θα επικαλεστούμε διαπιστώσεις δημοσιογράφων που έχουν γραφεί στο ίδιο περιοδικό που αρθρογραφεί και ο κ. καθηγητής:
Θα επικαλεστούμε διαπιστώσεις δημοσιογράφων που έχουν γραφεί στο ίδιο περιοδικό που αρθρογραφεί και ο κ. καθηγητής:
«Ξετυλίγοντας το κουβάρι της πρωτοφανούς μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και όλων των κινήσεων που προηγήθηκαν και των προσώπων που επελέγησαν, φτάνει κανείς στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τη λογική κατάληξη ενός, οργανωμένου σχεδίου του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του, που βαφτίστηκε για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους "εξάμηνη σκληρή διαπραγμάτευση"»…
«Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά μετά τις εκλογές του 2012, δείχνει ότι υπήρξε ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο, το οποίο πίσω από τις φραστικές κορόνες περί ανατροπής, έκρυβε τις πραγματικές πολιτικές διαθέσεις του αρχηγού του. Συμβιβασμός με το εγχώριο κατεστημένο και τους ξένους πιστωτές και όχι ρήξη προς όφελος του εργαζόμενου λαού».
«Η κυβέρνηση Τσίπρα θέλει να συνδυάσει τη συμμόρφωση με τα μνημόνια με τη διαμόρφωση νέων σχέσεων και ισορροπιών με την εγχώρια "επιχειρηματικότητα". Μόνο που αυτό δεν σημαίνει σύγκρουση με τη διαπλοκή και τη διαφθορά, αλλά συναλλαγή μαζί της».
«Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αποτελείται από υπάκουα στελέχη και ανθρώπους της επιχειρηματικής πιάτσας που έρχονται να υπηρετήσουν τα συμφέροντα εγχώριων και ξένων ολιγαρχών και πιστωτών …» φτιάχνοντας σχέση μαζί τους« στο ταπεινό και υλικό "δούναι και λαβείν"».
Απ' τα παραπάνω γίνεται καθαρό ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζουν τη βάρβαρη ταξική μνημονιακή πολιτική που εκτός των άλλων ληστεύουν ένα ήδη καθημαγμένο λαό παίρνοντας μέρος μαζί με τους ξένους συναιτέρους της στο μοίρασμα της ληστρικής λείας….
Υ.Γ: Δεν έχουμε καμιά διάθεση να αμφισβητήσουμε τις επιστημονικές γνώσεις του κ.Φαράκλα, Το θέμα όμως είναι σε τίνος την υπηρεσία τις θέτει και αν αλλοιώνει την ουσία τους. Και στην προκειμένη περίπτωση γίνεται συνεργός σε μια συμμορία που καταδικάζει σε φτώχια και ανέχεια τον κόσμο της εργασίας και ταυτόχρονα με το αίμα του λαού ποτίζει τον "κήπο" της για να ανθίζουν τα κέρδη της.
Δημοσίευση σχολίου