Σαν σήμερα, το 2012 πεθαίνει σε ηλικία 92 ετών μια απ' τις θρυλικές μορφές της αριστεράς. Ο κομμουνιστής, αντάρτης, Νίκος Κοκοβλής.
Ας θυμηθούμε απόσπασμα από περασμένη ανάρτησή μας που είχε κάνει ο Δ. Δαμασκηνός.
Τέλος Αυγούστου του ’49. Ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Όσοι αντάρτες επέζησαν και δεν αιχμαλωτίστηκαν υποχωρούν στις γειτονικές Λαϊκές Δημοκρατίες. Όμως από την Κρήτη δεν μπορούν να φύγουν. Εγκλωβισμένοι στα Λευκά Όρη, οι αντάρτες που έχουν απομείνει, κρύβονται σε απόκρημνες σπηλιές, σε καταφύγια, σε δύσβατα μέρη. Ο ένας μετά τον άλλο σκοτώνονται ή συλλαμβάνονται.
Γύρω στο ’50 έχουν μείνει 14 αντάρτες. Για να επιβιώσουν διασκορπίζονται. Ο Νίκος Κοκοβλής και η Αργυρώ Πολυχρονάκη, από τις σπηλιές του Αποκόρωνα όπου κρύβονταν αρχικά, θα περάσουν με βάρκα απέναντι, στη χερσόνησο του Ακρωτηρίου. Στόχος τους η ευκολότερη πρόσβαση στην πόλη των Χανίων και η ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών οργανώσεων.
Εδώ, θα βρουν ασφαλή κρυψώνα, στον Κυριάκο Στρατηγάκη, έναν ντόπιο χωρικό που ζει με τη γυναίκα του Γεωργία και τα 3 ανήλικα παιδιά τους στο χωριό Πλακούρες. Είναι πρόσωπο απολύτου εμπιστοσύνης και θα δεχτεί να τους φιλοξενήσει για λίγες ημέρες στο στάβλο του, τον Τρουλίτη.
Σιγά, σιγά ο στάβλος και ο γειτονικός βόθρος, θα μετατραπούν από τον Κυριάκο και τη Γεωργία σε απρόσιτη κρυψώνα και οι λίγες ημέρες φιλοξενίας θα γίνουν τελικά 12 ολόκληρα χρόνια σε συνθήκες τρομακτικής δυσκολίας και κινδύνων.
Με βάση αυτή την κρυψώνα ο Νίκος και η Αργυρώ θα ξεκινήσουν τις επαφές τους στην πόλη των Χανίων και την ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών οργανώσεων. Διαβάστε περισσότερα
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ήτανε ένας βοσκός ο Κουταλοζαχάρης, τον συλλάβανε, τον βασανίσανε, του βγάλανε τρίχα-τρίχα τα μουστάκια, είχε ένα ωραίο μουστάκι, τον βασανίσανε δεν έβγαλε λέξη απ΄ το στόμα του, και τον είχαν υπόδικο κάπου 6 μήνες. Όταν τον αφήσαν, δεν είχαν στοιχεία, και πήγε στο χωριό, η πρώτη του δουλειά ήταν να πάει στο καφενείο. Εκεί, στο καφενείο, το αγκαλιάζανε όλοι, τον εφιλούσανε, μπράβο ρε Ζαχάρη! Ο επικεφαλής των Δεξιών του χωριού λέει:
-Ζαχάρη, δεν ξέρω αν τροφοδότησες τους συμμορίτες(!), αλλά σε θαυμάζω, είσαι άντρας! Όταν γύρισε ο Ζαχάρης σπίτι του, που είχε χάσει το βιός του, τα πρόβατα του, λέει στα παιδιά του: -ΤΩΡΑ ΚΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Δημοσίευση σχολίου