Ο Κουτσούμπας συνεχίζει τις ανιστόρητες τοποθετήσεις της Παπαρήγα

Του  Γ. Γ.

«Ο Δ. Κουτσούμπας επισήμανε στον πρωθυπουργό ότι με αυτή τη συμφωνία, παραμένει το "σπέρμα" του αλυτρωτισμού, που έγκειται στην αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των θέσεων της κυβέρνησης της FYROM περί "Μακεδόνα πολίτη και Μακεδονικής γλώσσας"».

Πηγή: 902

Για τις ιστορικές αλχημείες που επιχειρούνται ειδικά σε ότι έχει σχέσει με τους λαούς που ζουν στην περιοχή μας, έχουμε γράψει αρκετές φορές. Τώρα, ειδικά μετά την χθεσινή ανακοίνωση ότι υπάρχει συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και της ΠΔΓΜ να ονομαστεί το γειτονικό κράτος «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» ακούμε πάλι ανιστόρητες τοποθετήσεις.

Αλήθεια κ. Κουτσούμπα δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα; Μα αυτό το έχει παραδεχθεί το ελληνικό κράτος από το 1925 όταν είχε εκδώσει ένα Αναγνωστικό για τη διδασκαλία της μακεδονικής γλώσσας στα σχολεία της βόρειας Ελλάδας. Το αναγνωστικό ονομαζόταν “ABECEDAR” και δεν πρόλαβε ποτέ να φτάσει στα σχολεία, γιατί αμέσως μετά την έκδοσή του κατασχέθηκε από τις αρχές και καταστράφηκε.

Μην φανταστείτε ότι είχε τόση μεγαλοθυμία το Ελληνικό κράτος. Το έκανε γιατί έπρεπε να συμμορφωθεί με το άρθρο 9 της «Συνθήκης των Σεβρών» που είχε υπογράψει το 1920 με την εποπτεία της «Κοινωνίας των Εθνών» (προδρόμου του ΟΗΕ).

Αυτό ανάγκαζε την τότε κυβέρνηση να βγάλει εγκύκλιο στην οποία υπογράμμιζε: «Σχετικά με την εκπαίδευση, η ελληνική κυβέρνηση στις πόλεις και περιοχές που κατοικεί μεγάλος αριθμός πολιτών οι οποίοι δεν ομιλούν την ελληνική, θα τους παραχωρήσει τις κατάλληλες διευκολύνσεις, ώστε να μπορούν τα παιδιά αυτών των Ελλήνων πολιτών στα δημοτικά σχολεία να μαθαίνουν την μητρική τους γλώσσα».

Και φυσικά αυτή δεν ήταν η μοναδική παραδοχή από το ελληνικό αστικό κράτος ότι υπάρχει μακεδονική γλώσσα. Το έχουν αναγνωρίσει δεκάδες επίσημα κρατικά έγγραφα και το έχουν δηλώσει δημόσια πρωτοκλασάτα δεξιά στελέχη.

Αυτό όμως για μας είναι το ελάχιστο. Το ουσιαστικό είναι, όπως θα δούμε και παρακάτω ότι στις περιοχές που είχε υπό τον έλεγχο του ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας στα σλαβομακεδονικά χωριά λειτουργούσαν σχολεία στην σλαβομακεδονική γλώσσα και εκδιδόταν σχετικά έντυπα.

Να θυμίσουμε επίσης και ένα δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη" - 25/11/1932- που μεταξύ άλλων τόνισε:

Το πρώτο λοιπόν συμπέρασμα: Δεν έχουμε να κάνουμε με Έλληνες ή Βούλγαρους ή Σέρβους της Μακεδονίας, παρά με μακεδονικό λαό, με μακεδονική μειονότητα, που παρ' όλα τα χτυπήματα, παρ' όλες τις καταπιέσεις διατηρεί την οικονομική και εθνική της οντότητα, τον ιδιαίτερο πολιτισμό της. Έχει εν τοιαύτη περιπτώσει και εθνική συνείδηση ο μακεδονικός λαός; Το πράγμα είναι πολύ φανερό μα και αποδείχνεται και από ντοκουμέντα.

Οχι τίποτε άλλο, αλλα θα τρίζουν και τα κόκκαλα των Σλαβομακεδών ανταρτών του ΔΣΕ, αν ακούν αυτά που λέει σήμερα ο Δ. Κουτσούμπας.

