"ΕΛΑΣ"= η "ελληνική αστυνομία" ή άλλως η... "μπατσαρία"; Μια ιστορία βρωμερής σκοπιμότητας, σχεδόν 40 χρόνων ..

Γράφει ο  Νίκος από Βόλο.

Συχνά-πυκνά, με μεγάλη θλίψη, βλέπω στα έντυπα και στις ιστοσελίδες, ακόμα και στις πιο αγωνιστικές και επαναστατικές, ότι αναγράφουν με τον ίδιο μονότονο και άχαρο τρόπο την αστυνομία και τα κατορθώματά της, παντού και πάντοτε κάτω από τον ίδιο αρκτικόλεξο τίτλο: "Η ΕΛΑΣ"...

Θα αναρωτηθεί κανείς καλοπροαίρετα, πού βρίσκεται το περίεργο και το θλιβερό. Έτσι δεν λέγεται η "Ελληνική Αστυνομία"; Έτσι δεν είναι το αρκτικόλεξό της; Νομίζω όμως ότι δεν είναι και τόσο "αθώα" αυτή η υπόθεση, που γίνηκε ... ασυναίσθητη κι ασυνείδητη συνήθεια και που κρατάει χρόνια και χρόνια, σαν την κολόνια του τραγουδιού.

Ας εξηγήσω λοιπόν την άποψή μου. Θα πρέπει, για να καταλάβουμε τί ακριβώς παιχνίδι παίζεται εδώ, να γυρίσουμε σχεδόν 40 χρόνια πίσω, όταν η .. πράσινη "αλλαγή", άλλαζε τα . . φώτα, κυριολεκτικά ...τον αδόξαστο στα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης, που μόλις είχε "αναγνωρίσει" ως κυβέρνηση!

Μια από τις πιο ύπουλες και σιχαμερές πλευρές της πολιτικής μαφίας του Ανδρεο-παπανδρεϊκου 'Πασόκ' ήταν η ισοπέδωση όλων των εννοιών και των συμβόλων, για να εξωραϊστούν έτσι ακόμη κι οι πιο απεχθείς μηχανισμοί του συστήματος.
Έτσι, όταν ενοποίησε τους πολιτσμάνους της Αθήνας με τους μπασκίνες της επαρχιακής χωροφυλακής, πήγε σκόπιμα και ονόμασε την ενιαία κατασταλτική δύναμη του αστικού καθεστώτος "ΕΛ.ΑΣ.", δηλ. Ελληνική Αστυνομία, γνωρίζοντας άριστα ότι το καινούργιο αρκτικόλεξο της μπατσαρίας σύντομα θα διαβαζόταν και θα γραφόταν χωρίς διευκρινιστικές τελείες, σαν σκέτο "ΕΛΑΣ"!!

Με την 'πουστιά' αυτή στο επίπεδο των συμβόλων η πασοκική σπείρα στόχευε στην ταύτιση του αρκτικόλεξου ΕΛΑΣ, από κει και στο εξής, αποκλειστικά με τη ...μπατσαρία και όχι πια με την ηρωική ιστορία του λαϊκού μας κινήματος το οποίο δημιούργησε τον ηρωικό ΕΛΑΣ, τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό της αντιφασιστικής Εθνικής μας Αντίστασης! 
Μπορεί βέβαια τότε αυτό το "ΕΛ.ΑΣ" ως τίτλος να ξένιζε τους ίδιους τους μπάτσους της εποχής που ιδεολογικά κατά 95% ανήκαν στην ορίτζιναλ δεξιά κάθε γαλαζόμαυρης απόχρωσης και αντιδρούσαν στον "σοσιαλισμό του Αντρέα", μιλώντας ακόμη στα τμήματα για "εαμοβούλγαρους" για "συμμοριτισμό" κι άλλες τέτοιες αηδίες, αλλά ο Παπατζής ο δεύτερος και το επιτελείο να του ήξερε πολύ καλά τι σκοπό είχε αυτή η μετονομασία.

Και τα κατάφερε πράγματι το φαιοπράσινο εκείνο πολιτικό χοιροστάσιο της απάτης να επιβάλει στις συνειδήσεις πολλών νεότερων ανθρώπων ότι "ΕΛΑΣ" σημαίνει... η αστυνομία!!!
Αφού όλο έτσι βλέπουν έκτοτε να γράφεται αυτό το "ευαγές" ίδρυμα, τί άλλο να υποθέσουν!...

Και το τραγικότερο όλων είναι ότι υπάρχουν πλέον χιλιάδες και χιλιάδες νέοι άνθρωποι που δεν ξέρουν απολύτως τίποτα για τον πραγματικό ΕΛΑΣ και την Αντίσταση, ενώ για αυτούς ''ΕΛΑΣ'' ίσον αποκλειστικά και μόνον η ... Αστυνομία!!!

Νέοι οι οποίοι ασυναίσθητα σχεδόν, μες στο υποσυνείδητό τους απαξιώνουν τη λέξη "ΕΛΑΣ", ακριβώς επειδή συνήθισαν μονοσήμαντα να της αποδίδουν την ταύτιση με την αστυνομία.
Τυχαίο είναι, νομίζετε, που κάποτε στις απολυτήριες εξετάσεις κάποιου Ιουνίου, μαθητής της Γ' Λυκείου, σχολίασε κείμενο ιστορικής πηγής για την Αντίσταση, γράφοντας ότι "η ... Αστυνομία χτύπησε τους Γερμανούς κατακτητές το 1943 έξω από το Δίστομο";
Ακούγεται σαν καλαμπούρι, αλλά είναι αποτέλεσμα σκόπιμης αμάθειας και διάβρωσης συνειδήσεων!

