Σήμερα 8 Μαρτίου, είναι η ημέρα αφιερωμένη στις γυναίκες. Με την ευκαιρία θα μιλήσουμε με την πρώτη γυναίκα, την Εύα. Τη γνωστή Εύα, σύζυγο του Αδάμ, με το μήλο, το φίδι κλπ.
- Εύα, καλώς ήρθες και χρόνια πολλά.
- Δεν αφήνεις το δούλεμα λέω 'γω; "Χρόνια πολλά"... Μια μέρα για τις έρμες τις γυναίκες, αλλά τις υπόλοιπες; Ισότητα δεν πάει να πει 364 μέρες οι άντρες 1 οι γυναίκες. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός των ανθρώπων που αγωνίστηκαν. Γιατί κι αυτή ακόμα η μέρα μέσα από αγώνες θεσπίστηκε. Για αιώνες μας θεωρούσαν πράγματα, ούτε καν ανθρώπους! Μας είχαν κατηγορήσει για όλα τα δεινά. Μου έριξαν τη ρετσινιά ότι έφταιγα εγώ που μας έδιωξαν από τον Παράδεισο! Πιο Παράδεισο δηλαδή...
- Τι εννοείτε; Μπορείτε να μας εξηγήσετε;
- Ναι. Που λέτε, ένα μεσημέρι ο Αδάμ γύρισε κουρασμένος. Είχε αγώνα.
- Αγώνα; Τι αγώνα στον Παράδεισο;
- Αγώνα ποδοσφαίρου. Με συμπαίχτες διάφορα ζώα. Λιοντάρια, τίγρεις, ελέφαντες (ο ελέφαντας έπαιζε τέρμα). Θυμάμαι, σέντερ φορ ήταν ο βίσονας, καλός παίχτης, δυνατός και μ' αντοχή. Το σκορ, εκείνη τη μοιραία μέρα, ήταν 4-3 με γκολ του γορίλα στις καθυστερήσεις. Η ομάδα του Αδάμ νίκησε τη μικτή σαβάνας κι ο ίδιος καυχιόταν για το Κύπελλο.
- Από ότι φαίνεται το άθλημα είναι πιο παλιό από όσο πιστεύαμε. Λοιπόν;
- Ε, εγώ ήμουν σπίτι. Έκανα γενική, καθάριζα τη σπηλιά. Ολόκληρη σπηλιά και τότε δεν είχαμε ούτε ηλεκτρική σκούπα, ούτε τίποτα. Δεν είχα προλάβει να απλώσω τα φύλλα συκιάς. Φορούσαμε φύλλα, γιατί δεν υπήρχαν τότε μόδιστροι και ράφτες. Ούτε να μαγειρέψω πρόλαβα. Έρχεται που λες ο κύριος και με ρωτά: "Αγάπη τι θα φάμε"; "- Δεν πρόλαβα να μαγειρέψω χρυσέ μου" του είπα. Κι αρχίζει τη γκρίνια. "Κι όταν παντρευτήκαμε νόμισα πως πήρα νοικοκυρά... κι εγώ που ήρθα γρήγορα, να φάω λίγο σπιτικό φαΐ, ενώ θα μπορούσα να είμαι με τους φίλους μου και το γιορτάζουμε"... Αυτά που λέει κάθε άντρας όταν δεν είναι έτοιμη η "σκλάβα" να υπηρετήσει τον "αγά". "Γιατί δεν φτιάχνεις μια ομελέτα ρε Αδάμ"; Τον ρώτησα. "Είμαι ψόφιος. Να μαγειρέψω κιόλας; Αυτά είναι γυναικείες δουλειές"!
Βγαίνω κι εγώ νευριασμένη έξω και πέφτω πάνω στο φίδι. Του λέω "έχεις τίποτε να περιδρομιάσει ο Αδάμ, να σκάσει, γιατί μου έσπασε τα νεύρα"; "- Ένα μήλο" μου λέει. "- Ε δώσ' το να το κάνω φρουτόκρεμα, να ταΐσω το "μπέμπη"..."
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Πάντως είτε ήμασταν, είτε δεν ήμασταν στον Παράδεισο, εγώ δεν κατάλαβα μεγάλη διαφορά. Τράβηξα δε το μεγαλύτερο ζόρι κατόπιν. Μετά που φύγαμε, ο Αδάμ άφησε τη μπάλα κι έπιασε το σεξ. Με γκάστρωσε, έτσι είχα και το σπίτι και τα παιδιά. Ο Άβελ καλός ήταν, ο Κάιν όμως μου βγήκε παλιόπαιδο...
- Σε ευχαριστούμε βρε Εύα. Συγνώμη που σε παρεξηγήσαμε...
Δημοσίευση σχολίου