 Από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) αντιγράφουμε:

Στις περιοχές της Μακεδονίας όπου δρούσε ο ΔΣΕ ζούσαν Σλαβομακεδόνες, οι οποίοι ήταν συγκεντρωμένοι στους νομούς Καστοριάς, Φλώρινας και Πέλλας. Ένα μέρος των Σλαβομακεδόνων είχε ταχθεί με τον ΕΛΑΣ στη διάρκεια της Κατοχής και συγκρότησαν δικό τους στρατιωτικό τμήμα τo ΣΝΟΦ. (Από τα αρχικά Slavjano Мakedonski Narodno Osloboditelen Front-Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο)

Οι Σλαβομακεδόνες κινητοποιήθηκαν ξανά στα χρόνια του Εμφυλίου στο πλευρό του ΔΣΕ, συγκροτώντας τα δικά τους στρατιωτικά τμήματα (ΝΟΦ).

Γενικότερα οι Σλαβομακεδόνες διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο Δημοκρατικό Στρατό και έφτασαν να αποτελούν ένα σεβαστό ποσοστό των δυνάμεων του. Στις περιοχές που έλεγχε ο Δημοκρατικός Στρατός λειτούργησαν σχολεία στη σλαβομακεδονική γλώσσα, τα σλαβομακεδονικά χωριά εφοδίαζαν τους μαχητές με τρόφιμα και εργάζονταν στην κατασκευή οχυρωματικών έργων, εκδίδονταν έντυπα στη σλαβομακεδονική γλώσσα, επιμορφώθηκαν Σλαβομακεδόνες δασκάλοι, κοκ.

Τόσο ανιστόρητος είστε κ. Κουτσούμπα;
Φυσικά το κόμμα σου σήμερα δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη Σλαμοκακεδονικης μειονότητας στην Ελλάδα -κλείνοντας τα μάτια σε μια πραγματικότητα- όπως είχε κάνει και ο Τσίπρας που δήλωσε σε εφημερίδα ότι: "Μακεδονικό έθνος δεν υπήρξε ποτέ". 
Πριν απ' τον σημερινό πρωθυπουργό την ίδια ακριβώς δήλωση είχε κάνει προηγουμένως και ο Κώστας Καραμανλής. 

Εδώ όμως δεν μας ενδιαφέρει τι λένε οι αστοί, -τις ανιστόρητες τοποθετήσεις των οποίων σχολιάζαμε αναλυτικά εδώ - αλλά κάνουμε αναφορά στην τοποθέτηση του γ.γ της Κ.Ε του ΚΚΕ.
Μας κάνει εντύπωση ότι δεν γνωρίζει -ή μήπως προτιμάει να το ξεχνάει- το ότι το ΚΚΕ υπερασπίστηκε, από το μεσοπόλεμο ακόμα, τα δικαιώματα των Μακεδόνων (Σλαβομακεδόνων), δέθηκε μαζί τους, απέκτησε ιδιαίτερη επιρροή στις περιοχές όπου αυτοί ζούσαν, χτυπήθηκε με τους κάθε λογής εθνικισμούς (ελληνικό, βουλγαρικό, μακεδονικό, σερβικό).

Το ΚΚΕ κάλεσε τους Μακεδόνες στους απελευθερωτικούς αγώνες του 1941-45 και του 1946-49. Δεκάδες χιλιάδες ήταν οι μακεδόνες που οργανώθηκαν στο ΚΚΕ και στις μετωπικές του οργανώσεις. Εκατοντάδες σελίδες έχουν γραφεί στα κομματικά κείμενα για το μακεδονικό ζήτημα και τους Σλαβομακεδόνες.

Ακόμα και στην αλλαγή της θέσης του ΚΚΕ που υπήρξε στην 5η Ολομέλειά της ΚΕ του ΚΚΕ (30-31 Ιανουαρίου 1949) (αποτέλεσμα της ρήξης Στάλιν - Τίτο) όπου θα εγκαταλειφθεί η παλαιότερη απόφαση του κόμματος για πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων της μειονότητας και θα υιοθετηθεί η θέση ότι  «σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως το θέλει ο ίδιος», και εκεί υπήρχε η αναγνώριση Μακεδονικού λαού, 

Θα ολοκληρώσουμε την ανάρτησή μας παραθέτοντας αποσπάσματα από κείμενα που έχουν δημοσιευτεί στον «Ριζοσπάστη» στις 24 και 25 Νοέμβρη του 1932.

Πρόκειται για ντοκουμέντα, που παρουσιάζει καθαρά τις θέσεις των Ελλήνων κομμουνιστών του μεσοπολέμου, πάνω στο μακεδονικό ζήτημα.
Θέσεις υποστήριξης του μακεδονικού εθνικού κινήματος, που οι κομμουνιστές της χώρας τις πλήρωσαν τότε με φυλακές και εξορίες. 
Οι νεώτεροι και μη γνωρίζοντες, μπορούν να συγκρίνουν την τότε κομμουνιστική-διεθνιστική γραμμή, του ΚΚΕ, με την  σημερινή του πολιτική.

