Σε ολόκληρο το διαδίκτυο αναπτύσσεται ένα διθυραμβικό κλίμα σε σχέση με την επιτυχία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Μπορείς να διαβάσεις απόψεις οι οποίες ξεκινούν από τοποθετήσεις του δεξιού- ακροδεξιού χώρου και φτάνουν μέχρι και σε επίσημες τοποθετήσεις φορέων της κοινοβουλευτικής αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και πάει λέγοντας.
Θα δούμε το κλίμα αυστηρά πολιτικά, ξεκομμένο από τις τεράστιες αθλητικές ικανότητες και τις στιγμές απόλαυσης που μας χαρίζει σαν αθλητής. Άλλωστε, εμείς οι ίδιοι παρακολουθούμε τα αθλητικά τεκταινόμενα και δεν είμαστε ξεκομμένοι/ες από την καθημερινότητα του εργαζόμενου λαού που κομμάτι της αποτελεί ο αθλητισμός.
Η επιτυχία του Γιάννη Αντετοκούνμπο σπέρνει ένα κλίμα ευφορίας και χαράς στους αριστερούς-προοδευτικούς ανθρώπους το οποίο ξεκινά από δύο κυρίαρχους άξονες.
Ο πρώτος έχει να κάνει με την στάση των δεξιών και ακροδεξιών προσωπικοτήτων που εξέφραζαν μια αντιδραστική-ρατσιστική-φασιστική ρητορεία απέναντι του, υποβαθμίζοντας την παρουσία του τόσο στην Εθνική Ομάδα Ελλάδος όσο και την δυνατότητα να λάβει ιθαγένεια και τελικά χτυπούσαν μέσα από αυτή μεγάλο κομμάτι της εγχώριας εργατικής τάξης, που έχει πολυεθνικό χαρακτήρα προσπαθώντας να την διαχωρίσουν και να την τεμαχίσουν.
Έτσι λοιπόν, η επιτυχία του και ο εξαναγκασμός όλων αυτών να βγάλουν λαμπρούς λόγους υπέρ του αποτελεί την κωλοτούμπα ενσωμάτωσης απέναντι του που επιχειρεί ο δεξιός- ακροδεξιός χώρος και είναι λογικό να δημιουργεί ένα αντιδεξιό κλίμα χαράς.
Ο δεύτερος άξονας αυτής της διάχυτης χαράς που προέρχεται και από το δικό μας στρατόπεδο αλλά ακουμπάει και ευρύτερα κομμάτια του λαού και της εργατικής τάξης που έχουν αντίθετη θέση στον αντιδραστικό εσμό των προηγούμενων χρόνων, είναι ο τρόπος που αναδείχθηκε.
Παιδί μεταναστών χωρίς δικαιώματα, βγαλμένος μέσα από κακουχίες, ελλείψεις, οικονομικά προβλήματα και ταξικές δυσχέρειες, η άνοδος του στο πάνθεον του πιο προβεβλημένου πρωταθλήματος του πλανήτη, αυτό της ιμπεριαλιστικής και δολοφονικής ΗΠΑ (NBA) και η ανάδειξη του σε κορυφαίο των κορυφαίων αθλητικά, μοιάζει με παραμύθι και αυτό καλώς ή κακώς λαμβάνει και ένα ιδεαλιστικό χαρακτήρα.
Ο υλικός κόσμος, ωστόσο, δεν χωράει ιδεαλισμούς. Η όμορφη και συγκινητική ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι η εξαίρεση στον καπιταλιστικό κόσμο των ‘’ίσων ευκαιριών’’, στο παρασιτικό κόσμο της ανθρωποφαγίας της εργατικής τάξης και των λαών.
Είναι η εξαίρεση ανάμεσα σε εκατομμύρια εφαρμογές του κανόνα. Ένας κανόνας που καταδυναστεύει τον μαύρο πληθυσμό των ΗΠΑ που αποτελεί κομμάτι της εργατικής τάξης με χαρακτηριστικά απόκληρου και παρία, καθιστώντας τον μισθολογικά κατώτερο, άνεργο και δολοφονημένο ανά πάσα στιγμή από τις ορέξεις των φασιστικών κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών των ΗΠΑ.
