Μία μέρα πριν, ο Τραμπ είχε δηλώσει, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου, που μεταδόθηκε από την τηλεόραση, ότι θα απαντήσει βίαια στην επίθεση με χημικά που φέρεται να εξαπέλυσε ο στρατός του Ασαντ στην πόλη Δούμα, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Δαμασκό, όμως δεν ήθελε να πει πότε θα γίνει αυτό γιατί… τέτοια πράγματα δε λέγονται! Ομως οι ρωσικές απειλές, ότι θα ρίξουν τους πυραύλους και θα χτυπήσουν ακόμα και τα σημεία από τα οποία θα εκτοξευτούν, έκαναν τον Τραμπ να… βγει από τα ρούχα του και να προαναγγείλει τις επιθέσεις από το Twitter, προκαλώντας τα ειρωνικά ρωσικά σχόλια περί «διπλωματίας του Twitter». Από κοντά και ο Μακρόν, έσπευσε από νωρίς να δηλώσει την υποστήριξή του σε βίαιη αντίδραση. Συνεπώς, το συριακό καθεστώς γνώριζε τι το περιμένει.
Η αποστολή εξετελέσθη, όπως έγραψε ο Τραμπ την επομένη το πρωί, για να γίνει περίγελος των διεθνών ΜΜΕ. Γιατί την ίδια φράση είχε εκστομίσει ο Μπους μετά από την ολοκλήρωση της επέμβασης στο Ιράκ το 2003, αλλά ο πόλεμος κράτησε άλλη μία δεκαετία με πολλές ανθρώπινες απώλειες!
Ομως, τώρα οι στόχοι των βομβαρδισμών ήταν… «επιλεγμένοι» και «καίριοι»: ένα ερευνητικό κέντρο (για χημικά όπλα κατά τον Τραμπ, για φάρμακα κατά το συριακό καθεστώς), μία αποθήκη και μία εγκατάσταση εξοπλισμού «χημικών όπλων». Από τους 110 πυραύλους που εκτοξεύτηκαν, τα δύο τρίτα αναχαιτίστηκαν, σύμφωνα με τη Ρωσία, πράγμα που φυσικά διέψευσε το Πεντάγωνο, υποστηρίζοντας ότι όλοι οι πύραυλοι βρήκαν το στόχο τους. Η αλήθεια είναι αδύνατο να βρεθεί στις δηλώσεις των αντιμαχόμενων πλευρών.
Γινόμαστε λοιπόν θεατές στο ίδιο έργο. Το είδαμε πριν από έναν ακριβώς χρόνο, όταν οι ΗΠΑ βομβάρδισαν επιλεγμένους στόχους στη Συρία, τρεις μέρες μετά από άλλη επίθεση με χημικά, που επίσης αποδόθηκε στο συριακό καθεστώς. Λίγους μήνες αργότερα, η κοινή επιτροπή του ΟΗΕ και του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Οπλων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για την επίθεση με χημικά που είχε γίνει σε πόλη της επαρχίας Ιντλίμπ στις 4 Απρίλη του 2017, ευθυνόταν το καθεστώς Ασαντ.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα αν η επίθεση με χημικά έγινε από τον συριακό στρατό ή από κάποιους που ήθελαν να προκαλέσουν τη βίαιη απάντηση της Δύσης (από τους Σιωνιστές μέχρι μυστικές υπηρεσίες ή ακόμα και κάποιους αντικαθεστωτικούς που για χρόνια θέλουν την ενεργότερη συμμετοχή της Δύσης). Το σίγουρο όμως είναι ότι η επίθεση με χημικά δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Εξαπολύθηκε μία μέρα μετά από την αναζωπύρωση των εχθροπραξιών στην περιοχή, η οποία κατά τον συριακό στρατό οφείλεται στα πυρά του «Στρατού του Ισλάμ» κατά κατοικημένων περιοχών της Δαμασκού, πράγμα που ο τελευταίος διαψεύδει. Ο «Στρατός του Ισλάμ» είναι η τελευταία ένοπλη οργάνωση που αντιστέκεται στον συριακό στρατό στην περιοχή της Ανατολικής Γούτα, μετά από τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ του συριακού καθεστώτος και δύο άλλων ένοπλων ομάδων την προηγούμενη βδομάδα, σύμφωνα με την οποία δινόταν η δυνατότητα εκκένωσης της περιοχής από τους αντιπολιτευόμενους ενόπλους και τις οικογένειές τους.