Θα πρότεινα επομένως σε κάθε πραγματικά αριστερό αγωνιστικό μέσο ενημέρωσης, να πάψει, έστω και τώρα, να χρησιμοποιεί την από κεκτημένη συνήθεια γραφή "ΕΛΑΣ", όταν αναφέρεται στην αστυνομία ή τουλάχιστον να βάζει οπωσδήποτε στο αρκτικόλεξο τις αναγκαίες τελείες, εκεί όπου πρέπει!
Δεν είναι θέμα σχολαστικισμού, αλλά καθαρά θέμα ουσίας. Δεν πρέπει κι εμείς να διευκολύνουμε το παιχνίδι του συστήματος, να συσκοτίζει και να αποχαυνώνει τις συνειδήσεις. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε άλλο την ισοπέδωση εντελώς αντιθέτων εννοιών και υποστάσεων, όπως ακριβώς δεν ανεχόμαστε την αμάθεια και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας του Λαού μας, των αγώνων και των θυσιών του.

Και κάτι ... γλυκόπικρο, αλλά και εξόχως χαρακτηριστικό και συμβολικό από τα παλιά.
Ήταν την άνοιξη του 1984, μια λιόλουστη Κυριακή, αν θυμάμαι καλά, που ήρθε να εκφωνήσει λόγο στο Βόλο, ο ΜΙΜΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ, μέλος τότε της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και πιθανώς (δεν το θυμάμαι καλά αυτό) και αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

Ο Ανδρουλάκης ήταν συναρπαστικός ομιλητής. Γέμισε ασφυκτικά το κινηματοθέατρο ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ της παραλίας και πολύς κόσμος στεκόταν στην ουρά, έξω από την αίθουσα, ακούγοντας το λόγο του Μίμη από τα μεγάφωνα.
Βροντούσε και μπουμπούνιζε η παραλία κι ο Παγασητικός ολάκερος από το φλογερό λόγο του ρήτορα, με άριστη άρθρωση και χρωματισμό στη φωνή κι έναν απόηχο της Κρητικής ντοπιολαλιάς, της ιδιαίτερης πατρίδας του, που μας συνάρπαζε ακόμη περισσότερο...

Ξέρετε σε ποια αποστροφή του λόγου του έπεσε το πιο μεγάλο και παρατεταμένο χειροκρότημα; Όταν ο ομιλητής είπε (κι αυτό το θυμάμαι επί λέξει, σαν να ήταν τώρα!): "Λένε οι κύριοι της κυβέρνησης ότι το ΠΑΣΟΚ αναγνώρισε και τιμά την Εθνική Αντίσταση. Ξέρετε, σύντροφοι και φίλοι, τί πραγματικά έκανε το ΠΑΣΟΚ; Πήρε τα ιδανικά και τα οράματα της Αντίστασης, τα έριξε στη μηχανή του κιμά και τα άλεσε έτσι ώστε να ζυμώσει μπιφτέκια, εύπεπτα για τα στομάχια της άρχουσας τάξης και των ιμπεριαλιστικών αφεντικών της"!
Δίπλα μου καθόταν ένας ηλικιωμένος τότε σύντροφος. Πετάχτηκε πάνω σαν ελατήριο και φώναξε μες στον ορυμαγδό των χειροκροτημάτων: Πες τα, σύντροφε, να αγιάσει το στόμα σου, που πήγαν και βάφτισαν "ΕΛΑΣ", τους ...χωροφυλάκους!!!". 
"Έτος αβόδωτον, 1984", όπως θάγραφε ο τόσο αγαπημένος σε μας εδώ και αείμνηστος πια λογοτέχνης μας, ο ΗΛΙΑΣ ΛΕΦΟΥΣΗΣ...

Μόλις την προηγούμενη χρονιά ο δήθεν "σοσιαλιστής" λαοπλάνος είχε την έμπνευση να ασελγήσει πάνω στο όνομα "ΕΛΑΣ", αποδίδοντας τα ίδια αυτά ιστορικά αρχικά ως το νέο βαφτιστικό των κατασταλτικών δυνάμεων, και ήδη κάποιοι το είχαν άριστα αντιληφθεί αυτό που παιζόταν: όλα ένας κιμάς για το μπιφτέκι της ολιγαρχίας... 

(Μην ζητήσετε διευκρινίσεις σήμερα από τον κ. Μίμη για τον τότε ... εμπνευσμένο λόγο του,στο Βόλο του 1984. Μάλλον θα σας πει ότι δεν τον θυμάται, γιατί πέρασαν 36 χρόνια. Στην πραγματικότητα, δεν θέλει να τον θυμάται, αφότου ... προσχώρησε κι ο ίδιος στο "Πασόκ" κι έγινε βουλευτής και απολογητής της πολιτικής ...κρεατομηχανής των ιδεωδών της Αντίστασης...
Δεν πειράζει. Θυμόμαστε εμείς, "που μένουμε και περιμένουμε".
Κι ας φοβούνται τη μνήμη που κατά τον ποιητή, "... καίει, άκαυτη βάτος"!).