Είναι γεγονός χωρίς αμφισβήτηση πως πάνω στη ζωή και την κατάσταση της μακεδονικής εθνότητας έχουν λίγα πράγματα γραφτεί ως τώρα. Σήμερα που το πράγμα αποχτά μια όλως ιδιαίτερη σημασία για μας και το κίνημά μας, μια έρευνα γενική ανάμεσα στους καταπιεσμένους Μακεδόνες είναι απαραίτητη. Θα δώσουμε όσο το δυνατό μια πιο συντομευμένη εικόνα της υπόθεσης μα πάντα με στοιχεία αρκετά.

Χωρίς άλλο δεν υπάρχει άλλος λαός απ' το μακεδονικό - μέσα στη Βαλκανική που να βασανίστηκε όσο αυτός. Πάνω από 50 χρόνια βρίσκεται κάτω από διαρκή διωγμό - εξόντωση. Στην αρχή ο βούρδουλας της τούρκικης εξουσίας, ύστερα της ελληνικής και βουλγάρικης. Απ' τη στιγμή που επενέβησαν η βουλγαρική, σερβική και ελληνική κεφαλαιοκρατία για να πάρουν υπό την "προστασία" τους τους Μακεδόνες, αρχίζει μια πιο τρανή συμφορά. Η εποχή των συμμοριτών, ανταρτών και κομιτατζήδων θα παραμείνει στην ιστορία σαν μια περίοδος άγριου πρωτοφανούς διωγμού της μακεδονικής μειονότητας.

Ολόκληρες δεκάδες ετών, έσφαζαν, έκαιαν, σκότωναν, ρήμαζαν σε βάρος του μακεδονικού λαού. Θα περάσουν χρόνια ακόμα πολλά κι ο Μακεδόνας θα μιλάει με τον μεγαλύτερο αποτροπιασμό για τη θηριωδία των Τσακαλάρωφ, των Καπετάν Ζάκηδων και Βάρδηδων.
Ολόκληρα χωριά βάφηκαν με αίμα που έρευσε ποταμηδόν. Ήρθαν κατόπιν οι βαλκανικοί πόλεμοι. Ελληνική, βουλγάρικη και σέρβικη κεφαλαιοκρατία συναγωνίστηκαν ποια να καταπιέσει πιο πολύ, ν' αρπάξει, να εξοντώσει. Κι αυτά όλα εν ονόματι του "πατριωτισμού", της "απελευθέρωσης υπόδουλων αδελφών" και σε βάρος ενός λαού - της μακεδονικής εθνότητας - που ούτε βουλγάρικος, ούτε ελληνικός, ούτε σέρβικος είναι, παρά μακεδονικός...

Υπάρχουν Μακεδόνες (φυσικά δεν μιλάμε για εκείνους που εγκαταστάθηκαν τελευταία στη Μακεδονία).

Αρκεί και μια απλή επίσκεψη στους κάμπους και τα βουνά της Μακεδονίας (Καστοριά, Φλώρινα) για να το νοιώσεις. Την απάντηση αυτή την παίρνεις ακόμα απ' τα ήθη και τα έθιμά τους, που δεν είναι καθόλου ελληνικά, ούτε βουλγαρικά, ούτε σερβικά.

Φυσικά οι πολυετείς καταπιέσεις απ' τις τρεις κεφαλαιοκρατίες είχαν κάποια επίδραση πάνω στο μακεδονικό λαό, μα πάντα τον διακρίνεις. Τα ρούχα τους έχουν κάτι το ιδιαίτερο, η γλώσσα τους επίσης. Η σλαβική τους γλώσσα, μοιάζει με τη βουλγάρικη μα δεν είναι ίδια. Ξέροντας τη μακεδονική γλώσσα μπορείς οπωσδήποτε να συνεννοηθείς και με τους Σέρβους, όπως και με τους Βούλγαρους. Και τη γλώσσα αυτή τη μιλάνε και σήμερα ακόμη πάνω από 100 χιλιάδες σαν γλώσσα τους μητρική. Δεν ξέρουν άλλη.

Έχουν τόσοι αιώνες περάσει από τότε που εγκαταστάθηκε το σλαβικό στοιχείο στη Μακεδονία και κανένας τους πια σήμερα δεν ξέρει τίποτα άλλο, παρά μονάχα πως στον τόπο αυτό γεννήθηκε και σε αυτόν θα πεθάνει. Και πως ούτε Έλληνας, ούτε Βούλγαρος, ούτε Σέρβος είναι.
Φυσικά σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας, τα τρία καπιταλιστικά κράτη έφαγαν τα λυσσακά τους και μπόρεσαν ως ένα σημείο με τη φωτιά και με το σίδερο να διαστρεβλώνουν την συνείδηση ενός μέρους του πληθυσμού.