Λεν θα ήταν υπερβολή να ονομάζεται ο χριστιανισμός παυλιανισμός. Βεβαίως, εξίσου θα άρμοζε να ονομάζεται κωνσταντινισμός (από τον αυτοκράτορα Φλάβιο Κωνσταντίνο που ουσιαστικά τον συγκρότησε και τον επέβαλε) ή και ευσεβισμός από τον πολύ Ευσέβιο Καισαρείας (265-340, ο λεγόμενος και «πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας») που τον οργάνωσε, τον κωδικοποίησε και τον εφάρμοσε - καταρχάς ως αυτοκρατορική ιδεολογία.
Πιθανόν και να του άξιζε του παυλιανισμού αυτή η διάκριση. Αλλά ποιου Παύλου ή Παύλων; Για το πρόσωπο που αποκαλείται Παύλος γνωρίζουμε μόνο από τις επιστολές «του» -πολλές εκ των οποίων έχουν αποδειχτεί πλαστές-, όπως επίσης από άλλες γραμμένες από διάφορους και από τις Πράξεις των Αποστόλων.
Οποιοσδήποτε άλλος, των πολυγραφότατων ιστορικών της εποχής μη εξαιρουμένων, τον αγνοεί ολοκληρωτικά. Αν και ο Παύλος μας παρουσιάζεται ως σύγχρονος του Ιώσηπου, ο «απόστολος» αγνοεί παντελώς όλα τα ιστορικά γεγονότα της εποχής καθώς και οτιδήποτε γράφεται στα ευαγγέλια, με τα οποία έρχεται σε κραυγαλέες αντιφάσεις.
Οι αντιφάσεις περισσεύουν και μεταξύ των Επιστολών και των Πράξεων οι οποίες υποτίθεται πως περιγράφουν το έργο του. Αγνοεί τα πάντα περί Χριστού και είναι άγνωστος στους πάντες. Αλλά και τα ευαγγέλια τον αγνοούν. Πολύ αργότερα, στον 4ο αιώνα, γίνεται της μόδας. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου