Είναι δυνατόν, υπηρεσιακός παράγοντας (ο αρμόδιος) να καταθέτει σε Συμβούλιο πρόταση για μια υπόθεση, αλλά επειδή αυτή είναι αντίθετη με την εντολή του υπουργού, να συμμετέχει στο συμβούλιο άλλος υπηρεσιακός παράγοντας (αναρμόδιος), ο οποίος ψηφίζει αντίθετα με τη γραπτή πρόταση του συναδέλφου του;
Στο θαυμαστό κόσμο που χτίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τον εκ μεταγραφής Χρυσοχοΐδη αρμόδιο για την εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξις», όλα είναι δυνατά. Οταν δε η υπό κρίση υπόθεση αφορά τον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα, η τυπική νομιμότητα πετιέται στα σκουπίδια και αντικαθίσταται από τη ρεβανσιστική πολιτική σκοπιμότητα.
Γράφαμε χτες (δείτε εδώ) για την κωλοτούμπα που έκαναν η διευθύντρια και η αρμόδια κοινωνική λειτουργός των Φυλακών Κασσαβέτειας, που χωρίς να έχει μεσολαβήσει κανένα πραγματικό περιστατικό, ψήφισαν μαζί με τον εισαγγελέα να μη δοθεί η κανονική άδεια στον Δ. Κουφοντίνα, αντίθετα από τη στάση που ακολουθούσαν μέχρι τώρα. Αυτό είναι αληθινό κατά το ήμισυ, η δε πλήρης αλήθεια αποκαλύπτει μια άθλια μεθόδευση κι ένα ακόμα πιο άθλιο παρασκήνιο.
Ο Δ. Κουφοντίνας υπέβαλε αίτηση για άδεια στις 17 του Σεπτέμβρη. Το αίτημά του εξετάστηκε στις 3 του Οκτώβρη, δηλαδή μετά από δύο εβδομάδες, χρονικό διάστημα ασυνήθιστα μεγάλο για τα ειωθότα αυτών των διαδικασιών.
Η διευθύντρια των Φυλακών Κασσαβέτειας Ευμορφία Σαμαρά είχε βρεθεί στην Αθήνα, όπου συμμετείχε σε σύσκεψη υπό τους Χρυσοχοΐδη-Οικονόμου. Πρέπει να ήταν μια… ενδιαφέρουσα εμπειρία για το συγκεκριμένο υπηρεσιακό στέλεχος, καθώς βρέθηκε για πρώτη φορά στα άδυτα του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη», ενώ είχε συνηθίσει να συμμετέχει σε συσκέψεις στο υπουργείο Δικαιοσύνης, στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκε π.Μ. (προ Μητσοτάκη) η λεγόμενη σωφρονιστική πολιτική. Δεν ξέρουμε αν η κ. Σαμαρά κατέβηκε και άλλη φορά στην Αθήνα, ούτε περιμένουμε από την ίδια ή από τους Χρυσοχοΐδη-Οικονόμου να μας πουν τι ακριβώς συζητήθηκε. Δεν είναι όμως καθόλου δύσκολο να το συμπεράνουμε, εκ του αποτελέσματος.
Επιστροφή στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Κασσαβέτειας, που ασκεί και τα καθήκοντα του Συμβουλίου Φυλακής. Προεδρεύει και πάλι ο εισαγγελέας Χρήστος Καραγιάννης, ο πρώτος που υπέβαλε βέτο στη χορήγηση άδειας στον Δ. Κουφοντίνα, μετά από έξι κατά σειρά άδειες που αυτός είχε πάρει. Δεύτερο μέλος η διευθύντρια, η οποία έχει πλέον… αναμορφωθεί. Ηταν φαίνεται αρκετή η διαρροή στα παπαγαλάκια, από το δίδυμο Χρυσοχοΐδη-Οικονόμου, ότι «μόνο τέσσερις-πέντε φυλακές της χώρας είναι σε σχετικά καλή κατασταση από πλευράς ασφαλείας και ομαλής λειτουργίας», καθώς ανάμεσα σ’ αυτές δεν ήταν οι φυλακές της Κασσαβέτειας!
Το τρίτο μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου, όμως, η κοινωνική λειτουργός που (όπως επιβάλλει ο νόμος) έχει επαφή με τον Δ. Κουφοντίνα και την οικογένειά του, δεν επέδειξε… ευλυγισία και δεν προχώρησε σε κωλοτούμπα. Η έκθεσή της ήταν ίδια με τις προηγούμενες, όπως και η πρότασή της: να δοθεί άδεια στον κρατούμενο, γιατί πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου.
Η «γραμμή», όμως, ήταν να βγει ομόφωνη απορριπτική απόφαση. Κανένα πρόβλημα για τους εραστές «του νόμου και της τάξεως»: η κοινωνική λειτουργός αντικαταστάθηκε από τον συνάδελφό της Λεωνίδα Κωτούλα, ο οποίος ψήφισε να απορριφθεί το αίτημα του Κουφοντίνα για άδεια και έτσι εξασφαλίστηκε η περιπόθητη ομοφωνία.
