Με την Λευκή Τρομοκρατία να οργιάζει και μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας και νοθείας γίνονται οι βουλευτικές εκλογές σαν σήμερα το 1946

Σαν σήμερα 31/3/1946 πραγματοποιούνται, από την κυβέρνηση Σοφούλη, οι πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τις δυνάμεις του άξονα. Σ' αυτή την παρωδία εκλογικής διαδικασίας, με το καθεστώς που ονομάστηκε Λευκή Τρομοκρατία να οργιάζει και μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας και νοθείας, οι κάλπες αναδεικνύουν πρώτο κόμμα την "Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων" με ποσοστό 55,12%  και ακολουθούν "Λαϊκό Κόμμα"  και "Εθνική Πολιτική Ενωσις".

Σ' αυτές τις εκλογές στις οποίες το ΚΚΕ (Διαβάστε την ανάρτησή μας που τιτλοφορούσαμε: "Το Λιτόχωρο και η Αποχή του ’46") και το ΕΑΜ (όπως και ορισμένα μικρότερα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου αυτού του Γ. Καφαντάρη) καλούσαν τον λαό σε αποχή, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία σε σύνολο εγγεγραμμένων 2.211.791, ψήφισαν 1.106.510.

Οπως αναφέρει δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη" η αποχή, στην οποία καλούσαν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, παρά τις αφόρητες πιέσεις, ξεπέρασε το 50%.
Ηταν, δε, πολύ μεγαλύτερη, αφού μεγάλος αριθμός πολιτών δεν είχε εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους, ενώ πολλοί βασιλόφρονες διπλοψήφισαν.

Εδώ να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από τις εκτιμήσεις που έκανε στις 12/2/1946 η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ

Στο ζήτημα των εκλογών η Ολομέλεια συζήτησε τη θέση που είχε πάρει η ΚΕ του ΕΑΜ στις 7 του Φλεβάρη 1946, δηλαδή αποχή από τις εκλογές, εφόσον δεν εξασφαλιστούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ελεύθερη έκφραση της θέλησης του λαού, αλλά δεν πήρε απόφαση. Εξουσιοδότησε το Π.Γ ν' αποφασίσει, αφού ζητήσει και τη γνώμη αδελφών κομμάτων, που ήταν βασικά κατά της αποχής. Παρ' όλα αυτά, το Π.Γ πήρε απόφαση για αποχή από τις εκλογές.

Η απόφαση αυτή στηρίχθηκε στις διαπιστώσεις ότι, ένα χρόνο ύστερα από την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, στην Ελλάδα δεν υπήρχε δημοκρατία ούτε εθνική ανεξαρτησία.
Στο εσωτερικό επικρατούσε απόλυτα ο μοναρχοφασιστικός δωσιλογισμός, που πήρε την εξουσία αποκλειστικά και μόνο χάρη στη βίαιη ένοπλη επέμβαση.

Το παλαιοδημοκρατικό Κέντρο, που σχημάτισε κυβέρνηση με εντολή των Άγγλων, αρνήθηκε στην πράξη όλα όσα διακήρυχνε στα λόγια. Πρόδωσε ακόμα μια φορά τη δημοκρατία και πούλησε την εθνική λευτεριά και ανεξαρτησία.
Με την ολόπλευρη εγγλέζικη υποστήριξη είχε επιβληθεί καθεστώς μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου και φυσικής εξόντωσης των λαϊκών αγωνιστών, με σκοπό να στραγγαλιστεί η δημοκρατική θέληση του λαού και να στερεωθεί η κυριαρχία των ντόπιων και ξένων εκμεταλλευτών. Η δολοφονική δράση των συμμοριών της Δεξιάς ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο και κάθε όριο.

Σ” αυτές τις συνθήκες, λεύτερες, τίμιες εκλογές ήταν αδύνατο να γίνουν. Οι εκλογές, που ετοιμάζονταν, θα ήταν μία απόπειρα «νομίμου» πραξικοπήματος και προσπάθεια εξαπάτησης της παγκόσμιας δημοκρατικής γνώμης. Η παρουσία ξένων παρατηρητών δε θα άλλαζε τη σκληρή πραγματικότητα. Απλώς θα έδινε μια νομιμοφάνεια στο εκλογικό πραξικόπημα.

Οι διαπιστώσεις αυτές ήταν σωστές. Η οριστική, όμως, απόφαση για αποχή αποδείχτηκε πως δεν ήταν αυτή που επιβαλλόταν. Γιατί, ενώ υπήρχε δυνατότητα πάλης τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφέθηκαν εντελώς ασύδοτοι και ανεξέλεγκτοι οι εκλογομάγειροι ξένοι παρατηρητές, που αποκαλούνταν ειρωνικά «κουκουβάγιες», να εμφανίσουν την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ με το απαράδεκτο ποσοστό 9,3%.

Επικράτησαν στις εκλογές οι μοναρχικές δεξιές δυνάμεις και αποκλείστηκε εντελώς η Αριστερά.

Εξαπολύθηκε άγριος διωγμός ενάντια στους δημοκράτες που δεν πήραν μέρος στις εκλογές. Το «στίγμα» της αποχής τους κυνηγούσε για πολλά χρόνια. Είχε αναγορευτεί σε βασικό κριτήριο της «εθνικοφροσύνης» κάθε Ελληνα και Ελληνίδας.

Το κλίμα που επικρατούσε στην Ελλάδα και από άλλες πηγές!

«Αι τρομοκρατικοί οργανώσεις της άκρας δεξιάς, των οποίων αι κυριώτεραι είχον οπλισθή εν μέρει υπό των Γερμανών και παντοιοτρόπως συνειργάσθησαν μετ’ αυτών, όχι μόνον δεν αφωπλίσθησαν, όχι μόνον δεν διώκονται, αλλά αναφανδόν συμπράττουν με τα όργανα της τάξεως, προς τελείαν, κάθε δημοκρατικής φωνής, κατάπνιξιν. Ετσι ο μηχανισμός του κράτους ετέθη κατ’ ουσίαν εις την υπηρεσίαν της ωργανωμένης τρομοκρατίας της δεξιάς, (...) Δεν είναι είναι ανάγκη να τονίσωμεν εις ποιον βάραθρον οδηγεί τον τόπον η παράτασις της καταστάσεως αυτής».

Η. Νικολακόπουλος, Η καχεκτική δημοκρατία. Κόμματα και βουλευτικές εκλογές 1946-1967,

Οι Αγγλοι εξοπλίζουν τον υπόκοσμο και τους χθεσινούς συνεργάτες του κατακτητή και τους εξαπολύουν στην ύπαιθρο και στις συνοικίες της Αθήνας, εκεί ακριβώς που αναδείχτηκε και μεγαλούργησε το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ.

Οι ίδιοι οι Αγγλοι εξοπλίζουν και καθοδηγούν, τις συμμορίες των παρακρατικών, οι οποίες παράλληλα συνεργάζονται με τα επίσημα όργανα της τάξης. Όλοι αυτοί, ασύδοτοι και με την κάλυψη του κράτους, χτυπάνε στα τυφλά, χτυπάνε αδιάκριτα τα χωριά, τις συνοικίες και τις πόλεις. Ο τρόμος πρέπει να πνίξει τα πάντα. Καίνε, βασανίζουν, βιάζουν, σκοτώνουν...

Περικλής Ροδάκης - Ιστορικός και συγγραφέας

 Διαβάστε επίσης

 Παρακρατικές συμμορίες. Οι πρωταγωνιστές της Λευκής Τρομοκρατίας στην Πελοπόννησο