Είναι γεγονός ότι είναι περιορισμένη η δημοσιότητα σχετικά με την δίκη των μελών της εγκληματικής συμμορίας του Μιχαλολιάκου. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει σε μεγάλο βαθμό το βιβλίο που κυκλοφορεί σήμερα σαν ένθετο με την εφημερίδα των Συντακτών και έχει τίτλο "Η δίκη της Χρυσής Αυγής. Τι έχει αποκαλυφθεί στο ακροατήριο".
Η άποψη μας είναι ότι το υλικό που υπάρχει στο βιβλίο είναι πολύ σημαντικό και θα πρέπει να αναρτηθεί στο διαδίκτυο για να είναι προσβάσιμο σε όσους περισσότερο αναγνώστες γίνεται. Μέσα από τις σελίδες του ξεδιπλώνεται ανάγλυφα η εγκληματική φύση αυτού του πολιτικού μορφώματος και ο ναζιστικός χαρακτήρας της Χ.Α όπως έχει φανεί από την μέχρι τώρα δικαστική ακροαματική διαδικασία.
Αν η "ΕτΣ" δεν ανεβάσει το βιβλίο στο Ιντερνέτ, που είναι και το πιο πιθανόν, θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε εμείς.
Προς το παρών παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του το οποίο υπογράφει ο Δημήτρης Ψαρράς.
Τι συμπεράσματα βγαίνουν μέχρι στιγμής από τη δίκη;
- Και’ αρχάς συμπεράσματα βγαίνουν από την ίδια την απουσία των κατηγορουμένων. Το μοντέλο που ακολουθεί ο Μιχαλολιάκος είναι διπλό. Αντιγράφει κατ’ αρχάς την τακτική των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου και του ίδιου του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ο οποίος παρέστη υποχρεωτικά στη δίκη του, αλλά παρέμεινε σιωπηλός.
Στην ιστορία έχει μείνει και η γελοιότητα του υπαρχηγού της χούντας Παττακού, ο οποίος είχε δηλώσει ότι είναι «παρών-απών» στη δίκη. Από την άλλη, πίσω από την τακτική της «απουσίας» ξεπρόβαλε η στάση των κατηγορούμενων ναζιστών στη δίκη της Νυρεμβέργης, οι οποίοι δήλωναν πανομοιότυπα ότι «είναι αθώοι υπό την έννοια του κατηγορητηρίου», δηλαδή δεν αρνούνταν τις πράξεις τους, αλλά διαφωνούσαν με τον τρόπο που αυτές οι πράξεις αξιολογούνταν από την εισαγγελική αρχή.
Το σημαντικότερο είναι ότι ήδη έχει τεκμηριωθεί στο δικαστήριο τόσο το πλήθος των εγκληματικών ενεργειών όσο, κυρίως, ο τρόπος λειτουργίας της Χρυσής Αυγής, η οργανωτική δομή και η ευθύνη της ηγεσίας της οργάνωσης, το modus operandi των Ταγμάτων Εφόδου και το κίνητρο των πράξε- ών της.
Ο Μιχαλολιάκος και οι συνεργοί του είναι οι πρώτοι που -αν και απόντες- αντιλαμβάνονται πολύ καλά το βάρος των αποδεικτικών στοιχείων που έχει συγκεντρώσει το δικαστήριο, γι’ αυτό και συσπειρώνονται σε μια αδιάσπαστη ενότητα, ενώ η αρχική τους πρόθεση ήταν να τα ρίξουν όλα στους αυτουργούς των εγκληματικών πράξεων, προκειμένου να γλιτώσει ο Αρχηγός, μια πρακτική που ακολουθούσαν επί χρόνια.
Ομως τώρα από τον Ρουπακιά και τον Πατέλη μέχρι τον Μιχαλολιάκο δεν υπάρχει καμιά ρωγμή. Ο Λαγός, που έχει εμπλοκή σε όλες τις πράξεις των Ταγμάτων Εφόδου της Νίκαιας και του Περάματος, έχει αναδειχτεί σε άτυπο υπαρχηγό, ενώ ο Μπαρμπαρούσης, που αρχικά απομακρύνθηκε από τον Μιχαλολιάκο μετά τη δημόσια πρόσκληση σε πραξικόπημα το περασμένο καλοκαίρι, τώρα επέστρεψε στην κοινοβουλευτική ομάδα.
Ολες αυτές οι κινήσεις αποδεικνύουν ότι η οργάνωση συγκροτείται πάνω στη βάση της δικής της ομερτά, του νόμου της συνένοχης σιωπής, όπως απαιτεί το πρότυπο κάθε εγκληματικής οργάνωσης, δηλαδή η μαφία.
Μόνο που η στάση αυτή είναι ορατή και είναι εκείνη που θα οδηγήσει στην τελική καταδίκη της οργάνωσης τόσο στις δικαστικές αίθουσες όσο και στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
Δημοσίευση σχολίου