Επομένως, από τη στιγμή που τέτοιες επιθέσεις βρίσκονται στη λογική και των δυο πλευρών (οι Αμερικάνοι και οι Σιωνιστές το έχουν κάνει επιστήμη το θέμα, αλλά και ο Ασαντ επίσης), δεν έχει νόημα να ψάχνουμε να βρούμε (δεν μπορούμε κιόλας) ποιος ευθύνεται για το μακελειό σε μία χώρα που έχει γίνει σάκος του μποξ για πολλούς παίκτες κι έχει μετατραπεί σε σωρούς από ερείπια.
Αν οι Αμερικάνοι και οι δυτικοί σύμμαχοί τους είναι η μία πλευρά του πολέμου, που γνωρίζουμε όλοι ότι είναι εγκληματική, η άλλη πλευρά (το καθεστώς Ασαντ με την αμέριστη υποστήριξη της Ρωσίας) είναι εξίσου εγκληματική. Στον πόλεμο αυτό δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί». Ούτε οι ρωσικές βόμβες που πέφτουν κατά καιρούς στη Συρία είναι οι «έξυπνες» και οι αμερικάνικες οι «χαζές» ή το αντίστροφο. Ολες κάνουν καταστροφές ή δολοφονούν αμάχους με στόχο την ενίσχυση της μίας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης.
Γι’ αυτό και δε θα ενδώσουμε στη λογική της «αντίστασης» στην αμερικάνικη επιθετικότητα, που υποτίθεται ότι την εκπροσωπεί το συριακό καθεστώς (μαζί με τη λιβανέζικη Χεζμπολά και το Ιράν), γιατί πρόκειται για την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, που εξυπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των μεγάλων δυνάμεων που κάθε άλλο παρά εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λαών. Τα περί «αντίστασης» είναι παραμύθια για τους αφελείς. Τέτοια παραμύθια πουλά και η Χεζμπολά, που χρησιμοποιεί την μεγαλειώδη αντίσταση στους Σιωνιστές στον πόλεμο του 2006 για να στηρίξει την τωρινή της στάση, φτάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί ότι η τωρινή εμπλοκή της στον πόλεμο στο πλευρό του Ασαντ αποτελεί τη συνέχεια του πολέμου του 2006!
Η τελευταία επίθεση ΗΠΑ-Γαλλίας-Βρετανίας κατά της Συρίας δεν ήταν κανένα «μεγάλο έγκλημα» (έχουν κάνει εκατοντάδες φορές μεγαλύτερα) γιατί δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να υπενθυμίσει προς όλες τις μεριές ότι οι δυνάμεις τους είναι έτοιμες για πολύ χειρότερα. Ηταν μια επίθεση περισσότερο για το θεαθήναι παρά με προοπτική κλιμάκωσης, όπως ακριβώς η αντίστοιχη επίθεση που έγινε πέρσι.
Αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Γιατί όσο υπάρχουν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που δε διστάζουν να μακελέψουν ολόκληρες χώρες για να κερδίσουν πόντους στην παγκόσμια σκακιέρα, η λογική του πολέμου είναι πάντα ζωντανή και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πόσο θα κλιμακωθεί μία ανάφλεξη.
Ο περασμένος αιώνας ήταν ο αιώνας των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των προλεταριακών επαναστάσεων. Ετσι πολιτογραφήθηκε από τους στοχαστές της κοινωνικής απελευθέρωσης. Και έγινε πράξη, ανεξάρτητα αν η προλεταριακή επανάσταση ηττήθηκε. Ο τωρινός αιώνας ξεκίνησε με ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Το ζητούμενο εξακολουθεί να είναι οι προλεταριακές επαναστάσεις γιατί -είτε το θέλουμε είτε όχι- είναι οι μόνες που μπορούν να σταματήσουν τον πόλεμο και να ανοίξουν το δρόμο σε μια κοινωνία με μόνιμη και σταθερή ειρήνη.
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 21 ΑΠΡΙΛΗ
Δημοσίευση σχολίου