Τι εποχή κι αυτή. Σακατεμένη και κολασμένη, εποχή των τεράτων. Θα μου πείτε κάθε εποχή έχει τον μεσαίωνα της.
Νεκροί στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο κάθε μέρα, βδομάδα, μήνα. Ναι ακόμη. Απλώς πλέον δεν είναι είδηση για ακροαματικότητα.
Δολοφονούνται μερικές δεκάδες, από την πολιτική κλειστών συνόρων της ΕΕ και των κυβερνήσεων, ανάμεσά τους και της Ελληνικής.
Και κάθε μέρα δολοφονούνται εκατοντάδες από τον πόλεμο που μαίνεται στα κολαστήρια της Συρίας, της Παλαιστίνης, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Υεμένης και ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.
Και οι σύγχρονοι μακελάρηδες, άλλοι φανατικοί ισλαμιστές, άλλοι κόσμιοι και σεβάσμιοι ολιγάρχες του πλούτου, φανατικοί υποστηριχτές του θεού του κέρδους ή της θρησκείας.
Όλοι βγαλμένοι από την ίδια μήτρα. Όλοι παιδιά του ίδιου κολασμένου καπιταλισμού της εποχής της κρίσης. Τους ισλαμοφασίστες τους βύζαξε με μητρική ευλάβεια ο Αμερικάνικος και Ευρωενωσιακός Ιμπεριαλισμός.
Τους έθρεψε στα σπλάχνα του ο πιο μισητός καπιταλισμός που δεν διστάζει να φτιάξει τέρατα αρκεί να ανακτήσει την κερδοφορία του. Και τους θρέφει ακόμα, για να λιώσει κάτω από τη μπότα του, κάθε απελευθερωτικό σκίρτημα και αντίσταση των λαών.
Για να συνθλίψει κάθε εργατική αντίσταση στις χώρες που επελαύνει το κεφάλαιο σαρώνοντας κάθε δικαίωμα.
Τα γεράκια των οικονομικών και στρατιωτικών πολέμων και ανελέητων ανταγωνισμών τρίβουν τα χέρια τους. Βρήκαν ευκαιρία να κάνουν μαζική πολιτική πάνω στον τρόμο για τα δικά τους σχέδια και επιδιώξεις, για να κλείσουν τα σύνορα και να κρατήσουν έξω από αυτά, τους δραπέτες από τα σύγχρονα Άουσβιτς και Νταχάου που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Γιατί η Συρία του πολέμου και του ισλαμικού κράτους ή το Αφγανιστάν του "ιερού" πολέμου του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η Λιβύη, η Παλαιστίνη, οι χώρες που λεηλατούνται οικονομικά, είναι τα Άουσβιτς και τα Νταχάου του 21ου αιώνα. Του αιώνα της πιο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης.
Οι λαοί που δραπετεύουν, οι φτωχοί που ανεβαίνουν σε μια βάρκα για να διασχίσουν τη ζωή, είμαστε εμείς. Μόνος τρόπος για να ξεφύγουμε από αυτό τον τρόμο είναι να ανασυνταχθούμε,να πολεμήσουμε οι διωκόμενοι για τα δίκια της τάξης μας.
Ο εχθρός είναι στη χώρα σου. Είναι αυτός που στέλνει στρατεύματα για να εξάγει τάχα ελευθερία και δημοκρατία και συμμαχεί και φτιάχνει τέρατα για να την εγκαθιδρύσει.
Είναι αυτός που λεηλατεί οικονομικά χώρες ολόκληρες και φτιάχνει εκατομμύρια φτωχούς που ψάχνουν ψωμί όπου γης.
Είναι αυτός που διαλύει τη γενιά μας και κάθε επόμενη γενιά με τα μνημόνια και τα σύμφωνα σταθερότητας.
Μην φοβηθείς τον πρόσφυγα και το μετανάστη γιατί δεν κρατάει αυτός όπλο. Αυτός που κρατάει όπλο ήρθε στην Ευρώπη με το αεροπλάνο, δεν διακινδύνεψε στα παγωμένα νερά κάποιας θάλασσας και τα εισιτήρια του τα εξασφάλισαν οι ολιγάρχες που ανταγωνίζονται για τα πετρέλαια και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.
Μην τους κάνεις το χατήρι να απλώσεις παντού το φασισμό. Αν εμείς τρομάξαμε από την Βαρκελώνη και την όποια Βαρκελώνη, οι χιλιάδες που διασχίζουν τα σύνορα ζούσαν στον τόπο τους κάθε μέρα και κάθε στιγμή δεκάδες Βαρκελώνες. Από αυτά δραπετεύουν και ίσως τώρα να τους καταλάβουμε καλύτερα.
Οι ολιγάρχες φτιάχνουν ένα κράτος φρούριο, μια Ευρώπη φρούριο.Θέλουν να ελέγχουν τα περάσματα μόνο αυτοί, να περνάει ό,τι μπορούν να εκμεταλλευτούν, όσο μπορούν να το εκμεταλλευτούν.
Και εσύ σε αυτό το φρούριο θα είσαι φυλακισμένος για να σε προστατεύουν τάχα από τον τρόμο "των άλλων", για να σε απειλούν με τον τρόμο "των άλλων" και να σε κρατούν παραλυμένο και δεμένο.
Έτσι, θα σοδομούν πάνω και από τη δική μας τη ζωή ανενόχλητοι.Το τέρας έχει ονόματα. Εκμετάλλευση, φτώχεια, κέρδος, πόλεμος, φασισμός, ιμπεριαλισμός, δηλαδή καπιταλισμός.
Όσο και αν προσπαθείς να αποφύγεις να αναμετρηθείς ξανά με το ερώτημα, εκείνο έρχεται αμείλικτο μπροστά μας. Βαρβαρότητα ή κοινωνική απελευθέρωση;
Τα δάκρυα των ηγετών αυτού του πλανήτη για τους νεκρούς είναι κροκοδείλια. Μόνο οι λαοί θρηνούν αληθινά.
Στερνόγραφο μια άποψη περί θρησκειών που δεν ξεχνώ ποτέ: "Οι Θρήσκοι.Επειδή δεν είναι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι θεοί. Και επειδή δεν αγαπούν κανένα, νομίζουν ότι αγαπούν το Θεό".
Αυτό από τον Γάλλο ποιητή Charles Peguy.
Ο θεός μάλλον ως φαίνεται αγαπά τους νεκρούς...
Δημοσίευση σχολίου