«Λεπτομέρεια» πρώτη: ο εν λόγω υπηρεσιακός παράγοντας υπηρετεί μεν στην Κασσαβέτεια, όμως δεν έχει μιλήσει ούτε μία φορά με τον Δ. Κουφοντίνα ή με την οικογένειά του. Ο κρατούμενος Κουφοντίνας ήταν υπηρεσιακά «χρεωμένος» στη συνάδελφό του, η οποία τίμησε την επιστημονική της ιδιότητα και «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις».
«Λεπτομέρεια» δεύτερη: γραπτή εισήγηση στο Συμβούλιο εκ μέρους της κοινωνικής υπηρεσίας της Φυλακής κατέθεσε η συνάδελφός του, όμως στο Συμβούλιο ψήφισε ο Λ. Κωτούλας. Πώς συνέβη αυτό το… μαγικό; Είπαμε, στο θαυμαστό κόσμο «του νόμου και της τάξεως» τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Η απορριπτική απόφαση του Συμβουλίου δεν κάνει τον κόπο να αρθρώσει επιχειρηματολογία. Εχει το χαρακτήρα και τη λακωνικότητα αστυνομικής διαταγής. Μ’ άλλα λόγια, είναι ασορτί με το υπουργείο στο οποίο ανήκει πλέον η κατ’ ευφημισμόν σωφρονιστική πολιτική. Γράφει συγκεκριμένα:
«Απορρίπτει ομόφωνα διότι από τη συμπεριφορά του συγκεκριμένου κρατουμένου κατά τη διάρκεια της κράτησής του δεν δημιουργείται προσδοκία ότι ο κρατούμενος δεν θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του, καθώς και ότι κατά τη διάρκεια της άδειας δεν θα τελέσει και νέα εγκλήματα (βλ. και τα υπ’ αρ. 37 και 134/2019 βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου».
Προσέξτε τα απανωτά «δεν» (υπογραμμισμένα μάλιστα). Ακόμα και η τόσο πλούσια ελληνική γλώσσα αποκαλύπτει τη μεθόδευση. Προσπαθούν να θεμελιώσουν μια σκέψη όχι με θετικό τρόπο αλλά μέσα από διαδοχικές αρνήσεις! Επειδή δεν έχουν το θάρρος να βγουν και να πουν: «Κουφοντίνα, είσαι σε καθεστώς εξαίρεσης και δεν πρόκειται να πάρεις άδεια όσο δεν προσκυνάς το σύστημά μας».
ΥΓ1. Μερικές ώρες αφότου έγινε γνωστή η νέα απόρριψη του αιτήματος άδειας του Δ. Κουφοντίνα, ρωτήθηκε σχετικά ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, ο οποίος συνέβη να είναι ομιλητής σε εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου. Ο Βερβεσός, που οι πολιτικές του απόψεις είναι γνωστές, επέλεξε να σταθεί στο ύψος του νομικού και όχι του τρομολάγνου, δηλώνοντας ότι «οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται ανεξαρτήτως του αν αυτός είναι κάποιος που έχει επιδράσει αρνητικά ή θετικά στο κοινωνικό γίγνεσθαι». Αφού θύμισε υποθέσεις κρατουμένων με πολλές ισόβιες καταδίκες στην Ευρώπη, που αποφυλακίστηκαν, σημείωσε: «Ή θα πάμε στην Ευρώπη ή θα γυρίσουμε στην Ανατολή. Οποιος θέλει να πάει στην Ανατολή καλώς να πάει, αλλά αυτοί που θέλουν να πάνε στην Ευρώπη θα πρέπει να την αποδεχτούν και με τα αρνητικά της και με τα θετικά της. Αλά καρτ Ευρώπη δεν υπάρχει» (ρεπορτάζ εδώ).
ΥΓ2. Η διευθύντρια των Φυλακών Κασσαβέτειας είχε καλό όνομα ανάμεσα στους κρατούμενους (με βάση τα δικά τους κριτήρια αξιολόγησης). «Είναι αντράκι» και «φοράει παντελόνια» συνήθιζαν να λένε στη δική τους αργκό. Οι αντιδράσεις της πλειοψηφίας των κρατούμενων (δεν μιλάμε, φυσικά, για τους ρουφιάνους και γλείφτες), όταν πληροφορήθηκαν τα καθέκαστα, ξεκινούσαν από το ξάφνιασμα, περνούσαν από το θυμό και κατέληγαν στην περιφρόνηση. Κι αυτό λέει πολλά για μια κλειστή κοινωνία ανθρώπων, όπως είναι η φυλακή.
Δημοσίευση σχολίου