Είναι η εξαίρεση ανάμεσα στα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά μεταναστών στην Ελλάδα που δεν θα κατορθώσουν να ζήσουν το ‘’Αμερικανικό όνειρο’’, ούτε καν το ‘’Ελληνικό’’ μένοντας αποκλεισμένα για οικονομικούς λόγους από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με διακρίσεις στη δευτεροβάθμια, χωρίς χαρτιά παρότι οι οικογένειές τους δουλεύουν επί γενιές εδώ, βιώνοντας οξυμμένα τη βία τόσο των κρατικών μηχανισμών όσο και των φασιστικών-παρακρατικών, η οποία φτάνει και μέχρι την ανοιχτή δολοφονία τους.
Και αυτή η εξαίρεση δεν μπορεί να αποτελέσει κανόνα, γιατί οι κανόνες αμείλικτα μας χτυπούν καθημερινά με την παρουσία τους στον υλικό κόσμο, είτε διεθνώς είτε εγχώρια.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, λοιπόν αυτή την στιγμή βρίσκεται αθλητικά ανάμεσα στους κορυφαίους των κορυφαίων διαχρονικά για το άθλημα του μπάσκετ.
Αυτή η επιτυχία του που προέκυψε μέσα από την σκληρή δουλειά και τις αστείρευτες φυσικές δυνατότητές του, η τεράστια προβολή και απήχηση που έχει λόγω και της ζωής και του τρόπου ανέλιξής του, αναγκαστικά τον θέτουν διαρκώς προς κρίση για την στάση του στα ζητήματα πέρα από τον αθλητισμό.
Η πολιτική στάση που θα κρατήσει απέναντι τόσο στο Αμερικανικό Κράτος (όπως σωστά έπραξε στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του George Floyd) στο οποίο βρίσκεται, για τα προβλήματα του τόπου που μεγάλωσε και των παιδιών που βιώνουν αντίστοιχα με αυτά που βίωσε ο ίδιος για τους λαούς του τρίτου κόσμου, θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό πως θα καταχωρηθεί και συνολικά σαν προσωπικότητα που επηρεάζει συνειδήσεις νεολαίων σε ολόκληρο τον κόσμο, πέρα από το αθλητικό πάνθεον στο οποίο έχει ήδη λάβει τη θέση του.
Είναι εξέχοντα τα παραδείγματα αθλητών που μέσα από την στάση και την δράση τους στα ζητήματα που αφορούν τους λαούς υπηρετούν την πρόοδο, την αντι ιμπεριαλιστική πάλη και τους αγώνες της εργατιάς και δεν μιλάμε μόνο για αυτούς που ιδεολογικά και πολιτικά ανήκουν στο ρεύμα μας (Σόκρατες, Μεσσάρης, Γόδας και πόσοι άλλοι Έλληνες ή ξένοι κομμουνιστές αθλητές). Επομένως δεν ζητάμε κάτι που φαντάζει ουτοπικό σε σχέση και με την πραγματική και ουσιαστική επαφή του Αντετοκούνμπο με την καταλήστευση της τάξης, τον ρατσισμό και την κρατική και παρακρατική φασιστική βία που θέριευε την περίοδο που βρισκόταν στην Ελλάδα και έκανε τα πρώτα του βήματα.
Εμείς εξάλλου προοπτικά οραματιζόμαστε έναν λαϊκό αθλητισμό όπου οι 11 του ποδοσφαίρου και οι 5 του μπάσκετ (των πιο λαοφιλών αθλητικών σπορ) θα παρακολουθούν τους εκατομμύρια να παίζουν και ο πολιτισμός της εργατικής τάξης και των λαών θα έχει ξεπροβάλλει έχοντας πετάξει στα σκουπίδια των καπιταλιστικό κόσμο και ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός θα κυριαρχεί από άκρη σε άκρη του πλανήτη.
Δημοσίευση σχολίου